ปีกรักกับดักหัวใจ

              ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งในสยามเย็นวันศุกร์ ที่คงสุขใจสำหรับใครหลายคน บรรยากาศยามเย็นริมฟุตบาท ที่เต็มไปด้วยแสงสีสันสวยงาม เด็กๆวัยรุ่น แต่งตัวอินเทรนด์ แป๋วๆแนวเกาหลี ไปตามกระแสแห่งยุค มันช่างเป็นบรรยากาศที่ชื่นหัวใจของใครบางคนที่สายตาจับจ้องไปยังสาวๆที่เดินผ่านไปมา อยู่บนโต๊ะเหล็กลายฉลุ สีขาวสไตล์ยุโรป หน้าร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ท่าทางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตาเยิ้มของเขา ทำให้เพื่อนบนโต๊ะชักหมั่นไส้
      "นี่ไอ้เติ้ล น้อยๆหน่อยว่ะ มึงไม่อาย แต่พวกกูอายเว้ย มึงไปจ้องอะไรน้องเค้าขนาดน๊าน.." เมฆ หนุ่มผิวขาวจมูกโด่งออกแนวลูกครึ่งนิดๆ อกฝายไหล่ผึ่งไม่แพ้เพื่อนร่วมโต๊ะเอ่ยขึ้น
      แมนซึ่งมองกริยาเพื่อนซี้อยู่นานจึงกล่าวเสริมขึ้นบ้าง "เออๆ กูว่ามึงเก๊กไว้บ้างก็ดีนะ เดี๋ยวเสียชื่อนักเรียนนายเรืออากาศหมด หื่นๆอย่างมึงเนี่ย..ห้วย!"
        "นี่พวกเมิง เป็นอะไรกันมากป่ะเนี่ย อย่ายุ่งกะกูน่า..กูขอความสุขเล็กๆน้อยๆของกูบ้างได้ไหม" เติ้ลทำหน้าอารมณ์เสียกับเพื่อน  ...ไอ้พวกนี้ชอบขัดขวางความสุขจริงๆ... เติ้ลคิดในใจ
          "แล้วมึงไม่ชวนน้องคนใหม่มึงมาเปิดตัววันนี้ด้วยหรอวะ" ว่านถามขึ้นอย่างสงสัย เติ้ลหันมายิ้มให้เพื่อน           "ไม่ต้องหรอก กูว่ามึงคงน่าจะรู้จักอยู่แร้วล่ะ”           "อย่าบอกนะว่า...มึงแย่งแฟนไอ้ว่านมันน่ะไอ้เติ้ล" แมนคนออกความคิดเจอฝ่ามือพิฆาตเพื่อนฟาดลงไปดังป้าป
            "มึงคิดได้ไงเนี่ยไอ้แมน ถึงกูจะเลวแต่ก็ไม่ถึงกะระยำแย่งแฟนเพื่อนหรอก" เติ้ลแย้งขึ้นทันควัน เจ้าตัวกำลังจะเอ่ยขึ้นว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร แต่ก็มีเสียงเล็กๆจากสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักดังขึ้นมาเสียก่อน เธอมาในชุดแซคสีชมพูหวาน ขับผิวขาวของเธอให้ดูเด่นยิ่งขึ้น
             "รอนานไหมคะพี่ๆ " คนถามส่งยิ้มหวานละลายใจชายหนุ่มบนโต๊ะ
 
       "ผิงขอโทษนะคะ นี่ก็รีบสุดๆแล้วนะคะ แต่เผอิญว่าที่รามฯ รถติดม๊ากกก.. อ่าว พี่แมน แล้วตกลงพีคไม่มาด้วยจริงๆหรอคะเนี่ย
            " หญิงสาวพูดถึงหวานใจของแมนที่เธอรู้จัก แมนยิ้มให้หญิงสาวนิดนึงก่อนตอบว่า " วันนี้พีคเขาติดเรียนน่ะจ๊ะ เลิกค่ำเลย พี่เลยจะไปดุหนังกันพรุ่งนี้แทนน่ะ"
            "สรุปวันนี้ เรามีสาวสวยคนเดียวในกลุ่มแล้วล่ะมั้ง" เติ้ลแซวขึ้นพร้อมส่งตาหวานให้สาวสวยตรงหน้าตน
            "เฮ้ยไอ้เติ้ล เดี๋ยวมึงก็ไม่มีปากไว้กินข้าวหรอก มึงดูไอ้เมฆมันจะกินเลือดกินเนื้อมึงอยู่แล้ว ไปยุ่งกะแฟนมัน 55.." เสียงป้องผู้ถูกแฟนสาวของตนยกเลิกนัดอย่างกระทันหันในวันนี้ จนเจ้าตัวต้องออกมาเที่ยวกับเพื่อนแก้เซ็ง เอ่ยแซวเพื่อนรัก
 
ทำเอาหญิงสาวคนเดียวในกลุ่มถึงกับหัวเราะออกมากับการหยอกล้อของเพื่อนรักกลุ่มนี้             
" ฮัลโหล แป๋ม ถึงไหนแล้วครับ" คนพูดยกมือถือตนขึ้นสนทนากับหวานใจตนในโทรศัพท์ สักพักสาวน้อยหุ่นเซ็กซี่ หน้าตาสวยคม กลีบปากบางได้รูป สีแดงระเรื่อ ทรงผมยาวสไลด์ทันสมัย มาในชุดนักศึกษาทีมีตราสัญลักษณ์ของสถาบันใกล้แถวนั้น
                "รอนานไหมคะ แป๋มเรียนเสร็จก็รีบขับรถมาเลยค่ะ ช้าไปหน่อยนะหาที่จอดรถอยู่อ่ะค่ะ" พูดพร้อมรอยยิ้มพิมใจให้ชายหนุ่มตรงหน้า
                "ไม่นานหรอกจ๊ะ เรียนเหนื่อยไหมครับวันนี้" ว่านส่งยิ้มหวานให้พร้อมสายตาละมุน แสดงความห่วงใยไปถึงหญิงสาวผู้มาใหม่  สาวตรงหน้ายิ้มหวานให้เป็นการตอบแทน
 
           "ก็นิดหน่อยค่ะ วันนี้หัดลงตรวจน่ะค่ะ แต่ดีที่มีพี่ๆคอยช่วยอยู่เลยผ่านฉลุย แป๋มชักอยากทานอะไรเย็นๆแล้วค่ะ อากาศมันร้อนจังเลยนะคะพี่ๆ" เธอพูดพร้อมนั่งลงข้างว่านหวานใจตน
 
           "งั้นสั่งกันเลยดีกว่า" เมฆพูดขึ้นด้วยความที่ตนเองก็เริ่มจะหิวแล้วเหมือนกัน ผิงหันไปส่งยิ้มให้แป๋ม
 
          "ฉานนึกว่าแกจะไม่มาแล้วนะเนี่ย นึกว่างานนี้ฉันจะไม่มีเพื่อนซะและ"
               "แหม่ ถึงฉันไม่มาแกก็มีพี่เมฆอยู่แล้วนี่นา " คนพูดทำหน้าล้อเลียน แซวกลับจนคนโดนแซวเขินจนหน้าแดง
        อาหารมื้อเย็นวันนี้ดูช่างหวานเหลือเกินสำหรับคนบนโต๊ะนี้ ที่ต่างสนุกสนานคุยกันจนออกรส                
"เมื่อวันจันทร์ที่แล้วพี่ฝึกกับเครื่อง Simulator มันส์มากเลย พี่อ่ะชอบมาก มันเหมือนได้เล่นเกมส์คลายเครียดดี 55.." เติ้ลโม้ขึ้นในวงสนทนา
                   " พอๆไอ้เติ้ล " ป้องรีบโบกมือแย้งขึ้นทันทีที่ฟังจบ " ถ้าง่ายจริง กูจะต้องซ่อมหรือวะ" คนพูดทำหน้าเซ็งขึ้นมาทันที
                   "เออ น่า..เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้ กูติวคอร์ส อินเท็นซีปให้มึงเองไอ้ป้อง รับรองผล100% เว้ย ขอแค่มึงเอาความตั้งใจมาติวกะกูก็พอ"
                  "กูเกรงใจว่ะ มึงไปเที่ยวกับน้องแป๋มเหอะวะ นานๆจะเจอกัน ยิ่งตอนนี้มึงเป็นหัวหน้ากองฯ ยิ่งงานยุ่งไม่ค่อยได้เจอน้องด้วย ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูกลับไปอ่านเอาเองให้มากๆหน่อย"
                  ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน นิสัยส่วนตัวของว่านที่เป็นคนแคร์เพื่อน น้องๆ และคนรอบข้างเสมอ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพื่อนเขาดูท่าจะหัวไม่รับเท่าไร่กับการเรียนครั้งนี้ ถ้างานนี้เขาไม่ช่วยแล้วเพื่อนเค้าจะเป็นยังไง ...ไม่ได้ เขาต้องช่วยเพื่อนให้ถึงที่สุด พวกเราทุกคนต้องก้าวออกไปจากสถาบันแห่งนี้พร้อมกัน ตามที่เคยสัญญากันไว้
                  " ไม่เป็นไรหรอก กูจะติวให้มึงเอง" คำพูดนี้จริงจัง จนป้องไม่จำเป็นต้องพูดอะไรต่อ เพราะถ้าว่านลองตัดสินใจอะไรแล้ว พูดอะไรแล้ว คำไหนก็คือคำนั้น แย้งไปก็ไม่มีประโยชน์
                ว่านพูดไปโดยไม่ได้สังเกตอาการผิดหวังของแฟนสาวตน  ....พี่ว่านนะพี่ว่าน เห็นเราไม่มีความสำคัญบ้างเลยใช่มะ ดี๊..ถ้าฉันไปหาคนอื่นแก้เหงาแทนล่ะก็ อย่าว่ากันก็แล้วกัน... แป๋มได้แต่คิดในใจพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด ไม่ให้ใครระแคะระคายในตัวเธอ
                " อืม พวกพี่ๆ รู้จัก พี่คนที่ชื่อ......จักรดาว ไหมคะ เรืออากาศตรีจักรดาวอ่ะค่ะ แต่ผิงจำนามสกุลไม่ได้" ทุกคนทำหน้าแปลกใจ แล้วเมฆก็ใจร้อนถามขึ้น               
 
