ขอรักได้มั้ยคะนายซุปตาร์

"กรี๊ดดดดด"ผู้ชายยถออดเสื้ออนอนนข้างช้าาาน"มีอะไร"เขาทำเสียงงึมงำ แต่หน้าคล้ายเจรามี่เลยอ่ะ"เจรามี่ใช่มั้ย""เฮ้ยยย ผู้หญิง"ตกใจช้าไปม้าาาย"นายมานอนนี่ได้ไงอ่ะ""ฉันนึกว่าพี่แอลนี่นา เมื่อคืนกอดไปซะแน่นเลย"ว่าแล้วเขาก็รีบไปหยิบเสื้อมาใส่ หน้านี่แดงแปร้ดด คงไม่ต่างกับฉันสักเท่าไหร่ตึงจู่ๆใครก็โผล่พรวดมา...อ่อทั้งออเรนจ์และแอล"เมื่อคืนหลับสบายรึป่าว"สบายมาเลยจ้าแอล(ประชด) หน้าแอลดูตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นเจรามี่"นี่เธอทำไมมานอนห้องผู้ชาย!! แล้วเจรามี่แกมานอนกับยัยนี่ได้ยังไง"มาถึงก็ดุเลยแฮะ"ก็..""ช่างมันเถอะ""อ่าว"อะไรของเขาเนี่ยหลังจากที่ออเรนจ์โวยวายเสร็จพวกพี่ๆก็ชวนมากินข้าวที่นี่มันคือภัตรคาร30ชั้นนั่นแหละ"นายฉันขึ้นบันไดได้ป่าว""เราไปชั้น10นะ เธอขาลากพอดี"เจรามี่พูด"ฉันกลัวมันค้างอีกอ่ะ""เธอไม่ตายหรอกน่า พูดมากจริง"ออเรนจ์ปากเสีย!!!ในที่สุดฉันก็ต้องจำใจมาถึงชั้น10โดยสวัสดิภาพ ค่อยยังชั่ว"นี่เธอขับรถเป็นป่าว"<เจรามี่"เป็นสิ เก่งมากกกด้วย""โม้!!"ออเรนจ์พูดแทรก"ป่าวโม้น้าา""เธอสนใจมาเป็นผู้จัดการขับรถให้พวกเรามั้ย"ผู้จัดการ!!!"หมายถึงว่าฉันต้องมาดูแลพวกนายหรอ""ใช่แล้วว"เจรามี่ตอบ"แล้วปกตินี่นายไม่มีผู้จัดการหรอ""มี แต่ว่าเขาลาไปคลอดลูกอ่ะ หาคนอื่นมาให้ใหม่แต่ก็ขับรถได้แย่มากขับๆเบรกจะอ้วก!"เจรามี่ไม่ต้องทำท่าให้ดูก็ได้แหม่ เห็นภาพเลย"แล้วนายมั่นใจได้ไงว่าฉันขับดี""เอาน่าาา เอาเป็นว่าพวกเราไว้ใจเธอ เธอจะตกลงมั้ย?""....อืม ลองดูก็ได้"มันก็ไม่เสียหายนี่นา แค่ขับรถไปนู่นมานี่ มหาลัยเพิ่งปิดด้วย ถือว่าเป็นงงานพิเศษแล้วกัน"หึ!! ถ้าฉันเมารถฉันจะโทษเธอ!!!!!"ออเรนจ์ดุอีกแย้วววว"คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอก""งั้นเอาเป็นว่าพรุ่งนี้เธอเริ่มทำงานได้ เดี๋ยวฉันจะเอาตารางงานของพวกเรามาให้น้าา"เจรามี่พูดแทรกขึ้น"โอเค งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะวันนี้ฉันมึนๆยังไงไม่รู้"ฉันรู้สึกมันปวดหัวตึ้บๆยังไงบอกไม่ถูก กลับบ้านนอนพักคงจะดีขึ้น"เดี๋ยวฉันจะไปส่ง"เสียงของแอล(นึกว่าหลับ เห็นเงียบ)"ไม่เป็นไรดีกว่า""เธอปวดหัวไม่ใช่หรอ""อ่าา ก็ใช่"ฉันคิดว่าที่ฉันมึนๆ ก็อาจจะเพราะฉันเผลอกินกุ้งไปก็ได้แอลไม่ได้โต้ตอบฉันแต่จับข้อแขนจูงฉันพาออกไป(แอบเหล่เห็นออเรนจ์ทำหน้าแบบหมั่นไส้ด้วยอ่ะ)หลังจากที่แอลมาส่งฉันถึงบ้านเขาก็ย้ำฉันว่า'พรุ่งนี้อย่าลืมมาทำงานนะ'ย้ำอยู่สี่ห้ารอบหน่ะ ใครจะลืมลงในขณะที่ฉันล้มตัวลงกำลังจะนอนนั้น....โธ่ๆๆๆ ลืมถามอ่ะว่าให้เริ่มงานที่ไหน แล้วใครจะไปตรัสรู้ได้ล่ะค้าาาา เบอร์ก็ไม่มี เอ๊ะๆ เจรามี่ๆๆฉันเพิ่งแลกเบอร์เจรามี่มานี่นาตู้ด ตู้ด ตู้ด [ฮัลโหล ใครค้าาาบ]เจรามี่พูดลากเสียง ฟังดูน่ารักดี>\\\<"วาฟเฟิลเอง"[อ้อ เธอๆๆๆมีอะไรหรอคิดถึงฉันอ่ะดี้ๆๆๆ]หลังจากเจรามี่ได้รู้ว่าใครเป็นคนโทรหาเขาก็ทำเสียงตื่นเต้นขึ้นมาทันที"เพิ่งห่างกันเมื่อกี้"[นั่นแหละๆ แล้วโทรมาทำไมอ่ะ]"อ้อฉันจะถามว่าต้องไปเจอพวกนายที่ไหน กี่โมงอ่ะ"[อ่าาาา...]เจรามี่ลากเสียง ทำให้รู้ว่าเขากำลังใช้ความคิด"คิดอะไรนานขนาดนั้นเนี่ยย เงินในโทรศัพท์ฉันจะหมดแล้วว"[บ้านเธออยู่ไหน]แค่เงินจะหมดก็ถึงกับจะมาบ้านฉันเลยทีเดียวเชียว"จะมาเรอะ"[อยู่หนาาาาาย]"อืม......"ฉันบอกที่อยู่ให้เจรามี่ไม่คิดว่าเขาจะมาทำมิดีมิร้ายหรอกกก ติ้ง ต่อง ติ้ง ต่องเจรามี่แน่ๆเชื่อฉัน....อื้มใช่ด้วยครืดดด"เธอนี่มาเปิดประตูช้าแฮะ""ก็ดีกว่าไม่เปิดน่าาาา""เอ๊ะ ทำไมตัวเธอถึงมือผื่นขึ้นอ่ะ""สงสัยฉันเผลอกินกุ้งน่ะ ฉันแพ้กุ้ง""แล้วทำไมไม่บอกพวกเราว่าเธอแพ้กุ้ง""ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็หาย""ทีหน้าทีหลังเธอต้องบอกฉันคนแรกนะ""อื้ม เข้ามาก่อนสิ"เจรามี่เดินตามหลังฉันเข้ามาในบ้าน สักพักเจรามี่ก็นั่งบนโซฟาราวกับเป็นเจ้าของบ้าน พลางใช้สายตามองไปรอบๆสำรวจบ้านฉันส่วนฉันน่ะก็กำลังเดินมาหยิบน้ำให้เขา"เจรามี่จะบอกฉันได้ยังว่าฉันต้องทำงานที่ไหน""เดี๋ยวจะโทรบอกอีกทีน่ะ""อ๋อ นายนี่ก็อุตส่าห์มา""ไม่ลำบากสักหน่อย""หมดธุระแล้วก็...."ให้ตายเถอะจะไล่เขาออกไปมันก็น่าเกลียดจะพูดยังไงดี"อะไรกันแค่ไม่ทันไรก็ไล่กันแล้วอ่าาา"เจรามี่ทำหน้าออดอ้อนน่ารักดีเหมือนกันแฮะ"ฉันเพลียน่ะ เหมือนจะไม่สบาย""จริงหรอ งั้นเธอๆๆขึ้นไปนอนพักนะเดี๋ยวฉันจะออกไปซื้อยาให้""ไม่ต้องข.."ยังพูดไม่ทันจบเจรามี่ก็ดันตัวฉันไป ไม่แปลกใจนะคะว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าห้องนอนฉันห้องไหน ก็หน้าห้องฉันแปะป้ายไว้ว่า'ห้องนอนนางฟ้า'น่ะสิฮ่าาาาๆ รู้สึกอายๆยังไงไม่รู้"นอนพักเยอะๆนะ"เจรามี่พูดพร้อมดึงผ้าห่มมาห่มตัวฉัน"ของใจนะเจรามี่ แล้วก็ล็อคบ้านให้ฉันด้วยล่ะ""ได้ค้าาาาาบ ไม่กวนล่ะ"พูดจบเจรามี่ก็เดินออกไปทันทีเจรามี่ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ....