I love you my friend ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนเธอแล้ว

"นี่!..." น้ำเสียงฉันหายไปกับสายลมที่ผ่านพัดมา หล่ออ่ะ หล่อมากกกก คนหรือเทพบุตรเนี่ย  หัวใจเต้นเลยอ่ะ  อ้าวแล้วความหงุดหงิดเมื่อกี้มันหายไปไหนหมดแล้วเนี่ย ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย!!! 
"นิด แกเป็นไรเปล่า?"  เสียงตื่นตระหนกตกใจของกายดังลั่นมาแต่ไกล จึงทำให้ฉันหลุดออกมาจากความคิดของตัวเอง 
"ไม่เป็นไร ^_^"  ฉันตอบเสียงใส แถมยิ้มหวานๆให้ด้วย เห็นว่าหล่อหรอกนะถึงให้อภัย
"มา เราช่วย ^_^" เค้าพูดพร้อมยื่มมือมาให้ฉันจับ  แล้วทำไมหัวใจฉันต้องเต้นมากมายอะไรขนาดนี้ด้วยเนี่ย 
"ขอบคุณนะ ^_^" พูดจบฉันก็เอือมมือไปเพื่อจะจับมือเค้า แต่ๆ... 
"ไม่ต้อง! เดี๋ยวฉันช่วยเพื่อนฉันเอง นายไม่ต้องยุ่ง!" กายปัดมือของเค้าออก แล้วพูดอย่างใส่อารมณ์ เป็นอะไรของมันเนี่ย มาใส่อารมณ์กับคนอื่นเค้าอย่างนี้ได้ยังไง มันเสียมาถึงฉันนะเจ้าเพื่อนบ้า!
 หลังจากกายทำการกระทำที่ไม่น่าให้อภัยแล้ว มันก็ช่วยพยุงฉันมาที่ห้องพยาบาล เพราะข้อเท้าฉันพลิก เพิ่งรู้ตัวว่าเจ็บก้ตอนกายช่วยพยุงตัวฉันขึั้นมาเนี่ยแหละ  (พอดีเป้นพวกความรุ้สึกช้าน่ะค่ะ) 
"อิกาย แกทำแบบนั้นทำไม!"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา พูดทั้งๆที่ไม่สบสายตา ก้มันน่ามั้ยล่ะ ชอบทำอะไรอะไรให้ฉันเสียหน้าอยู่เรื่อยเลย ครั้งนี้มันมากเกินไป หึ! ทำกับคนอื่นอย่างงั้นได้ยังไง ทำตัวเหมือนเป้นแฟนฉันอย่างนั้นแหละ บอกตรงๆนะ ฉันไม่ชอบ!
"ฉันทำอะไร"  มันพูดแบบเย็นชาไม่แพ้กัน พลางทำหน้าไม่สนใจ มันเป้นอะไรของมัน ปกติมันต้องทำสีหน้ากลัวแล้วสิ หรือไม่ก็ จะพูดขอโทษฉันแล้วสิ  ตกใจค่าาาา ตกใจ 
"อย่ามากวน แกทำแบบนั้นทำไม!!!" ตอนนี้อารมณ์ของฉันเริ่มหงุดหงิดถึงขั้นสูงแล้ว คืออะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้ว เอ๊ะ? แล้วทำไมฉันต้องโกรธมันด้วยล่ะเนี่ย  แม้แต่ตัวเองฉันยังไงเข้าใจเลยเหรอเนี่ย...
 
----------------------------------------------------------------------------------------
ขอสารภาพคร้าบบบบบบ เค้าคิดไม่ออกกกกกกกกกกกกกกกก ช่วงนี้อะไรไม่รู้ เยอะไปหมด ทั้งการบ้าน ทั้งสอบ ข้าน้อยล่ะเพลียเจ้าค่ะ