เผื่อวันพรุ่งนี้

9.1

เขียนโดย namja

วันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.08 น.

  13 chapter
  177 วิจารณ์
  23.96K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"เคโอทิคแสตนด์บายข้างเวที"

"ไปเว้ยจะนั่งกันอีกนานมั้ยไอ้กบแกเลิกถ่ายรูปได้แล้วจะเอาไปติดหน้างานศพแกไงไป"บอสใหญ่โหวกเหวกโวยวายอยู่คนเดียวพอเห็นไอ้กบยืนถ่ายรูปก็ลากคอออกไป

"ไปไอ้เคนจงเบ"เรียกเพื่อนแล้วเดินออกไปส่วนสองคนที่เหลือก็เก็บของแล้วเดินไปรอข้างเวที

"ว้าวผีดิบดูนู่นสิ่ไก่น้อยผีดิบเต้นด้วย"ชี้นิ้วให้ผีดิบดูกับมุกที่สาวห้าวเตรียมมาแทบทุกงาน

"เห็นแล้วมองอยู่"สายตาไม่ยอมละออกจากเพื่อนรักที่ยืนเต้นอยู่บนเวทีริมฝีปากระบายยิ้มออกมาเล็กๆ

"เห้ยป๊อปปี้ผีดิบยิ้ม"ใช้ศอกกระแทกบอสใหญ่อย่างแรงจนบอสหันมามองตาขวางๆก่อนละสายตาจากกบเถื่อนมามองผีดิบที่ยืนยิ้ม

"แน่ะยิ้มให้สาวข้างบนหรอวะ"เดินไปกอดคอพูดให้ผีดิบฟังส่วนไอ้คนที่ถูกถามก็หุบยิ้มทันทีตีหน้าขรึมเหมือนเดิม

"อะไรของแกยิ้มอะไรเพ้อใหญ่แล้ว"เอามือออกแล้วเดินไปหยิบไมค์ที่ทีมงานส่งให้รอเตรียมไปโชว์ข้างบนเวที

~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ~เสียงเพลงของห้าหนุ่มดังขึ้นหลังจากที่สามสาวลงจากเวทีตามด้วยการปรากฎตัวของห้าหนุ่มเจ้าของเพลงทิ้งเขาซะ

"สวัสดีครับพวกเราเคโอทิคสวัสดีครับป๊อปปี้ครับ"บอสใหญ่กล่าวเอ่ยสวัสดีแฟนคลับที่มาดูมินิคอนเสริต์ทุกคนอย่างร่าเริงต่างจากหลังเวทีที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายหน้าเครียด

"สวัสดีครับเขื่อนครับ"เสียงทักทายของกบน้อยดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มหนุ่มหน้ายาว

"สวัสดีครับเคนตะครับ"สวัสดีแบบไทยหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นส่งยิ้มให้กับทุกคนเหมือนเช่นเคย

"สวัสดีครับจงเบครับ"ทักทายภาษาไทยหนุ่มแว่นยิ้มบางๆให้แฟนคลับก็เหลือผีดิบของวงที่ยังไม่ได้ทักทายใคร

"สวัสดีครับโทโมะครับ"ทักทายด้วยน้ำเสียงเหมือนเดิมรอยยิ้มละลายใจเผยออกมาให้เห็นทุกคอนเสริต์การพักช่วงให้นักร้องได้หายเหนื่อยก็จบลงตามด้วยเพลงไม่มีเธอไม่อยากหายใจก็เหมือนช่วงแรกๆที่ผีดิบรับรู้ว่าสาวห้าวมีเจ้าของก็ไม่อยากหายใจเช่นเดียวกับเพลง

~ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเคลื่อนไหว~

"ตอนนี้นะครับพวกเราก็มีเพลงใหม่ออกมาแล้ว"บอสใหญ่เริ่มการสนทนาคนแรกเพราะไม่ว่ากี่งานบอสก็ต้องเปิดการสนทนาที่ดูมีสาระมากที่สุดไม่งั้นกบเถื่อนเริ่มสนทนาจะกลายเป็นเรื่องไร้สาระไม่โปรโมตผลงานกันพอดี

"ใช่ครับผมก็เพลงนี้นะครับคล้ายๆภาคต่อของไม่มีเธอไม่อยากหายใจครับ"กบเสริมขึ้นมาทันที

"ใช่แล้วครับซึ่งเพลงนี้ป๊อปปี้ก็ได้เล่นเป็นพระเอกเอ็มวีด้วย"หนุ่มขี้ร้อนที่เหงื่อแตกเต็มตัวเสริม

"ครับก็ต้องรอติดตามดูกันนะครับเร็วๆนี้ทั่วประเทศ"ผีดิบพูดก่อนจะหันหลังเช็ดเหงื่อตามใบหน้าคอนเสริต์ดำเนินไปเรื่อยเพลงแต่ละเพลงเรียกเสียงจากแฟนคลับได้ไม่น้อยคอนเสริต์แสนวุ่นวายเมื่อเคโอทิคมาเยือนก็จบลง

"ยังไม่กลับอีกหรอ"บอสใหญ่เดินเข้าไปทักทายสามสาวที่กำลังเก็บของ

"ยังเดี๋ยวจะกลับแล้วพึ่งเล่นเสร็จหรอ"สาวตัวเล็กทักกลับก่อนส่งยิ้มมาให้แล้วเก็บของต่อ

"ไม่ทักเพื่อนรักหน่อยหรอวะ"เดินไปพูดเบาๆให้ผีดิบฟังส่วนอีกคนก็รำคาญเก็บของยัดใส่กระเป๋าอย่างเร็ว

"อย่ายุ่งได้มั้ยไอ้กบชั้นจะทักใครก็เรื่องชั้นไปไหนก็ไป"เงยหน้ามาหาก่อนจะเอ่ยคำว่ากบเหมือนเช่นทุกวันทำหน้ารำคาญใส่แล้วเดินหนี

"ยังไม่กลับหรอไก่น้อย"เดินไปหาเพื่อนรักนั่งลงข้างๆ

"ยังแล้วโทโมะล่ะยังไม่กลับหรอ"ดูเหมือนว่าหายงอนผีดิบยิ้มออกมานิดๆที่เพื่อนรักไม่งอนตัวเองเลยเริ่มการสนทนาต่อ

"ยังหรอกเดี๋ยวกลับพร้อมไอ้กบน่ะจะได้ไปซ้อมเต้นต่อแล้วใครมารับแก้วล่ะ"ถามไถ่แต่ก็รู้อยู่แก่ใจยังไงแม่เค้าก็ต้องมารับกันอยู่ดี

"ม๊าน่ะกินมั้ยโทโมะ"ยื่นขนมให้กินหายงอนแล้วไม่ได้ติดใจงอนผีดิบมากมายเพราะยังไงก็เพื่อนกัน

"อืมกิน"ยิ้มออกมาก่อนจะล้วขนมหยิบกินคุยกันไปเรื่อยกับเพื่อนรัก

"แอบมาสวีทอะไรกันตรงนี้คุณโทโมะ"เข้ามาแทรกกลางทั้งคู่ผีดิบถึงกับไม่พอใจถอยหนีเพราะถูกกบนั่งทับตัก

"แกมานั่งตักชั้นทำไมไอ้กบฮึ่ยน่ารำคาญ"โวยวายแล้วเดินออกไปอุตส่าห์ได้จังหวะดีคุยกับสาวน้อยแต่ก็มีกบไร้มารยาทมาแทรกทำให้อารมณ์เสีย

"เป็นไรโทโมะหน้าบูดมาเลย"หนุ่มเกาหลีเดินมาหาผีดิบที่นั่งทำหน้าอมทุกข์บูดบึ้งไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมวงตัวเองรู้จักคำว่ายิ้มรึเปล่ายังไม่รู้เลย

"รำคาญไอ้กบแล้วจะกลับแล้วไง"หันมาถามหนุ่มแว่น

"อืมเดี๋ยวไปกับป๊อปปี้ส่วนไอ้เคนมันไปรอที่บริษัทแล้วมันบอกจะไปตากแอร์มันร้อน"ร่ายยาวส่วนผีดิบก็นั่งฟังสองคนนี้ดูจะมีปัญหากับการพูดและการฟังอีกคนก็พูดไม่รู้เรื่องเพราะเป็นชาวเกาหลีส่วอีกคนก็ฟังไม่รู้เรื่องเพราะเป็นหนุ่มลูกครึ่งที่ไม่ค่อยพูดพยายามแปลความหมายว่าอีกคนพูดอะไรแต่ก็ไม่เข้าใจขมวดคิ้วคล้ายๆถามว่าพูดอะไร

"จงเบบอกว่ามันจะกลับกับชั้นส่วนเคนตะไปบริษัทแล้วมันร้อนจะไปตากแอร์"เห็นสถานะการณ์ที่ผีดิบฟังไม่รู้เรื่องก็เดินมาแปลความหมายให้

"อ๋อทีหลังแกนั่งกับชั้นแล้วคอยแปลว่าจงเบพูดอะไรนะป๊อปปี้"หันไปหาล่ามแปลไทยให้เป็นไทย

"ชั้นก็แปลให้แกฟังทุกครั้งที่แกฟังไม่รู้เรื่องไปเรียนภาษาไทยไปทั้งสองคนนั่นแหละ"เหนื่อยกับการที่ต้องมานั่งแปลไทยเป็นไทยไล่ให้ไปเรียนภาษาไทยทั้งสองคนเผื่อจะได้ไม่ต้องมาเป็นล่ามให้

"เอาเงินมาเดี๋ยวไปเรียน"ผีดิบแบมืออยู่ตรงหน้าดังจนเป็นนักร้องมานั่งขอตังค์คนอื่นบอสใหญ่ได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินหนีใครว่าผีดิบไม่มีอารมณ์ขันแต่แค่ผีดิบรำคาญคนที่กวนใจบางครั้งผีดิบก็รั่วจนปัญญาอ่อนเหมือนที่กบเถื่อนเป็นอยู่ทุกวัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา