ขอคนที่ใช่เธอเป็นฉันบ้างจะได้ไหม....

ตอนที่3 รู้อยู่แล้ว
ณ บ้าน
พลั่ก!! ปั๊ก!! ปึก!! พลั่วะๆ!!
แก้ว:ฮึ่ยๆ!! อ๊ายยยย!!=__= 
แม่แก้ว:แกเป็นอะไรนังแก้วโว๊ยตีกระสอบมวยพ่อแกจะตายอยู่แล้วมาช่วยงานบ้านแม่ดีกว่าซ้อมมวยนะ
แก้ว:ไม่อ่ะแม่=__=!! หงุดหงิดนิดหน่อย
แม่แก้ว:นิดหน่อยของแกหลอเนี้ย=_= เอาเถอะวันว่างๆให้ทาครีมที่แม่ซื้อมาบ้างนะ
แก้ว:อื้อ!!
พลั่กๆๆ!! พลั่วะ!! 
พ่อแก้ว:อั๊ยย๊ะ!! เก่งจังเลยลูกพ่อ
แก้ว:แหง=_= ลูกพ่อนี่นา
ครืด...
โทโมะ:ขออนุญาตเข้าบ้านครับ
พ่อ/แม่:จ้า
แก้ว:พ่อแม่!! 
แก้วเรียกชื่อพ่อแม่ก่อนจะวิ่งขึ้นบ้าน
โทโมะ:แก้วๆ!! ไอ้แก้ว!!
พ่อแก้ว:ใจเย็น(ตบบ่าโทโมะเบาๆ) พ่อเข้าใจนะลูกใจเย็นคนเป็นแฟนกันต้องพยายามปรับความเข้าใจ
โทโมะ:ห...ห๊ะ?(ทำหน้างง)
พ่อแก้ว:อื้มขึ้นไปบนบ้านซิ พ่อไม่ว่าหรอก(เดินไปห้องครัว)
ณ ห้องแก้ว
บรรยากาศในห้องผ้าห่มไม่ได้พับ หนังสือสมุดเกลื่อนพื้น แอร์ปิดค้างไว้ ไฟปิดทิ้ง เสื้อผ้ากองไว้ที่พื้น เอ่อรวมถึง
เกงใน ชุดชั้นใน=__=
โทโมะ:ห้องเธอทุเรศมาก=__=
แก้ว:แกอย่ามาวิจาร์ณห้องฉันนะ!!(ก่อนจะเงยหน้ามาจากหมอน)
โทโมะ:อื้มๆ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยคุยเสร็จเด๊วฉันจะช่วยเก็บห้องนะ
แก้ว:-.-
โทโมะ:เธอคุยอะไรกับแจม?
แก้ว:อ๋อฉันก็แค่คุยเรื่องแกไงยัยแจมเป็นคู่หมั้นเลยบอกให้ฉันถอยห่าง
โทโมะ:อื้ม แล้วเธอจะห่างจากฉันไหม?
แก้ว:แล้วแกอยากให้ห่างป่ะละ?
โทโมะ:ไม่อยาก
แก้ว:แกคิดไรกับฉันป่ะเนี้ย!!
โทโมะ:ก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าฉันคิดยังไงกับเธอ
แก้ว:นั้นซิแกคิดกับฉันแค่เพื่อนนิเราเก็บห้องเถอะ
อยากรู้เม้นๆ