นายเคยรักฉันบ้างไหม

 
เช้าวันต่อมา
 
ฟาง : ป๊อปยังไม่ไปทำงานอีกหรอเดี๋ยวก็สายหรอก
 
ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวรอให้ยัยแก้วมาก่อนก็ได้จะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนฟาง
 
ฟาง : อืม
 
ทางด้านแก้วกับโทโมะ
 
สนามบิน
 
ขณะที่แก้วกำลังเดินอยู่ก็ชนกับผู้ชายคนนึงจนแก้วล้มลงไปกับพื้น
 
??? : ขอโทษครับ เป็นไรมากรึป่าวครับ
 
ชายปริศนา ขอโทษแก้ว
 
แก้ว : นี้อีตาบ้าเดินยังไงของนายว่ะ
 
แล้วแก้วก็ลุกขึ้นมาประจันหน้ากับชายปริศนา
 
??? : อ้าวคุณผมขอโทษแล้วนะพูดให้มันดีๆสิ
 
แก้ว : ขอโทษ แล้วมันหายเจ็บไหม
 
??? : คุณนี้มันเป็นผู้หญิงซะป่าว ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลย
 
แก้ว : ตอนนี้ฉันรีบ แล้วก็ไม่มีเวลามาเถียงกับนาย
 
แล้วแก้วก็เดินออกมาจากชายปริศนา
 
โรงพยาบาล
 
ห้องพักฟื้น
 
แล้วแก้วก็มา
 
แก้ว : โอ๊ย ทำไมวันนี้มันซวยอย่างนี้
 
ป๊อปปี้ : อะไรยัยแก้วมาถึงก็โว้ยวาย
 
แก้ว : ก็ตอนที่แก้วมาบลาๆๆๆๆๆๆ
 
แล้วแก้วก็เล่าให้ป๊อปปี้กับฟางฟัง
 
ฟาง : เรื่องมันแล้วก็แล้วไปเถอะ
 
แก้ว : แต่มันน่าโมโหนะฟาง
 
ฟาง  : ป๊อปนายไปทำงานเถอะเดี๋ยวสาย
 
ป๊อปปี้  : คร๊าบ เดี๋ยวตอนเย็นป๊อปรีบมาหานะ
 
แล้วป๊อปปี้ก็หอมแก้มฟาง
 
แก้ว  : แหมพี่ไม่อายน้องเลยนะ
 
ป๊อปปี้ : หุบปากไปเลยยัยแก้ว ดูแลฟางให้ดีด้วย
 
แก้ว : รู้แล้วน๊า
 
แล้วป๊อปปี้ก็ไปทำงาน
 
ฟาง : แก้วกินไรมายัง
 
แก้ว : เรียบร้อยแล้ว แต่แก้วว่าทำไมพักนี้ฟางดูอ้วนขึ้นอ่ะสงสัยพี่ป๊อปจะเลี้ยงดี
 
ฟาง : ฟางท้อง
 
แก้ว : หะ ท้อง
 
แก้วตะโกนเสียงดัง
 
ฟาง : เบาๆสิแก้วนี้โรงบาลนะ
 
แก้ว : โทดที่ แล้วท้องกี่เดือนแล้วอ่ะทำไมไม่เคยบอกเลย
 
ฟาง : สองเดือน
 
แล้วโทโมะก็มา