Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '
Chaos_TOMO
18)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสวนน้ำวิกคอเรียปริ๊นเซส
นอกจากเรื่องเลวร้ายมากๆ (เช่นการถูกลักพาตัวมา เป็นต้น) การมาเป็นตัวแทนของกลุ่มโซคิงส์เพื่อร่วมกิจกรรมกระชับสัมพันใรครั้งนี้ ก็ยังมีเรื่องดีๆ ให้ฉันอุ่นใจอยู่บ้าง เพราะฉันได้เจอกับยัยพิม จินนี่ และยัยมีน สามเพื่อนสาวสุดซี้ปึ้กสมัยอยู่กลุ่มแพลทตินั่มเมื่อตินอนุบาลถึงชั้นประถมนั้นเอง T_T มันทำให้ฉันรู้สึกดีที่อย่างน้อยๆ ฉันก็ยังมีพวกเอาไว้ต่อกรกับมารทั้งเจ็ดตัวอยู่บ้าง
ฉันกับพวกเพื่อนๆ นั่งเมาท์แตกที่เก้าอี้ในสวนน้ำขนาดมหึมาที่ตั้งอยู่ชั้นสามของเรือ เมื่อใกล้เวลากิจกรรม บรรดานักศึกษากลุ่มแพลทตินั่มทุกชั้นปรก็ทยอยเข้ามารวมกันเกือบห้าสิบชีวิต พร้อมด้วยตัวแทนจากกลุ่มโซคิงส์อีสี่คน (รวมทั้งฉันด้วย) แน่นอนว่าต้องมีไอ้พวกเจ็ดมารผจญนั่นด้วย -_-+
"ยัยแก้ว! พี่ชายแกมานั่นแล้วไง" มันไม่ใช่พี่ชายฉันย่ะ !
"เห็นแล้ว -_,-" ฉันหันไปทำหน้าเซ็งๆใส่ยัยพิมที่ชี้ให้ฉันมองไปหาทางโทโมะกับลูกสมุนทั้งหกที่เดินนู้ดครึ่งท่อนออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ
"พวกโทโมะเนี้ย...มองยังไงก็หล่อเนอะ"
"-*-"ไม่เถียงเพราะหล่อจริงๆ
"ขนาดเป็รเพื่อนคลาสเดียวกันยังอดมองไม่ได้"
"หุ่นดี๊ดี~~"
"แถมยังผิวขาวสว่างจ้าสุดๆ"
"ดูดี๊~~ดูดี~~ >.<"
"มิน่าผู้หญิงถึงได้เพ้อกันนัก"
"แหวะ! เพ้อเจ้อหน่ะสิไม่ว่า ไอ้พวกบ้านั้นห่างไหลจากคำว่าดูดีอีเยอะเย่ะ!" ฉันเบ้ปากอย่างทนไม่ได้เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนสาวทั้งสามสลับกันพูดออกมา ถึงมันจะเป็นความจริงหมดเลย แต่ก็มากไปสำหรับไอ้พวกมารนรกนั้น -_-^!! ลองมาเป็นฉันดูมั้ยล่ั แล้วจะรู้ว่าความหล่อของไอ้พวกนั้นไม่ได้ช่วยให้พวกมันดูดีแม้แต่อย่างใด :D
"นินทาเหรอ :)" อ้าวเฮ้ย =O= ไอ้บ้าโทโมะมายืนขนาบข้างฉันได้ตั้งแต่เมื่อไหร่!!
"ไม่ต้องมายุ่ง!"
ขวับ!
"เฮ้ยๆ จะไปไหน!!" โทโมะไม่ฟังที่ฉันพูด เขาเข้ามาลากแขนฉันออกจาเพื่อนสามสุดที่รักหน้าตาเฉย และเมื่อถถึงริมขอบสระก็สลัดมือฉันทิ้งทันที
"อะไรของนายวะ! -_-+ จะจับหรือจะปล่อยก็เลือกเอาสักอย่างดิ๊!" งงแล้วนะเฮ้ย YOY! เห็นฉันเป็นสิ่งของหรือไงเนี่ย!
"อ้าว...ชอบให้จับก็ไม่บอก~~"
"จะบ้าเรอะ!!"
"ฮี่ ๆๆๆ"
":(" ฉันหล่ะเกลียดเสียงหัวเราะของมันจังโว้ยยยย T_T/!!
