เผื่อวันพรุ่งนี้

9.1

เขียนโดย namja

วันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.08 น.

  13 chapter
  177 วิจารณ์
  24.08K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"เคโอทิคแสตนด์บายข้างเวที"
"ไปเว้ยจะนั่งกันอีกนานมั้ยไอ้กบแกเลิกถ่ายรูปได้แล้วจะเอาไปติดหน้างานศพแกไงไป"บอสใหญ่โหวกเหวกโวยวายอยู่คนเดียวพอเห็นไอ้กบยืนถ่ายรูปก็ลากคอออกไป
"ไปไอ้เคนจงเบ"เรียกเพื่อนแล้วเดินออกไปส่วนสองคนที่เหลือก็เก็บของแล้วเดินไปรอข้างเวที
"ว้าวผีดิบดูนู่นสิ่ไก่น้อยผีดิบเต้นด้วย"ชี้นิ้วให้ผีดิบดูกับมุกที่สาวห้าวเตรียมมาแทบทุกงาน
"เห็นแล้วมองอยู่"สายตาไม่ยอมละออกจากเพื่อนรักที่ยืนเต้นอยู่บนเวทีริมฝีปากระบายยิ้มออกมาเล็กๆ
"เห้ยป๊อปปี้ผีดิบยิ้ม"ใช้ศอกกระแทกบอสใหญ่อย่างแรงจนบอสหันมามองตาขวางๆก่อนละสายตาจากกบเถื่อนมามองผีดิบที่ยืนยิ้ม
"แน่ะยิ้มให้สาวข้างบนหรอวะ"เดินไปกอดคอพูดให้ผีดิบฟังส่วนไอ้คนที่ถูกถามก็หุบยิ้มทันทีตีหน้าขรึมเหมือนเดิม
"อะไรของแกยิ้มอะไรเพ้อใหญ่แล้ว"เอามือออกแล้วเดินไปหยิบไมค์ที่ทีมงานส่งให้รอเตรียมไปโชว์ข้างบนเวที
~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ~เสียงเพลงของห้าหนุ่มดังขึ้นหลังจากที่สามสาวลงจากเวทีตามด้วยการปรากฎตัวของห้าหนุ่มเจ้าของเพลงทิ้งเขาซะ
"สวัสดีครับพวกเราเคโอทิคสวัสดีครับป๊อปปี้ครับ"บอสใหญ่กล่าวเอ่ยสวัสดีแฟนคลับที่มาดูมินิคอนเสริต์ทุกคนอย่างร่าเริงต่างจากหลังเวทีที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายหน้าเครียด
"สวัสดีครับเขื่อนครับ"เสียงทักทายของกบน้อยดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มหนุ่มหน้ายาว
"สวัสดีครับเคนตะครับ"สวัสดีแบบไทยหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นส่งยิ้มให้กับทุกคนเหมือนเช่นเคย
"สวัสดีครับจงเบครับ"ทักทายภาษาไทยหนุ่มแว่นยิ้มบางๆให้แฟนคลับก็เหลือผีดิบของวงที่ยังไม่ได้ทักทายใคร
"สวัสดีครับโทโมะครับ"ทักทายด้วยน้ำเสียงเหมือนเดิมรอยยิ้มละลายใจเผยออกมาให้เห็นทุกคอนเสริต์การพักช่วงให้นักร้องได้หายเหนื่อยก็จบลงตามด้วยเพลงไม่มีเธอไม่อยากหายใจก็เหมือนช่วงแรกๆที่ผีดิบรับรู้ว่าสาวห้าวมีเจ้าของก็ไม่อยากหายใจเช่นเดียวกับเพลง
~ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเคลื่อนไหว~
"ตอนนี้นะครับพวกเราก็มีเพลงใหม่ออกมาแล้ว"บอสใหญ่เริ่มการสนทนาคนแรกเพราะไม่ว่ากี่งานบอสก็ต้องเปิดการสนทนาที่ดูมีสาระมากที่สุดไม่งั้นกบเถื่อนเริ่มสนทนาจะกลายเป็นเรื่องไร้สาระไม่โปรโมตผลงานกันพอดี
"ใช่ครับผมก็เพลงนี้นะครับคล้ายๆภาคต่อของไม่มีเธอไม่อยากหายใจครับ"กบเสริมขึ้นมาทันที
"ใช่แล้วครับซึ่งเพลงนี้ป๊อปปี้ก็ได้เล่นเป็นพระเอกเอ็มวีด้วย"หนุ่มขี้ร้อนที่เหงื่อแตกเต็มตัวเสริม
"ครับก็ต้องรอติดตามดูกันนะครับเร็วๆนี้ทั่วประเทศ"ผีดิบพูดก่อนจะหันหลังเช็ดเหงื่อตามใบหน้าคอนเสริต์ดำเนินไปเรื่อยเพลงแต่ละเพลงเรียกเสียงจากแฟนคลับได้ไม่น้อยคอนเสริต์แสนวุ่นวายเมื่อเคโอทิคมาเยือนก็จบลง
"ยังไม่กลับอีกหรอ"บอสใหญ่เดินเข้าไปทักทายสามสาวที่กำลังเก็บของ
"ยังเดี๋ยวจะกลับแล้วพึ่งเล่นเสร็จหรอ"สาวตัวเล็กทักกลับก่อนส่งยิ้มมาให้แล้วเก็บของต่อ
"ไม่ทักเพื่อนรักหน่อยหรอวะ"เดินไปพูดเบาๆให้ผีดิบฟังส่วนอีกคนก็รำคาญเก็บของยัดใส่กระเป๋าอย่างเร็ว
"อย่ายุ่งได้มั้ยไอ้กบชั้นจะทักใครก็เรื่องชั้นไปไหนก็ไป"เงยหน้ามาหาก่อนจะเอ่ยคำว่ากบเหมือนเช่นทุกวันทำหน้ารำคาญใส่แล้วเดินหนี
"ยังไม่กลับหรอไก่น้อย"เดินไปหาเพื่อนรักนั่งลงข้างๆ
"ยังแล้วโทโมะล่ะยังไม่กลับหรอ"ดูเหมือนว่าหายงอนผีดิบยิ้มออกมานิดๆที่เพื่อนรักไม่งอนตัวเองเลยเริ่มการสนทนาต่อ
"ยังหรอกเดี๋ยวกลับพร้อมไอ้กบน่ะจะได้ไปซ้อมเต้นต่อแล้วใครมารับแก้วล่ะ"ถามไถ่แต่ก็รู้อยู่แก่ใจยังไงแม่เค้าก็ต้องมารับกันอยู่ดี
"ม๊าน่ะกินมั้ยโทโมะ"ยื่นขนมให้กินหายงอนแล้วไม่ได้ติดใจงอนผีดิบมากมายเพราะยังไงก็เพื่อนกัน
"อืมกิน"ยิ้มออกมาก่อนจะล้วขนมหยิบกินคุยกันไปเรื่อยกับเพื่อนรัก
"แอบมาสวีทอะไรกันตรงนี้คุณโทโมะ"เข้ามาแทรกกลางทั้งคู่ผีดิบถึงกับไม่พอใจถอยหนีเพราะถูกกบนั่งทับตัก
"แกมานั่งตักชั้นทำไมไอ้กบฮึ่ยน่ารำคาญ"โวยวายแล้วเดินออกไปอุตส่าห์ได้จังหวะดีคุยกับสาวน้อยแต่ก็มีกบไร้มารยาทมาแทรกทำให้อารมณ์เสีย
"เป็นไรโทโมะหน้าบูดมาเลย"หนุ่มเกาหลีเดินมาหาผีดิบที่นั่งทำหน้าอมทุกข์บูดบึ้งไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมวงตัวเองรู้จักคำว่ายิ้มรึเปล่ายังไม่รู้เลย
"รำคาญไอ้กบแล้วจะกลับแล้วไง"หันมาถามหนุ่มแว่น
"อืมเดี๋ยวไปกับป๊อปปี้ส่วนไอ้เคนมันไปรอที่บริษัทแล้วมันบอกจะไปตากแอร์มันร้อน"ร่ายยาวส่วนผีดิบก็นั่งฟังสองคนนี้ดูจะมีปัญหากับการพูดและการฟังอีกคนก็พูดไม่รู้เรื่องเพราะเป็นชาวเกาหลีส่วอีกคนก็ฟังไม่รู้เรื่องเพราะเป็นหนุ่มลูกครึ่งที่ไม่ค่อยพูดพยายามแปลความหมายว่าอีกคนพูดอะไรแต่ก็ไม่เข้าใจขมวดคิ้วคล้ายๆถามว่าพูดอะไร
"จงเบบอกว่ามันจะกลับกับชั้นส่วนเคนตะไปบริษัทแล้วมันร้อนจะไปตากแอร์"เห็นสถานะการณ์ที่ผีดิบฟังไม่รู้เรื่องก็เดินมาแปลความหมายให้
"อ๋อทีหลังแกนั่งกับชั้นแล้วคอยแปลว่าจงเบพูดอะไรนะป๊อปปี้"หันไปหาล่ามแปลไทยให้เป็นไทย
"ชั้นก็แปลให้แกฟังทุกครั้งที่แกฟังไม่รู้เรื่องไปเรียนภาษาไทยไปทั้งสองคนนั่นแหละ"เหนื่อยกับการที่ต้องมานั่งแปลไทยเป็นไทยไล่ให้ไปเรียนภาษาไทยทั้งสองคนเผื่อจะได้ไม่ต้องมาเป็นล่ามให้
"เอาเงินมาเดี๋ยวไปเรียน"ผีดิบแบมืออยู่ตรงหน้าดังจนเป็นนักร้องมานั่งขอตังค์คนอื่นบอสใหญ่ได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินหนีใครว่าผีดิบไม่มีอารมณ์ขันแต่แค่ผีดิบรำคาญคนที่กวนใจบางครั้งผีดิบก็รั่วจนปัญญาอ่อนเหมือนที่กบเถื่อนเป็นอยู่ทุกวัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา