[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

 
บทที่16  เมาเเต่ไม่ง่าย
 
อึกอึกอึก"หมดขวด ๆ" อึกอ่าาาาา ><"เฮ้ๆๆๆ""เยี่ยมเลยน้องจอมวุ่น เอ๊าปรบมือ~ เฮ้ๆ" ไอ้พี่ติวยืนเชียร์ผมที่กระดกไวน์จนหมดเเก้วอื่ม...เเดกยังกะเป็นน้ำเปล่าเลยกู (=_=)"เฮ้ๆๆๆ แปะๆๆๆๆๆ"คนในห้องเเล้วเฮผม เเล้วปรบมือเสียงดัง~ (+_+) ~ผมเซถอยหลังไปที่โซฟาเเล้วทิ้งตัวนั่งลงไปเต็มเเรงมึนหัวชิบ...นี่ผมซดไปกี่เเก้วเเล้ววะฟุ่บ"อ๊ะ!! " เสียงใครวะผมหันไปมองข้างหลัง เเต่ภาพที่ได้กลับมามันเบลอๆ ผมหรี่ตามองใกล้ๆอย่างพินิจ นี่ใครวะ=_=?"เฮ้ น้องจอมวุ่นนั่งเต็มเเรงเเบบนี้พี่เจ็บนะครับ" อ๋อไอ้พี่ติวเตอร์นั่นเอง นึกว่าใครเเหน่ะ! มากอดเอวกูอีก ฮ๊าวววววว ~0~ผมอ้าปากหาวอย่างไม่เกรงใจใคร อะไรวะก็กูง่วงอ่ะ เวลานี้ยังต้องมานั่งเกรงใจใครด้วยหรอ คนกันเองทั้งนั้น ฮิฮิ ><"7เเก้ว ไอ้วุ่นจัดไป7แก้วเเล้วยังไม่เมา สุดยอดดดดดดด " "เฮ้ยเเกง กูว่ามันไม่ไหวเเล้วมั้งน่ะ มึงดูดิ เลื้อยซะ" "อะโด่! ไอ้น็อคครับ ไม่ต้องห่วง ไอ้วุ่นมันอึด เชื่อผมสิคร้าบบบบ. มาๆไอ้วุ่นต่อๆๆ"เเล้วไอ้เชี่ยเเกงบูดก็ยัดขวดวอดก้าใส่มือผม...หืม มึงจาให้กูเเดกเป็นขวดเลยหรอว๊า ไม่ใช่ไม่ไหวนะ เเต่กลัวติดใจอ่ะ ฮิฮิ ><"ทำไมมองอย่างนั้น ไม่ไหวเเล้วหรือไงครับ ^^ " เสียงทุ้มนุ่มๆของคนที่ผมนั่งตักอยู่กระซิบเข้าที่ข้างหูผม ...พี่ติวนี่... โอ้โห ดูใกล้ๆหล่อเหมือนกันนะเนี่ย น่าอิจฉาจัง เขาหล่อกว่าผมด้วย...เเต่ผมว่าพี่เนากิหล่อกว่านะเอ๊ะ จะไปพูดถึงมันทำไม!!"หมดขวด หมดขวด หมดขวด..." เสียงเชียร์ไอ้เเกงทำให้คนในห้องหันมาเชียร์ตาม จนเกิดเป็นเสียงเชียร์ประสานเสียงเหมือนโอเบล่า"เออๆ หมด..ขวดเว้ยย ><!" ผมรับคำเชียร์มาเเล้วยกขวดขึ้นดื่มน้ำในขวดลงไปน้ำหวานๆขมๆไหลลงคอผมไป ในขณะที่เสียงเชียร์ก็ยังดังอยู่ไม่หยุด อึก~อึก... อ่่าาา "หมดเว้ยยยยยย เฮ้!! >< " ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จฮิ้วววว~อ่า ทำไมรู้สึกง่วงๆมึนๆว้า~ เเต่ก็อร่อยดีแฮะ ><"เฮ้ๆๆ อ่าวเฮ้ย!!! วุ่น...วุ่น..!!" ทำไม เสียงที่เรียกชื่อผมมันห่างออกไปเรื่อยๆล่ะทำไมภาพในห้องมันเบลอๆล่ะทำไม ทุกคนต้องทำหน้า..ตกใจ..ด้วยล่ะ ....แล้วผมเป็นอะไรไปเนี่ย...**************(( เนากิ ))*เฮ้อ ....สายลมเย็นๆกับท้องฟ้ามืดๆ ผมได้เเต่นั่งมองเเสงไฟของรถที่วิ่งอยู่บนโทลเวย์วิ่งผ่านกันไปมาอยู่อย่างนั้นเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด ทำไมผมนึกถึงเเต่ไอ้วุ่น... มันเข้ามามีอิทธิพลในชีวิตผมมากเกินไปแล้วนะ ตั้งเเต่วันนั้น...จนวันนี้ มันจะรู้หรือมั้ยนะว่าคนที่เเอบเเกล้งมันคือผม (-3-)นั่นไง.... Shit! ผมเฉลยออกมาจนได้ (-///-)ก็ผมนี่เเหละที่เเอบเเกล้งเอาของมันไปซ่อน ทำไงได้อ่ะ ก็คนมันมั่นไส้นี่หว่า ก็มันชอบให้คนโน้นคนนี้จับเนื้อต้องตัวอยู่ได้ ชอบไปทำตัวน่ารักใส่คนอื่นเขา ผมไม่ชอบ...เเล้วที่สำคัญนะ ไอ้น็อค มันชอบทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาว คอยปกป้องไอ้วุ่นหึ...น่าหงุดหงิดชะมัด"โอ๊ยย ออกไปจากสมองกูซักทีสิโว้ยยย" ทนไม่ไหวเเล้ว ผมตะโกนออกไปอย่างบ้าคลั่ง(-*-)แล้วทำไมผมต้องมานั่งเบื่ออยู่คนเดียวด้วยล่ะเนี่ย นี่ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้วุ่นอยู่นะ ผมเข้าไปกินกับพวกมันเเล้ว ชิ ไม่รู้ว่าไอ้ฟันมันจะลากผมมาด้วยทำไม ผมต้องเจอไอ้วุ่น แล้วผมต้องเย็นชากับมัน ทั้งที่วันนี้ผมห่วงมันเเทบตาย ตอนที่โดนลูกบอลอัดหัวน่ะ ผมเห็นมันล้มลงไปจนข้อศอกกับหัวเข่าถลอกไปหมด เเต่ไอ้น็อคมันก็ไม่ให้ผมเเตะไอ้วุ่น เเถมยังอุ้มมันอีกนึกแล้วอยากจะต่อยมันซักหมัด กล้ามากที่มายุ่งกับของๆผม เอ่อ...ลืมไป มันยังไม่ใช่ของผมจริงๆซะทีเดียวนี่หว่า(-*- )( -*-)(-*- )( -*-) พั่บๆๆ!ผมส่ายหัวไปมาเพื่อเอาความคิดบ้าๆนี่ออกไป"เป็นอะไรไปไอ้เนา ส่ายหัวยังกะคนบ้า" "?... อ่าว...ไอ้สอง" ผมหันไปมองไปสองที่เดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆผมเเต่ไม่ใกล้มากนักมันยืนยิ้มซักพัก ผมมองอาการมันเเล้ว เหมือนคนบ้ามากกว่าผมอีกว่ะ(-.,-)"น่ารักชิบ...""อะไรของมึงไอ้สอง" ผมหันไปถามไอ้สองที่ยังยิ้มเป็นคนบ้า"เด็กคนนั้นน่ะ ^^ ""วุ่น?""เออใช่ๆ น้องวุ่นน่ะ น่ารักดีนะ""แล้วบอกกูทำไม" กูรู้อยู่เเล้วล่ะว่ามันน่ารัก ทุกวันนี้ก็กลุ้มใจกับเรื่องนี้อยู่เนี่ย (-*-!!)"เมื่อวันนั้น กูเห็นมันวิ่งหนีมึง" มันหันมามองผม สายตาดูเหมือนจะเยาะเย้ยไงไม่รู้"เออ""หึ...คนนี้ถ้าไม่เอาเเล้ว กูขอนะ" ว่าไงนะ?! ผมหันกลับไปมองมันอย่างไม่เข้าใจ "ทำไมไม่ตอบล่ะ หรือมึงยังอาลัยกับของเล่นเก่าๆของมึงอยู่" ไอ้เชี่ยสอง ทำหน้ากวนตีนยักคิ้วหลิ่วตาให้ผม"หึ...ถ้ากูตอบว่าไม่ล่ะ""ก็ไม่เห็นยาก...กูก็จะเเย่งมาไง ^^""55555" ผมหัวเราะออกมา ไอ้สองที่ยิ้มอยู่เมื่อกี๊หุบยิ้มลงทำหน้างง หึหึ..."...คิดว่าเเย่งได้ ก็ลองดิ..."(จบการบรรยายเนากิ)************** (( กลับมาที่วุ่น ))"อ่า ..." ผมร้องอย่างเคลิ้มๆ อื้มมม~ เมื่อมีมือใหญ่มาลูบที่หน้าอกผม>///<"ตื่นเเล้วหรอจอมวุ่น หึหึ^_^" เสียงนี้..."พี่ติว(*-*)" เหมือนผมจะมีสติอยู่นิดหน่อย เเต่ก็ยังปวดหัวอยู่ตุบๆ"อื้มมมม มามะขอจุ๊บหน่อยยยยย >3<""อย่าครับ ><" ผมพลักหน้าพี่ติวให้หันไปอีกทาง หืมมมม...กลิ่นไวน์หึ่งเลย พี่ติวไปต่อบ่อไวน์มาหรอครับ !!ผมพยายามเเกะมือใหญ่ที่โอบเอวผมไว้เเน่นออก เเล้วออกห่างจากตัวพี่ติวที่ตอนนี้นั่งยิ้มให้ผมอย่างมีความสุขบนโซฟาก่อนจะคอพับคออ่อนหลับไปมีความสุขคนเดียวเถอะครับ ถ้าจะเมาเเล้วหื่นขนาดนี้โอ้ยยยย เดินเซเลยกู พรึ่บตุ้บบ! เเอ่ก! หน้ากู!! =#=ผมล้มลงไปนอนกองอยู่บนตัวใครก็ไม่รู้เพราะสะดุดกับอะไรซักอย่างที่เกะกะทางเดินฮึ้บ.. ผมพยุงตัวให้ลุกขึ้นเย้ย!! นี่มันพี่ฟันนี่หว่า ทำไมมานอนบนพื้นวะ นั่น..ไม่ใช่เเค่พี่ฟัน ยังมีพี่ข้าวร้อนอยู่ด้วย เเล้วก็พี่โฮมอีก!! อื้อหือ...กลิ่นเหล้ากับไวน์หึ่งผสมรวมกันเป็นกลิ่นอะไรไม่รู้ที่โคตรจะเหม็นนี่พวกประธานนักเรียนเมาเเล้วเละขนาดนี้เลยหรอวะ"อื้อ..อ่าว..น้องวุ่น ขึ้นมาทำอะไรบนตัวพี่ครับ" หยึ๋ย! พี่ฟันบรือตาขึ้นมามองหน้าผมที่นอนทับตัวพี่เขาอยู่ ทำไมหน้าพี่ฟันดูเบลอๆผมรีบลุกแล้วผละออกจากตัวพี่ฟัน เเล้วขึ้นมานั่งบนเตียงที่อยู่ใกล้ๆ โอยยย.....กินมากๆมันไม่ดีอย่างนี้นี่เองเเอลกอฮอล์เนี่ย (=.=)"ขะ...ขอโทษนะครับพี่ฟัน" "จริงๆจะนอนต่อก็ได้นะพี่ไม่ว่า วุ่นตัวเบาจัง นี่ๆเเล้วพี่ไม่ได้เมานะครับ พี่เเค่ง่วง คิคิ~ ><" เอ่อ...ผมเชื่อครับว่าเมา ทำไมคนไม่ได้เมา ไม่ไปนอนบนเตียงดีๆล่ะ มานอนเช็ดฝุ่นอยู่บนพื้นทำไมครับคนไม่ได้เมา!ปกติพี่ฟันไม่ใช่คนอย่างเน้!!"อื้มมมม หิวน้ำจังเลยคร้าบ" เสียงใสๆของพี่โฮมที่นอนเมาเเอ๋อยู่ข้างพี่ฟันมือพี่โฮมควานไปทั่ว เอ่อ ผมต้องช่วยใช่มั้ย?ผมพยุงตัวของพี่โฮมขึ้นมาอยู่ท่านั่ง โดยเอาหลังพี่โฮมไปติดกับโซฟาที่อยู่ข้างหลังโอ้ย มึนก็มึน ยังต้องมานั่งเอาน้ำให้คนเมากินอีกเนี่ยนะ!"พี่โฮมครับ น้ำ" ผมยื่นน้ำเปล่าที่อยู่ข้างๆตัวผมให้พี่โฮม"ขอบใจน้า เเฮ่ะๆ" พี่โฮมรับเเก้วน้ำในมือผมไปซ่าาา~ เสียงน้ำที่เทหกลงบนตัวของพี่โฮม อ๊ากกก!! "อื้มมม หนาวนะคร้าบ หรี่เเอร์ให้ผมหน่อยสิคร้าบ" ขนาดเมายังพูดเพราะเลย เเล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ย ผมกึ่งยกกึ่งลากพี่โฮมขึ้นมานอนบนเตียง ทั้งๆที่ผมก็ยังเดิยเซไปเซมาอยู่ เเอ่ก... พะ...พี่โฮมตัวหนักเหมือนกันนะเนี่ย กว่าจะลากขึ้นเตียงได้มิใช่เรื่องง่ายเลย (+_+)"ฮึ๊บ น็อคช่วย ^_^"ไอ้น็อคอุ้มพี่โฮมขึ้นในท่าเจ้าสาวโอ้~ น็อคเเกมันเป็นคนที่สวรรค์สร้างมาในตอนนี้จริงๆ และเเล้วผมก็เคลียร์สภาพทางเดินในห้องVIPได้อย่างเรียบร้อย พี่โฮม พี่ฟัน พี่ข้าวร้อน นอนอยู่บนเตียงส่วนพี่ติวนอนอยู่ที่โซฟาเเล้วไอ้เเกงไอ้เเกง... เออ จะว่าไป ไอ้เเกงหายไปไหนเเล้ว"ไอ้น็อค ไอ้เเกงล่ะ?""ไม่รู้ดิ เข้าห้องน้ำมั้ง ...""อ๋อ...หะ หือ!?" อยู่ๆไอ้น็อคมันก็ยื่นหน้าเข้ามาหาผม เเล้วพลักผมจนหลังติดกับผนังห้องไอ้น็อคเอาเเขนทั้งสองข้างของมันกันทางหนีของผมเอาไว้หมด ตึก ตึก ตึก......ใจกูเต้นไม่เป็นส่ำเเล้วนะเว้ย อะไรเนี่ย ช่วงนี้ยิ่งรู้สึกเเปลกอยู่ เหมือนจะเป็นโรคเเพ้คนตัวสูง =///= (โรคเเบบนี้มีด้วยหรอ?)"ไอ้น็อค..." "วุ่นน่ารักจัง"ฟอดดดดดด >////< ไอ้น็อคก้มลงมาหอมเเก้มผมไปฟอดหนึ่งเเล้วทำหน้าตาเซ็กส์ซี่อ๊ากกก ออกไปนะเว้ย"เฮ้ย น็อค...อื้อ อย่าสิ คิๆๆ ><" ผมหัวเราะออกมาเบาๆเอ๊ะ! อ๊ะ มันจั๊กเดียมนะเว้ย อย่าหอมซอกคอดิ"อื้มมม...วุ่น...วุ่น""อ๊ะ!! " อ่าวเห้ย หยุดไมอ่ะ? กำลังฟิน เย้ย!! ไม่ใช่ละ ไอ้น็อคมันหลับไปแล้ว!! หลับทั้งๆที่ยืนอยู่เนี่ยนะ??เมื่อผมออกเเรงพลักมันเบาๆ ร่างไอ้น็อคก็เอนไปข้างหลังทันที เเว๊ก!! หัวเเตก หัวเเตกเเน่ๆ ฟุ่บบ~เฮ้อ~ รอดไป ดีนะที่หลังไอ้น็อคมีโซฟาอยู่อีก ไม่งั้น ผมคงเป็นฆาตกรฆ่าคนด้วยมือเปล่าไปแล้วเเน่ๆ (-.,-)แกร็ก...หืม? ผมหันไปตามเสียง "พี่เนากิ..." ผมสบดเสียงเบาออกมาทำไม ทำไมหน้าตาของพี่เนากิถึงมีเลือดด้วยล่ะ? ผมได้เเต่ยืนมองพี่เนากิที่เดินมาหาผมอย่างช้าๆ...ตอนนี้หน้าตาพี่เนากิเเทบจะดูไม่ได้ไปกัดกับหมาที่ไหนมาวะ หน้าช้ำขนาดนี้ =_=!"มองไรมึง" "เอ่อ...ไม่ได้มองซะหน่อย" ผมหันหน้าหนีไอ้มนุษย์หมีควาย รู้สึกเหมือนมันจะกำลังอารมณ์ไม่ดี อารมณ์ไม่ดีเเล้วทำไมต้องมาลงที่คนอื่นด้วยเล่า ไม่เข้าใจเลย "มึงมานี่เลย""โอ๊ยย ผมเจ็บนะ" ผมถูกดึงเข้าหาตัวไอ้พี่เนากิอย่างเเรง เเต่คราวนี้ผมไม่ง่ายเหมือนครั้งก่อนๆเเล้วนะเว้ยงั่บ!"เชี้ยย!!" ผมกัดเข้าไปที่เเขนของไอ้พี่เนากิ จนมันเผลอปล่อยมือผม หึหึ เป็นไงล่ะบอกเเล้วคราวนี้จะได้ผมอีกครั้งน่ะ ยาก!"กัดหรอ...คิดเเบบเด็กๆ มั่นใจมากสิมึงว่าจะสู้กูได้" ทำหน้ากวนตีนใส่กูอีก!"ผมไม่ได้คิดจะสู้ เเต่คุณมาทำผมก่อน ผมเลยป้องกันตัวเอง""งั้นหรอ...มึงนี้มันไม่เข็ดจริงๆ" มันเเสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย...ให้ตายเหอะ คนอะไรวะน่ากลัวชะมัดเลย มันเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ เวรละ จะหนีไปทางไหนดีวะ! ห้องน้ำไอ้เเกงก็ใช้อยู่ระเบียงห้อง...เออใช่!! ระเบียงห้อง มันมีกระจกเลื่อนอยู่ น่าจะขังตัวเองจากไอ้หมีควายเนากินี่ได้ซักพักล่ะนะ เฮ้อ~ ไอ้วุ่นนี่ฉลาดเป็นกรดเลยจริงๆ ><อิอิผมวิ่งไปที่ละเบียงห้องอย่างรวดเร็ว ฮึ๊บ!! อ๊ากกก กระจกเลื่อนทำไมมันผืดอย่างนี้วะ"หึ จะไปไหน"อ๋อ กูรู้ละทำไมถึงเลื่อนยาก มีเเรงของหมีควายพยายามดันไว้อยู่นี่เอง มิน่ากูถึงปิดไม่ได้ซักที ชิ!โหยยยย เเต่เเรงมันเยอะจริงๆนี่พ่อเเม่ให้กินข้าวกับอะไรเนี่ยทำไมเเรงมึงเหลือเฟือขนาดนี้คร้าบ!สงสัยต้องใช้ความรุนเเรงละพลั่ก!"โอ๊ยย เชี้ยยย" ผมถีบเข้าไปที่ตัวไอ้พี่เนากิ จนมันกระเด็นออกไปจากกระจกเลื่อน เป็นไงล่ะไอ้พี่เนากิไอ้วุ่นคนนี้ไม่เหมือนคนก่อนเเล้วนะโว้ย สะใจสะใจ!! ผมรีบวิ่งเเจ้นเข้ามาเเล้วเลื่อนประตูกระจกมาปิดอย่างเรียบร้อยเเละลงกลอนอย่างเเน่นหนา...