Thank you ที่ทนรัก Sorry ที่ฉันร้าย

ตอนที่ 9
 
“หวายเมื่อวานอ่ะขอโทษนะที่ต้องกลับก่อนนะ พอดีมีธุระอะไร”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า นี่ไงฉันกำลังจะให้เธอไถ่โทษอยู่ ด้วยการมาช่วยฉันถือของ”
“แล้วนี้ซื้ออะไรแยะเยอะ -_-;”
ฉันบ่นกับหวาย ยัยนี่ลากฉันขอมาเพื่อมาเดินช่วยเธอถิอของ ของเธอคนเดียวนี่น่ะ แต่ก็เอาเถอะไถ่โทษเรื่องเมื่อวานนี้
“ฉันหิวแล้วอ่ะ หาอะไรกินกันเถอะ เหนื่อยด้วย -_-;”
“เพิ่งคิดได้เหรอไง ฉันเหนื่อยตั้งเต่ร้านที่สามแล้ว -_-;”
“ฮ่าๆ ไปกันๆ”
ฉันและหวายเดินเข้ามาในร้านอาหารที่หนึ่ง
-----------------------------------------------------------------------------------------------
“เธอมองหาใครอ่ะหวาย”
ฉันเห็นหวายชโยกมองไปทางประตูทางเข้าของร้านบ่อยแล้วนะ เหมือนเธอกกำลังมองหาใครอยู่
“อ่อเอ่อ...อ๊ะ!นั้นไงมาแล้ว ท่านี้ ๆ”
ใครมา...
เธอเหมือนจะกวักมือเรียกใครคนหนึ่ง
“รอนานมั้ยหวาย”
“นาน จนจะกินหัวนายได้แล้ว นั่งๆเลย”
 “อ้าว! แก้ว ”
“หวัดดีเควิน”
แล้วผู้ชายคนนั้นก็คือเควินนั้นเอง
“เธอไม่เห็นบอกนิ ว่าแก้วมาด้วย”
“ก็นายไม่ได้ถามฉัน ทำไม จะแต่งหล่อมากอวดใครบ้างคนเหรอไง”
หวายพูดแล้วชายตามาทางฉัน ฉันก็ได้แต่อมยิ้มเล็กๆ
“มันเป็นมีบ้างอะไรบ้างแหละ”
“ชิ! ไอ้ขี้เก๊ก”
“เอาน่า~ เริ่มหิวท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดแล้ว กินเลยดีมั้ย”
“เชิญตามสบายเลยย่ะ กินต์มที่ไม่อั้นเลย
“โฮ้! มือนี่เธอจ่ายเหรอ เพิ่งเคยเห็นเธอมีน้ำใจนะเนี่ย”
“เสียใจจ๊ะ ^^ เพราะมื้อนายเลี้ยงเควิน”
“อ้าว! อะไรอ่ะที่เรียกฉันมาเพื่อจะให้จ่ายเงินให้งั้นเหรอ”
“ใช่”
“ยัยผู้หญิงเห็นแกตัว”
“กินๆ นายเป็นสุภาพบุรุษรึเปล่าจะให้ผู้หญิงจ่ายได้ไง เนอะแก้วเนอะ”
หวายหันมาข้อความเห็นจากฉัน
“อะ...อื้ม”
“อ้าว! ไงเป็นงั้นอ่ะ งั้นฉันเป็นสุภาพบุรุษพอฉันจ่ายให้แก้วคนเดี๋ยว ส่วนเธออ่ะไม่เกี่ยวนะหวาย”
“อะไรอ่ะ ไม่ยุติธรรมเอาซะเลยนะ ฉันเกลียดนายเควิน! ชิ!”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
“นายไปส่งแก้วที่บ้านนะ”
“อ้าวทำไมให้เควินไปส่งฉันล่ะ แล้วเธอจะกลับยัง”
“เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่กับเอง บ้านเธอสองคนอ่ะ มันไปทางเดียวกัน ถ้าไป”
“เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่กลับเป็นเพื่อนเธอดีกว่า”
“ไม่ต้องหรอกน่า เธอกลับกับเควินนะดีแล้ว เควินฝากแก้วด้วยนะ ฉันไปล่ะ”
“อะ...อ้าวเดี๋ยวสิ”
ไปซะแล้ว
“เราจะกลับกันเลยมั้ย”
แล้วเควินก็หันมาถามฉัน
“รบกวนนายอีกแล้วนะ เควิน”
“ฮ่าๆ สบายมาก ไม่ไปไรหรอกน่า รบกงรบกวนอะไร ยังบ้านเธอกับบ้านฉันก็ทางเดียวกันอยู่แล้ว”
“อื้ม”
“เอ้ย! ไม่ต้องลงมาเปิดประตูลงในฉันก็ได้ ”
ตอนนี้เควินก็มาส่งฉันถึงหน้าบ้านแล้ว
“ก็ฉันอยากเปิดให้เธอนิ”
“ขอบใจนะ”
ตื๊ด ติ๊ด ติ๊ด~
เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น เบอร์แปลกใครอ่ะ? ฉันกดรับแล้วกรอกเสียงลงไป
“ฮัลโหล”
“นั้นนะเบอร์ฉันเองนะ เก็บไว้”
เสียงปลายสายนี่เหมือนฉันอยู่ใกล้ๆ
“อ๊ะ! เบอร์นายเองเหรอ ทำไมรู้จักเบอร์ฉันล่ะ”
“ฉันก็หามานั้นแหละ”
“เบอร์ของฉันคนรู้จักกันไป ทั่วโลกเลยเหรอไง ทำไมหาง่ายขนาดนั้น”
“เอาเป็นว่าบันทึกเบอร์ฉันไว้ด้วยนะ มีอะไรให้ก็โทร.หาฉันได้เสมอ”
“ฉันไม่ได้รบกวนอะไรนายขนาดนั้นหรอก ไม่เป็นไร แต่ฉันก็จะบันทึกเบอร์นายไว้แล้วกัน”
“แต่ฉันอยากให้เธอรบกวนฉันทุกวันเลย ^^”
“นายพูดแบบนี้คงจะไม่ได้จีบฉันอยู่ใช่มั้ย”
“ฮ่าๆ รู้ทันตลอดเลย ^^”
“ฉันว่านะ...”
ฉันยังพูดไม่จบเควินก็ตัดบทพูดก่อน
“อ๊ะๆ อย่าเพิ่งพูดทำร้ายจิตใจฉัน อย่าเพิ่งตัดสินใจ เธอยังมีเวลาอยู่เยอะ กลับไปคิดทบทวนดีๆ”
“แต่ฉันว่า...”
“ฮือๆฉันไม่อยากฟังกลับบ้านดีกว่า”
เควินเอามือปิดหูทั้งสองข้างไว้แล้วก็ชิ้งหนีขึ้นรถและขับออกไป
“อะ...อ้าว”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~
“ใครโทร.มาอ่ะดึกขนาดนี้แล้ว คงไม่ใช่เควินหรอกใช่มั้ย”
แก้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งขึ้นมาดูเบอร์ของคนที่โทรเข้ามา และเจ้าของเบอร์แปลกที่โทร.
เข้ามาก็ทำเธอตกใจมาก....
To Be Continued...