I'm Sorry ฉันรักนายเข้าแล้ว

ไฟนอลอยู่ไหมน่ะ อยู่นี้่น่าอย่างนี้ต้องแกล้งซะแล้ว
"นะ น้ำ ...ฉันหิวน้ำ"พอได้น่ะเราเนียะ
"น้ำเหรอ อะนี้ ระวังน่ะ"ชื้นใจจริงเลยที่ได้กินน้ำแต่เสียดายน้ำดันไม่เย็นซะงั้น
"......"
"นายฟื้นแล้วเป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นไหม"
"ก็โอเคน่ะ"
"นายไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันโทรไปบอกอาจารย์ที่โรงเรียนให้แล้วน่ะว่านายไม่สบาย อาจารยบอกว่าพรุ้งนี้นายค่อยไปโรงเรียนละกัน เข้าใจไหม"นี่นายจะโทรไปทำไมเนีะ ฉันไม่อยากเรียนน่ะเฟ้ย
"อืม ขอบใจมากน่ะ"
"งั้นฉันไปเรียนก่อนน่ะ"เห้ยเดี๋ยวๆถ้านายไปแล้วฉันจะอยู่กับใครละ แล้วใครจะดูแลฉันละน่ายอย่าเพิ่งไปน่ะๆๆๆๆๆๆๆ
"อืม รีบกลับมาละ เดี๋ยวฉันไม่มีเพื่อนคุยด้วย"เห้อ ไม่อยากพูดคำนี้เลย แย่จริง
โรงเรียน 
"ว่าไงชารอน หายไปนานแล้วน่ะ ไปอยู่กับสาวน้อยที่ไหนมาละ"เสียงกลุ่มคู่อริของชารอนดังขึ้นระหว่างที่ชารอนกำลังเดินเข้าห้อง
"สงสัยไปอยู่กับสาวน้อยไฟนอลแน่เลย ใช่ไหมชารอน"
"เห้ย อย่ามายุ่งได้ไหมไฟนอลเป็นเเค่เพื่อน เข้าใจไหม แล้วจำใส่กระโหลกไว้เลยน่ะว่าฉัน-เป็น-ผู้-ชาย พวกนายจะไปไหนก็ไปเลยไป ไปซิ"ไฟนอลย้อนกลับไปอย่างสุดชีวิต นายนี้เท่ห์จริงๆเลยน่ะชารอน
กริ๊ง~กริ๊ง
"นักเรียนทำความเคารพ"
"สวัสดีครับ/ค่ะ อาจารย์"
"สวัสดีค่ะนักเรียน วันนี้เราจะมาเรียนการแต่งประโยชน์ การบ้านวันนี้ให้นักเรียนไปแต่งประโยควันวาเลนไทน์พร้อมแปลไทยด้วยน่ะ แล้วพรุ้งนี้อาจารย์จะให้ออกมาพูดน่าฉันเรียน วันนี้อาจารย์มีเรื่องแค่นี้ละ"อะไรว่ะเพิ่งเข้ามาแค่20ก็ออกไผปละแต่ก็ดีเหมือนกันน่ะไม่ต้องเรียน น่าเสียดายว่าฉันไม่ได้มาเรียนเห้อ
กริ๊ง~กริ๊ง
"ไว้เจอกันน่ะทุกคนฉันไปละ"ชารอนบอกลาเพื่อนในห้องก่อนกลับบ้าน แต่ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา
"จะรีบไปหาสาวน้อยไฟนอลเหรอจ๊ะ"เสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน มันก็คือเสียงของคู่อรินั้นเอง เสียงนี้ทำให้ชารอนเจ็บแสบหัวใจมาก ชารอนเดินเข้าไปหาพวกนั้นแล้วชกเข้าที่หน้าของฮักกี้ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มของพวกนั้น หลังจากที่ชารอนให้หมัดพวกนั้นไปชารอนก็รีบเดินออกจากห้องโดยเร็ว
ก๊อกๆ
"เข้ามาคับ"
ชารอนเดินหน้าเหมือนตูดลิงเข้ามาแล้วก็โยนข้าวของกระจัดกระจายไปทั่วห้อง
"นี่นายเป็นอะไรเนียะ หน้ามุ้ยมาเชียว"
"เบื่อซิถามได้ หน้าอย่างนี้จะให้ฉันดีใจหรือยังไง"
"นายนี้มันจริงๆเลยน่ะ"
"เออ ก็ฉันเป็นแบบนี้แล้วนายจะทำไม"ฉันก็ยังรักนายไงเล่า
"การบ้านมีอะไรบ้าง"
"อังกฤษ(อีกแล้วเหรอนี่)อาจารย์ให้แต่ประโยควันวาเลนไทน์พร้อมแปลไทย แล้วให้ออกไปพูดหน้าชั้นเรียน"อะไรกัน อังกฤษเหรอ แล้วฉันจพะรอดไหมเนียะ
ฉันมองหน้าชารอนด้วยสายตาอันแวววาว ราวกับจะสื่อความหมายว่าอะไรซักอย่าง
"ทำไม มีอะไรให้ฉันช่วยอีกใช่ไหม"
"ใช่ ฉันอยากให้นายช่วยแต่งให้หน่อยซิ น่าๆๆ"
"ก็ได้ นายนี้จริงๆเลยน่ะ"
"นั้นมันคำพูดฉันนี้นายเอาไปตั้งแต่เมื่อไรกัน"
"เมื่อกี้ไงนายก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ"
เช้าวันรุ่งขึ้น
กริ๊ง~กริ๊ง
"นักเรียนทำความเคารพ"
"สวัสดีครับ/ค่ะ"
"เชิญคนเเรกเลยค่ะ"คนแรกที่ว่านั้นก็คือฉันนี้หว่า เห้ยๆแย่แล้วๆ
"Happy Valentine's Day I do not know what to say. I told her I would make her the happiest she made ​​me feel very close to her time. Thank you for doing it for me all along.
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด ฉันบอกเธอว่าฉันจะทำให้เธอมีความสุขที่สุดที่เธอทำให้ฉันรู้สึกที่ใกล้เคียงกับเวลาของเธอ ขอบคุณสำหรับการทำมันสำหรับฉันตลอด"
"เอ้าทุกคนปรบมือให้ไฟนอลหน่อยซิ"
แล้วอาจารย์ก็ให้ทุกคนออกมาพูดจนถึงคนสุดท้าย
"เชิญคนสุดท้าย"
"I love you very much. Not because you're handsome and smart. But because you look good in my eyes. I think you are the one who makes my heart bloom up without having to put anything on it to trouble him.
ฉันรักคุณมากๆ ไม่ใช่เพราะคุณหล่อและเก่ง แต่เป็นเพราะคุณดูดีในสายตาฉัน ฉันคิดว่าคุณเป็นคนที่ทำให้หัวใจของฉันเบ่งบานขึ้นมาได้โดยไม่ต้องใส่อะไรที่มันยุ่งยากเขาไป"ชารอนนายสุดยอดมากนายเอาแรงบันดาลใจมาจากใครกันเนีย
"เยี่ยมมาก ทุกคนครูลืมบอกไปว่าสำหรับคนที่แต่งเก่งสุดครูจะมีของขวัญมาให้ และสำหรับคนที่สมควรได้ก็คือ...."ใครกันน่ะชารอนซิต้องชารอนแน่เลย
"ชารอน"เย้ๆๆๆๆๆ
"อ่ะ นักเรียนวันนี้พอเเค่นี้ก่อนละกัน"
"ขอบคุณค่ะ/คับ"
"เอ้านายไปเอาแรงบันดาลมาจากสาวน้อยของแกเหรอ ถึงได้เเต่งเพอเฟ็กขนาดนี้"
"เงียบปากไปแล้วเลยน่ะ"