Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

9.4

เขียนโดย Chaos_TOMO

วันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.11 น.

  22 chapter
  166 วิจารณ์
  28.72K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

12)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

น่าถีบให้ปลิวจริง ๆ -_-!!

 

"นั่นดิ ยืมเล่นนิดหน่อยทำเป็นหวง" เสียงสนับสนุนดังตามาติด ๆ

 

"ไม่ยุติธรรม!"

 

"ใช่!"

 

"มีของดีไม่แบ่งเพื่อนฝูง!"

 

"ใช่! ใช่! ใช่!"

 

"ไอ้เพื่อนไม่รักดี!"

 

"ช่ายยยยยยย!"

 

               ฉันอ้าปากค้างกะพริบตาปริบๆ มองพวกแพลทตินั่ทสามัคคีกันรุมประชาทัณฑ์เพื่อนของตัวเอง (รักเพื่อนกันสุด ๆ)

 

"ฮึ..." โทโมะแค่นเสียงออกมาจกาลำคอเบา ๆ ถ้าเขาบ้าจี้ส่งตัวฉันคืนให้ไอ้พวกนั้น(พูดเหมือนโดนโจรห้าร้อยจับตัว) ชีวิตฉันต้องจบเห่แน่ ๆ YOY ม่ายอาววววว....ฉันเกาะแขนหมอนี่แน่นเลยล่ะ ในช่วงวินาทีนี้เขาปลอดภัยสุดแล้วสำหรับฉัน "จะยืมจริงๆน่ะเหรอ ค่ายืมมันแพงนะ...จะบอกให้"

 

               เขาไม่พูดเปล่า แถมโน้มตัวลงมาสวมกอดฉันเอาไว้จากด้านหลังอีกด้วย !เกิดอาการขนลุกกระทันหัน

 

หมับ!

 

               ไอ้...ไอ้...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!! TOT ผ้า...ผ้า...ผ้าขนหนูฉันหลุดแล้วววววววว!!

 

"..." ฉันได้แต่ยืนตัวแข็ง ขาสั่นพั่บๆ ชักตายอยู่ในอ้อมกอดของไอ้บ้าโทโมะ เพราะถ้าขยับอีกนิดเดียว หุ่นอันเซ็กซี่สามสิบสี่ - ยี่สิบสี่ - สามสิบหอ(เชื่อเหรอ - -) ของฉันจะต้องออกมายิ้มแผ่ตอนรับไอ้พวกสารเลวพวกนี้แน่ ๆ โฮ!! ไอ้พวกบ้า! บ้าๆๆๆๆ! TT_TT รอดออกไปได้เมื่อไหร่ฉันจะหั่นหัวพวกแกถวายหลวงจีนซะเลย!

 

"ได้! จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา งานนี้พ่อทุ่มสุดตัว" เควินถลกแขนเสื้อพร้อมสู้เต็มกำลังแล้วเลื่อนมือเข้ามาหาฉัน

 

"ฮะ...เฮ้ย! O()O นายจับอะไรของนายว่ะเควิน!!"

 

"โหย -3- มีอยู่นิดเดียวเองยังจะหวงเธอนี่ไม่มีเหตุผบเอาซะเลย"

 

"...!!!" ฉันถลึงตาใส่เควินด้วยความตะลึงในความเเลวเลเวลอัพของมัน ต้องยอมรับเลยว่ากาลเวลาสามารถทำให้คนเปลี่ยนแปลงถึงปานนี้จริงๆ! *(แต่สำหรับหมอนี้อย่าเปลี่ยนเลย ให้เรียกว่าเพิ่มดีกว่า -_-) "อะ...ไอ้สารเลววว!! TOT แกเห็นมิลค์ฉันเป็นของเล่นเรอะไอ้อสรพิษษษ!!"

 

":)" หน้าระรื่น

 

กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!

 

"ลองถ้าใครมาจับ XXX ของนายเล่นดูบ้างแล้วนายจะรู้สึก!!!"

 

"รู้สึกเปี่ยมสุข ?"

 

"=()=...!!"

 

               แอ่ก...แอ่ก...แอ่ก...(ชัก)

 

ฟึ่บ!

 

               ก่อนที่ไอ้หื่นเควินจะทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีก โทโมะก็จัดการเบี่ยงร่างของฉันหลบจากฝ่ามือมารเสียก่อน "ฉันบอกแล้วไงว่าค่ายืมมันแพง ถ้าอยากจะเล่นก็ลองให้ราคามาสิ"

 

               ว่าแล้วพวกแพลทตินั่มทั้งหกก็แย่งกันประมูลราคากันทันที

 

เควิน : ห้าพัน

 

เขื่อน : กระจอกฉันให้หมื่นหนึ่ง!

