นายเคยรักฉันบ้างไหม

เช้าวันต่อมา

ฟาง : ป๊อปยังไม่ไปทำงานอีกหรอเดี๋ยวก็สายหรอก

ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวรอให้ยัยแก้วมาก่อนก็ได้จะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนฟาง

ฟาง : อืม

ทางด้านแก้วกับโทโมะ

สนามบิน

ขณะที่แก้วกำลังเดินอยู่ก็ชนกับผู้ชายคนนึงจนแก้วล้มลงไปกับพื้น

??? : ขอโทษครับ เป็นไรมากรึป่าวครับ

ชายปริศนา ขอโทษแก้ว

แก้ว : นี้อีตาบ้าเดินยังไงของนายว่ะ

แล้วแก้วก็ลุกขึ้นมาประจันหน้ากับชายปริศนา

??? : อ้าวคุณผมขอโทษแล้วนะพูดให้มันดีๆสิ

แก้ว : ขอโทษ แล้วมันหายเจ็บไหม

??? : คุณนี้มันเป็นผู้หญิงซะป่าว ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลย

แก้ว : ตอนนี้ฉันรีบ แล้วก็ไม่มีเวลามาเถียงกับนาย

แล้วแก้วก็เดินออกมาจากชายปริศนา

โรงพยาบาล

ห้องพักฟื้น

แล้วแก้วก็มา

แก้ว : โอ๊ย ทำไมวันนี้มันซวยอย่างนี้

ป๊อปปี้ : อะไรยัยแก้วมาถึงก็โว้ยวาย

แก้ว : ก็ตอนที่แก้วมาบลาๆๆๆๆๆๆ

แล้วแก้วก็เล่าให้ป๊อปปี้กับฟางฟัง

ฟาง : เรื่องมันแล้วก็แล้วไปเถอะ

แก้ว : แต่มันน่าโมโหนะฟาง

ฟาง  : ป๊อปนายไปทำงานเถอะเดี๋ยวสาย

ป๊อปปี้  : คร๊าบ เดี๋ยวตอนเย็นป๊อปรีบมาหานะ

แล้วป๊อปปี้ก็หอมแก้มฟาง

แก้ว  : แหมพี่ไม่อายน้องเลยนะ

ป๊อปปี้ : หุบปากไปเลยยัยแก้ว ดูแลฟางให้ดีด้วย

แก้ว : รู้แล้วน๊า

แล้วป๊อปปี้ก็ไปทำงาน

ฟาง : แก้วกินไรมายัง

แก้ว : เรียบร้อยแล้ว แต่แก้วว่าทำไมพักนี้ฟางดูอ้วนขึ้นอ่ะสงสัยพี่ป๊อปจะเลี้ยงดี

ฟาง : ฟางท้อง

แก้ว : หะ ท้อง

แก้วตะโกนเสียงดัง

ฟาง : เบาๆสิแก้วนี้โรงบาลนะ

แก้ว : โทดที่ แล้วท้องกี่เดือนแล้วอ่ะทำไมไม่เคยบอกเลย

ฟาง : สองเดือน

แล้วโทโมะก็มา