Edit Heart เปลี่ยนหัวใจ..ยัยหญ้าอ่อน

 
. . .  E D I T * H E A R T . . .
 
"โทโมะ ฮึกๆ..พี่ป้องเค้า ฮึอๆ..แงๆๆTT_TT"
"โมะว่าแก้วใจเย็นๆก่อนนะครับ"
  'โทโมะ'ปลอบเพื่อน(ที่เพิ่งจะ)สาวอย่าง'แก้ว'..ก็เจ้าตัวเล่นเล่นนั่งร้องไห้และพูดไม่รู้เรื่องมาเป็นชั่วโมง แต่..อันที่จริงใครเจออย่างแก้วก็คงจะพูดไม่ออกทั้งนั้นแหละน่า~
       ก็เมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้วส่ะสิ...
"ลั้ลลาาา."
'แก้ว'เดินมาอย่างอารมณ์ดี ก็แฟนหนุ่ม(หรอ?)สุดที่รักอย่าง'พี่ป้อง'โทร.นัดให้มาหาที่คอนโดน่ะสิ แต่ว่ามันกแปลกๆอยู่นะ..ปกติถ้าจะให้ไปหาก็ต้องมีคุณเจนจิตไปด้ยทุกครั้ง แต่วันนี้บอกให้มาหาแล้วก็ห้ามบอกใคร..รู้สึกไม่ดีเลยแฮะ จะไม่ไปก็ไม่ได้..คนแก่ยิ่งขี้งอนอยู่ด้วย-3- 
แถมตอนนี้จะไปไหนก็คงไม่ทันแล้วล่ะ..
ก็แก้วใจเล่นมาถึงหน้าห้องพี่ป้องแล้วน่ะสิคะYY
~ก๊อกๆ~
"น้องแก้ว..มาแล้วหรอครับ"
"ถ้ายังไม่มาก็คงไม่มาก็คงไม่ยืนอยู่ตรงนี้หรอกค่ะ"
ตอบพี่เค้าไปตามตรง..อันที่จริงก็เข้าใจนะว่าเวลาเราอยุ่คนเดียวก็ควรจะแต่งตัวสบายๆน่ะ แต่พี่ป้องเล่นใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว-O- ลืมไปรึไงคะว่าแก้วใจอยูด้วยน่ะ!
"เข้ามาก่อนสิครับ"
"ค่ะ"
จำเป็นต้องเดินเข้าไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่ามันจะรู้สึก.."กลัว"
"พี่ป้องเรียกแก้วมามีอะไรรึเปล่าคะ"
รีบถามหาเรื่องนั้นทันทีเมื่อรู้สึกไม่ปลอดภัย แหงล่ะ..ตั้งแต่เดินเข้ามาแอบเห็นแววตาพี่ป้องดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
"ก็คือว่า..."
"อุ๊บ.."
ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรก็เห็นพี่ป้องเอาผ้าสีขาวที่ซ่อนอยู่ข้างหลังมาปิดจมูกแล้วสติก็ดับวูบ..
แน่นอน..นั่นมันยาสลบ!!
............................................
 อือ...ทำไมมันชั่งง่วงขนาดนี้น้าาาา
หันซ้าย(-_- )หันขวา( -_-)ก้มดูตัวเอง(. .)
ปลอดภัยดี^^..เฮ้ย! ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะ(เพิ่งรู้ตัว-_-^) หังจากที่ฉันสำรวจตัวเองก็เงยหน้าขึ้นไปพบกับ
ว้าย!ตาเถรตกข้างถัง
ตอนนี้ไอ้ป้อง(ไม่เรียกพี่มันแล้ว!<<Kaew)อยู่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียว..นี่มันคือเรื่องจริงใช่มั้ยยยย
"อ้าว..ตื่นแล้วหรอคะ'น้องแก้ว'^^"
ไอ้แก่นั่น(เปลี่ยนสรรพนาม)หันมาพร้อมยิ้มใส่ฉันอย่างเจ้าเล่ห์ กรี๊ดด..คนที่ไว้ใจร้ายที่สุดค่าาTT
"นี่แกจะทำอะไรฉัน"
"เอ๊ะ ไม่เรียกฉันว่าพี่แล้วหรอฮะ..แต่ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราก็ได้เป็นผัวเมียกันแล้วนิ ฮ่าาาาๆ"
กรี๊ดด..หยาบคายที่สุด อีตาแก่นั่นพูดเสร็จก็หัวเราะอย่างชั่วร้าย ฉันอาศัยจังหวะนี้ขว้างหมอนและผ้าห่มใส่มันไม่ยั้ง
"นี่เธอจะทำอะไรเนี่ย"
"ทำให้แกตายไง YAAKKKKKKKKK"
ฉันเปลี่ยนจากขว้างปาสิ่งของเป็นเตะอีตาโคแก่(?)แทน ก่อนจะหยิบโคมไฟที่วางอยู่ตรงหัวเตียงฟาดลงไปที่หัว
"โอ๊ยย..นี่เธอ"
"ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้เฒ่าหัวงูเอ๊ยยย..ฮึก"
หลังจากที่จัดการคนๆนั้นไปแล้วก็รีบวิ่งออกมาจากห้องนั้นและไปหาคนที่นึกถึงเป็นคนแรกในตอนนี้...
"โทโมะจ๋า...ช่วยแก้วใจด้วยTT"
 

สนุกมั้ยอ่า..พอดีเราแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก และเราเป็นเด็กEP ไม่แน่ใจว่าใชภาษาวิบัติรึเปล่า แต่ก็พยายามเขียนให้ถูกต้องแล้วนะคะ อาจมีวิบัติเพื่อเสียงบ้างนิดหน่อย อ้อ..เราชื่อดิสนีย์ อายุ 12 ย่าง 13 นะคะ ยังไงก็เม้นต์+โหวตหน่อยนะคะ