P R I E S T ศึกชิงบัลลังก์สรรค์

เฮ้ !!! คุณลุง เซอเกย์อยู่รึเปล่า เฮ้!!ที่นี่ที่ไหนเนีย ตอนนี้ผมมองไม่เห็นอะไรเลยนี่ผมตายแล้วรึเปล่ามันมืดมากเท่าที่ผมจำได้ คือ เราหนีจาก เกดส์อัพ และแล้วเราก็ได้ความช่วยเหลือจากคุณลุง Blacker แล้วเราก็หนีกันเข้ามาในอุโมงที่มืดแบบนี้แล้วผมก็ยืนขึ้นมาอีกทีก็ไม่รู้แล้วที่นี่ที่ไหน.

                    ''ร็อคซานส์ นั้นแกรึเปล่าพวกเราอยู่ตรงนี้ ได้ยินมั้ย?''เสียงของเซอเกย์ดังจากด่านหลังของผม

                    ''ใช้ !! ฉันอยู่ตรงนี้ฉันอยู่ที่นี่ทางนี้ ''พอผมเห็นไฟจากทางเดินในอุโมงนี้ผมจึงตะโกนกลับไปอย่างสุดเสียงเพื่อที่พวกเขาจะตามเสียงมาถึงผม

หลังจากนั้น เซอเกย์ และ คุณลุง Blacker ก็เดินมาเจอร็อคผม พวกเขาดูถ้าจะตามหาผมนานมาก เลยแหละเพราะรู้สึกว่าผมจะพลัดหลงกับคนอื่นแล้วหลับไปพักนึงน่ะ

                    ''แกไปอยู่ไหนมาฟร๊ ฉันตามหาแกแถบแย่ เหนื่อยเป็นบ้าเลยเฟ้ย''เซอเกย์พูดจบก็ถุบเข้าที่หัวของผมจนดัง ตุ๊บ !

                   ''แกกล้าดียังไงห๊ะ...มาตบหัวของฉันน่ะห๊า...อย่างงี้ต้องเอาคืนซะแล้วเส๊ เพี๊ย !! เพี๊ย !!''คุณลุง Blacker ตบหัวของพวกผม 2 คน

                   ''นี่พวกแกอย่าเอาแต่เล่นสิ รีบออกไปข้างนอกกันเถอะ !!''

                   ''ครับ...''ผมและเซอเกย์พูดพร้อมกันและทำท่าเหนื่อยจากการหลบหนี

หลังจากนั้นพวกเราก็เดินกันเรื่อยๆจนเราออกมาจากอุโมงนั้น แต่มันไม่ใช้อุโมงนี่ นี่มันถ่ำนิวา กลิ่นของต้นไม้และดอกไม้ลอยมาปะทะที่จมูกชองผม เสียงของใบไม้ที่กำลังตกลงมาสู้พื่น และเสียงของนกและสัตว์นานาชนิดที่กำลังใช้ชีวิตของตนเอง

                   ''ที่นี่ที่ไหนเนีย''ผมพูดขึ้นเพราะไม่เคยมาและเป็นการถามดักไว้กันหลง

                   ''ที่นี่คือในภูเขา Up น่ะไม่ต้องห่วงไอพวกนั้นมันตามไม่ได้หลอกเพราะที่นี่อยู่ห่างจากที่นั้น 50 ไมต์ต่อให้ใช้ มังกร บินกว่าจะมาถึงก็ราวๆ 2 - 3 ชัวโมงแหละ''ลุง Blacker พูดปลอบใจผม

                   ''แล้วเราจะไปที่ไหนกันล่ะ''เซอเกย์พูดขึ้น

                   ''เราจะไปที่ Rockcold กันน่ะที่ๆพวกของเราอยู่กัน''ลุง Blacker ตอบคำถาม

หลังจากนั้นพวกเราไม่ถามอะไรกันต่อได้แต่เดินตาม ลุง Blacker ไปเรื่อยๆเราเดินข้ามภูเขากันเหรอเนียยครั้งแรกของผมเลยล่ะ มันช่างดูยาวไกล้จริงๆหลังจากนั้นเราเดินมาได้ 2 ชั่วโมงเต็มๆลุง Blacker จากว่าพักกันตรงนี้ก่อนเพราะพวกเราเดินกันมานานแล้ว ผมจึงถือโอกาศถามเจ้า เซอเกย์เลย

                   ''เซอเกย์ว่าไงล่ะไหนบอกจะบอกทุกเรื่องกับฉัน''ผมถามเซอเกย์

                   ''อ้อ...ถ้านั้นล่ะก็ ถ้าจะเล่าก็ต้องเล่ากันตั้งแต่แรกเลยล่ะ ตั้งแต่จุดเริ่มต้นอ่ะนะ เมื่อประมาณสัก 10 กว่าปีกว่าๆก่อนฉันจะได้เจอแกน่ะ ใช้ทำงานในอาชีพนักรบ ในระดับ อาจูกัล ใช้รับใช้พ่อของนายน่ะหรือกษัตริย์นั้นแหละ จนกระทั่ง ฟินส์นั้นเกิดรู้เรื่อง Regalia แห่งสรรค์ เขาจึงกระจายข่าวของมันให้คนในโลกได้รู้ และหลังจากนั้น ฟินส์ก็ร่วมรวมกำลังทั้งหมดเข้าปะทะกับกษัตริย์ หรือ สงครามแย้งชิงแผนที่นั้นแหละ เมื่อสงครามยาวนานถึง 3 ปี กษัตริย์ได้รู้ว่าตนจะแพ้จึงสงฉันไปดูแลแกที่โลกโน้น'' เซอเกย์เล่าความจริงทั้งหมด

                   ''ที่ฉันสงสัยคือเขา เอาฉันไปไว้โลกโน้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน''ผมถามต่อเดียวอารมณ์หงุดหงิด

                   ''เขาเอานายไปไว้ที่โลกโน้นตั้งแต่แกเกิดได้ 2 ปี ตอนนั้นฉันอายุ 5 ปี กษัตริย์รู้เรื่องที่ ฟินส์จะทรยศจึงได้เอานายไปไว้โลกโน้นเพื่อไม่ให้นายนั้นปล่อยภัยไงล่ะ''

                   ''แล้วแม่ล่ะ...แม่ของฉันล่ะ''ผมถามด้วยความอยากรู้

                   ''แม่ของนายตายตั้งแต่นายครอดออกมาแล้วล่ะ และมีนักทำนายบอกว่านายคือความหวังที่จะเปลียนโลกของเรา ฉันจึงเฝ้านายที่โลกโน้นจนวันที่นายได้เจอฟินส์''เซอเกย์พูด

                  ''พูดง่ายๆทุกคนรอนายมาตั้ง 10 ปีแล้วล่ะ ทุกคนในโลกนี้รอนายมาตลอดรอวันที่นายจะกลับมาครองบัลลังกย์ต่อจากพ่อนายและโค้นล้ม ฟินส์ลงไงล่ะ '' เสียงของคุณลุง Blacker ดังขึ้น

                  ''ฉันคืออดีตเสนาธิการน่ะจึงรู้เรื่องทุกอย่างเป็นอย่างดี''ลุง Blacker พูด

                 ''แล้วไอเรื่องที่ว่าถ้าร่วมรวม regalia ครบจะได้พร 1 อย่างล่ะ ?''ผมถามต่อ

                ''เรื่องแบบนั้นน่ะจะไปมีได้ยังไงกันล่ะ นั้นคงจะเป็นอุบายของ ฟินส์ที่หลอกให้นายมาที่โลกนี้ก็ได้เพราะนายมี แผนที่อยู่นิ แล้วนายก็ยังมี regalia แห่งท้องฟ้าอยู่ด้วย เขาจึงไม่กล้าที่จะลงมือ เพราะว่าพลังของเขาจะใช้ไม่ได้ในโลกโน้น'' เซอเกย์ตอบคำถามของผมอย่างละเอียด

ผมนึกแล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล บ้าเอ้ยยดันเข้ามาในโลกที่นึกว่าจะดีสะอีกกลับว่าต้องมาเกี่ยวกับสงครามบ้าไรก็ไม่รู้ แบบ ความหวังบ้าบ้ออะไรอีกฟร๊เนียย แต่ก็ช่างเถอะถือเป็นโอกาสชำระแค้นของผมพอดีเลย แต่ก่อนอื่นผมต้องหา regalia แห่งสรรค์ก่อนแล้วค่อยจัดการเรื่องนี้

ผมคือความหวังของโลกนี้.