บทเพลงชองฉันกับเธอ

พ่อของโทโมะ-แกจะลงมาไหมไอ้ลูกชาย
คุณพ่อพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
ไม่นานโทโมะก็เดินลงมาข้างล่างกับแก้ว ดูท่าทางสองคนนี้คงกลัวพ่อของโทโมะมาก
โทโมะ-มีอะไรครับ
แม่ของแก้ว-โทโมะลูก  แม่รู้ว่าเรารักกันแต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา
แก้ว-แม่ฟังแก้วก่อน
พ่อของโทโมะ-ถึงพวกพ่อจะอยากมีหลานก็ตามเถอะ
แม่ของแก้ว-มีไรจะแก้ตัวไหมแก้ว
แก้ว-คือว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่แม่คิดนะ
โทโมะ-ใช่แล้วครับคุรแม่
แม่ของแก้ว-แล้วเสียงที่แม่ได้ยินว่า "มาต่อจากเมื่อคืนเถอะ"ละ
โทโมะ-ก็พวกเราเล่นเกมต่อสู้กันนะครับเมื่อวาลเราเสมอกัน
แม่ของแก้ว-แม่ยังไม่เชื่อแล้วที่พูดว่า "ไวไฟจริงๆ ฉันชอบ" ละ
แก้ว-ก็ตอนนั้นแก้วใช่ท่าไม้ตายปล่อยไฟออกมาแต่โทโมะดันรู้สะดีเลยแก้ได้
แม่ของแก้ว- แล้วที่พูดว่า "โทโมะอย่านะ เจ็บอุ๊ยเจ็บ"ละแม่ได้ยินนะขนาดนั่งอยู่ข้างล่างเนีย
โทโมะ-ก็แก้วนะสิครับเล่นใส่อาร์มกับตัวละครไปด้วย  ผมก็บอกแล้วว่าให้เงียบๆ
แก้ว-ก็ตอนนั้นนายมาเตะฉันทำไม
พ่อของโทโมะ-อะไรนะโทโมะไปเตะน้องได้ไง
โทโมะ-พ่อครับหมายถึงตัวละครในเกมนะครับ
พ่อโทโมะ/แม่แก้ว-ไม่รู้ละลูกต้อง...........เข้าใจไหมจำไว้นี้คือคำสั่ง
โทโมะ-แก้วขอโทดนะ ฉัน.....
แก้ว-ไม่เป็นไร  ฉันรอได้........
ดูเหมื่อนว่าแก้วกับโทโมะจะไม่ชอบกับคำสั่งที่พ่อแม่ตัวเองออกปากมาสักเท่าไร
ตอนนี้ 2 ทุ่มแล้ว
แม่ของแก้ว-แก้ว
แก้ว-ค่ะ....
แต่ไม่ลุกมาหาแม่ของตัวเอง
แม่ของแก้ว-แก้ว น้องแก้ว ไอ้น้องแก้ว  จะมาไหม
แก้ว-ค่ะ  แม่ละก็แค่นี้ทำเป็นโมโหไปได้
แม่ของแก้ว-ไปตามโทโมะกับพ่อของโทโมะมาสิ
แก้ว-ทำไมละแม่
แม่-ก็ชวนเค้ามากินข้าวนะสิ
แก้ว-บ้านโทโมะมันก็มีข้าวสาร
แม่-วันนี้กับอีกหลายๆวันแม่โทโมะไปอยู่  พวกเค้าจะมาทานข้าวที่บ้านเรา
แก้ว-แต่แม่ค่ะ.....
แม่-ไม่มีแต่  ไปได้แล้ว  หรือจะให้ลดค่าขนม
แก้ว-เอ๋!  ก็ได้ก็ได้
แก้วเดินไปบ้านโทโมะ  เปิดประตู๋เข้าไปแบบเหมื่อนี้คือบ้านของฉัน
แก้ว-คุณลุงงงงงงงงงงง  แม่เรียกไปกินข้าง
พ่อโทโมะ-ลุงไปเดี๋ยวนี้แหละ  แก้วช่วยไปเรียกไอ้โมะข้างบนที่
แก้ว-แล้วคุณลุงละ
พ่อโทโมะ-ข้าศึกมันบุก
แก้ว-ค่ะ
แก้วเดินขึ้นไปข้างบนที่หน้าห้องโทโมะ
แก้ว-โทโมะ(ตีประตู่ไปด้วย)โทโมะ  โทโมะ
พ่อของโทโมะ-มันไม่ได้ยินหรอกลูก  เข้าไปข้างในเลย
แก้ว-แต่ว่า......
พ่อโทโมะ-เข้าไปเลยพ่อให้เข้าก็เข้าไปเถอะ  พ่อไปช่วยแม่แก้วทำอาหารก่อนนะ
แก้ว-อะไรก็ตู  ไม่ทำก็หักค่าขนมหักๆๆๆอยู่นั้นแหละ
พ่อโทโมะ-อะไรนะลูก
แก้ว-เปล่าค่ะ
แก้วเห็นพ่อโทโมะออกไปแล้ว เลยเปิดประตู่เข้าไปแน่นอนว่าตามมารยาทก็ต้องปิดประตู่ด้วยระหว่างที่ปิดนั้น...
โทโมะ-เธอเข้ามาได้ไง
แก้ว-พ่อนายให้มาตาม....
โทโมะ-ไม่ต้องหันมา  หันหลังอย่างงั้นแหละ
แก้ว-นายจะทำอะไร
โทโมะ-เอาน่าอย่าหันมาก้แล้วกัน
แก้ว-ยิ่งห้ามยิ่งอยากทำนะ  นายทำอะไร
โทโมะ-............
แก้ว-ฉันจะหันไปละนะ........กริ๊ด......
สิ่งที่แก้วได้เห็นนั้นก็คือ โทโมะที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวผื่นเดี่ยว  แต่พอแก้วกริ๊ดเสร็จก็รีบหันหน้าเข้าหาประตู่
โทโมะ-เธอจะกริ๊ดทำไม
แก้ว-ทำไมนายไม่บอกละว่ากำลังเปลี่ยนเสื้อ หรือไม่ก็น่าจะบอกว่าไปรอข้างนอกไรงี้
โทโมะ-อ้าว  ก้เธอไม่ถามนี้ว่าฉันทำไร
แก้ว-นายก็น่าจะบอก
โทโมะ-ครับๆ  คุณหนูผมผิดไปแล้วเชิญไปรอข้างนอก  ฉันจะเปลี่ยนเสื้อ
แก้ว-เออ รู้แล้ว
โทโมะ-แก้ว...
แก้ว-อะไรอีกละ
โทโมะ-ถ้าอยากเห็นตอนฉันเปลี่ยนเสื้อก็เชิญนะ ยินดีต้อนรับ
แก้ว-ไม่ละ  ขอบใจ
แก้วนั่งรอโทโมะข้างล่างสัก 5 นาทีได้ ในที่สุดโทโมะก็ลงมาจากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปบ้านของแก้ว
แม่แก้ว-มาพอดีเลยเด็กๆ  มากินข้าวกันเถอะ
พ่อโทโมะ-อร่อยทั้งนั้น
โทโมะ/แก้ว-ครับ/ค่ะ
พ่อโทโมะ-โทโมะ พ่อต้องไปที่อเมริกาสักพัก
แม่แก้ว-แม่ก็ด้วย
แก้ว-แล้วหนูจะอยู่กับใครค่ะ
โทโมะ-เดี่ยวพ่อเธอกับแม่ฉันคงจะกลับมาพรุ่งนี้
พ่อโทโมะ-คงไม่เป็นอย่างนั้นหรอก  เพราะพวกเขาเป็นคนเรียกเราเองนะ
แม่ของแก้ว-คงจะเป็นเดื่อนกว่าจะเส็รจนะลูก
แก้ว-มันก็ช่วยไม่ได้นี้น่านะ
โทโมะ-ก็แยกกันอยู่ละกันนะ
พ่อของโทโมะ-อย่างนี้พวกพ่อค่อยสบายใจหน่อย
แม่แก้ว-ลูกโตขึ้นเยอะเลยนะ
แก้ว-แม่ละก็  55555+
โทโมะ-555555+
พ่อของโทโมะ-งั้นพวกเรามาทานกันต่อเถอะ...ว่าแต่มื้อนี้ใครล้างจานละ  พ่อกับคุณน้าทำแล้วนะ
แก้ว-งั้นโทโมะล้างละกัน
โทโมะ-เอ๋  ทำไมละช่วยกันดิ
แก้ว-ก็ได้ๆ  กินต่อดีกว่า
ทุกคน-5555555555+
 
-----------------------------------------จบตอนแล้วค่ะ------------------------------
เม้นเยอะนะ  พรุ่งนี้ก็จะประกาศแล้วว่าใครอยู่ห้องไหนอย่าลืมมาอ่านนะค่ะ
 
ขอบคุณค่ะ  เม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆนะ