We often...เรามักจะ...

ตอนที่ 1 ก่อนพายุ     โลก โลก โลก~~~~~ฉันพูดด้วยความแน่นิ่ง หลังจากที่ฉันได้ลืมตามองดูโลกแต่ว่าฉันไม่ได้เพิ่งจะเกิดแต่อย่างใด แต่ฉันเพิ่งจะเคยเห็นที่ๆฉันไม่เคยได้เห็นฉันไม่รู้สึกตื่นเต้นแม้แต่น้อย ซึ่งนั่นฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแล้วฉันก็คิดว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นั่นมันทำให้ฉันปวดหัว เหมือนจะระเบิด!ฉันเลยเลิกคิดเรื่องนี้แล้วกลับไปคิดเรื่องอื่นแทนฉันชงักหยุดคิด เมื่อเห็นเด็กคนนึงกำลังมองฉันอยู่"พี่ฮะๆ"ฉันมองด้วยสายตาปกติที่ฉันเคยมองคนอื่นทั่วๆไป"มีอะไร"แต่ฉันตกตะลึง ที่มีน้ำสีใสออกมาจากตาของเด็กคู่นั้น"มีอะไร ฉันทำให้เธอโกรธหรอ" "ฮือๆๆๆ"ก็พี่น่ากลัวนี่นา""งั้นฉันก็ขอโทษด้วยล่ะกันน่ะ"ฉันยิ้มด้วยความเต็มใจแล้วเดินจากเด็กคนนั้นไป เเล้วเด็กคนนั้นก็ยิ้มกลับมาให้ฉันอย่างมีความสุข     ฉันเดินไปเรื่อยๆ แล้วมองท้องฟ้า ฉันก็เห็น เเสงเล็กๆ ลอยอยู่เต็มท้องฟ้า แล้วฉันก็รู้สึกว่าที่นี่เป็นที่ๆวิเศษจริงๆและอีกไม่นาน ลมก็เริ่มพัดแรง ฉันกลับมาหันดูตัวเอง ฉันกลับมีแสงสีขาวล้อมรอบตัว! มันทำให้ฉันตกใจก่อนที่ฉันจะหายตัวไปในอีกที     ทำไม ทำไม ทำไมฉันอยู่ในที่มืด อย่างนี้ กลัว ฉันกลัว ที่นี่มันน่ากลัวเกินไป!ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ที่นี่ "ที่นี่~~~~~~~""แฮ่กๆๆ...ฝะ...ฝันไป แฮ่กๆๆ"ฉันมีเหงื่อที่ไหลมาเป็นทาง จากที่หน้าผากลงมาถึงคางหลายหยดฉันได้เเต่พูดในใจว่าตัวเองอยู่ที่ไหน พอฉันเงยหน้าขึ้นก็เจอชายคนนึงกำลังนั่งมองหน้าของฉันอยู่อย่างตกใจ และตาค้างไม่บันยะบันยัง                                                                               โปรดติดตามชมตอนต่อไป By Onnii fujimiya