สวย เก่ง ฉลาด มีปัญหามั้ยคะ สุดหล่อ?

ณ oishi buffet
 
        "เฮ้อ"ฉันถอนหายใจเบาๆเพื่อให้รู้ว่าฉันเซ็งจริงๆ -___- ก็ตัวปัญหาอยู่ตรงข้ามฉันน่ะสิคะ อีตาพีท อีตาเฮง
 
ซวยเอ๊ย!!ถ้าฉันไม่มีนาย ชีวิตการทำงานของฉันก็คงมีความสุขเหมือนเดิม จู่ๆคิดอะไรเพลินๆอีตาพีทก็เอาซูชิของ
 
เขามาคีบใส่ในจานฉัน
 
        "กินซะ จะได้มีเรี่ยวแรงทำงาน เดี๋ยวก็เป็นลมล้มลงตายหรอก"เขาแกล้งแซวฉันเบาๆแล้วเอานิ้วชี้มาดันหน้า
 
ผากฉันเบาๆ
 
        "ขอบใจ -///-"ฉันกล่าวขอบคุณเขา แล้วก็จ้องหน้าเขาผ่านแว่นตากันแดดสีชา เพราะอะไรต้องใส่น่ะเหรอ 
 
ก็ฉันเป็นคนดังไง ยังไงก็ต้องพรางตัวกันซะหน่อย ฮ่าๆๆ
 
        "เอ่อ..เพรทเซิล พรุ่งนี้เธอต้องฝึกการแสดงละครให้กับพีทตั้งแต่ เอ่อ ทั้งวัน"ห๊ะ!!ประโยคสุดท้ายทำใ้ห้
 
ฉันถึงกับช็อค ทั้งวันเลยหรอ!!?
 
        "ค่ะ"ฉันแอบลอบถอนหายใจเบาๆก่อนจะตอบรับอย่างไม่เต็มใจสักเท่าไร
 
        ก่อนที่ฉันและทุกๆคนจะลงมือกินอาหารญี่ปุ่นตรงหน้าที่พีทอุตส่าห์ไปสั่งให้(จริงๆไม่ใช่สั่งอะไรหรอก เขา
 
ไปตักให้ฉันกับผู้จัดการเท่านั้นแหละ)ฉันต้องรีบกลับคอนโดที่ฉันซื้อจากน้ำพักน้ำแรงตัวเอง ใหม่ๆสดๆซิงๆเลยล่ะ
 
ตั้งอยู่ใกล้ๆนี่แหละ เพื่อที่จะคิดแผนแกล้งหมอนี่ได้อย่างเต็มสตรีม!!!
 
       "เอ่อ..คุณคะ เหลือเวลาอีกสิบห้านาทีนะคะ สำหรับการกินครั้งนี้ ขอบคุณที่มาอุดหนุนค่ะ อ้อ!อย่าลืมคืน
 
แท่งทองอันนี้นะคะ ถ้าไม่คืน ขอปรับเป็นเงินหนึ่งพันบาทนะคะ^^"ยัยพนักงานคนสวย(สวยน้อยกว่าฉัน)เดินยิ้ม
 
แฉ่งมาบอกฉันกับทุกๆคน
 
       "อืม..แค่นี้ใช่มั้ย?พวกเราจะกินต่อ"ฉันพยายามปรับหน้า(ให้ดูเย็นชา)แล้วก็ปรับเสียงให้ไม่(ค่อย)เหมือน
 
เพรทเซิล ดาราสาวสุดฮอตรองมาจากวาเลนเซีย
 
       "โอ๊ะ O.o!!คุณใช่ เพรทเซิล รึป่าวคะ"เธอฟังน้ำเสียงฉันแล้วกระดี้กระด้าถามฉัน
 
       "ไม่ใช่หรอก จำผิดคนแล้วมั้ง"ฉันตอบอย่างยิ้มๆไป
 
       "ใช่แน่นอน!!..ยังไงฉันก็จำเสียงคุณได้ ^O^"
 
       "เอาไปห้าพัน แล้วห้ามบอกใคร"
 
       "ค่ะ ^O^"ยัยนี่รีบจกเช็คของฉันไปอย่างรวดเร็วอย่างกะปอบหยิบ อืม..เป็นสาวเสิร์ฟที่มีจรรยาบรรณต่ออา
 
ชีพตัวเองอย่างร้ายกาจจริงๆ -_-**
 
        "ฉลาดนะเราน่ะ"เขายิ้มขำกับการกระทำของฉัน
 
        "ใช่!นายรู้ไว้ด้วย คนอย่างฉันไม่มีวันยอมแพ้นาย!!"
 
