Sulfur Love (RE-Write)

 

 
บทที่ 2
℃โมเลกุลที่สั่นไหวⓈ
 
                ผมวิ่งออกจากสนามทันที  มันเล่นละครอะไรอีกล่ะเนี่ย  แค่นี้ก็เป็นผู้ร้ายในสายตาคนอื่นมากพอแล้วละ ผมแหวกเด็กไทยมุงออกแล้วไปดูอาการมัน  หวังว่ามันยังไม่โดนพระเจ้ารับตัวไปนะ
                “ตายละ เป็นไงบ้างเนี่ย ไหนดูซิ”
                ครูเข้ามาช้อนหัวมันขึ้น เอามือแตะๆหน้าผาก  ก้มลงเอาหูแนบหน้าอกมัน  ไอ้แบบนี้เขาเรียกล่วงละเมิดทางเพศได้หรือป่าวนะ  ผมดันหัวครูออกแล้วช้อนตัวมันขึ้นมา  กินไรเป็นอาหารทำไมเบาจังวะ 
                “เดี๋ยวผมจะพามันไปห้องพยาบาลนะครับ-.-++”
                “อ่ะ เออๆฝากด้วยนะองศา”
                ครูพยักหัวรัวไม่สบตาผม ทำไมใครๆต้องเกรงกลัวเวลามองตาผมด้วย ผมไม่ใช่หลานเมดูซ่านะ-_-;
                “เอ๋ มันจะเป็นแบบนการ์ตูนมั้ยนะ อาจารย์ห้องพยาบาลไม่อยู่~”
                “อ๊า! ไม่นะ พี่เซลตรงนั้น ตรงนั้น อ๊ายยย~”
                “พี่จะอ่อนโยนกับน้องซัลนะจ๊ะ จ๊วบๆ~”
                ไอ้พวกเพื่อนในห้องจินตนาการเรื่องชวนอ้วกประกอบท่าทางออกอากาศ อยากจะยกตีนถีบหน้ามันจริงๆ  ถ้าไม่ติดว่าอุ้มไอ้เด็กนี่อยู่ละก็นะ  ดูเพื่อนๆในห้องจะคึกครื้นไปตามละครลิงงี่เง่านั่น  ใครจะไปทำอย่างนั้นกับมันฟะ!!
                “เซล กูมี....เอาป่ะ^^”
                เพื่อนในห้องดึงขากางเกงผมไว้แล้วถามพร้อมชู ซองห่วงนิรภัยอันจิ๋วให้ผมมันเล็กไปหรือป่าวใส่ไม่ได้หรอกและอีกอย่าง มึงจะดึงขากูทำซากกูเมื่อยแขนนะอุ้มแม่งเนี่ย!!
                “เก็บไว้ใช้เองเหอะ เล็กขนาดนั้น กูใส่ไม่ได้!”
                ผมพูดใส่หน้าเน้นๆทุกคนพูด มันถึงกับหน้าซีด+เหวอไปเลย  คราวนี้ไปจริงละใครรั้งอีก พ่อจะกระทืบให้จมเลย!!
                “อย่ารุนแรงนะไอ้เซล ฮ่าๆ^^”
                ไอ้เพื่อนปากมอม ปากเป็นเสือดีๆไม่ชอบ ชอบปากหมา  ผมหันไปถีบหลังมันก่อนรีบเดินไปให้ไกลจากเสียงแมลงวันพวกนั้น  สักวันจะเอาระเบิดมาบึ้มให้ตายยกห้อง5/Aเลย เอ่อ...กูก็อยู่5/Aนี่หว่า  ตายหมดแล้วกูจะเรียนกะใครอ่ะ -_-;
 
 
 