เฮ้ย!!! เดี๋ยวก่อนนะ =_=ซวยแล้ว... กลอนกระจกเลื่อนอยู่ไหนวะล็อคไม่ได้เเบบนี้ ไอ้พี่เนากิก็เข้ามาได้สิวะอ๊ากกกกกก!!! ตายตายตาย งานนี้ไอ้วุ่นไปเป็นผีเฝ้าผับเเน่ๆ T_Tพรืดดดดด...กระจกเลื่อนถูกเลื่อนออกอย่างเเรง จนผมรีบดึงข้อมือออกมาก่อนจะโดนกระจกเลื่อนหนีบเอา ทำให้ผม...เชี่ย!!ผมเซถอยหลังไปสะดุดเข้ากับอะไรซักอย่างจนผมล้มลง"อูยยยย" <-----เสียงผม"อะ..โอ้ยย" <----- ?เสียงใครวะเสียงใครวะ!? ผมหันหลังไปมองพบว่าสิ่งที่ผมสะดุดเมื่อกี๊นั้นเป็นพี่บีสองนั่นเอง =[]=เฮ้ย! ทำไมหน้าหล่อๆถึงได้มีรอยช้ำขนาดนี้!! ไปฟัดกับหมีควายที่ไหนมา...เอ๊ะ...หมีควาย...จะว่าไปพี่เนากิก็หน้าช้ำเหมือนกันนี่หว่า...หรือว่า2คนนี้ทะเลาะกัน?เป็นไปได้ยาก พวกประธานนักเรียน ท็อปเซเว่น เนี่ยนะจะทะเลาะกันรุนเเรงอย่างนี้"เป็นไง เห็นสภาพไอ้สองเเล้วใช่มั้ย " เห็นเเล้วครับ T_T ขนาดพี่บีสองยังเป็นขนาดนี้ เเล้วถ้าเป็นผมล่ะ มันไม่บีบคอเเล้วตัดหัวผมไปห้อยติดฝาบ้านเลยหรือไง ว่าเเต่พี่บีสองท่าจะอาการหนัก ช่วยหน่อยดีกว่า ยังไง พี่บีสองก็ยังนิสัยดีกว่าไอ้พี่เนากิอยู่"พี่บีสอง หวะ...ไหวมั้ยครับ" ผมปลุกให้พี่บีสองรู้สึกตัว"อืม..."ผมรีบลุกขึ้นไปพยุงพี่บีสองขึ้นมา เอาเเขนข้างหนึ่งของพี่บีสองกอดคอผมเอาไว้ หัวของพี่บีสองพิงมาซบไหล่ผม "....." พี่เนากิมันยืนมองผมไอ้มนุษย์หมีควายเนากิ!! ทำไมถึงโหดร้ายอย่างนี้ ผมจะไม่ไหวเเล้วนะเว้ย!!"เอามือออกจากมัน ...เดี๋ยวนี้" สั่งงั้นหรอ"ไม่ ! ผมจะช่วยพี่บีสอง " ผมพยุงๆพี่บีสองให้เดินเข้ามาในห้อง เเหน่ะ ไอ้พี่เนากิมายืนเกะกะทางประตูห้องอีก"(-*-)" ผมมองหน้ามันเเล้วด่ามันในใจ โถ่เว้ย!ปึ่กก! ผมเดินกระเเทกไหล่พี่เนากิอย่างเเรงจนมันเซนิดๆ เเล้วค่อยๆพาพี่บีสองที่ยังพอเดินได้บ้างเข้ามาในห้อง "นั่งตรงนี้ก่อนนะครับ" ผมค่อยๆเอาตัวพี่บีสองนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่ที่พี่ติวนอนอยู่เเต่มันยังว่างอยู่นิดนึงพี่บีสองบรือตามายิ้มให้ผม ผมยิ้มกลับเเล้วค่่อยๆจัดที่นอนให้พี่บีสอง..."....." หนอยไอ้พี่หมีควายเนากิ ถ้าไม่คิดจะช่วยก็ไม่ต้องมายืนมองก็ได้ ชิ"เฮ้ย!! " ตัวผมลอยขึ้น อ๊ากกก ไม่ต้องสงสัยว่าใครยกผมขึ้นมีมันคนเดียวเเหละเวลานี้!"ปล่อยผม ! บอกว่าให้ปล่อยไงเล่า !!" "มึงตายเเน่คืนนี้...""ปล่อย! เเละนี่จะพาผมไปไหน""ไม่ต้องรู้ รู้เเค่...ว่าคืนนี้สภาพมึงจะไม่ต่างจากไอ้สองเเน่ หึ"เลว... นอกจากจะฟันเเล้วทิ้งผมไปแล้ว ยังจะมาทำร้ายกันอีกหรอ T^Tมันลากผมออกจากห้องมาที่จอดรถ ตลอดทางที่มันลากผม ผมทำทุกอย่างที่คืดว่าจะหลุดจากมือปลาหมึกของไอ้พี่เนากิ เเต่เสียเเรงเปล่าๆจริงๆ ผมยิ่งดิ้น มันยิ่งบีบข้อมือผมเเน่น!!กูเจ็บนะ ถ้ามึงจะทรมานกูแบบนี้ กัดลิ้นตัวเองตายยังเจ็บน้อยกว่าT.T"เข้าไป"พลั่กกก "โอ๊ยยย อุ๊บ! " มันเอามือมาปิดปากผมไว้ อะไรวะเเค่ส่งเสียงออกมานิดเดียวก็ไม่ได้หรอ ชั่วร้าย"อย่าเพิ่งเเหกปากตอนนี้ รอไปร้องตอนที่เจ็บกว่านี้เหอะไอ้วุ่น"OxO!!มันจะทำอะไรผมอีก !!มันเดินไปฝั่งคนขับ...จังหวะนี้เเหละผมต้องหนี พรึ่บผมเปิดประตูรถเเล้ววิ่งไปจากที่ตรงนั้น ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผมเเต่ผมไม่ยอมอยู่นิ่งๆให้มันเอาไปเชือดเเบบนี้หรอก ใครก็ได้ช่วยด้วย!! เฮ้ยใช่! ผมต้องเรียกให้คนมาช่วย"ช่วยด้ว..."เฮือกกก...คำพูดของผมต้องกลืนลงคอไป เพราะไอ้พี่เนากิมันวิ่งมาตอนไหนไม่รู้ มาจับเเขนผมไว้...อึ่ก! ผมถูกมันกระชาก จนปลิวไปติดกับรถหรูของมัน ..."อยากหนีนักใช่มั้ยห๊ะ !" มันตะคอกใส่หน้าผมจนผมตกใจ อะ...ไอ้พี่เนากิ มันน่ากลัวชะมัดเลย เเต่ไม่ได้นะ ถ้ามัวเเต่กลัวเเล้วเราก็ต้องกลัวมันไปตลอดสิ เราต้องสู้บ้าง!!"เออ! อยากหนี ก็รู้นี่ ...ใครมันจะไปอยากอยู่กับคนอย่างมึงวะ" ผมไม่น้อยหน้าตะคอกมันไปเหมือนกัน เอาสิ เเบบนี้ก็เป็นการตะโกนเหมือนกัน เสียงผมกับมันดังขนาดนี้ก็ต้องมีคนได้ยินบ้างเเหละ..."งั้นอย่าฝันเลย ว่าจะหนีกูได้"ผั้วะ !!"อึ่ก..." มันต่อยท้องผม จนผมล้มลงไปกองอยู่กับพื้น เลว ชั่ว มันมีสิทธิอะไรมาทำกับผมเเบบนี้ ...ผมไปทำอะไรให้มัน"ไง ...อยากหนีอีกมั้ย" ไอ้พี่เนากิมันก้มตัวลงมาถามผม หึ...กูก็มีเเค่คำตอบเดียว"กูจะหนี กูไม่อยากอยู่กับคนอย่างมึงหรอก..."ผั้วะ! อีกรอบที่ผมโดนมันทำร้าย มันชกเข้าที่ท้องผมอีกครั้ง จนผมจุกเเละเจ็บ...เเต่ผมไม่ยอมมันหรอก...