Angelics War นาย...อยากจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ

อะไรคือสิ่งที่คุณปรารถนาที่สุดในชีวิต เงินทอง... ชื่อเสียงเกียรติยศ... เพื่อน... ครอบครัว... ชีวิตหลังเกษียณที่สมบูรณ์แบบ.. หลายครั้งที่พวกคุณได้สมความปรารถนา... และก็มีหลายครั้งเหมือนกันที่พวกคุณต่างผิดหวังในสิ่งที่คาดหวังเอาไว้...แต่เมื่อพวกคุณได้สมตามความปรารถนาแล้ว หากต้องเสียมันไป... พวกคุณจะรู้สึกอย่างไรกันบ้าง เศร้า... หงุดหงิด... ผิดหวัง... อิจฉาผู้อื่นที่ได้ดีกว่า... ปล่อยทุกสิ่งไปตามลม...แต่ไม่ว่าพวกคุณจะรู้สึกอย่างไรก็ตาม... มันก็ต้องมีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน ไม่ว่าคุณจะคิดยังไงข้างต้นก็ตาม..."ฉันฝากฮิซาชิคุงให้พวกเธอดูแลด้วยนะ... น้องสาวที่น่ารักของฉัน!"คำพูดนี้ได้วนเวียนอยู่ในหัวของสาวน้อยทั้งสองที่อยู่ในเหตุการณ์การสูญเสียกำลังรบสำคัญของมนุษยชาติมาตั้งแต่เช้าแล้ว... การจากไปของพี่สาวที่พวกเธอเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองอยากจะอยู่ด้วยกันมาตลอดนั้น ได้ทำให้จิตใจของพวกเธอบอบช้ำมาก"เข้าใจแล้วค่ะ... ฉันจะปกป้องฮิซาชิเอง! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!!"หลังจากที่เหตุการณ์การต่อสู้ที่แสนโหดร้ายซึ่งผ่านพ้นไปได้ด้วยดีจบลง พวกมิคาสะที่ย้ายเข้ามาอาศัยความสะดวกสบายในการใช้ชีวิตบนความลำบากอย่างสุดจะคาดคะเนอยู่ที่บ้านฮิซาชิเป็นเวลานานกว่า7เดือน ซึ่งด้วยระยะเวลาที่ยาวนานถึงเพียงนี้ก็ได้ทำให้เมล็ดพันธุ์ที่ถูกว่านเอาไว้ที่เป็นต้นกำเนิดของความรู้สึกบางอย่างค่อยๆผลิยอดอ่อนขึ้นมาในใจของพวกเธอแล้ว...เป็นดอกอ่อนของสิ่งที่เรียกว่า..."ฉันจะไปรู้ได้ยังไง... ก็อควารอยด์อย่างฉันไม่มีโปรแกรมสำหรับรักใครนี่นา!"พวกมิคาสะใช้ชีวิตอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับเด็กหนุ่มผู้ที่ครอบครองความอ่อนโยนที่สุดเท่าที่พวกเธอรู้จักพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่ค่อยๆเติบโตขึ้นในใจพวกเธอทุกวันๆ จนรู้สึกเหมือนเวลานั้นผ่านไปเร็วมาก มากจนพวกเธอลืมไปแล้วว่าความรู้สึกนั้นได้เกิดขึ้นกับพวกเธอมานานเท่าไหร่แล้วจนกระทั่ง...สองปีผ่านไป...เป็นเวลาที่เริ่มนับจากการต่อสู้ครั้งสุดท้ายเพื่อแย่งชิงสิทธิ์ในการมีชีวิตรอดระหว่างพวกมิคาสะทั้งสามกับเทอร์รารอยด์ผู้ถูกชี้นำโดยคสามชั่วร้ายภายในจิตใจจบสิ้นลง ซึ่งเหตุการณ์ในแต่ละวันก็ได้ทำให้เด็กหนุ่มสามารถเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้มากยิ่งขึ้นแต่เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในวันนี้นั่นเองที่ทำให้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของหายนะทั้งหมดที่กำลังจะเริ่มต้น!!!
"ฮิซาชิ!! เมื่อไหร่นายจะตื่นฟะ!! พวกเรารอนายอยู่นะ!!!" เสียงตะโกนของสาวน้อยผมสีน้ำเงินแสนน่ารักดังเสียบแก้วหูอันบอบบางของเด็กหนุ่มที่กำลังนอนสบายอยู่บนที่นอนอย่างรุนแรงจนเกือบจะทะลุ ราวกับเรื่องวุ่นวายอีกเรื่องหนึ่งกำลังบังเกิดขึ้นแล้ว..."มีอะไรล่ะ..! อควารอยด์อย่างเธอถ้าได้รู้ว่าการนอนมันสบายยังไง พวกเธอไม่มีวันตื่นหรอก.. โอ๊ย!"หมัดเพชฌฆาตของสาวน้อยน่ารักคนนั้นถูกประเคนเข้าที่ศีรษะของเด็กหนุ่มอย่างอ่อนโยน เพราะถ้าเธอทำแรงกว่านี้ กระโหลกของเด็กหนุ่มคนนั้นได้ทะลุแน่นอนหลังจากพวกเขากินข้าวเช้าเสร็จ สาวน้อยผมน้ำเงินคนนั้นก็รีบวิ่งออกจากบ้านอย่างอารมณ์ดี"ทำไมเธอถึงต้องรีบขนาดนี้ด้วยนะ... โรงเรียนไม่ได้หนีไปไหนสักหน่อย!"เด็กหนุ่มผมดำรีบวิ่งตามเธอไปอย่างสุดฝีเท้า ก่อนที่สาวน้อยคนนั้นจะหยุดวิ่งทำให้เขาวิ่งเลยเธอไป"ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา..! ก็วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันจะเริ่มต้นชีวิตม.ปลายไงล่ะ!!"หลังจากผ่านไปสองปี ทุกอย่างก็เปลี่ยนตามไปด้วย...มิคาสะได้เข้าเรียนในระดับมัธยมปลาย ปีหน้าก็เป็นของยูนะแล้ว ส่วนยัยโยโซระกับฮิโรมิก็ต้องอยู่เฝ้าบ้าน...เพราะระดับสมองที่ต่ำเกินจะรับมือ และริกะกับฮานามิก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับผมแล้วด้วย!และผม ฮิซาชิ ก็เข้าสู่ชีวิตเด็กม.ปลายอย่างเต็มภาคภูมิ พร้อมๆกับเรื่องวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นเร็วๆนี้นั่นเอง...หลังการปฐมนิเทศของนักเรียนใหม่จบลง ก็มีนักเรียนหลายคนเข้ามารุมล้อมมิคาสะกันอย่างล้นหลาม เพราะผมสีน้ำเงินที่คนอื่นสามารถมีได้เพียงเพราะการย้อมสีนั้น กลับกลายเป็นสีผมตามธรรมชาติของเธอไปเสียแล้ว ทั้งที่เมื่อก่อนนี้สีผมของมิคาสะจะเป็นสีส้มแท้ๆ...แต่เอาเถอะ! มาย้อนถึงอดีตตอนนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร..."ปีการศึกษาใหม่นี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนกับพวกเราในอาทิตย์หน้านะ..."อาจารย์ประจำชั้นฮิซาชิพูดถึงข่าวดีในชั่วโมงโฮมรูมเรื่องนักเรียนใหม่ที่จะย้ายเข้ามา... หากแต่เขาไม่ยอมบอกเลยว่าเด็กใหม่ที่ว่านี้เป็นใคร ทำให้ความสงสัยของเพื่อนร่วมชั้นแต่ละคนนั้นยิ่งพอพูนขึ้นไปอีกหากแต่ฮิซาชิเพียงคนเดียวที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องนี้เลย..."อาจารย์ครับ... ทำไมเขาถึงไม่เข้ามาเรียนวันนี้เลยล่ะครับ..!""อ้อ... เด็กคนนั้นน่ะต้องจัดการเรื่องการย้ายบ้าน รวมทั้งการหาที่อยู่ใหม่ที่นี่ด้วย มันก็ลำบากนะสำหรับผู้หญิงที่อยู่คนเดียวน่ะ..."เมื่อได้ยินว่าผู้หญิง ผู้ชายทั้งห้องก็ส่งเสียงวี๊ดวิ้วกันดังลั่นจนทะลุประตูห้องไปถึงสนามโรงเรียนแล้ว และยิ่งมารู้ว่าสาวน้อยคนนั้นอาศัยอยู่เพียงคนเดียวก็ยิ่งทำให้เหล่าผู้ชายที่กำลังอยู่ในช่วงเหงาของชีวิตต่างเสนอตัวไปเป็นอาสาสมัครพิทักษ์ความบริสุทธิ์ของเธอคนนั้นด้วยตัวเอง... แต่คิดๆดูแล้วพวกอาสาสมัครเหล่านั้นต่างหากที่จะเป็นผู้พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอคนนั้นต่างหาก"เฮ้อ! ผู้หญิงอีกแล้วเหรอ..."แต่ในขณะที่พวกผู้ชายที่อยู่ในช่วงค้นหาความหมายของการมีชีวิตกำลังส่งเสียงกู่ร้องด้วยความยินดี ดูเหมือนฮิซาชิจะไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่กับการมาของสาวน้อยที่ยังไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน อาจเป็นเพราะปกติเวลาอยู่บ้าน พวกผู้หญิงแต่ละคนก็ช่วยกันก่อเรื่องวุ่นวายไม่เว้นแม้แต่วันหยุดนักขัตฤกษ์จนประสาทเขาจะกินอยู่แล้ว!!"แล้วชื่อล่ะครับ!!"ความน่าเบื่อของชีวิตประจำวันของฮิซาชิซึ่งมีแต่ความหายนะและความวิปโยคนั้นเริ่มสั่นคลอนลงเมื่อเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งถามอาจารย์ขึ้นมา ทำให้ทุกคนให้ความสนใจกับเรื่องนี้มากกว่าความวุ่นวายที่เพิ่งเกิดในห้องเมื่อสักครู่นี้เสียอีก"อืม... ชื่อเหรอ! รู้สึกว่าจะเป็น สีแดงๆ อะไรนี่ล่ะนะ..."เมื่อได้ยินอาจารย์กล่าวรำลึกความคิดออกมาดังนั้น ฮิซาชิก็เริ่มใจคอผิดปกติขึ้นมาคล้ายๆกับจักรพรรดิมังกรแดงสัมผัสได้ถึงการเฉียดเข้าใกล้ของจักรพรรดิมังกรขาว หากแต่ความรู้สึกของฮิซาชิในตอนนี้นั้นราวกับว่าเธอคนนั้นเป็นคนที่เขาไม่ได้เจอมานาน... และยังเป็นคนที่เขาไม่อยากเจออีกด้วย!!!"อ๋อ! อาคาริ... มิจิยะ อาคาริ ไงล่ะ!!" (* "อาคา" ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่า สีแดง)