Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

9.4

เขียนโดย Chaos_TOMO

วันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.11 น.

  22 chapter
  166 วิจารณ์
  28.71K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

13)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

10 : 00 A.M.

 

                  หอประชุมสีขาวที่ประดับด้วยคริสตัลแท้ ๆ ทั่วห้องโถงในตอนนี้คลาคล่ำไปด้วยนักศึกษาของมหาวิทยาลัยพีเรี่ยมสควตค์ที่นั่งอยู่ตามโซนของกลุ่มตั่วเองซึ่งถูกแบ่งชนชั้นอย่างชัดเจนมาก ๆ เพี่ะในโวนแพลทตินั่มจะเต็มไปด้วยอาหารรองรับนักศึกษาที่จัดเป็นบุพเฟ่ต์ และบรรดาบริการที่คอยเดินให้บริการอยู่ทั่วไปหมด แตกต่างจากกลุ่มโซคิงส์ที่แทบจะขี่คอกันประชุมอยู่แล้วทั้ง ๆ ที่เปิดแอร์ฉ่ำแต่ทำไมทางกลุ่มโซคิงส์ร้องได้ร้อนระอุเหมือนอยู่ในทะเลทราบเยี่ยงนี่ (-_-*) นักศึกษาชายครึ่งแทบจะถอดเสื้อผ้านั่งกันประชุมอยู่แล้ว

 

                 แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เพราะตอนนี้...

 

                 ฉันจะทำยังไงดี TOT ฉันต้องเป็นบ้าแน่ ๆ!

 

                 แต่เมื่อกี้มันเป็นความฝันนะ!!

 

                ฉันอยากตายยยยยยยยยย!

 

                เมื่อกี้เป็นความฝันจริงๆ นะ

 

                 ฉันแก้ผ้าล่อนจ้อนต่อหน้าไอ้เจ็ดคนนั้นไปแล้ว!! TOT

 

                 ไม่จริง...เมื่อกี้ฉันใส่เสื้อผ้าอยู่!

 

                 แก้ไปหมดแล้ว ฮืออออ เห็นหมดแล้วววว

 

                 ...ต้องใส่อยู่เซ่!!

 

                ฉันนั่งเหวี่ยงหัวไปมาอย่างบ้าคลั่งพลางถกเถียงกับตัวเอง(อีนี้!...มันบ้าจริงๆ) อันที่จริงฉันนั่งเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ที่หอประชุมนี่มานานผ่านชั่วโมงก็ว่าได้เพราะหลังจากผ่านเหตุการณ์อันแสนโหดร้ายนั้นมา ฉันก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและลี้ภัยออกมาจากดงสัตว์ประหลาดทันทีและพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองเอาไว้ จนกระทั่งนี้มันก็ยังไม่มีท่าว่าจะสำเร็จ TOT  ทำให้คนรอบข้างหันมามองฉันประหนึ่งเป็นคนบ้าที่เพิ่งหลุดออกมาจากศรีธัญญาไปแล้ว

 

"การี้ดดด การี้ดดด (กรี๊ดได้ทุเรศมากขอบอก) เคนตะ~พิชชี่~โทโมะ~~!!"

 

"เขื่อ จองเบ เควิน ป๊อปปี้~ >///<"  ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อชะนีรอบข้างเริ่มส่งเสียงโหยหวนเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า...

 

               อีตาโทโมะกับลูกสมันทั้งหกเสด็จแล้วววววว TOT

 

               โชคดีจริงๆ ที่ฉันไม่ได้อยู่แพลทตินั่มตั้งแต่แรก

 

ฟุ่บ!

 

"โธ่ว้อยยย เมื่อไหร่จะมาครบกันซักทีวะ :( ไอ้พวกไม่ตรงต่อเวลา" เสียงโวยวายดังลั่นด้วยความไม่พอใจของคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งขนาบข้างฉันทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกและรีบหันขวับไปมองทางต้นเสียงโดยอัตโนมัติทันทีร่างสูงนั่งไขว่ห้างเท้าคางชิลสุด ๆ พลางถือโอกาสยกแขนฉันขึ้นมาพาดบ่าหน้าตาเฉย

 

"(O_O)" ฉันทำตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นหน้าเขสชัด ๆ 

 

"ตกใจอะไร" โทโมะถามเสียงเรียบ เขาไม่มองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำแต่รู้ได้ไงว่าฉันำลังตกใจ!

 

"O()O นะ...นาย...นาย...!"

 

"ไง :)"

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

 

                 แกอยู่กลุ่มแพลทตินั่มไม่ใช่เรอะ!!

 

"โย่ว้อทซ้าปปป!" เคนตะโปล่มาทางด้านหลังพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้น

 

"ขนาดตกใจยังน่ารักเลยนะเนี้ยลูกโป่งน้อยของฉัน~ ♥"เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ เคนตะเท้าคางกับพนักเก้าอี้ฉันพร้อมพูดแซว

 

                จากนั้นพวกสมันของอีตาโทโมะก็โปล่มาตามมารุมทึ้งฉันแบบกระหน่พซัมเมอร์เซล!! TOT

 

"ยะฮุ้~~"

 

"คิดถึงพวกเรามั้ย" คิดถึงบ้านแกสิ

 

"เอ้า ๆ นั่งให้เรียบร้อยสิ จะเริ่มประชุมกันแล้ว"

 

"นั่งตักพี่มั้ยน้อง!"

 

...!!!

 

            ฉันนั่งชักแหง็ก ๆ อยู่กับที่ ชีพจรแทบจะเป็นเส้นตรงและหัวใจแทบจะหยุดอยุ่แล้ว ท่ามกลางเสียงหัวเราะชอบใจของพวกอีตาโทโมะทราแลดูมีความสุขเป็นอย่างมากบนความทุข์ของฉัน พวกมันต้องรู้ว่าแบบนี้ TT_TT ฮือ ๆๆๆ ฉันว่ามันต้องเป็นเวรกรรมของฉันที่เคยกลั่นแกล้งไอ้พวกนี้ไว้เมื่อสมัยเด้กแน่ๆ

 

"ฉะ..ฉันจะไปนั่งที่อื่น!!!" ฉันโพล่งขึ้นมาพร้อมกับลุกขึ้นพรวด แต่โทโมะดันคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน

 

"ผิวขาวผ่อง..."

 

"หา...=O="

 

"ต้นขาเรียวสวย...."

 

"...!!!"

 

"..." เขาไล่สายตามองฉันตั่งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตากรุ่มกริ่ม...แล้วหน้าก็ขึ้นสีขึ้นมันซะดื้อ ๆ!!

 

"ไอ้บ้า TOT!! ในหัวมีแต่เรื่องแบบนั้นหรอฮะ!!" ฉันแทบจะตรงเข้าไปขย้ำคออีตาประสาทด้วยอารมณืไม่ไหวจะทนอยู่แล้ว

 

"เธอพูดอะไร"โทโมะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

 

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด(ในใจ) "ฉันจะไปนั่งที่อื่น"

 

"ผิวเนียนละเอียด เอวบางน่ากอด..."

 

ขวับ!

 

"ตายซะเถอะแก~~~!" ฉันหน้าไปคว้าหมับเข้าที่คอของโทโมะพร้อมทั้งขย้ำอย่างเมามันกะให้สูญพันธุ์กันเลยทีเดียว เสียงกรีดร้องดังลั่นของฉันทำให้คนรอบข้างหันมามองสนใจกันพึบพั่บ จากที่หน้าสนใจอยู่แล้วเพราะไอ้บ้าพวกแพลทตินั่มมานั่งเสนอหน้าอยู่ในโซนกลุ่มโซคิงส์นั่นเอง

 

"เฮ้ยๆๆๆ! :( อย่าแตะต้องศิษย์พี่ใหญ่ของเรานะ!" ไอ้บ้าเคนตะรีบตรงรี่เข้ามาดึงฉันออกจาเพื่อนของเขา

 

"..."ส่วนโทโมะเงียบพลางสำรวจคอตัวเองสักพักหนึ่งแ้ล้วหันมายักคิ้วกวนเส้นฉันเมื่อผมว่าอวัยวัของตนยังอยู่ครบสามสิบสอง ":p อิๆ"

 

"...!!!"

 

               ฉันจะฆ่าม้านนนนนนน!!

 

หมับ!

 

               จองเบ...เกรียนคอมพิวเตอร์แห่งแพลทตินั่มคว้าแขนเล็ก ๆของฉันเอาไว้แล้วดึงให้นั่งลง

 

"เฉยๆ น่า -_-+ เค้าจะประชุมกันอยู่แล้ว"

 

"TTOTT"

 

ฉันเกลียดความรู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้ที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด ~

 


วันนี้ก็มาอัพได้แค่นี้อ่ะนะ -_a' ไปล่ะ :pp อิอิ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา