หากเปลี่ยนใจไปรักใครได้...ฉันรักไปแล้ว

หลังจากวันนั้นที่เค้ามาที่หอเป็นครั้งแรก บอกตรงๆเราคิดเสมอ เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก แต่เราคิดผิดจนได้ นายมานั่งคุยกับเพื่อนของเรา ราวกับรู้จักกันมาเป็นชาติ เรายังสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้มีแต่เพื่อนๆเท่านั้นที่คอยบอก

"เฮ้ยแก ฉันว่ามันต้องคิดไรกับแกแน่ๆเลยว่ะฉันว่านะ ก็ดูดิมาให้เห็นหน้าทุกวัน"หนูนุ้ยสาวร่างอวบเพื่อนดีไซเนอร์ประจำตัวของพวกเราเอ่ยขึ้นมา ในใจก็แอบหวั่นไหวนะ แต่ เค้าอาจจะอยู่คนเดียวแล้วเหงาก็ได้ ก็เลยมาหาเพื่อนคุย ก็ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเอง

"แหมๆแกไม่ใช่มั้ง เค้าก็เพื่อนพวกแก พวกแกก็เพื่อนฉัน"ที่พูดไปก็หน้าแดงไป โอ๊ยๆๆๆๆ ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่เพื่อนๆมันพูดกันก็ดีนะ จริงป๊ะ

เราสองคนก็ยังไม่ได้พัฒนาไปถึงไหน ก็มีแต่เราเห็นหน้ากันทุึกวัน หัวเราะด้วยกัน ยิ้มด้วยกัน แต่ก็ไม่เคยนะที่จะมาคุยกันเป็นการส่วนตัวสักที

แต่รู้อะไรไหม นายเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันกลับไปเล่น Facebook อีกครั้ง เพื่อติดตามความเคลื่อนไหว ก็แอบๆชอบเค้าเข้าให้แล้วอ่ะดิ เราได้คุยกันในเฟส ครั้งเดียว มันดึกมากแล้ว และฉันก็เพิ่งรู้ว่าเค้าทำงานเล่นดนตรีกับวงข้างนอกและเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากมายเท่าไหร่ แต่ก็เป็นอีกครั้งที่เราได้คุยกัน นอกเหนือจากการส่งยิ้มให้กันเท่านั้นเอง (^__^) 

ตั้งแต่ฉันและนายรู้จักกันมา มันก็ทำให้ฉันมีแต่รอยยิ้มที่คนรอบข้างสังเกตได้ โดยที่ฉันเองก็ไม่ทันได้รู้ตัวเอง รอยยิ้มที่ออกมาจากใจรอยยิ้มที่ทำให้ฉันรู้สึกดีมากๆ รอยยิ้มที่ฉันอยากให้มีตลอดไป....