Eve in Mystery book อีฟกับหนังสือแห่งความลึกลับ

         

      หลังจากนั้นแอนโทนี่พาอีฟเข้าไปในพระราชวังที่เขาได้เป็นเ้จ้าชาย เขาต้องพาอีฟไปหาเสด็จพ่อของเขาในเรื่องเจ้าชายกบ ทั้งสองจะทำอย่างไรต่อไปนะ?[แอนโทนี่]   ณ บัลลังก์ของพระราชา     "สวัสดี พ่อ!..อืม ไม่! สวัสดีท่านเสด็จพ่อ" ผมพูดด้วยความไม่คุ้นเคย     "อืม..หนีไปไหนมาพระโอรส ข้าให้คนของข้าไปตามหาเจ้าตั้งนานแหนะัรู้ไหม?" พระราชาคนนั้น     "เเล้วเสด็จลูกพาตัวอะไรเข้ามาในหวจูงรึ?" พระราชา     "กบครับ..เสด็จพ่อ" ผมพูด     "อ๋อ..กบ ทำไมเสด็จลูกถึงพาเจ้ากบนี้เข้ามาในวังหล่ะ?" พระราชาถามด้วยความสงสัย     "คือ..เสด็จลูกต้องการที่จะพามันมาใช้ชีวิตอยู่ในพระราชวังนี้ด้วย เพราะว่ากบตัวนี้ช่วยเก็บลูกบอลทองคำที่ตกน้ำไปของกระหม่อม" ผมกล่าว     "โอ้ ช่างเป็นความดีที่ประเสริฐยิ่งนัก ..เสด็จลูกจะอยู่ร่วมกับกบตัวนี้ได้หรือ?"พระราชา      "ได้สิพระยา..ครับ ไม่สิ! พระยาค่ะ" ผมพูด     "โอ้ นี่ก็ค่ำมืดมากเเล้ว ไปเข้านอนได้เเล้วนะ" พระราชา     "ฝันดี เสด็จพ่อ" ผมกล่าวลา                  เราทั้งสองคน มุ่งไปที่ห้องนอนของผม มันเป็นห้องนอนที่ทำจากอิฐก้อนสีเทา มีเตียงและหมอนปูผ้าสีชมพูอยู่ เป็นเตียงทำจากไม้ มีช่องโค้งๆของปราสาทที่เอาไว้ดูพระจันทร์และดาวในค่ำคืน แต่เรื่องเตียง ..ผมไม่ชอบสีชมพูหนี่หน่า! --*       "แล้วทำยังไงต่อหล่ะ ทีนี้ ยัยกบอีฟ?" ผมถามเธอ     "ก็จูบฉันสิ อ๊บอ๊บ" อีฟตอบ     "ไม่นะ ฉันจะไม่มีวันจูบเธอแน่!" ผม     "งั้นถ้าอยากอยู่ในโลกหนังสือนี่ก็ตามใจ นายเกเร -_-*ฉันจะหลับเเล้วออกไปอย่ามาใกล้ตัวฉัน!" อีฟกระโดดขึ้นมานอนข้างๆผม     "=_= เธอหนะสิที่ไม่ควรมาใกล้ตัวฉัน!" ผมเถียงอีฟ     "ก็ได้ งั้นฉันนอนด้านล่างก็ได้ ฉันไม่นอนกับนายเกเรอย่างนายหรอก! -0-*" อีฟพูดด้วยความไม่พอใจแล้วจึงกระโดดไปนอนที่พื้นข้างๆเตียง     "(-- zZ)(Zz --)"เเละเเล้วผมก็เริ่มหลับตาลงนอนพร้อมกับยัยกบอีฟที่หันหน้าไปคนละฝั่งกับผม  [อีฟเธอร์เรีย]    "คิคิ ไอ่ตาบ้านั่นหลับไปเเล้วหล่ะ ได้เวลาทำภารกิจเเล้ว -.-" ฉันคิดพร้อมกับเริ่มย่องไปทีละนิด    "แต่ว่า ถ้าฉันจูบตาบ้านั่น..เเล้วมันจะดีหรอ? ฉันไม่เคยจูบใครมาก่อนเลยนะ? - -?" ฉันย่องมาอยู่บนเตียงที่ข้างๆตัวของแอนโทนี่    "แต่ช่างเถอะ ยังไงก็็ตามฉันจะต้องทำเพื่อให้้ออกจากบ้านนี้ให้ได้" ฉันพูด    "เฮือก!..."ฉันค่อยๆเข้าไปใกล้ใบหน้าอันหล่อเหลาของหมอนั่นพร้อมกับหายใจ    "........"และเเล้วฉันก็เข้าไปยื่นหน้าเขาไปใกล้หมอนั่นมากขึ้นเรื่อยๆและก็...[แอนโทนี่]
         ในขณะที่ผมหลับอยู่ ผมสะดุ้งแต่ยังไม่ได้ลืมตา ..ผมรู้สึกว่ามีอะไรเล็กๆเบาๆมาอยู่บนใบหน้าของผมและเหมือนมีอะไรมาสัมผัสที่ปาก และก็น้ำหนักของสิ่งที่อยู่บนตัวผมก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ และตอนนั้นเองเมื่อผมลืมตาขึ้นมา..เธอกำลังจูบผมอยู่ แต่ร่างของเธอไม่ได้เป็นกบเหมือนเดิมอีกเเล้ว     "0x0! อื้อ อื้อ อื้อ" ผมพยายามตะเกียกตะกายออกจากร่างกายของเธอที่อยู่บนตัวผม    "ตึก!...โอ๊ย! เจ็บจัง ..หา! นี่ฉันเป็นคนเหมือนเดิมเเล้วสินะ! เย่ในทีสุดฉันก็ทำได้" ฉันพูด    "นี่เธอทำบ้าอะไรกันหา! รู้ไหมวะ ว่า..มะ..ไม่ชอบเลยนะ!" ผมพูดด้วยความตกใจ    "......ขอโทษทีนะ มันเป็นสิ่งที่ฉันจะต้องทำ" อีฟพูดด้วยความจริงใจ    "- -*" ผมทำหน้าเคร่งเครียดผมเห็นเธอในสภาพของผู้หญิงใส่ชุดสีน้ำตาล ผมสีชมพูใส่ชุดเดรสสีขาว แววตาสีน้ำตาล ผมรู้สึกเหมือนจะปลื้มเธอเเล้วสิ[อีฟเธอร์เรีย]                หลังจากนั้นฉันจึงกลายมาเป็นผู้หญิงในร่างคนได้ ฉันทำสำเร็จ ..แต่่ว่ามันจะทำร้ายจิตใจของแอนโทนี่หรือเปล่านะ?       คงไม่ละมั้ง เฮ้อ..แต่ตอนนี้ฉันควรจะนอนได้เเล้วหล่ะ..ฉันหยิบหมอนด้านข้างๆของแอนโทนี่มาหนึ่งใบ แล้วหลับตาลงพร้อมกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ไม่นาน..