When she is in love. เมื่อไหร่เธอจะรักกัน

ฉันป่าวหึงนายนะ
ตอนนี้ฉันกับครอบครัวของไม้กำลังไปเที่ยวทะเลกัน พี่เยอร์กับพี่มีนพาแฟนไปด้วยถือเป็นการแนะนำตัวกับพ่อแม่ไปโดยปริยาย
"ถึงทะเลแล้ว เย้"ฉันตะโกนอย่างสุดเสียงเมื่อถึงที่หมาย
"นี่ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นนิยายไปได้"ไม้เดินตามมา
"แม้ก็นะ นายรู้ไหมฉันชอบทะเลมากที่สุดเลยนะ"ฉันหันหน้าไปหาเขา ฉันพึ่งรู้ว่าวันนี้ไม้แต่งตัวได้หล่อกระชากใจสาวมาก เขาใส่เสื้อแขนยาวสีขาวบางๆ ปลดกระดุ้มลงมา2เม็ดเพื่อให้เห็นซิกแพ็คนิดหน่อยใส่กางเกงขาสั้นธรรมดา
"นี่เธอมองอะไร อย่าบอกนะว่าคิดไม่ดีไม่ร้ายกับฉันอ่ะ"ไม้แกล้งทำเป็นกลัวฉัน
"จะบ้าเหรอ นายนี่"
"นี่หนุ่มสาวๆเข้าบ้านได้แล้วจ้า"เสียงของแม่ฉันเรียกไม้แล้วก็พวกพี่ๆเข้าบ้านเพื่อไปเตรียมตัว เพราะตอนเย็นนี้เราจะมีปาร์ตี้กัน
"ครับ/ค่ะ"
ฉันกับไม้เดินเข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมแต่งตัวตอนรับปาร์ตี้เย็นนี้ ตกเย็นพ่อแม่ของฉันและไม้ช่วยกันทำอาหารย่างบาร์บี้คิวที่ริมทะเลหน้าบ้าน
"อืม นี่ไม้เห็นว่าวันนี้ลิซ่ากลับมาเมืองไทยแล้วนะ"น้านิดพูดขึ้น ฉันสงสัยจังว่ายัยลิซ่านี่คือใคร
"อ่อเหรอครับ"
"นี่ไม้ลิซ่าคือใครเหรอ"ฉันกระซิบถามไม้
"อ่อ ลิซ่าคือลูกพี่ลูกน้องของฉันนะตอนนี้ลิซ่าพึ่งจะกลับมาจากอเมริกานะ เห็นว่าจะมาที่นี่ด้วยนิ อีกประมาณ1ชั่วโมงนะจะถึงนะ"
ผ่านไป1ชั่วโมงฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหุ่นเหมือนนางแบบมาก เขาสวย ผมยาวถึงหลังเป็นลอนๆ หน้าตาออกอเมิรกา-ไทยนิดหน่อย
"ไฮ สวัสดีค่ะ คุณน้า"ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามากอดน้านิด
"ลิซ่า นี่น้าคิดว่าเธอยังไม่มาถึงนะเนี้ย"
"แม้คุณน้าก็"อ่อ นี่คือยัยลิซ่าที่ไม้พูดถึงสินะเค้าสวยมาก หุ่นเหมือนนางแบบเลยทีเดี๋ยว
"ไฮ ไม้เป็นไงสบายดีไหม ไม่เจอกันนานเลยนะ นายดูหล่อขึ้นนะเนี้ย"ลิซ่าแซวไม้
"อืม เธอก็ดูสวยขึ้นเหมือนกันนะ"
"อืม ขอบใจนะ แล้วนี่ใครเหรอ"
"อ่อ นี่ยุ้ยนะแฟนฉันเองแหละ"
"นี่ แฟนนายเหรอ ฉันคิดว่านายจะรอฉันซักอีกนะไม้"ไม้ไม่ตอบแค่ยิ้มบางให้กับยัยลิซ่า ฉันงงกับคำพูดของลิซ่าแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
เพราะรับประทานอาหารเสร็จทุกคนก็ต่างแยกกันเข้าที่พักโดยที่ฉันต้องนอนกับไม้
"นี่ไม้ที่ลิซ่าพูดหมายความว่ายังไงเหรอ"
"อืมป่าวไม่มีอะไรหรอกนอนเถอะ"
ตอนนี้เป็นเวลา3ทุ่มกว้่าฉันพยายามทำให้หลับให้ได้ แต่มันก็ไม่เป็นผล อยุ่ดีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ไม้ตื่นขึ้นมาแล้วก็ไปเปิดประตุ นี่มันอะไรกันเนี้ยฉันเห็นยัยลิซ่ายืนอยู่หน้าประตู
"ไม้ คือฉันขอนอนด้วยได้ไหม คือฉันไม่กล้านอนคนเดียวฉันกลัวอ่ะ"ยัยลิซ่าทำหน้าตาน่าสงสาร
"อืม ก้ได้เพราะฉันก็นอนกับยุ้ยแค่2คนเอง"ห้ะ ไม้ตอบตกลงนี่มันอะไรกันเนี้ย
"ยุ้ยจ้ะ ฉันขอนอนด้วยคนนะคืนนี้"ฉันพยักหน้าแล้วก็ปล่อยให้เขานอนไปโดยฉันนอนข้างไม้แล้วไม้ก็นอนข้างลิซ่า  ฉันพยายามจะทำให้หลับแต่มันทำไม่ได้ อยู่ดีๆฉันก็ได้ยินเสียงใครทำอะไรสักอย่าง
ฉันหันไปก็พบว่ายัยลิซ่ากับไม้กำลังจะจูบกัน ฉันรีบลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วก็เปิดไฟขึ้น
"นี่ไม้ มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ยทำไมพวกเธอทำแบบนี้"
"เอ่อ.คือ"ไม้พูดอึ้งๆ
"ก็เรากำลังจะจูบกัน เธอมองไม่เห็นเหรอ"
"นี่เธอไม้แฟนฉันนะ เธอไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้"
"เหรอ ฉันคิดว่าไม้เป้นแฟนฉันอีก เพราะตอนที่ฉันอยู่ที่นี่ไม้เขาก็ดูจะชิดกับการจูบของฉันแล้วนะ แล้วเธออ่ะก็มาทีหลังฉันด้วย"ห้ะ มาทีหลังอะไรนะมาทีหลังงั้นเหรอ ในขณะนั้นฝนตกอย่างหนักมาก ฉันรีบวิ่งออกไปจาก ในขณะนั้นฉันไม่สามารถที่จะทำอะไรต่อไปได้ยอมโดนฝนให้เปียกอยู่แบบนั้น ไม้รีบวิ่งออกมาตามฉัน
"ยุ้ยทำไมเธอมาตากฝนแบบนี้ กี่ครั้้งแล้วที่เธฮทำให้แันเป็นห่วงแบบนี้เธอรู้ไหม!!"สีหน้าไม้ดูโกธรจัด แต่ตอนนั้นฉันไม่สนอะไรแล้วเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว
"ป่ะ เข้าไปในบ้าน"
"ไม่ฉันไม่เข้า เชิญนายไปจูบกันต่อกับยัยลิซ่าเถอะ"
"นี่ยุ้ยเธอจะตากฝนให้เป็นปอดบวมตายรึไงห้ะ!!"
"ใช่ "
"เข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้!!"
"ไม่"
"เข้าไป ถ้าเธอไม่เข้าไปฉันจะอุ้มเธอนะ"
"อืมก็ได้ "พอฉันเข้าไปในบ้านเสร็จฉันก็ไม่เห็นยัยลิซ่าอีกต่อไปแล้ว
"นี่เธอทำไมเธอต้องวิ่งออกไปข้างนอกแบบนั้นด้วย เธอก็รุ้นิว่าฝนมันตกถ้าเธอเป็นอะัไรขึ้นมาฉันจะทำยังไง"
"ก็ฉันทนไม่ได้นิที่เห้นนายกับลิซ่ากำลังจะจูบกันอ่ะ"
"นี่เธอหึงฉันเหรอ><''
''จะบ้าเหรอให้หึงนายกัน''
''แล้วทำไมเธอต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ''
''ป่าวนะ ฉันไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย''
''นี่ยุ้ยฟังฉันนะ ฉันรักเธอคนเดียวเธอคนเดียวที่ฉันจะรัก ฉันไม่รักคนอื่นนอกจากเธอหรอกนะ ทีหลังเธออย่าทำแบบนี้อีกนะฉันเป้นห่วง เข้าใจไหมเด็กดื้อ''
''ใครเป็นเด็กดื้อของนายกันห้ะ''
''ก็คนนี้ไง''ไม้ชี้นิ้วมาหาฉัน
''บ้า้เหรอ''
''เข้าใจไหมครับ''
''อืม เข้าใจค่ะ''
''ไม้รักยุ้ยที่สุดเลย''
''บ้าคิดยังไงเนี้ย อยู่ดีๆก็มบอกรักฉัน''
''แล้ววยุ้ยรักไม้ไหม''
''ไม่รักมั้ง><''
''T-T''
''โอ๋ๆ รักค่ะ ยุ้ยรักไม้นะค่ะ><''
''ครับ''
โปรดติดตามตอนต่อไป