ทะเบียนรัก ทะเบียนเเค้น

หลังจากที่ทุกคนวิ่งไปดูพิมพ์อัปสรความรู้สึกของเเต่ละคนก็เเตกต่างไป
       นนท์ปวิธเริ่มกลัวว่าจะเป็นผู้หญิงที่เขาเองเคยสานสัมพันธ์กับเธอหลายๆคนจนนับไม่ถ้วนมาปั่นป่วนงานเเต่งงานที่จะเป็นงานที่ดีที่สุดในชีวิตของนนท์ปวิธ นุดีก็คิดเช่นเดียวกัน
       อมลรดาสะใจอย่างยิ่งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอสะใจกับความกลัวของพิมพ์อัปสร สะใจกับความกังวลของนนท์ปวิธ เธอมีอะไรในใจที่ไม่ดีเลยซักอย่าง
       ธนทัตกลัวว่าลูกค้าจะเสียความมั่นใจในร้านของเขาว่าดูเเลมาตราการความปลอดภัยไม่ได้เรื่อง
"นนท์คะพิมพ์อยากกลับบ้านเเล้วนนท์พาพิมพ์กลับนะคะ"
"เเต่ว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะพิมพ์จะกลับเร็วจัง บางที่เขาอาจจะไม่ได้เขียนด่าเราก็ได้นะ"
นนท์ปวิธกล่าวคาดคั้นพิมพ์อัปสรทำให้พิมพ์อัปสรรู้สึกสบายใจขึ้นเเต่เธอก็ยังอดห่วงไม่ได้
"คุณธนทัตคะนุดีขอคุยด้วยหน่อยสิ"นุดีกระซิบกับธนทัต
ธนทัตพยักหน้ารับพร้อมเดินนไปกับนุดี
........................................................................................................................................................
"ร้านคุณดูเเลลูกค้ายังไงปล่อยให้ใครก็ไม่รู้มาเขียนหมิ่นประมาทอย่างนี้"
"ผมขอโทษจริงๆนะครับ ผมให้คุณนุดีดูกล้องวงจรปิดเลยก็ได้นะครับจะได้หาตัวปัญหา"
"ร้านคุณมันห่วยที่สุดฉันไม่อยากจะใชช้บริการเลยถ้าฉันจะเเต่งงาน"
"คุณนุดีผมไปเขียนรึไงฮะคุณถึงได้ว่าผมอย่างนี้คุณต้องนึกถึงใจเขาใจเรมั่งสิ ผมอุตส่าห์เอาข้อเสนอดีๆมาให้หวังว่าจะรักษาภาพของร้านไว้หน่อยเเต่คุยดันด่าร้านผมอย่างนี้"
"คุณมันก็ห่วงเเต่ร้านงาน เลยลืมดูใจลูกค้าเห็นเเก่นนท์นะที่เลือกร้านห่วยๆเเบบนี้มาจัด
าน"นุดีกล่าวว่าธนทัตอย่างโมโห
"เออ ร้านฉันมันห่วยจบมั้ย"
"อื้ม!จบ"
ธนทัตโมโหนุดีเอามาก
..................................................................................................................................................
"คุณพิมพ์คะมลช่วยเลือกมั้ยคะ"
"ไม่จำเป็นหรอกค่าคุณมล"
"ไม่เป็นไร"โธ่่เอ๊ยใครกันอยากจะช่วยเเกมาเสียเที่ยวจริงๆ
อมลรดาพูดในใจเพราะเธอหมั่นไส้พิมพ์อัปสรในความหยิ่งทะนงของเธอ
"นนท์คะพิมพ์จะกลับบ้านเเล้วพิมพ์จองชุดนี้นะคะ คุณธนทัตช่วยเพิ่มเติมเเบบให้มันดูดีกว่าเดิมหน่อยนะคะเพราะว่าถ้าเป็นเเบบนี้ดูเฉยๆดูเรียบไปต่อกระโปรงให้ยาวกว่าเดิมเอาเเบบลากพื้นหนะคะพิมพ์ชอบเเบบนั้น"
"มลว่าคุณพิมพ์กับนนท์ไปทานข้าวกันดีกว่านะคะเราจะได้สนิทสนมกันมากขึ้น"
"คุณมลไปคนเดียวเถอะคะคุณมลคงได้ยินเเล้วนะคะว่าพิมพ์จะกลับบ้านถ้าพิมพ์กลับนนท์ก็ต้องกลับกับพิมพ์"พิมพ์อัปสรยื่นคำขาดเธอค่อนข้างหวงของๆเธอ อมลรดาเองก็เเค้นใจมาก
"ไปคะนนท์"พิมพ์อัปสรจี้นนท์ปวิธให้พาเธอกลับบ้าน
....................................................................................................................................................
In Nonprawit's car
"นนท์คะ"
"มีอะไรหรอพิมพ์"
"พิมพ์อยากรู้ว่านนท์ชวนอมลรดามาทำไมทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเเถมพิมพ์ก็ไม่ชอบเธออีกด้วย"
"โธ่พิมพ์นนท์ก็เเค่อยากจะให้พิมพ์มีเพื่อนหนะ"
"พิมพ์มีเเค่ยัยสาเเละก็คุณนุดีก็เพียงพอเเล้วนี่คะนนท์พิมพ์ไม่อยากจะรู้จักผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้น มองตาพิมพ์ก็รู้เเล้วว่าเธอต้องการเเย่งนนท์ไปจากพิมพ์บางทีเธออาจจะเป็นคนเขียนข้อความนั้นก็ได้นะคะนนท์"
"ผมรู้จักมลดี มลไม่ทำอย่างนั้นหรอกพิมพ์"
"นี่นนท์ไม่เชื่อพิมพ์หรอคะ"
....................................................................................................................................................
นนท์ปวิธส่งพิมพ์อัปสรกลับบ้านพิมพ์อัปสรโกรธนนท์ปวิธที่ไม่เข้าข้างเธอ
"พิมพ์พรุ่งนี้เราไปร้านคุณทัตต่อนะพิมพ์"
พิมพ์อัปสรไม่สนใจคำพูดของนนท์ปวิธ ทำให้เธอเดินเข้าไปในบ้าน
"นนท์นะนนท์ใครเป็นเเฟนคุณกันเเน่"
"อีสารเลว"
เสียงปริศนาดังก้องหูพิมพ์อัปสรเธอตกใจอย่างมาก
"อีเเพศยา"
"ใครกัน ออกมานะ"
"อีชั่ว"
"เเกเป็นใครออกมานะ"
"มึงเเย่งผัวกู อีพิมพ์อัปสรมึงตาย อีสารเลว"
พรึ๊บ!
ไฟดับขึ้นทำให้พิมพ์อัปสรกลัวเธอรีบถอยไปตรงประตูบ้าน
กริ๊งๆๆ
กรี๊ดดดดดด
เธอตกใจชั่วคราวที่จริงเป็นเพียงเสียงกริ่งหน้าบ้าน พิมพ์อัปสรวิ่งไปดู
"เอ๊ะ!กล่องอะไรกัน"
พิมพ์อัปสรเดินไปหยิบกล่องนั้นขึ้นมาเธออ่านจดหมายที่เเนบมาก่อน
'ลูกมึงตาย อีเเพศยา'
พิมพ์อัปสรอึ้งกับตุ๊กตาทารกข้างหน้าเธอ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
มันเป็นตุ๊กตาที่เต็มไปด้วยเลือด ถูกควักลูกตาข้างหนึ่ง เเละเเขนขาด้วน
พิมพ์อัปสรเป็นลมอยู่หน้าบ้านตอนนี้คนในบ้านเธอยังไม่มีใครรู้ดั่งถูกมนต์สะกด
.....................................................................................................................................................