"ผิงรู้จักพี่เค้าด้วยหรอ"  ผิงเห็นอาการหวานใจเธอเลยรีบอธิบายทันที
    "อ๋อ..คือพี่เค้าเป็นพี่ชายของเพื่อนผิง ที่เป็นนักศึกษาฝึกงานที่รามฯด้วยกันน่ะค่ะ วันก่อนผิงคุยกับเพื่อนๆบอกว่าพี่ชายเค้าอยู่ที่ โรงเรียนนายเรืออากาศด้วย"
               " พี่เขาเป็นผู้ช่วยในการฝึกเรียนบินภาคอากาศที่โรงเรียนนายเรืออากาศอยู่น่ะค่ะตอนนี้ เห็นพวกพี่เริ่มเรียนบินแล้ว เลยลองถามดู เผื่อจะรู้น่ะ"
               " อืม..พี่เขาสนิทกันกะพี่เลย 55.." เติ้ลยังโม้ต่อ  
 
         "ถุย! กูไม่เห็นพี่เขาไปสนิทกับมึงแต่เมื่อไร่" แมนแย้งขึ้น
 
         " อยากรู้ไรเกี่ยวกะพี่เขาต้องถามไอ้ว่านมันโน่น มันอ่ะน้องรักพี่เค้าเลย ไม่ใช่ไอ้เติ้ล ไอ้นี่มันโม้" คนพูดโบ้ยใบ้ชี้ไปทางคนที่ถูกเอ่ยถึง
              " ดีค่ะ ไว้วันหลังผิงจะพาเพื่อนมาให้พี่ๆ รู้จักด้วย ชื่อ..ฟ้า..ค่ะ จะได้รู้จักกันไว้ รู้จักทั้งพี่ทั้งน้องไงคะ มีอะไรยัยฟ้าเพื่อนผิงน่าจะช่วยได้นา...คือแบบว่ายัยฟ้าเนี่ย เป็นหลานรักของคุณลุงเสือ คุณพ่อของพี่จักรดาวเนี่ยแหละค่ะ เห็นยายฟ้าว่าคุณลุงน่ะรักยายฟ้ามาก...มากกว่าลูกแท้ๆอีกนะคะ" คนพูดหัวเราะเบาๆอย่างน่าเอ็นดู
              " ก็ดี มา พามาให้พี่รู้จักเร็วๆนะ ชักอยากจะรู้จักซะแล้ว" คนพูดแววตาฉายความเจ้าเล่ห์ไว้เป็นนัยๆ
              "ได้ค่ะพี่เติ้ล แล้วผิงจะพาฟ้ามาให้พี่เติ้ลรู้จักไวๆนะคะ" สาวน้อยอมยิ้มนิดๆเน้นหนักทุกคำในประโยค ในใจก็นึกว่า ถ้าพี่เติ้ลเจอยัยฟ้าเพื่อนจอมแสบของเธอ คงสนุกไม่ออกแน่ อาจจะขยาดผู้หญิงไปอีกนาน  เอ..รึว่ายัยฟ้าจะเป็นคนมาปราบความเจ้าชู้ของพี่เติ้ลกันนะ นึกแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้
                  ขำอะไรผิง เพื่อนผิงคนนี้คงไม่ธรรมดาใช่ไหม ถึงได้ตบปากรับคำไอ้เติ้ลง่ายนัก ผิงก็รู้ว่าไอ้เพื่อนพี่เนี่ย มันเสือชัดๆ" เมฆเอ่ยขึ้น  เติ้ลได้ยินชักเสียวสันหลังขึ้นมาวาบๆ พูดเสียงอ่อยๆ
"จริงหรอผิง"
                "อืม..ค่ะ เอาเป็นว่าถ้าพี่เติ้ลเป็นเสือ ยายฟ้าเพื่อนผิง ก็คงเป็นพญาราชสีห์อ่ะค่ะ 55.." เติ้ลถึงกับกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ไม่อยากคิดสภาพตัวเองเลยทีเดียว ว่านได้ยินก็ยิ้ม คิดอยากเจอผู้หญิงชื่อฟ้าคนนี้ซะแล้วว่าจะแสบขนาดสามารถปราบไอ้เติ้ลได้เลยเชียวหรอ
 
 
       ภายในบ้านหลังสีขาวสองชั้น กึ่งไม้กึ่งปูน ทำตามแบบเรือนไทยประยุกต์ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หวายผสมผสานกับชุดโซฟาทันสมัย             
"พี่ว่านคะ  นี่คุณลุงคุณป้าไม่อยู่หรอกหรอคะ" สาวสวยนัยตาคมถามเขาพร้อมนั่งลงบนโซฟายาวในห้องรับแขก ที่ตกแต่งไว้อย่างเรียบๆดูสะอาดตา            
 "ท่านไม่อยู่จ๊ะบอกว่าจะไปงานเลี้ยงอะไรเนี่ยแหละ คงจะกลับดึก"    แป๋มรีบลุกเดินเข้าไปหาว่าน จูงมือเค้ามานั่งบนโซฟาด้วยกัน
      
 "พี่ว่านนั่งรอตรงนี้นะคะ เดี่ยวแป๋มจะไปเอาน้ำมาให้เอง ขอทำตัวเป็นเจ้าของบ้านเลยแล้วกันนะจ๊ะ" แล้วเธอก็ยิ้มหวานเดินเข้าไปในห้องครัวกลับมาพร้อมกับน้ำเย็นๆ1แก้วในมือ สาวน้อยแทบจะเอาแก้วมาจ่อให้ถึงปากชายหนุ่มอย่างเอาใจ            
"พี่ว่าน ทานน้ำเย็นๆนะคะ เดี๋ยวแป๋มป้อนให้ค่ะ" ชายหนุ่มจิบน้ำในแก้วจากมือหญิงสาวอย่างว่าง่าย
      
"อืม..หวานจัง” คนว่าง่ายทำตาหวานส่งให้สาวน้อย จนเธอหน้าแดงต้องก้มหน้าหลบสายตาเค้า แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงใจกล้า เธอจึงรีบเอาใจแฟนหนุ่มต่อ
      
"พี่ว่านดูเหนื่อยๆนะคะ เรียนหนักมากใช่ไหมคะ เดี๋ยวแป๋มนวดให้นะ พี่ว่านจะได้สบายขึ้น เธอนวดไหล่ให้เค้าพักนึงแล้วก็เอื้อมเอาแขนมาคล้องที่คอเค้าจากทางด้านหลัง ก้มหน้าลงหอมแก้มชายหนุ่มที่นั่งอบู่บนโซฟาอย่างสบาย            
" แป๋มรักพี่ว่านค่ะ " ชายหนุ่มไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งยิ้มกับความหวานของรักครั้งนี้ เธอทำให้เขามีความสุขได้เสมอ ไม่ว่าเขาจะต้องพบเจออะไร เหนื่อยยากแค่ไหน เขาก็มีเธอคนนี้คอยอยู่ข้างๆคอยเป็นกำลังใจให้เขาเสมอมา ชายหนุ่มหลับตานึกถึงภาพคืนวันนั้น นางฟ้าน้อยๆตรงหน้าเขา เต้นรำอยู่กลางฟลอร์ในงานราตรีชัยพฤกษ์ อดคิดไม่ได้ว่าเค้าช่างโชคดีเหลือเกิน ที่เค้ามีสาวสวยคนนี้เป็นคู่เต้นรำกับเค้ามาทั้งสองปี  สองปีแล้วสินะที่เค้าและเธอคบกัน ผู้หญิงคนนี้แหละคือคนที่จะเดินเคียงข้างกันไปตลอดจนแก่จนเฒ่า ทำไมถึงได้โชคดีเหลือเกิน...
 
            คืนนั้นเขาหลับไปพร้อมรอยยิ้มเกลื่อนบนใบหน้าคม ภาวนาขอให้รักของตนเป็นแบบนี้ตลอดไป             
 
" พี่รักแป๋มจ๊ะ คนดีของพี่" ชายหนุ่มพูดขึ้นเบาๆในห้องนอนพร้อมใบหน้าของหญิงสาวผู้เปรียบเสมือนดวงใจของเค้าปรากฎขึ้นในมโนภาพ