"เดี๋ยวเกมจะเริ่มแล้วฉันไม่เตรียมตัวนะ" ฉันตาโตด้วยควมดีใจทันทีที่โทโมะพูดประโยคนี้ออกมา ซึ่งหมายความว่าฉันกำลังจะเป้นอสระนั่นเอง > O < "เธอ...คอยอยู่นี้ ห้ามไปไหน ใครมาคุยด้วยก็ห้ามคุย แล้วก็เฝ้าของให้ฉันด้วย โอเค้" ความสุขของฉันดับลงวูบลงในพริบตาเพียงเพราะประโยคนี้ประโยคเดียว
อ๊ากกกกกก แกจะเตรียมตัวก็ไปเด้! จะให้แันรอทำอึ่งอ่างอะไรวะ!
"ไม่เอา -_-+ ฉันจะกลับไปหา ยัยพิม จินนี่ แล้วก็มีน"
"ทำไม กลัวโดนฉันปล้ำเหรอ"
"=[ ]=! ไอ้..."
พูดตรงเกินไปแล้ววววว!
"เธออยู่กับฉันเนี้ยแหละปลอดภัยที่สุด!"
"ยี๋! -_- ปลอดภัยกับผีน่ะสิ นายน่ะตัวอันตรายเลยย่ะ!"
"ไม่เท่าไอ้พวกแพลทตินั่มปีสามที่มองเธอเหมือนจะงาบเข้าไปทั้งตัวทางด้านนั้นหรอก" โทโมะพยักพเยิดไปทางอีกด้านของสระน้ำก่อนที่ฉันจะหันไปมองตาม ผู้ชายหน้าเถื่อนๆ ประหนึ่งว่าถ้าบอกว่าเคยติดคุกฉันก็เชื่อประมาณสี่ห้าคนกำลังส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาทางฉัน เล่นเอาฉันหลบสายตาแทนไม่ทัน ขนลุกซู่ไปทั้งตัว
คะ...คนพวกนัเเรียนอยุ่แพลทตินั่มจริงๆน่ะเหรอ TOT!!
"ไงล่ะ" ร่างสูงยักคิ้วกวนประสาทฉัน
"U_U เฝ้าของให้ก็ได้"
"ดี" ว่าจบเขาก็เดินละออกไปทันที ทิ้งให้ฉันดิ้นอยู่คนเดียวด้วยความทรมานอย่างถึงที่สุด จากนั้นไม่นานพวกลูกสมุนทั้งหกก็เดินกรูเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าระรื่นราวกับถูกหวย แล้วโยนบรรดาสมบัติของพวกเขามาให้ฉัน(สมบัติที่ว่าคือมือถือ ประเป๋าสตางค์ ผ้าขนหนูแล้วนาฬิกา)
"เฝ้าให้ด้วย!"
ตุ้บ!
"ฉันด้วย"
ตุ้บ!
"ด้วย!"
ตุ้บ!
สร็จแล้วเดินกระดี๊กระด๊าออกไปพร้อมทั้งโปรยยิ้มให้สาวๆ ที่อยู่รอบสระ
ไอ้สารเลว TTOTT ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดทุกคนเล้ยยยย!!
ตึกๆๆ
ฉันหันไปสนใจเสียงเคาะไมโครโฟนจากทางโพเดียม รุ่นพี่กราฟเวอร์ชั่นเปลือยท่อนบนกำลังยิ้มแบบเจ้าชายมาทางฉัน -///- (คิดไปเอง -_-) โฮกกกก! หลังจากเศ้ราโศกกับการทั่ต้องตกเป็นเบี้ยงล่างของพวกโทโมะ ฉันก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาโดยอัตโนมัติทันทีค่ะ!
"เอาล่ะครัว :) คาดว่าน้องๆ คงเตรียมตัวกันพร้อมแล้วใช่มั้ยเอ่ย" รุ่นพี่กราฟพูดใส่ไมค์เสียงนุ้ม~ นุ่ม~
เทะบุตรมากกกกก! เทพบุตรช้าดดดดๆ (>_<)
"ยินดีต้อนรับน้องๆ และเพื่อนๆ ทุกคนเข้าสู่สวนน้ำวิกตอเรียปริ๊นเซสครับ หวังว่าคงพักผ่อนเต็มที่แล้ว พี่ว่าเรามาเริ่มกันที่กิจกรรมแรกของวันนี้เลยดีกว่า พี่คิดว่าทุกคนคงจะรู้จักกีฬาโปโลน้ำกันใช่มั้ยครับ!!!"
วันนี้แอบมาอัพนิยายให้ >^<''
ยังอ่านกันอยู่รึเปล่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
