My Love ปฏิบัติการรักพิชิตใจยัยจอมจุ้นและนายแบดบอย

3

  ชายหนุ่มร่างสูง 180 ผมสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ นัยน์ตาสีดำสนิทชวนให้หลงใหล จมูกสันโด่ง ริมฝีกปากเพรียงบาง หน้าคมได้รูป เดินเข้ามาในห้อง ผ.อ. โดยไม่เคาะประตู และเดินมานั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะของทำงาน

“คราวหน้าหัดเคาะประตูก่อนเข้ามาหน่อยสิ คุโรสูเกะ เรียว” ทากาเกะ มายาเมะพูดก่อนหมุนเก้าอี้หันไปสบตากับหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า

“มีอะไรถึงเรียกมาเวลานี้” คุโรสูเกะ เรียว พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และจ้องเขม็งคนอยู่ตรงหน้าอย่างไม่วางตาสะนิด

“ฮึ อย่าพึ่งเร่งนะสิและหยุดจ้องตาฉันแบบนั้นด้วยนะฉันไม่ชอบ”

“เหอะ ถ้าเรียกมาเพื่อคุยแค่เรื่องนี้งั้นผมขอตัวละ” เขาพูดก่อนจะลุกขึ้นเตรียมเดินออกจากห้องนี้แต่ยังเดินไม่ถึงประตูคนข้างหลังก็เรียกไว้ก่อน

“ฉันก็แค่มีเรื่องให้เธอทำ เธอสนไหม” ชายหนุ่มหันหลังและส่งสายตาพร้อมจะฆ่าคนได้เลย

          จะทำอะไรของเจาฟะ!!!

“แล้วผ.อ.จะให้ผมทำไง” เขาถามพร้อมเอามือล่วงในกระเป๋ากางเกง

“ฉันจะให้เธอไปลบความทรงจำของใครบาง”

          ปัง!!!

เรียวเดินเอามือทุ่มลงบนโต๊ะทำงานของมายาเมะทันทีที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ฉันไม่ยอมทำอะไรโง่ๆแบบนั้นหรอก” เรียวพูดด้วยน้ำเสียงรอดไล้ฟันเละจ้องมายาเมะอย่างจะฆ่าให้ได้

“เธอก็ลองดูสิ เธอจะได้ไม่อยู่โรงเรียนแน่” มายาเมะพูดย้อเย้ยและยิ้มอย่างผู้มีชัย เรียวที่ตอนี้

อารมภ์เขาเดือดจนมือเขาสั่น

“ทำไมกลัวเหรอ” มายาเมะพูดอีกพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้ เรียวกำปั่นแน่นอยู่บนโต๊ะก่อนจะเอามาล่วงในกระเป๋าตามเดิม

“จะให้ทำไงว่า” เรียวพูดอย่างจะไม่สนใจ มายาเมะยิ้มกว้างก่อนอธิบาย

“เธอแค่ ไปลบความทรงจำของเธอคนนี้ และให้เธอหันมองคนอื่น และนี้คือข้อมูลทั่วไปและข้อมูลส่วนตัวของเธอ เธอใช้ข้อมูลนี้ให้เป็นประโยชน์” มายาเมะอธิบายพร้อมยื่นเอกสารให้ เรียวรับมันมาอย่างไม่สนใจเท่าไรนัก เรียวมองรูปคนที่เขาจะไปลบความทรงจำ

    หญิงสาวในรูปมีผมยาวสีน้ำตาลอ่อน นัยน์ตาสีเขียวสด หน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโต

          ยัยนี้เด็กห้องเดียวกับเรานี่ หึ! น่าตาก็ดีมีทรงจะอะไรของยัยนี้ถึงจะให้ฉันลบความจำ และยัยป้าตรงนี้มันให้เราทำทำไมในเมื่อคนอื่นก็มีเยอะแยะไป เขาคิดและเพลอมองมายาเมะโดยไม่ตั้งใจ

“พอทำได้ไหม”

“นิดเดียวเอง แล้วฉันได้อะไรตอบแทนเหรอ”

“เดี๋ยวเธอรู้เอง เอาละตอนนี้นานไปได้แล้ว แล้วอย่าลืมนายต้องมารายงานความคืบหน้ากับฉันทุกครั้งที่มีความเคลื่อนไหว”

“ผมก็ไม่อยากอยู่นานนะหรอก” พอเขาพูดเสร็จขาเขาก็ก้าวเดินออกไปจากห้องทันที

“ฉันว่างานนี้ต้องสนุกแน่ๆ” มายาเมะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อเธอทำแผนขั้นแรกของเธอเสร็จเรียบร้อย

          ปัง!!!

          ห้อง 4 A-1

เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้เพื่อนที่อยู่ในห้องเงียบลงทันที และสายตาเขากวาดมองไปรอบห้อง

“เฮ้ย!!! มีอะไรว่ะเสียงดังเชียว” เพื่อนเขาเดินเขามาถาม คุโร ชินจิ หนุ่มฮอตอันดับ 2 เขามีผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีแดงสดดูน่ากลัว

“ยัยนั้นไปไหน!!!” เขาถามเพื่อนทันทีที่เขาหาคนคนหนึ่งไม่เจอ คนที่ทำให้เขาต้องทำปฏิบัติการบ้าบ่อนี้

“เอ๊ะ”

“ว่ะ!!! ยัยนั้นอยู่ไหน!!!” เขาตะโกนเสียงดัง

“ใครว่ะ”

“คารากิสาว่า คารุ”

“อ๋อ เธอพึ่งถูกเรียกไปเมื้อกี้เอง”

“ว่ะ!!!” แล้วเขาก็สบถมาไม่ยั่ง

“เฮ้ยๆ!!! อะไรของแกว่ะอารมภ์เสียอะไรมา” ชินจิห้ามก่อนเรียวจะสบถอะไรออกมาอีก และได้ผลเรียวหยุดสบถและหันมาทางชินจิ

“เดี๋ยวค่อยเล่า ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้าน” พอเรียวพูดจบชินจิพยักหน้าเล็กน้อยก่อนเดินไปเอากระเป๋าของเขาและเรียวที่โต๊ะก่อนเดินไปหาเรียวและยื่นกระเป๋าให้ และทั้งสองก็เดินออกไปโดยเรียวก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ชินจิฟัง

“อะไรของยัยป้านั้น” ชินจิโวยทันทีที่เรียวเล่าจบระหว่างเดินกลับบ้าน

“นั้นสิ” เรียวตอบสั้นๆ

“แล้วแกจะเอาไงว่ะ” ชินจิถามอีก

“ก็ต้องทำละนะ” เรียวตอบอย่างเซ็งๆ

“เอาจริงดิ” ชินจิหยุดเดินทันที

“อืม” เรียวหยุดเดียวด้วยแล้วอบออกไปสั้นๆ

“งั้นฉันช่วยละกัน” ชินจิตบไหล่เรียวเบาๆ

“ขอบใจแกว่ะ”