                เป็นอย่างที่พวกมันพูดอาจารย์ห้องพยาบาลไม่อยู่  ถ้าเป็นหวยคงถูกทั้งห้องเจ้ามือเจ๊งไปตามๆกัน  ผมเอาฟันกันม่านกันเตียงแล้วลากออกไป  ไม่รู้จะมีไว้ทำไมนะ -_-**ผมวางมันลงบนเตียงอย่างเบามือ...สุดๆ มันก็แค่เด้งจากเตียงดึ๋งๆอยู่สองสามที  นี่เหมือนผมกำลังแกล้งคนสลบอยู่ป่าววะเนี่ย  แล้วทำไงต่อดีละ ไม่มีครูซักคน  ขืนให้มันนอนคนเดียวรับรองว่ามันไม่รอดจากไอ้พวกหื่นกามแน่ๆ  ดูมันจะเป็นขวัญใจของใครหลายๆคนซะด้วยก็แค่ผู้ชายธรรมดา  ผมลองมองพิจารณาหนังหน้ามันดูพลางๆ หน้าขาวๆขึ้นสีแดงจางๆที่แก้ม  ขนตายาวเป็นแพ จมูกโด่งพอประมาณ  ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อ  ทำไมบรรยายแปลกๆวะ เหมือนจะเข้าซีนพรากผู้เยาว์เลย  เฮ้ย –o-!
 
                ติ๊ด! ติ๊ด!
 
                ผมหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความ  ใครส่งมาหว่า ...เนย... “เซลเลิกเรียนว่างหรือป่าว  มาเจอเนยที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียนเซลด้วยนะ บายจ้า^^” เนยเธอเคยเป็นแฟนเก่าผม  ถึงจะเลิกกันไปแล้วแต่เธอก็ยังติดต่อกับผมอยู่  ถึงแม้เธอจะไม่ได้รักผมแล้ว  แต่ผมยังชอบเธออยู่  แต่เธอไม่รู้เลย  เวลาอยู่กับเธอผมต้องคอยบังคับตัวเองให้ทำตัวเป็นปกติ  ต้องทนฟังเธอพูดถึงแฟนไอ้เด็กที่นอนสลบเหมือดอยู่นี่  ผมพิมพ์ตอบเธอไป “อืม แล้วเจอกัน”
                “ไอ้ตุ๊ด ไปแล้วนะเว้ย”
                ผมพูดแล้วเดินจะออกไป  แต่มือเล็กคว้าแขนผมไว้ก่อน  ผมหันกลับไปมองมันมันทำหน้าเบ้ๆ เหมือนคนฝันร้าย  ส่ายหน้าไปมา  เป็นอะไรอ่ะ? ของเข้าหรอ-o-!
                “สะ...ส้ม  เราเจ็บ....”
                ผมนั่งบนเตียงจ้องหน้ามัน  ปล่อยให้มันจับแขนผมไว้  ตอนนี้มือมันอีกข้างล้วงเขาไปในคอเสื้อตัวเองแล้วลูบๆอยู่แถวหัวไหล่  บิดตัวไปมาพร้อมเป่าลมเบาๆออกจากปาก  ฝันอีโรติกแหงมๆ  ผมแงะมือมันออกไม่อยากทนดูผู้ชายยั่วครับ  ถึงแม้ว่ามันจะทำแล้วดูเซ็กซี่ดีเหมือนผู้หญิงก็เถอะนะ  -_-;
                “เรา....ไม่อยากหน้าเหมือน..ผู้หญิงซักหน่อย อึก! ฮือ...”
                แล้วมันก็ร้องไห้ครับ อะไรอีกเนี่ยหน้าอารมณ์จังวะ  เดาไม่ถูกแล้วนะเนี่ย
                “ฮือ... เราไม่ได้เป็นตุ๊ดนะ .....เราเป็นผู้ชาย”
                ผมนิ่งครับ  มันร้องไห้หนักขึ้นหัวเริ่มสั่นไปมาแรงขึ้น มันยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้เหมือนไม่อยากรับฟังคำพูดอะไรบางอย่าง
                “มะ..ไม่ใช่นะ เราเป็นผู้ชาย! เราเป็นผู้ชาย! ไม่ๆๆๆ!!!”
                ผมเริ่มจิกเล็บไปบนใบหน้าสวยๆของมัน ตบหน้าตัวเองไปมาแรงๆจนผมตกใจเฮ้ย! ไปกันใหญ่แล้ว  ผมรวบข้อมือมันไว้มันพยายามดิ้นทั้งที่ตายังหลับอยู่  ผมใช้มืออีกข้างกดตัวมันไว้เดี๋ยวมันจะดิ้นตกเตียงไปซะก่อน
                “ใจเย็นๆก่อน”
                ผมพูด แต่มันฟังซะที่ไหนละ จะทำร้ายตัวเองอยู่ได้
                “ฮึก...ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้....ทำไมฉันต้องเหมือนผู้หญิง...ทำไม!!”
                “ใจเย็นๆก่อนสิ เอ๊ะ! อย่าดิ้นได้มั้ย”
                น้ำตาไหลอาบหน้าสวยๆของมัน เสียงสะอึกสะอื้นของมันทำให้ผมอดสงสารและรู้สึกผิด  มันจะต้องมีอดีตฝังใจอะไรซักอย่างแน่ๆ อะไรที่ทำให้ฝังลึกจนกลายเป็นฝันร้ายตามหลอกหลอนมันแบบนี้  ผมคว้าตัวมันเข้ามากอดไว้ มันก็ค่อยๆหยุดดิ้น ผมจับหัวมันซบที่แผงอกผม  ลูบหัวมันเบาๆ เสียงสะอื้นๆค่อยๆเบาลง  คาดว่ามันคงหลับสนิทแล้ว  ผมโน้มตัววางมันลงบนหมอน ห่มผ้าให้มัน ถ้าผมออกไปแล้วมันจะผีเข้าอีกมั้ยนะ-_-?
                “ต้องให้เฝ้ามั้ยเนี่ย-.-?”
                ไม่ตอบแต่มือเล็กเอื้อมมาจับมือผมไว้  หรือมันจะผีเข้าอีก กลัวชิบ!
                “งั้นนอนด้วยแล้วกัน”
 
                ผมทิ้งตัวนอนลงบนเตียงแคบๆ  ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะ  ขอหลับซักงีบ  โดดซักวิชาแล้วกันนะ  ผมนอนตะแคงหันหน้าเข้าหามัน  ผมถนัดด้านนี้อ่ะ ขนตาหนาๆของมันเปียกๆ ข้างๆหางตายังมีน้ำไหลซึมๆอยู่ ผมยกมือปาดเช็ดคราบน้ำตาให้มัน หน้ามันสวยจริงๆแหะยอมรับเลย  เนยว่าสวยแล้วมันยังสวยแถมน่ารักกว่า  ไม่แปลกเลยถ้าแฟนมันจะยอมคบด้วยทั้งที่มันเป็นผู้ชาย  ถึงผมจะไม่ค่อยชอบตุ๊ดแต่ก็ไม่ได้รังเกรียจหรอก  แล้วเหตุการณ์มีกี้ผมคงจำไปตลอดเลยว่าจะไม่ล้อมันว่าตุ๊ดอีก  เดี๋ยวมันเกิดเอามีดปาดคอตายขึ้นมา  ผมคงบาปหนักเลย  นอนร่วมเตียงกับแฟนคนอื่นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง  ไม่ได้คิดไรซักหน่อย........มั้ง?
 
 
               
[Sulfur]
                ผมเปิดเปลือกตาหนักๆขึ้น บ่ายสองกว่าแล้วหรอเนี่ย(นาฬิกาอยู่บนกำแพงตรงปลายเท้าพอดี) คงคิดว่าผมน็อคยาวเลย ก็ไม่เชิงหัวถึงหมอนเป็นต้องหลับเป็นตายทุกคนอยู่แล้วครับ  เมื่อคืนนอนดึกด้วย  ดูการ์ตูน=.=
                “ไปเข้าเรียนดีกว่า อึก!”
 
                ผมจะสปิงตัวลุกขึ้นแต่ลุกไม่ได้  โดนผีอำหรอวะ ผมมองไปทางผีที่มันนอนอยู่ข้างๆผม  ไอ้รุ่นพี่เซล! มันมานอนข้างผมได้ยังไง  แถมมันยังนอนกอดผมด้วยนะ-_-**   จะเรียกว่ากอดได้มั้ยนะคือ มือข้างข้างนึงของมันล็อกคอผมอยู่อีกข้างก็กอดรวบลำตัวกับแขนผมไว้  ขาหนักๆของมันก็ก่ายทับขาผมไว้(หนีบซะมากกว่า--;) ผมรู้สึกเลยว่าต้นขาผมมันเบียดอยู่กับอะไรบางอย่าง  ไม่อธิบายนะไปจิ้นเอาเอง~
                “ปล่อยได้ละ-o-!”
                ผมเค้นเสียงกระซิบเบาๆ ไม่กล้าพูดดังเดี๋ยวอาจารย์ห้องพยาบาลได้ยินจะเดินมาดู  ถ้าให้โดนเห็นสภาพนี้-o-! หมดกัน!! ชาตินี้ผมหาแฟน(ที่เป็นผู้หญิง)ไม่ได้แน่ๆ มันขยับตัวเล็กน้อยครับ แล้วมันก็ซบหน้าลงมาที่ซอกคอผม จ๊ากกกก!!OoO  ผมทำอะไรไม่ได้นอนจากดิ้นพราดๆเป็นนกเพนกวิน  เบี่ยงคอหลบเต็มที่แต่กลับกลายเป็นว่าเปิดช่องว่างให้มันซุกหัวเข้ามาได้อีก โอ๊ยยยยย! กูจั๊กจี๋เอาหัวมึงออกปายยยยยย(ขอวิบัตินิดนึง) มันล็อกคอผมเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ลมหายใจร้อนๆของมันทำให้ผมชาวาบ มันหายใจรดคอผมอยู่ ไม่พอมันยังส่ายจมูก
โด่งๆของมันไปมาไล้คอผม  อะไรกันคนหลับลวนลามคนตื่นได้ด้วยหรอ>/////<!!
                “ตื่นได้ละๆ”
                ผมเพิ่มระดับเสียงขึ้นหน่อย แม่งไม่ตื่นซักทีตายหา(+I)ไปแล้วมั้งเนี่ย  ผมลองหยิกแรงๆที่ท้องแข็งๆของมัน มึงจะตื่นม้ายยยย(วิบัติอีกรอบ)
                “โอ้ย! เจ็บนะเว้ย>O<!”
                มันร้องเสียงดัง ร้องดังหาเตี่ยหรอฟะ  เดี๋ยวมีใครเสนอหน้าเข้ามาจะทำยังไง-o-!
                “ตื่นแล้วก็ปล่อยกูซะที!”
                ผมพูดดังๆบ้าง(แล้วจะพูดดังหาเตี่ยกูทำไมวะเนี่ย-_-;)
                “พูดจาไม่เข้ากับหน้าตาเลยนะ ไม่ชอบเลยเด็กพูดไม่พราะเนี่ย”
                “ก็กูไม่ใช่เด็กไง! โอ้ย! ปล่อยยย”
                มันกอดผมแน่นยิ่งกว่าเดิม  จะฆ่ากันหรือไงเนี่ย ผมดิ้นไปมาหยิกเอวมันด้วย  มันยิ่งก่ายผมหนักเข้าไปอีก  ต้นขาผมจะแนบไปกับส่วนล่างของมันอยู่แล้ว!!
                “เลิกดิ้นได้แล้ว เดี๋ยวก็ตื่นหรอก”
                “กูตื่นแล้วแหกตาดูซะเซ่!!”
                “ไม่ได้หมายถึงมึง กูหมายถึงน้องกู!!”
                นิ่งครับ  ผมหยุดการกระทำทุกอย่างลง มึงจะมามีอารมณ์กับต้นขากูเนี่ยนะ หื่นหว่ะ  ไหนใครว่าไม่ชอบตุ๊ดวะ>O<!! ผมคลายกอดลงแล้วนอนพลิกหงายท้อง
 
                โครม!
 
                “โอ๊ย!”
                ไม่ใช่เสียงเตียงหัก แต่เป็นเสียงที่มีวัตถุบางอย่างลอยลงจากเตียงไปกระทบกับเก้าอี้ข้างๆเตียง  ซึ่งมันเกิดจากการกระทำของฝีเท้าผมเองครับ^^
                “มึงถีบกูหรอ ไอ้ตุ..”             
                ผมไม่รอให้มันพูดต่อเลยส่งกองกำลังหนุนบนเตียงลงไปเสริมทัพยำมัน หมอนผ้าห่มผมโยนลงไปหมดอ่ะ  ผมหันไปเห็นแจกันประดับดอกไม้ข้างเตียงมันสวยสะจนผมต้องเอามาอัญเชิญไว้เหนือหัวเพื่อรอส่งเสด็จลงไปหาไอ้จอมโจรปากหมา(+ลามก)ข้างล่างย้ากกกกกกก>O<!!
                “เฮ้ย! ใจเย็นก่อน>O<!!/เฮ้ย! ใจเย็นก่อน -O-;;”
                มันพูดพร้อมอาจารย์ที่เพิ่งวิ่งเข้ามา อาจารย์วิ่งมาคว้าแจกันออกจากมือผมแล้ววางมันคืนที่เดิม
                “นี่พวกเธอจะมาฆ่ากันได้กลางห้องพยาบาลที่ครูรับผิดชอบอยู่ไม่ได้นะ-o-;”
                เขาจับไหล่ผมไว้  เมื่อเห็นว่าผมทำท่าจะกระโดดลงไปประทับฝ่าเท้าไอ้คนข้างล่าง  มันทำกับผมไว้เยอะผมต้องเอาคืน>O<!!
                “ปล่อยผมนะครับ ผมจะฆ่ามัน!!”
                “มาดิกลัวตายล่ะ ไอ้ตัวเล็ก^u^”
                “ตัวเล็กพ่อแกสิ!”
                “มึงเป็นไรกับพ่อกูนักหนาเนี่ย!!”
                มันทำท่าจะเข้ามาตบกบาลผม  เอาดิมาตีกันให้มันตายกันไปข้างนึงเลย  จะได้รู้ว่ากูก็เจ๋งนะ  แต่อาจารย์ช่วยปล่อยผมก่อนได้มะ แบบนี้ผมเสียเปรียบนะ-o-;
                “พวกแก!! หยุดเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!”
                อาจารย์แหกลั่นจนผมต้องยกมือปิดหูไว้  ผมว่าเขาน่าจะไปร้องเพลงร็อกนะพลังเสียงสุดๆไปเลย  แก้วหูแทบอักเสบTT
                “ทะเลาะอะไรกันเนี่ย มีกี้ยังเห็นนอนกอดกันดีๆอยู่เลย”
                ผมอ้าปากหวอรอแมลงบินเข้าปาก ครูเห็นด้วยหรอ TOT!!
                “ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น ครูถ่ายรูปไว้ด้วยนะ น่ารักดี^^”
                หน้าผมตอนนี้ไปต่างอะไรกับซากศพมันแห้งเพราะเหงื่อมันไหลออกไปหมดแล้ว  ซีดซะจนเอามาใช้แทนกระดาษเอสี่ได้เลย  ผมหันไปจ้องไอ้ตัวการของเรื่องนี้ มันทำหน้าปลงๆไม่สะทกสะท้านทั้งที่มันเป็นเพราะมึงคนเดียวเลยยยยยย
                “อ่ะ นี่ไง^^”
                อาจารย์ส่งโทรศัพท์ให้ผมดู ในรูปมันนอนกอดผมแถมจมูกมันยังชนกับแก้มผมด้วย!!  นี่ครูมันจะถ่ายไว้ทำซากอะไรเนี่ย!!
                “เอาน่าๆ ครูเข้าใจนะ  สมัยนี้โลกค่อนข้างยอมรับแล้วละ ทำตัวตามสบายเถอะ^^”
                อาจารย์พูดต่อ ยอมรับไม่รับก็ช่างโลกสิครับ  แต่ผมกับมันไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยนะTT
                “เอ่อ ‘จารย์ครับ ผมกับมันไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ^^;”
                ไอ้คนประกอบฉากลุกขึ้นพูดผมนึกว่ามันจะนอนอยู่ท่านั้นทั้งตอนซะอีก--;
                “ฮ่าๆ ไม่ต้องอายๆ ครูเข้าใจๆ^^”
                มันหน้าซีดไปครับ  เพราะมึงอ่ะ!! ผมเหลือบไปเห็นอ่างปลาทองๆกำลังว่ายไปมาอย่างสำราญใจเห็นแล้วหมั่นไส้มันหว่ะ! แต่มันทำให้ผมคิดอะไรดีๆออกแล้ว  ดูจากมือถือโลว์คลาสของอาจารย์แล้วถึงมันจะถ่ายรูปได้  แต่มันไม่ใส่เมมไม่ได้แน่นอน เพราะรุ่นนี้ผมเคย(โดนหลอกให้)ซื้อ  อำลามันได้เลยครับ’จารย์^^
                “พี่เซลครับ อาจารย์ยังบอกเลยนะครับ ว่าโลกเขายอมเราพวกเราแล้ว”
                ผมพูดพลางทำหน้าเขินๆเดินไปกอดแขนมัน แล้วยืนบิดไปบิดมา
                “อะไรของมึง ผีเข้าหรอ-_-?”
                “พี่ดูซิครับรูปที่อาจารย์ถ่ายให้น่ารักมากเลย^^”
                “มึงเป็นอะไร”
                มันพยายามชักแขนมันออกครับ แล้วก็เอามือดันมือถือที่ผมยื่นให้มันดู  เข้าทางล่ะงานนี้ -..- หึๆ
                “นี่~ลองดูซิ^^”
                “อย่ามาเกาะแกะได้มั้ย-*-”
                “ใจร้ายจังเลย ดูหน่อยซิจ๊ะ~”
                ผมใช้เสียงหวานๆแหย่มัน  เอามือถือทิ่มหน้ามันด้วย  แล้วมันก็หมดความอดทนปัดมือที่ยื่นใส่หน้ามันออก  ผมแกล้งเซเล็กน้อยแล้วโยนมือถือไปข้างหลัง แล้วก็...... ~ Nice Shoot ~ โทรศัพท์มือถือลอยลงอ่างปลาไปอย่างสวยงาม ขอเสียงปรบมือหน่อย^^อาจารย์ยืนอ้าปากค้างตาเหลือก ราวกับว่าโลกนี้ได้สิ้นแล้ว  แต่ว่าผมไม่ได้เป็นคนทำนะ ฮ่าๆ
                “องศา!!”
                อาจารย์เรียกหมอนั่นดังๆ ดูเหมือนมันก็กำลังเหวอๆกับการจัดฉากของผม
                “ ’จารย์ครับ ผมไม่..”
                มันอ้าปากจะค้าน
                “ไม่ต้องแกตัวเลย เธอต้องเอามันไปซ่อม อ่อ แล้วก็พรุ่งนี้ตอนเย็น เธอทั้งสองคนต้องมาทำความสะอาดห้องพยาบาลด้วย!!”
                เอ๋~ เดี๋ยวดิ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะTT(หรอ?)
                “คือว่าผมยะ..”
                “กำมะถัน~”
                “ครับTT”
                อาจารย์ลากเสียงยาวๆ พร้อมส่งจิตสังหารใส่ผมแล้วเดินจากไป  ไหงเรื่องมันกลับกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ  ผมเล่นละครไม่เคยพลาดนี่นาTOT
                “ฮ่าๆ มีไมค์มะอยากหัวเราะดังๆหว่ะ”
                ผมหันไปแผ่รังสีอำมหิตใส่ไอ้โย่งที่ยืนหัวโด่ดอยู่ข้างๆ -_-++
                “ให้ทุกข์แกท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวนะ ไอ้หนู~”
                มันขยี้หัวผมแรงๆแล้วก็เดินยิ้มระรื่นออกไป ครั้งนี้พลาด  ครั้งหน้าไม่พลาดแน่คอยดูเถอะ >O<!!