วายร้ายมือใหม่ หัวใจหัดรัก

หลังจากมีการเลือกตั้งสภานักเรียน แน่นอนว่าฝ่ายชายชนะขาดลอยอย่างที่คาดไว้ แต่ฉันก็ยังคงรั้งตำแหน่งผู้ช่วยสารวัตรนักเรียนฝ่ายหญิงเพื่อนที่จะได้เท่าเทียมกัน สรุปคือก่อนที่จะพ้นม.6ฉันต้องทำงานอยู่ฝ่ายเดียวกะนายโทโมะ....นรกแท้ๆ
แล้ววันนี้ก็เป็นวันทำงานวังแรก ต้องออกไปตรวจจับนักเรียนที่หนีเรียนนอกโรงเรียน
"เฮ้ ยัยปากนกหวีดพร้อมยัง"
"พร้อมตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้ว เรียกให้ดีๆหน่อยฉันน่ะรุ่นพี่นายตั้งปีนึงนะ" ฉันบอกโทโมะ
"ม. 5 แล้วไงฉันสูงกว่าเธอตั้งเยอะ แข็งแรงกว่าด้วย"
"นี่นาย..."
"ไปกันได้แล้ว" โทโมะพูดตัดบท
ฮึ๊ย ฝากไว้ก่อนเถอะฉันเดินตามหมอนั้นไปอย่างเงียบๆตามที่ต่างๆ เช่น ร้านเกมส์ เป็นต้น จะว่าไปรู้สึกว่ามีแวบนึงที่หมอนี่เป็นการเป็นงาน..........มั้ง
"นี่เธอหิวแล้วหาไรกินกัน" โทโมะพูด
"ไม่ใช่ว่ากินทั้งชุดนักเรียนหรอกนะ แทนที่จะจับคนอื่นเป็นตัวเองที่โดนซะเอง" ฉันบอก
"เธอจะกลัวอะไร เสื้อสูทก็เขียนอยู่ว่าสารวัตรนักเรียน" เออว่ะ จริงด้วย
แล้วฉันก็เดินตามนายโทโมะไปที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง
"นี่ขอบอกนะว่าฉันไม่มีเงินจ่าย"
"ฉันรู้แล้วน่าว่าเธอมันกระจอก" นายนี่มันว่าฉันอีกแล้ว
"งั้นนายเลี้ยง"
"หรือเธอจะเลี้ยง"
"ฉันไม่มมีตัวค์"
"งั้นก็กินๆเข้าไป จะได้ทำงานต่อซะที"
นายโทโมะพูดแล้วเริ่มทานอาหาร เพิ่งสังเกตนะว่าหน้านายโทโมะก็ขาวใสเหมือนกันแฮะ ผมสีดำสนิด ซอยปลายแหลมไม่ยาวมาก ดวงตาเรียวคม จมูกโด่งคมสัน ริมฝีปากผิวก็ขาวเนียน
"นี่  อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหมขนลุก"
"-__-" แต่ถ้าผ่าหมาออกจากปากคงดีกว่านี้
"เสร็จแล้วใช่ไหม" หมอนั้นถามฉัน
"อืม"
"เก็บตังค์ด้วยครับ" พอจ่ายตังค์เสร็จก็เดินออกมานอกร้านอาหาร แต่แล้ว
กรี๊ดดดด!!!  นั้นพี่โทโมะแห่งเว็บ K-otic นี่
"ยัยนกหวีด วิ่ง" โทโมะบอก ฉันจึงหันไปมอง
ก็เห็นชะนีนับร้อยตัววิ่งมาย่างกับเจอเนื้อคู่
ยังไม่ทันขาดคำ
ตู้มม!!
โทโมะก็โดนยัยพวกนี้รุมไปแล้ว
"ชะ..ช่วย..ฉันที" เสียงโทโมะ
เมื่อฉันได้สติจึงรีบเรียกหาคนช่วยทันที
"ช่วยด้วยยยยค่า มีคนโดนรุม" ไม่นานลุงยามแถวนั้นก็วิ่งมาแล้วช่วยแยกชะนีทั้งหลายออกไปจนหมด
เฮ้อ!!
"เกือบตายแน่ะ...กลับกันเหอะ" เสียงโทโมะ
"แต่นี่มันยังไม่หมดเวลาเลยนะ" ฉันพูด
"เดี๋ยวฉันเคลียร์กับไอ้ประธานป็อปเอง"
" อืมๆๆ โอเค"
ขณะเดินกลับหูฉันกับโทโมะก็เผลอได้ยินอะไรเข้า
"นี่เธอ...ฉันล่ะเสียดายวิ่งตามพี่โทโมะไม่ทัน
"ใช่ๆๆๆ เธอเห็นเว็บ K-otic ใช่มั๊ย โอ้วววว" เสียงพวกนางๆชักหื่นขึ้นทุกที
"หล่อจนน่าเอาไปทำพันธ์จริงๆ" แฟนคลับพวกนี้โครตน่ากลัวเลย"
"เฮ้ยยย นั้นพี่โทโมะนี่" พอฉันหันไปอีกทีก็เห็นนายโทโมะวิ่งหนีไปแล้ว ฉันจึงรีบวิ่งตามทันที
แต่....เอ๊ะ!! เดี๋ยวนะ
"เฮ้  โทโมะนายข้างหน้าซอยตัน"
"แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกฟะ" นายนั้นแหวใส่ทันที
"ก็ เพิ่งนึกออก"
"กรี๊ดดด!! พี่โทโมะขา" เสียงยัยพวกนั้นตามมาแล้วอ่ะ
"มานี่" ว่าแล้วฉันก็ดึงมือนายโทโมะเข้ามาในบ้านหลังหนึงทันที บ้านฉันเองแหละ
"อย่าบอกนะว่านี่บ้านเธอ"
"ก็ใช่น่ะสิ รู้ไว้ซะนะว่านายเป็นผู้ชายคนแรกนอกจากพี่ทั้งสี่คนของฉันที่ได้เข้ามาเหยียบในบ้านฉันได้"
"น่าดีใจมั๊ยเนี่ย" โทโมะพูดพร้อมเดินสำรวจ
"เฮ้ น้อยๆหน่อยแค่ให้หลบชั่วคราวย่ะ"
"เออ" แล้วก็นั่งบนโซฟา
"นายนี่มันกวนชัดๆ"
"^__^"
"=_="
"ร้อยชะมัดไปเอาน้ำให้กินหน่อยดิ" ยังมีหน้ามาสั่งฉันอีกนะ
แล้วฉันก็เดินกระแทกส้นครัวไปในครัวทันที ทันทีที่เปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมาสายตาที่แหลมคมของฉันก็เหลือบไปเห็นกระปุกเกลือทันที หึหึ
ฉันเทเกลือลงไปทั้งกระปุกแล้วก็คนนิดหน่อยให้เกลือละลาย
"เอ๊า กินๆแล้วจะได้ไปซะที"
"เออ ไม่ต้องไล่ก็ไปอยู่แล้วน่า"
โทโมะยกขวดดื่ม ส่วนฉันลุ้นตาม
พรวด!!
"แหวะ ถุยๆ นี่มันน้ำเปล่ารึเปล่าฟะ"
วะฮะฮ่า สมน้ำมะน่า
"อ้าวเพิ่งรุ้นะเนี้ย" ฉันพูดขึ้น
"เธอนี่มัน...แค่กๆๆ" โทโมะทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าฉันให้ตายคามือ
"เดี๋ยวเอาขวดใหม่มาให้แล้วกัน เพราะสงสารหรอกนะ
หลังจากที่เดินออกจากบ้านฉันไม่นาน
"นาย/เธอ" ฉันโทโมะพูดพร้อมกัน
"เธอก่อนสิ"
"ทำไมนายถึงซ้อมผู้ชายคนนั้น"
"เมื่อใช้กฎหมายไม่ได้ผล ฉันเลยต้องใช้กฎหมู่บวกกับความหมั่นไส้นิดๆ"
"หมายความว่าไง"
"ก็ไม่มีไรหรอก หมอนั้นมันทำตัวเอง"
ฉันฟังอย่างตั้งใจพลางๆพยักหน้าไปด้วย
"ฉันคลายข้อสงสัยของเธอแล้วมีไรอีกมั๊ย"
"ไม่มี"
ขืนบอกว่าฉันเองแหละที่เอาเกลือใส่น้ำให้นายกินฉันก็โดนฆ่าปาดคอสิ.........................

 
ช่วยเม้นให้หน่อยนะคะ