 

เคนตะ : สองหมื่นพอมั้ยคร้าบบบ...พี่สาว~

 

พิชชี่ : บ้านพวกแกก็ไม่ได้จน ทำไมได้แต่นี้วะ!! :( ของฉันห้าหมื่น

 

จองเบ : ฉันขอผ่าน

 

ป๊อปปี้ : ฉันก็ขอผ่าน

 

               พวกแกเห็นฉันเป็นสิ่งของหรือง้ายยยยย~

 

"ไม่ขาย!"ฉันเบิกตาเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคสั้น ๆ เรียบ ๆ จากปากของโทโมะก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นเขา สีหน้าของเขาเรียบนิ่งดูเหมือนไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่ จนฉันแอบรู้สึกตื่นเต้นอยู่ ๆเขาก็ทำตัวเป็นพี่ชายหวงน้องสาวขึ้นมาซะอย่างงั้น "แค่ห้าหมื่นมันยังน้อยไปสำหรับค่าตัวยัยนี้"

 

               อ้า -__,-+ ไอ้เลวววววว!

 

"ถึงยังไงแกก็ ไม่เคยเห็นยัยนี้เป็นน้องสาวอยู่แล้วจะหวงไปทำไมวะ"

 

จึก!

 

               ประโยคนี้มันแทงใจดำกันสุดๆ

 

              ใช่ซี้! ยังไงนายก็เกลียดขี้หน้าฉันอยู่แล้วนี่ ถึงเน้นย้ำนักหนาว่าแฉันไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของเขา :( แถวยังพยายามเอาชนะฉันด้วย การกระทำแปลกๆเหมือนอย่างตอนนี้ที่กำลังสวมกอดฉันอยู่อีกด้วย ถ้าฉันมีปฏิกิริยาตอบสนองกับท่าทีของเขาแม้แต่นิดเดียวหมายความว่าฉันตกหลุมพรางเขาเต้มๆ ฉะนั้นฉันจะไม่ยอมเสียท่าเป็นรอบที่สองอย่าเด็ดขาด(รอบแรกตอนที่พลั้งปากบอกว่าจะไม่ยอมกลับแอลเอ -_-' ฉันพลาดเองค่ะ เสียจายยยย)

 

"..."โทโมะเงียบ

 

"..."ฉันเงียบ

 

"..."ทุกคนเงียบ

 

"-_-;"

 

               เควินเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำให้บรรยากร่อย

 

ตึ่ง ตึง ตึ๋ง~~

 

(ประกาศ...นักศึกษากลุ่มแพลทตินั่มและโซคิงส์แผนกมหาวิทยาลัยโปรดทราบ ขอให้ทุกคนเข้าร่วมประชุมใหญ่ที่หอประชุมคริสตัลในเวลาสิบโมง ย้ำอีกครั้ง...ขอให้ทุกคนเข้าร่วมประชุมใหญ่ที่หอประชุมคริสตัลในเวลาสิบโมง ขอบคุณค่ะ!) เคลมเร็วจริงๆ

 

               สิ้นเสียงประชาสัมพันธ์ เสียงโอกครวญของพวกแพลทตินั่มก็ดังขึ้นมาพร้อมกันอย่างเซ็งๆ ก่อนที่อีตาโทโมะจะค่อยๆ ปล่อยฉันออกจากพันธนาการ

 

               และในจังหวะที่ฉันหันหน้าไปหาทางอีตาโทโมะ เพราะจะเตรียมวิ่งหนีเข้าห้องนอน ...

 

พรวด! !!

 

=_=!!!

 

O_O!!

 

OoO!!!

 

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!"

 

"เฮ้ย! O()O!!" <<< โทโมะ

 

"=()=!!" <<< พวกลูกสมุน

 

               ผ้าขนหนูของฉันหลุดลงไปกองกับพื้น...

 

               ต่อหน้าต่อตาพวกตัณหากับทั้งเจ็ดดด...!!!

 

"..."อีตาโทโมะซึ่งเป็นคนเดียวที่เห็นเต็มๆ ตา (เพราะฉันกำลังหันหน้าหาเขา)ตั้งสติได้เป็นคนแรกและก้มเก็บผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมตัวให้ฉัน ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างปีสาจ(เกียกมากรอยยิ้มนี้) 

 

"หึๆๆๆ อย่าหนีกลับแอลเอก่อนล่ะที่รัก ~"

 

"...!!!" 

 

               ฉันกำลังฝันไป...ฉันกำลังฝัน

 

               อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! TTOTT

 


ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนถึงมาอัพ >^<''


ตอนแรกกะจะไม่อัพแล้ว ฝันดีนะค่ะทุกคน จุ้บ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา