ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

Part's Min

สวัสดีค่ะ มินนะคะ ตอนนี้พวกเราทั้ง 8 คนกำลังนั่งรอฟางกับป๊อปปี้อยู่ แต่พวกเรานั่งรออยู่นานมากแล้ว ฟางกับป๊อปปี้ก็ยังไม่มาซักที

... : สวัสดีครับ สาวๆ

เฟย์ : สวัสดี พวกนายเป็นใครเนี่ย หน้าคุ้นๆนะ

... : ผมพิชชี่ครับ นี่เควิน จีโฮ และกวัง พวกเราเป็นรุ่นน้องของพี่ป๊อปปี้และพี่ฟางครับ

มิน : ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ พี่ชื่อมิน นี่จินนี่ พิม เฟย์ โทโมะ เคนตะ เขื่อน และจองเบจ๊ะ

ทุกคนยกเว้น มิน : ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ/ครับ

เควิน : พวกเราขอนั่งด้วยได้หรือป่าวครับ

พิม : เชิญค่ะ

เมื่อพวกเราอนุญาต พิชชี่ก็เดินไปนั่งข้างเฟย์ เควินนั่งข้างจินนี่ กวังนั่งข้างพิม ส่วนจีโฮก็เดินมานั่งข้างๆฉัน พวกเพื่อนๆของจีโฮแต่ละคนคุยสนุกๆกันทั้งนั้นเลยล่ะคะ แต่พอพวกเราคุยกันไปเรื่อยๆทำไมฉันเริ่มรู้สึกว่ามีสายตาที่ไม่พอใจ อำมหิต ส่งมาทางฉันกับเพื่อนๆ

Part's Tomo

พวกนายพิชชี่อะไรนั่นนะครับ เดินมาขอนั่งที่โต๊ะของพวกเรา แล้วคุยสนิทสนมกับพวกยัยพิมมากๆเลย แม้แต่พวกผมที่คบเป็นเพื่อนกับยัยพวกนั้นมาตั้งนานยังไม่เคยคุยแบบนั้นเลย เห็นแล้วอิจฉาครับ และตอนนี้ผมกำลังส่งสายตาอำมหิตไปทางพิม และเธอก็ยังไม่รู้ ที่สำคัญผมคิดว่าผมเป็นคนเดียวนะเนี่ย แต่ที่ไหนได้พวกเพื่อนๆผมทุกคนก็เป็นแบบผมเลยล่ะครับ ผมล่ะอยากให้ป๊อปปี้กับฟางมาเร็วๆจริงๆ จะได้พ้นเวลาอันแสนทรมานนี้ไปซะที

จองเบ : ฉันหึงวะ ทำไงดี!

จองเบพูดกระซิบเบาๆให้พวกเราทั้ง 3 คนได้ยิน

เขื่อน : แกคิดว่าแกหึงเป็นคนเดียวหรือไง ฉันก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

เคนตะ : อยากจะเข้าไปชกหน้าไอเควินซักหมัดสองหมัดจริงๆเลย

โทโมะ : ไม่ได้เว้ย! ถ้าเราชกหน้าไอพวกนั้น บางทีเราอาจจะโดนยัยพวกนี้เกลียดให้ก็ได้นะ

จองเบ : ใช่ๆ โทโมะพูดถูก เอาไงดีหล่ะ! ฉันหึง ฉันหวงหว่ะ! 

เคนตะ : เออ ฉันด้วย! ฉันไม่ไหวแล้วเว้ย!

เขื่อน : เหมือนกันๆ ฉันไปจัดการด้วยตัวฉันเองล่ะ

พูดจบเขื่อนก็ลุกขึ้นไปดึงมือยัยเฟย์ให้ลุกขึ้นแล้วลากออกไปจากตรงนั้นทันที ซึ่งเรียกความงุนงงและสงสัยให้กับทุกคนได้อย่างดี เคนตะกับจองเบเมื่อเห็นดังนั้นจึงหันมาพยักหน้าให้กับผม แล้วผมก็พยักหน้าตอบ พวกเราทั้ง 3 คนจึงเดินไปดึงมือยัย 3 คนนั้นให้ลุกขึ้น แล้วลากไปคนละทิศคนละทาง

Part' Fang

ฟาง/ป๊อปปี้ : เยส! สำเร็จ

ฉันกับป๊อปปี้ที่ยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใกล้ๆที่เกิดเหตุ พูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะหันมาแปะมือกันอย่างดีใจ

ป๊อปปี้ : แต่เราก็ยังวางใจไม่ได้ว่าไอพวกเพื่อนของฉันมันจะหึงหวงจนกล้าที่จะสารภาพรักเลยหรือป่าว

ฟาง : นั่นสิ! แต่ถ้าไม่สำเร็จคงต้องเริ่มแผนต่อไปล่ะมั้ง

ป๊อปปี้ : ใช่ๆ แต่ฉันขอให้มันสำเร็จเถอะ ฉันอยากให้เพื่อนฉันมันสมหวังกันซักทีน่ะ

ฟาง : ฉันด้วย ยัยเฟย์จะได้มีคนดูแลซะที

ป๊อปปี้ : เธอไม่อยากมีคนดูแลบ้างเหรอฟาง

ฟาง : เอ่อ...><

ฉันเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตกใจ สติล่องลอยไปในท้องฟ้าเรียบร้อยแล้วหล่ะ เมื่อสติของฉันกลับมา ฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดลงบนใบหน้าของฉัน

ป๊อปปี้ : ว่าไงหล่ะ หืม!

ฟาง : เอ่อ...ไม่รู้สิ ไม่มีใครชอบฉันหรอก เราไปที่โต๊ะกันเถอะ เดี๋ยวพวกเพื่อนๆของเราก็คงจะกลับมาละ

ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ทำไมใจของฉันต้องใจเต้นแรงด้วยนะ บ้าจริง!

>>> มาอัพเพิ่มให้แล้วนะคะ อย่าเพิ่งรีบหนีไปไหนนะคะ ตัวร้ายของเรื่องยังไม่ออกเลยค่ะ <<<

>>> พรุ่งนี้โรงเรียนเราเปิดเทอมแล้ว คงจะไม่ค่อยมีเวลามาอัพให้นะคะ แต่เราจะพยายามมาอัพให้แน่ๆค่ะ อย่าเพิ่งหนีไปไหนนะคะ <<<

>>> ช่วยคอมเม้นต์ โหวต และติชม นิยายของเราด้วยนะคะ เราอ่านทุกเม้นแน่นอนค่ะ <<<