อยากให้เธอได้ยินเสียงในหัวใจ

9.4

เขียนโดย Fonhihi

วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.09 น.

  11 ตอน
  5 วิจารณ์
  15.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 10.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) JACK!!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
กิ๊งงงงง กิ๊งงงงง เสียงนาฬิกาปลุกตั้งขึ้นน เช้าแล้วหรอเนี่ยย วันนี้เป้นวันแรกที่ฉันต้องไปเรียนโรงเรียนเซนต์จอร์จด้วย ไม่อยากไปเลยT^T  ฉันอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดฟอร์มของเซนต์จอร์จ สีเชิ้ตแขนยาวสีขาวมีเสื้อกั๊กสีดำพร้อมเน็ตไทร์สีดำเสื้อคลุมสีเทา กระโปรงยาวประมานสามครื้บ สั้นจัง ถุงเท้าสีดำเกือบถึงเข่า ร้องเท้าพละสีขาว ชุดน่ารักจังฉันชอบ><
"แต่งตัวเสร็จแล้วหรอลูก"แม่ถามฉัน
"ค่ะ เอ่อพ่อล่ะค่ะแม่?"พ่อไปไหนน่ะฉันไม่เห็นพ่อเลย
"อ๋อ วันนี้พ่อมีประชุมแต่เช้าก็เลยต้องรีบไป แพรก้รีบไปเรียนสิ เดี๋ยวสายน่ะ วันแรกซะด้วย"
"ค่ะ แม่ แพรไปน่ะค้ะ สวัสดีค่ะแม่^^"ฉันเดินออกมาพร้อมขึ้นรถส่วนตัวโดยที่มีคนขับรถไปส่งถึงโรงเรียน
  ณ โรงเรียนเซนต์จอร์จ
โรงเรียนติดหนึ่งใน5ของเมืองออตตาวามีแต่นักเรียนที่เกรดAกันทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วยซินะ คิคิ
"แพรรี่ มาถึงแล้วหรอ?"
"อ่าวน้าปีเตอร์ ^^"
"เป็นไงบ้างโรงเรยีนของน้าใช้ได้มั้ยย"ใช้ได้มากเลยล่ะค่ะ
"แพรชอบมากเลยล่ะค่ะ"ฉันโกหกจะตกนรกมั้ยเนี่ย
"งั้นแพรเดินตามน้ามา เดี๋ยวพาไปห้องเรียน"ฉันเดินตามน้าปีเตอร์ไปมีแต่คนมองมองกันทำไมไม่เคยเห็นคนสวยกันหรอย่ะ!!!
"ถึงแล้วนี่ห้องเรียนของแพร น้าไปก่อนน่ะ"แล้วน้าปีเตอร์ก็เดินจากฉันไป โอ้ยยยแล้วฉันจะคุยกับใครล่ะไม่เห้นมีใครน่าคุยเลยซักคนนน ฉันเลยเดินไปในห้อง
"เราขอนั่งด้วยคนน่ะ"ฉันบอกกับเธอคนนั้นที่น่าตาดีมาก แต่ดูเชิงหยิ่งจัง
"ได้สิ ที่เราว่างพอที^^"ไม่หยิ่งนี่น่า ฉันมองเธอผิดไป
"ขอบใจน้ะ:)
"เธอเป็นเด็กใหม่ที่เป้นหลานของผู้อำนวยการใช้ม้ะ?"ข่าวไวจังน้ะ ฉันดังขนาดนั้นเลยหรอเนี่ยย><
"อ๋อใช้จ้ะ ^^"
"แล้วเธอชื่อไรล่ะ"
"ฉันชื่อแพร์รี่ เรียกแพรเฉยๆก็ได้น้ะ^^ เธอล่ะชื่อไร?"
"ฉันชื่อแวร์รีจ้ะ"ฉันว่าน่ะคนในห้องก็มีแต่แวร์รี่นี่แหละที่ฉันคบได่ นอกนั้นก็ถือตัวกันจังน้ะ ฉันเป็นถึงหลานสาวแท้ของเจ้าของโรงเรียนน่ะย่ะ ยังจะมามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นอีกกก
"ยินดีที่ได้รู้จัก เธอนิสัยดีจัง"
"ขอบจัยน้ะ ^^ เธอเป็นเพื่อนใหม่ของฉันแร้ววว"เอ่อออ มีฉันเป็นเพื่อนใหม่น่าดีใจมากก ดูเธอสิ เอามือของฉันไปกอด
"แล้วข้างๆฉันล่ะคัยนั่งหรอ โต๊ะมันมีสามตัวนี่น่า?"
"อ่อ เดี๋ยวเธอก็รู้ แล้วอย่าตะลึงล่ะ 0-0"ทำไมฉันต้องตะลึงด้วยล่ะ
"นั่นไง คนนั่งข้างเธอเดินมาแล้ว"ฉันกวาดสายตาออกไปข้างนอกห้อง ฟิน!! นี่ฟินนี่น่าาา
"ฟินหรอ?"
"ฟินที่ไหนล่ะ นั่นแจ๊คฝาแฝดฟิน><"ห้ะ ฝาแฝดของฟินหรอเหมือนกันมากกก ฉันแยกไปออกเลยอ่ะ
"สวัสดีคับ^^"แจ๊คเข้ามาทักฉันพร้อมกับนั่งลงข้างๆฉัน ดวงตาของเขาช่างน่าหลงใหล ปากเรียว หน้าเรียว จมูกโด่ง ขาวเนียนใส สูงโป่ง เหมือนฟินมากกก
"คะ..ค่ะ^^"
"เด็กใหม่หรอคับ?"
"ค่ะ ^^"
"เธอชื่อไรล่ะ"
"ฉันชื่อแพร์รี่ แล้วนายล้ะ^^"ฉันตอบแจ๊คพร้อมกับยิ้มหวานให้เขา แจ๊คนิสัยต่างกับฟินมาก แจ๊คนิสัยน่ารักจังง>< แวร์รี่มองฉันด้วยสายตาประกาย 555 อิจฉาฉันหรอ
"แจ๊ค ^^"
"นี่ ก้รู้จักกันแล้วน้ะ แจ๊คคือเพื่อนสนิทของฉันเองแหล้ะ"เพื่อนสนิทหรอก็ไม่บอกกันเลย
"อ่อออ"อาจาร์ยมาแล้วววววว
"นักเรียนทุกคน วันนี้ห้องเรามีเด็กใหม่มาน่ะ แพร์รี่เชิญมาแนะนำตัวจ่ะ^^"
"สวัสดีเพื่อนทุกคน ฉันชื่อแพร์รี่เรียกสั้นๆว่าแพร ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน้าาา^^"
หลังจากนั้นคุณครูก็สอน เที่ยงแล้วเย้!!
"แพร แวร์ ไปกินข้าวกันเถอะ^^"
   โรงอาหาร
ฉันซื้อข้าวมานั่งกับแวร์รี่และแจ๊ค
"ขอนั้งด้วยคนน้ะ"ฟินนี่!!
"อ่าว นี่แกไม่ไปนั่งกับเพื่อนแกล่ะ"แจ๊คถามฟิน
"ไม่ ฉันอยากมานั่งกับแพร"ฟินมองหน้า ฉันหลบตาเขา ไม่อยากเห็นหน้าเลยเห็นแล้วใจสั่น
"นี่แกรู้จักแพรด้วยหรอ?"
"รู้จักสิ รู้จักก่อนแกอีก"
"พอเถอะ กินข้าวกัน^^"แวร์รี่ตัดบท หลังจากที่เราสี่คนกินข้าวเสร็จ
"นี่แพรฉันต้องไปหาครูที่สมุดกับแจ๊คน่ะ เธออยู่กับฟินก่อนน้ะ แล้วเจอกันที่ห้องน่ะจ้ะ"ทำไมต้องทิ้งให้ฉันอยู่กับฟินด้วยล้ะ T^T
"นี่เธอจะยืนเอ๋ออีกนานมั้ย เธอไม่รู้สิน้ะว่าฉันสาวเยอะขนาดไหน ฉันว่าเธอไปอยู่กับฉันที่สวนหลังโรงเรียนเถอะ"เยอะหรอ ฉันกลัวตายแหล้ะย่ะ อีตาฟินใจร้าย ต่างกับแจ๊คจัง
"รู้แล้วน่าาา" ถึงแล้วสวนหลังโรงเรียนฉันเดินไปนั่งม้าหินอ่อนข้างๆน้ำพุ ลมสบายดีจัง
"ชอบล่ะ สิยิ้มไม่หุบ"
"ก็ใช่ ฉันชอบสวนหย่อม"
"ไม่น่าล่ะ บ้านเธอมีแต่สวนตอนแรกฉันคิดว่าเธอเป็นคนสวนซะอีก"อีตาบ้า หาว่าฉันเป้นคนสวนหรออ!!!
"นี่นาย ปากดีจังน้ะ ไม่เห็นเหมือนแจ๊คเลย"
"แจ๊คน่ะหรอ ไอแจ๊คมันเป็นตุ๊ดมันถึงอ่อนโยนเหมือนผู้หญิง"ไม่ใช่หรอกย่ะ
"ไม่หรอก แจ๊คหล่อจะตาย><"
"ขอบคุณที่ชม"
"ฉันไม่ได้ชมนาย"อีตานี่มันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
"เอ้า แจ๊คน่าตาเหมือนฉัน ชมมันก็เหมือนชมฉัน"
"งั้นฉันขอถอนคำพูด"
"แล้วแต่เธอ"ชอบกวนปราสาทฉันจิงๆ แล้วฟินก้พาฉันไปส่งที่ห้อง ทุกคนมองฉันซุบซิบนินทาทอะไรกันก็ไม่รู 'นี่แก ดูสิควบสองคนเลยน่ะตอนเช้าก็แจ๊คตอนบ่ายก็ฟิน'ฉันเบื่อจิงๆกับคำนินทา
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา