Love Brother พี่ชายรักผมจริงดิ?

 
" หิวแล้วโว้ย! " คันตะ ตะโกนขึ้นระหว่างที่พวกเรากำลังเดินขึ้นบรรไดไปยังดาดฟ้า หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นระหว่าง อาเมมิยะกับพวกเกเรเมื่อเช้า ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ช่วงเวลาปกติ แต่ก็มีอาเมมิยะ ที่ไม่ได้มาเข้าเรียน สงสัยจะโดดเรียนอีกแล้วนั้นแหละนะ
" เคน วันนี้มีอะไรกินมั้งอ่ะ? " ยาจิโนะถาม" ปกติเหมือนทุกวันนั้นแหละ ขนมปังเฉยๆ น่ะ "" อ้าว...ก็เมื่อวานนี้ยังกินข้าวกล่องเลยนิ " คันตะพูดถึงเรื่องเมื่อวานที่ผมเอาข้าวกล่องมากิน" อันนั้นมันของเหลือที่พี่เขาทำไว้ให้ แล้วฉันไม่ได้กินเฟ้ย "" อ่อ..เสียดายว่ะ เพราะอาหารฝีมือพี่ชายเคนอ่ะ อร่อยโครต "
เมื่อวานพวกมันขโมยผมกินด้วยครับ จริงๆ ก็แบ่งกันบ่อยจะตาย แต่รู้สึกว่า อาหารมื้อนั้นไม่อยากให้กินยังไงไม่รู้ดิ แบบว่า... มันหวงอ่ะครับ =///= เริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ แล้วดิ
" เคนๆ แล้วทำไมไม่ชวนพี่ชายนายมากินด้วยล่ะ จะได้ให้พี่เขาสอนการบ้านฉันด้วย " คุโรกิพูดออกความคิดเห็น จนผมชะงักที่จะเอาขนมปังเข้าปาก
" จะดี..เหรอ...? "" เอาดิ ได้ข่าวว่าพี่ชายนายน่ะ โดนผู้หญิงชวนอย่างเดียวเลยนี่หว่า "" งะ..งั้น..ไว้จะถามให้นะ "
ซวยแล้วไงถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่อยากเจอหน้าพี่ในช่วงที่อยู่โรงเรียนด้วยอ่าดิ แบบนี่จะวางตัวยังไงดีเนี้ย
แกร๊ก!" อ้าว... " เสียงชายที่คุ้นเคยและโดดเรียนไปในช่วงคาบเช้า" เฮ้ย! อาเมมิยะ " คันตะตกใจ" มานั่งทานข้าวด้วยกันมั้ย? " ยาจิโนะพูด" ไม่ " อาเมมิยะพูดอย่างใจเย็น แต่ดูจะไม่สนใจพวกเรา" โธ่..ไม่เอาน่ามาทานด้วยกันดีกว่า "" .... " อาเมมิยะไม่ตอบแล้วเดินหนีไปเลย
" สงสัยจะเป็นคนไม่ชอบอยู่เป็นกลุ่มมั้ง? "" สงสัยจะ...ใช่..แห่ะ " ผมพูด
ช่วงเย็น
" อ้าว..เคน นายจะไปไหน "" โทษทีๆ พอดีว่าจะไปซื้อหนังสือน่ะ " " งั้นเหรอ " เพื่อนในกลุ่มพูดขึ้นมาพร้อมกัน" ขอโทษที "" ช่างเหอะ ระวังตัวด้วยล่ะ พวกนักเรงข้างถนนมันเยอะนะเฟ้ย "" อย่าพูดให้หวั่นดิ " ผมว่าพลางชี้น่ามันแบบเล่นๆ" ฮ่าฮ่าๆๆ " พวกมันหัวเราะซะดัง และผมก็สังเกตุเห็นว่า อาเมมิยะ ดูจะโดดคาบบ่ายไปอีก
 
...............................ต่อจ้า...................................
ที่ถนนย่านการค้า
นี่จะตลกไปไหนเนี้ย... ร้านหนังสือปิดเพราะติดธุระงั้นเหรอ?ให้ตายสิ! อย่างงี้ก็ต้องไปนั่งรถไฟไปซื้อเมืองๆ ข้างอ่าดิ จะบ้าตาย
ถ้าอย่างงั้น.... ผมเดินย้อนกลับไปทางเดิมที่เดินมา เพื่อจะไปซื้อร้านท่มีข่าวลือมากมายภายในโรงเรียนของผม แบบนี้มันจะแย่มั้ยเนี้ย ต้องโดนหาว่าเป็นเด็กเกเรจากลุงคนนั้นแน่ๆ
" เฮ้ยๆ เข้าทำกับลูกค้าแบบนี้งั้นเหรอลุง!! "
นั้นไง ไม่ทันขาดคำ ผมเห็นพวกรุ่นพี่ ม.ปลาย โรงเรียนข้างๆ โดนไล่ออกมาจากร้านลุงเคร่งที่ผมตั้งใจจะเข้ามาซื้อหนังสือที่ร้านนี้แทน
" หน้าร้านติดป้ายไว้แล้วนิ " ลุกเคร่งพูด" หา!!! ติดป้ายงั้นเหรอ!!? อะไรอีกว่ะ! "
ลุงเคร่งซึ่งมีดาบไม้ไผ่อยู่ในมือชี้ไปที่ป้ายสีขาวหน้าร้านที่ติดบนกระจกร้าน มันเขียนว่า.... " ห้ามสูบบุหรี่เข้าร้าน หา! แล้วไงว่ะ!? ตูก็แค่สูบก่อนเข้าร้านเองนี่ว่ะ!! "" เข้าใจด้วยกลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวแกน่ะมันเป็นกลิ่นอันตราย!! " ลุงเคร่งตะคอกใส่ ทำให้พี่ ม.ปลายที่มาด้วยกันกับคนนั้นวิ่งไปเลย
" โธ่เอ้ย! ร้านแบบนี้ตูไม่เข้าให้โง่หรอก!! "
แบบนี้มัน...จะว่าเกินไป หรือ พี่ม.ปลายผิดดีล่ะเนี้ย
" พ่อหนุ่มจะเข้าไปดูหนังสือหน่อยมั้ย? " ลุงเคร่งมองมาที่ผม เล่นซะตกใจหมดเลย" ผะ..ผมเหรอ? " เดี๋ยวจะหาว่าเข้าข้างตัวเอง เลยถามเพื่อความแน่ใจ" ใช่ จะเข้าไปดูหน่อยมั้ย? เพื่อเป็นการขอโทษที่ทำให้ตกใจต่อหน้าต่อตาด้วย "" คะ..ครับ " ผมตอบตกลงอย่างหวั่นๆ แล้วเดินอย่างเกรงใจตามหลังลุงเคร่งที่เดินเข้าร้านไปก่อน
ลุงเคร่งนำดาบไม้ไผ่ไปวางพิงไว้กับโต๊ะนั่งทำงานของลุงเขาเอง
" เมื่อกี้ขอโทษนะ นั่งก่อนสิ เดี๋ยวเอาชามาให้ "" เอ๋! จะดีเหรอครับ ผมแค่กะจะเข้ามาซื้อหนังสือเฉย..เฉย.." " เอาเถอะ ถือเป็นการขอโทษไง " ผมนั่งลงที่โต๊ะที่อาเมมิยะกับลุงเคร่งเคยนั่งด้วยกันตอนที่พวกผมสะกดลอยตามมา ลุงเคร่งถือน้ำชาถ้วยญี่ปุ่นมาวางไว้ตรงหน้าผม
" คุณลุง ขอโทษที่มาช้าครับ " เสียงที่คุ้นเคยเดินออกมาจากหลังร้าน" ....! " เมื่อผมหันไปมองตามเสียง ทำเอาผมตกใจ" อ้าว..มาแล้วเหรอ อาเมมิยะ "" ครับ เอ๊ะ! นะ..นาย " ดูเหมือนอาเมมิยะจะตกใจเมื่อเห็นผมนั่งอยู่ " รู้จักกันจริงๆ ด้วย ลุงเห็นว่าใส่ชุดโรงเรียนเดียวกัน "
" อาเมมิยะ นายทำงานที่นี้เหรอ? " ผมถามอาเมมิยะที่ยังยืนอยู่" ถ้าจะบอกว่าทำงาน เรียกว่ามาช่วยดีกว่านะ " อาเมมิยะว่าพลางเดินเอากระเป๋ามาวางที่เก้าอี้ข้างๆ ผม" นายมาซื้อหนังสือเหรอไง? "" กะ..ก็ประมาณนั้นแหละ แห่ะๆ " จากน้ำเสียงที่เย็นชาของอาเมมิยะ ทำให้ผมพูดจาตะขิดตะขวนทันที
หลังจากนั้นอาเมมิยะก็สนทนากับลุงเคร่งคนนี้นิดหน่อย ก่อนลุงคนนั้นจะเดินออกหลังร้านไปทำธุระโดยปล่อยให้พวกผมนั่งเฝ้าร้านกันอยู่สองคน
" ดูจากการพูดคุยแล้ว ลุงคนนั้นแตกต่างจากข่าวลือในโรงเรียนเราเลยนะ "" .... " อาเมมิยะเงียบไม่ตอบ
แบบนี้มันวางตัวลำบากแห่ะ งั้นรีบซื้อหนังสือแล้วรับกลับดีกว่า
" จริงๆ แล้ว... "กึก ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปฟังอาเมมิยะ" ลุงคนนั้นช่วยฉันไว้ตอนที่กำลังโดนไถ่เงินในตรอกซอยน่ะ "" เอ๊ะ? "" ตอนนั้นจำนวนคนมันเยอะเกินไป ถ้าชกคนพวกนั้นได้ก็ทำไปแล้ว แต่ตอนนั้นมือฉันมีปัญหานิดหน่อยเลยทำอะไรไม่ได้ "" แปลว่า ตอนนั้นลุงก็มาช่วยนายสินะ "" อืม แล้วหลังจากนั้นลุงก็พาฉันไปที่ร้านแล้วนั่งคุยกัน ฉันเลยตัดสินใจช่วยแบ่งเบาลุงเขา โดยช่วยดูแลร้านบ้างน่ะ เพราะฉันไม่ค่อยชอบติดหนี้ใคร "" แล้วนายช่วยมานานเท่าไรแล้วล่ะ "" ก็ตั้งแต่ปีที่แล้ว ถึงจะไม่ค่อยมีลูกค้าเท่าไรก็เถอะ แต่ถ้าตกดึกก็จะมีลุงๆ เข้ามาเล่นหมากรุกในร้าน "
อย่างงี้นี่เอง
" แล้วบ้านนายไม่เป็นห่วงเหรอไง? เวลานายกลับดึกน่ะ "
เมื่อผมถามแบบนั้น อาเมมิยะเอาตัวพิงพะนักเก้าอี้อย่างปล่อยตัว" พวกเขาน่ะ คิดว่าฉันดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว..ก็เรียนศิลปะป้องกันตัวมานี่ แถมยังมีคนที่ไว้ใจได้มาอยู่ข้างๆ อีก "
" คนที่ไว้ใจได้... " ผมทวนคำพูดของอาเมมิยะ" แล้วนายล่ะ ฉันบอกเรื่องๆ เก่าๆ ของฉันแล้ว แต่นายยังไม่บอกฉันเลยนะ ว่าเมื่อวันก่อนไปทำอะไรมา "" หา? "" ในวันที่มีเวรตอนเช้า ฉันสังเกตุเห็นที่ข้อมือนายแล้วก็ที่ต้นคอนิดหน่อย ว่ามันมีรอยแดงเหมือนโดนมัดและรอยมาร์คน่ะ " อาเมมิยะพูดพลางจิบชาในแก้ว
เฮ้ย! เดี๋ยวนะ สังเกตุขนาดนั้นเลยเหรอ!? ทั้งๆ ที่เสื้อที่เราใส่น่าจะบังไว้แล้วนิ" หะ..หา!!? "" หึ พี่ชายนายอย่างงั้นสินะ "" ฮะ..เฮ้ย! ไม่ใช่สักหน่อย "" งั้น..ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ "
หน้าแดง...?นี่เราหน้าแดงเหรอ!?" จะบ้าเหรอ? เรื่องที่สังคมไม่ยอมรับแบบนั้นน่ะ "" หึ สังคมบ้านฉันยอมรับนะ "" เอ๊ะ!? "
ระ..หรือ..ว่า
" ใช่ ฉันก็ด้วย โดนแบบนายนั้นแหละ "" เอาจริงดิ นี่โลกเรา...เป็นบ้าอะไรไปแล้วเนี้ย "" ฉันคิดว่าคนแบบนายไว้ใจได้นะ เรื่องที่เล่าวันเนี้ยก็เก็บเป็นความลับแล้วกัน "" อะไรกัน.... T^T "
อาเมมิยะยิ้มนิดหน่อย แล้วไอ้สิ่งที่เรากับพี่ทำ กับมีคนรู้แบบนี้ เราจะทนอยู่ต่อได้มั้ยเนี้ย จะบ้าตายแถมอาเมมิยะยังไม่ทุกข์ร้อนอะไรอีก ทั้งๆ ที่ตัวเองพูดออกมาเองว่าโดนเหมือนเราอ๊ากกกกกกก!!!!!!!!!!!! อยากจะบ้าตาย!!!!!!!!!!!!!!! ..................................................................
มาต่อกันไป แบบงงๆถ้าไม่สนุกต้องขออภัยด้วย แถมยังหายไปนานอีกแล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปเนี้ย ในเมื่อโดนคนเก่งอย่าง อาเมมิยะ ชูจิ รู้เข้า ว่าโดนพี่ชายจับกดแถมพระเอกเรายังรู้อีกว่า อาเมมิยะโดนเหมือนกับตัวเองเนี้ย ว้ายๆ