วันฝนตก...

...แปะๆ ..แปะๆ

 "ฮืม... ฝนตกหรอ" อริศรารำพึงกับตัวเองแล้วแงนมองท้องฟ้าที่นอกหน้าต่าง พรางทำหน้าเศร้า แล้วเหม่อมองท้องฟ้าที่มีเมฆฝนครึ้ม 

"ริสซ่า...ทำไมไม่ปิดหน้าต่างหล่ะลูก เดี๋ยวถูกละอองฝนจะเป็นไข้เอานะ"อรปรียา เดินไปปิดหน้าต่างห้องนอนของอริศรา แล้วหันมามองลูกสาวด้วยแววตาอันอบอุ่น

 "แม่ค่ะ...ไม่ปิดหน้าต่างได้รึเปล่า ซ่าอยากดูฝน" อริศราถามมารดา

"ริสซ่า...พักผ่อนซะเถอะนะอย่าดื้อไปเปิดหน้าต่างเข้าใจไหม" พูดจบอรปรียาก็เดินออกจากห้องไป

"เฮ้อ!.. น่าเบื่อจังเลย " อริศราหยิบหนังสือจากชั้นไม้มาอ่าน อย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี จนเผลอหลับไป 

.................................................................................................................................

 "หืม..1ทุ่มแล้วหรอเนี่ย เร็วจัง หลับไปแป๊บเดียวเอง ฮ้าวววว" อริศรางัวเงีย จะเอื้อมมือไปเปิดไฟ แต่ต้องชะงักเพราะรู้สึกว่ามีสิ่งผิดปรกติอยู่ทีมุมห้อง

"เอ๊ะ...อะไรน่ะ  นั่นใครน่ะ "  อริศราเพ่งมองผ่านความมืด และถามออกไป แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับ

"...."

"นั่นใครน่ะ?...ออกมาจากตรงนั้นเดียวนี้นะ"

"......."

พรึ่บ

เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับอริศราจึงตัดสินนใจเปิดไฟ แต่ทว่า... กลับไร้วี่แววของเงาประหลาดเมื่อครู่

"หาย...ไปแล้ว"

ก๊อกๆๆ

"ริสซ่า  ตื่นแล้วหรอลูก"อรปรียา เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับถือถาดอาหารที่มีควันกรุ่นอยู๋  แสดงให้รู้ว่าอาหารในถาดเพิ่งผ่านการปรุ่งแต่งมาไม่นาน  

"หอมจังค่ะ....แม่ทำเองหรอค่ะ" อริศราอ้อนมารดา

"จ๊ะลูก...ทานให้หมดนะ ของชอบลูกทั้งนั้น" อรปรียา กล่าวด้วยเสียงอันอบอุ่น พร้อมกับจัดแจงอาหารให้ 

"แม่ค่ะ วันนี้มีใครมาบ้านเราหรือเปล่าค่ะ"

"หืม... ไม่มีจ๊ะ มีแต่พ่อบ้านมาส่งนมเหมือนทุกวัน" 

"ค่ะ..." คำตอบของมารดาทำให้อริศราครุ่นคิดอย่างหนัก

" ริสซ่า..ทานได้แล้วลูก เดี๋ยวจะเย็นชืดเสียก่อน" 

"หา..อ้อ ค่ะแม่ " 

.....................................................................................................................................

ในคืนนั้น อริศรานอนไม่หลับเพราะมัวมองนอกหน้าต่าง พยายามมองหาเงาที่เจอเมื่อตอนค่ำ แต่ก็ไร้วี่แวว......