悪役 อย่างนายต้องเจอคนแบบฉัน

ฉันหลับตาลงแล้วนึกคิดสิ่งที่จะถึงในวันพรุ่งนี้
<พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ ทำไมปากฉันถึงชอบรีบร้อนอยู่เรื่อยเลยเนี้ยะ สงสัยต้องทำใจรับแล้วแหละ โธ่เอ้ย>
ฉันขดตัวที่นอนราบอยู่บนเตียงแล้วเอามือกุมหัวตัวเองไว้
<ยังไงก็เถอนะ ฉันยังไม่เคยมีแฟนเลย แถมครั้งนี้ไม่ใช่เกมส์หรือการละเล่นอะไรทั้งสิ้น>
ฉันนอนคิดเรื่องต่างๆในใจอยู่นานแล้วก็หลับลงไปในที่สุด
----------------------------------------------------------------------------------------------
ฉันสลึมสลืออยู่บนเตียงในตอนเช้าสายๆ
*โอ่ย กี่โมงแล้วเนี้ย*ฉันเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาปลุกขึ้นมาดู
*8โมงหลอเนี้ย ใช่สิวันนี้โรงเรียนหยุดนี่หน่า^^* ฉันยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าไม่ต้องไปโรงเรียน
*บ่นอะไรของเธอเนี้ย* มีเสียงคนๆนึงดังขึ้นมาอยู่ไม่ไกลนัก
ฉันหันไปมองก็เห็นว่าโชวนอนอยู่ข้างๆฉัน
*ฮะๆ เฮ้ย~~~~~~~~~~~~ปึก!* ฉันตกใจ เลยเผลอถีบหมอนั่นตกเตียง
*โอ้ย ทำไรของเธอเนี้ย ฉันเจ็บนะ* เขาลูกขึ้นจากพื้นที่ฉันพึ่งถีบเขาลงไป แล้วจับบั้นท้ายที่กระแทกกับพื้น
*อะ..เอ่อ ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่นายผิดเองนะที่มานอนบนเตียงฉัน*
*ก็โซฟามันนอนไม่สบาย แถมเธอไม่ได้ให้ผ้าห่มสักผืน ยุงก็กัด หนาวก็หนาว*เขาทำหน้าบึ้งใส่ฉัน
*ผ้าห่มอยู่ในตู้ ทำไมนายไม่ไปหยิบเอาเองเล่า*ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่ตู้เก็บผ้า
*ใครจะไปรู้กันเล่า ฉันไม่ใช่เจ้าของคอนโดนะ*
*เออ เอาเป็นว่าขอโทษแล้วกัน ยังไงก็ลุกขึ้นมาก่อนเถอะ* ฉันยังคงนั่งอยู่บนเตียงแล้วมองหมอนั่นที่นอนราบอยู่บนพื้น
*โอ้ย หลังฉันเป็นไรไม่รู้มันเจ็บมาก ฉันลุกไม่ขึ้นเลย* โชวทำหน้าเหมือนทรมาน
*หึ้ย นายเป็นไรมากรึป่าว* ฉันรีบลงจากเตียงแล้วมาดูอาการโชว
ฉันก้มลงคุกเข่าข้างตัวของเขา
*เจ็บมากลองมาดูใกล้ๆสิ* เขาบอกให้ฉันดูหลังที่กระแทกกับพื้น
ฉันก้มลงดูหลังเขาใกล้ๆ ในขณะเดียวกันเขาก็เด้งตัวขึ้นจากพื้นแล้วเอาหน้ามาใก้ลฉัน
*เป็นห่วงฉันหล่ะสิ* เขาพูดแซวฉัน แล้วยิ้มให้ฉัน
*นี่นายแกล้งฉันหลอ* ฉันเอามือไปหยิกแก้มข้างซ้ายของเขาแรงๆ
*โอ้ย ฉันเจ็บนะ* เขาเอามือของเขามากุมมือฉันที่หยิกแก้มเขาอยู่
*ปล่อยนะเฟ้ย*
*ได้จับมือคนรักหลังตื่นนอนของเช้าอันสดใสนี่มันมีความสุขจิงๆเลย* เขาทำหน้าละรื่นใส่ฉัน
>///< ฉันไม่ได้พูดอะไรแต่ดูเหมือนจะแอบเขินอยู่
*เอ๊ะ ดูเหมือนหน้าเธอจะแดงนะ* เขายื่นหน้ามามองดูแก้มฉันใกล้ๆ
*ไม่ใช่ซะหน่อยตาบ้า* ฉันใช้มือดันหน้าของเขาออกไปห่างๆ
*ตั้งแต่วันนี้ เธอหน่ะเป็นแฟนฉันแล้วนะ*
ฉันค้างกับประโยคที่เขาพูดสักพัก
*รู้แล้วหน่า ยังไงเดี๋ยวนายก็ทิ้งฉันไปเองแหละ ฉันไม่ใช่สเปคของนายซะหน่อย ส่วนที่ว่าคบกันมันเป็นความท้าทายมากกว่า* ฉันพูดเลี่ยงๆ
*ก็ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันชอบเธอ ส่วนไอเรื่องท้าทายนั่นหน่ะเธอคิดไปคนเดียวทั้งเพ สำหรับฉันจะเลิกไม่เลิกมันอยู่ที่เธอมากกว่า*
<อร๊ายยยย~~~ หมอนั่นพูดอะไรออกมาเนี๊ย ><'' >
*ชิ นี่มันวิชาของพวกเพลบอยชัดๆเลย ถ้าจำไม่ผิดเมื่อวานที่โรงเรียน นายยังคลุกคลีอยู่กับยัยมาเรียอยู่เลย*
*เอ่อ นั่นเมื่อวานหนิ* เขายิ้มแล้วเอามือลูบหัวของตัวเอง
*เอาเถอะ ยังไงฉันก็เป็นคนเริ่มรักนี้ก่อน แล้วนายก็เป็นคนร่วมมือ จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมันเถอะ*
*ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่าวันนี้ไปข้างนอกกันเถอะ* โชวยิ้มกว้างให้ฉันแล้วชวนออกไปข้างนอก
 
                                          พบกันไหม่นะจ้ะ