        "โอ้วว อยู่ดีๆเธอก็มากล่าวหาฉันหรอ ไม่ๆๆฉันยังไม่ได้'ทำ'อะไรเธอเลยนะ :)"เขายิ้มกวนประสาทให้ฉัน
 
ฮึ่ย!ฉันละเกลียดรอยยิ้มของหมอนี่จริงๆ
 
         เขาคงไม่ลืมว่าผู้จัดการออกไปแล้ว เลยเปิดศึกกับฉันอย่างสบายๆไม่เครียด แต่ฉันเครียดโว้ยยย -_-^
 
         "ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะโดนค่าปรับนะที่รัก"เฮ้ย! =[]= อยู่ดีๆเขาก็จับมือฉันไว้ แถมยังเรียกฉันว่า'ที่รัก'ด้วย
 
         "ปล่อยนะ เดี๋ยวฉันจะบอกผู้จัดการ"ฉันขู่ แต่เขาไม่สนใจ แล้วก็พูดประโยคต่อมาทำให้ฉันถึงกับช็อค!!
 
         "หึๆเธอคงไม่รู้สินะ ว่าผู้จัดการไปทำเรื่องขอให้เธอออกบู๊ทของผลิตภัณฑ์'เทียซาเร่'ไง ค่าตัวก็ไม่ใช่ถูกๆ
 
แล้วผู้จัดการยังฝากฉันให้ไปส่งเธอที่คอนโดถึงในห้องทีเดียว ;)"เขาขยิบตาให้ฉัน เหมือนเขาจะประกาศศึกกับ
 
ฉันวันนี้!!
 
        แต่ยังไงฉันก็ไม่ให้เขาเข้าห้องของฉันหรอก
 
 ณ สยามคอนโด ห้อง128
 
        "โอเคแค่นี้แหละ ไปได้แล้ว"ฉันออกปากไล่เขา ถ้าเขาเข้าห้องฉัน เขาคง'ทำ'อะไรฉันแน่ๆ(ในความคิด
 
ของฉันเอง)
 
        "ขอฉันเข้าไปในห้องเธอหน่อย ไปแค่ดื่มน้ำเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก"เขาขอฉัน ก็ได้
 
        "อืม เข้ามาสิ"
 
ในห้องของฉัน
 
        ดูเขาจะตกตะลึงห้องฉันไม่น้อย โฮมเทียเตอร์ใหญ่เท่าฝาบ้าน โซฟาขนสัตว์ ที่ดูๆเผินๆก็รู้ว่าัมันนุ่มนิ่มและ
 
แพงมากแค่ไหน
 
         "O[]O"
 
         "ตกใจล่ะสิ"
 
         "อืม..ซื้อมาเท่าไหร่เนี่ย -O-"
 
         "น่าจะเหยียบสิบล้าน"
 
         "สิบล้านนนนน!! O[]O"
 
         "จะมาดื่มน้ำไม่ใช่หรอ อะ"ฉันยื่นแก้วน้ำทรงสวยให้เขา แก้งนี้ทำมาจากคริสตัล มีขายไม่เยอะในประเทศ
 
ไทย อืม..
 
         "ขอบคุณ"เขายื่นรับแก้วอย่างเก้ๆกังๆ
 
จ๊อก~
 
         "อ่าว..ท้องนายร้องประท้วงแล้วหนิ กินข้าวกับฉันเลยมั้ย"ฉันถามเขาทันทีที่เห็นท้องเขาร้อง
 
         "ก็ดีนะ ^^"เขายิ้มอย่างมีเสน่ห์ใ้ห้ฉัน
 
         แต่พรุ่งนี้ ฉันต้องฝึกงานให้เขาแล้วหรอเนี่ยยยยย T///T