My love ภารกิจ(รัก)ลับจับนายให้อยู่หมัด

9.2

เขียนโดย yuri

วันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 19.58 น.

  21 ตอน
  138 วิจารณ์
  34.85K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ต่อจากตอนที่ 3 เลยละกันเนอะ 

-------------------------------------------

"เกียรติยศ ศักดิ์ศรี และความยิ่งใหญ่ของสตรีฮูลาฮูล่าจะดกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง และภาระกิจครั้งนี้จะไม่สำเร็จถ้าขาดเทอนะจ๊ะแก้ว" ยัยบ้าสองคนนี่ผายมือมาทางฉัน แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยฟะ! O_o

 เห็นทีต้องอธิบายให้ฟังก่อน โรงเรียนฉันกะโรงเรียนยัยหวายนมเด้งดึ๋งนะเป็นคู่แค้นคู่อาฆาตกันตั้งแต่ชาติปางก่อน ผุ้ก่อตั้งโรงเรียนเคยเป็นเพื่อนกัน แต่สองเกิดไปปิ้งเจ้าของโรงเรียนเบอร์นาร์ดทั้งสองเลยตั้งกฎบ้าๆ ขึ่นมาเพื่อชิงหัวใจและอำนาจเหนืออีกฝ่าย ผู้ที่จะได้ครองตำแหน่งสตรีหมายเลข 1 จะต้องเป็นคนที่มือหนึ่งของโงเรียนเซนต์เบอร์นาร์ดเป้นผู้เลือกหรือก้คือคนรักของมือหนึ่งนั้นเอง

   ผู้หญิงคนนั้นจะมีอำนาจทุกอย่างอยู่ในมือ นั้งเรียนทั้งสามโรงเรียนจะต้องให้ความเคารพและฟังคำสั่งห้ามขัดขืน และหลายปีที่ผ่านมาโรงเรียนหัวหอม(โรงเรียนของหวาย) ได้ตำแหน่งนั้นไปครอง(มีอยู่ครั้งนึงฟางคบกะพายุแต่ไม่ทันไรก็ถูกหวายแย่งไป)สตรีฮูลาฮูล่าจึงต้องตกอยู่ในฐานะคนรับใช้ แถมปีที่แล้วยังถูกจิกหัวให้ไปทำความสะอาดโรงเรียนหัวหอม(ฉันโดนใช้ให้ไปขัดส้วมด้วย)จะว่าไปมันก็เป็นความอัปยศอดสูอย่างที่ฟางกะเฟรืพูดไปตริงๆนั่นแหละแต่ถึงยังไงคนที่สมควรได้รับภาระกิจก็ไม่สมควรเป้นชั้น

 "นะๆ แก้วขอร้องล่ะ แค่ทำให้มือหนึ่งของเซนต์เบอร์นาร์ดตกหลุมรักเทอเองไม่ยากหรอก"

"พูดง่ายแต่ทำยากนะยะ แันไม่เอาด้วยหรอก" จะให้ฉันไปวิ่งไล่จีบผูชายได้ไงอีกอย่างแันก้พึ่งโดนทิ้งมามาดๆ ฮือๆ

 ฉันหันหลังเตรียมจะเดินออกจากห้องแต่ก็ถูกฟางกะเฟรืรั้งไว้่

"อย่าไปเลยนะ เทออย่ามัวฝังใจกับเรื่องพิชชี่ทำไมป่านนี้นายนั้นคงจะไปมีคงามสุขกะผุ้ชะ...."

"ฟางเท่านั้ TOT"

"โอเคไม่พุดแก้วก้ถือโอกาสนี้รักษาแผลใจด้วยเลยสิ"

"ใช่ๆ มีผุ้ชายคนใหม่ใ้ลืมเก้งคนเก่ายังไงล่ะ>w<"

มันฟังดูทะแม้งๆนะยะ ยัยเฟร์เย่

"อย่ามาเกลี่ยกล้อมฉันซะให้ยาก ฉันไม่อยากหาเหาใส่หัวอีก"

"เดี๋ยวก่อนสิแก่ว ภาระกิจนี้มีเทอคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้เชื่อฟางสิ"

"ทำไมต้องเป็นฉันด้วยทำไมไม่เป็นเทอล่ะฟาง เทอเป็นถึงประทานนักเรียนนะ"

"ก็ไอ้หมอนั้นทั้งเถื่อน ดิบ โหดน่ากลัวจะตายชัก ใครอยากจะเอาชีวิตไปเสี่ยงกับคนพันธ์์นั้นเ่ล่า อุ๊บ ไม่ใช่ๆ" ฟางเผลอหลุดความจริงออกมา

หน็อย มิน่าถึงได้โยนมาให้ฉันแบบนี้

"หัวเด้ดตีนขาดยังไงฉันก้ไม่ตกลง"

"ก็ได้ถ้าอย่างน้นฉันจะต้องเปิดโปงว่าเทอโกงการประกวดเทพีฮูลาฮูป"

"มะ..ไม่ได้นะ"

"ฉันจะป่าวประกาสให้ทั่งโรงเรียนเลยว่าเทอเอาส้มตำปลาร้าค้างสามคืนให้ผุ้ประกวดคนอื่นๆกินจนแข่งกันวิ่งเข้าห้องน้ำถ้าคนอื่นรู้มีหวัง...หึๆๆ"ฉันต้องโดนรุมกระทืบแน่ๆเลย

"ว่าไงล่ะ ถ้าไม่ตกลงฉันจะป่างประ..."

"ตกลงๆ ยอมแล้วจ้าฟาง"

"เยส สำเร็จ" ยัยสองคนนี้ทำท่าดีใจออกนอกหน้า

ยัยเพื่อนเลวมีความสุจบนความทุกข์ของผู้อื่น

"ความหวังของทุกคนอยู่ในมือเทอแล้วนะแ้ก้ว อย่าทำใหุ้กคนผิดหวังล่ะ*O*"

ฟางกุมมือฉันไว้พลางทำตาระยิบระยับ นี่มันอะไรกันทำไมต้องเป็นช้านนนน!!!

(^o^)/  หน้าฟางกะเฟร์

(ToT) หน้าแก้วใจผู้น่าสงสาร

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา