Sulfur Love (RE-Write)

☃ Special[Thames&Ice]☃
Poison  Love
 
[Thames]
                “นี่นายแว่น  นายทำยาเสน่ห์ให้ฉันหน่อยสิ><”
                พวกผู้หญิงกระโปรงสั้นกรี๊ดกร๊าดกรอกหูผม  
                “ฉันไม่ใช่หมอผีนะ”  ผมบอก
                “นายเก่งเคมีมั้ยใช่หรอ  ทำให้หน่อยสิ>O<”
                “ของแบบนั้นฉันทำไม่เป็นหรอก”
                “นายไร้น้ำยาขนาดนั้นเลยหรอ^^”
                ฉึก!  จี๊ดมากเลยคำนี้ -*-
                “ได้ฉันจะทำให้แต่รอสักอาทิตย์นึงแล้วกัน-*-”
                “น่ารักสวดๆ>3<”
                ผมดันหน้าชวนสยองออกห่างๆ  เพราะผู้หญิงคนนั้นยื่นหน้ามาจะจุ๊บผม  เหอะๆไม่ต้องหรอกเดี๋ยวลิปสติกเธอจะทำให้หน้าฉันกากขึ้น-*-
                “ไว้จะมาใหม่นะจ๊ะ><~”
                ผมฝืนยิ้มส่งๆพวกเธอออกจากห้อง   ปิดเทอมแล้วแท้ๆยังต้องมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ให้ผู้หญิงพวกนั้นอีก   ยาที่ทำให้คนอื่นหลงรักน่ะหรอ  มันไม่มีจริงหรอก  แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้แหะ  ผมตัดสินใจแล้วว่าจะลองทำมันดู   ลองทำวันนึงเวลาที่เหลือก็เอาไปทดลองกับหมาซักตัว
 
 
 
 
                “ไอ้เทมส์!!”
                เสียงแสบแก้วหูตะโกนแหกปากลั่นห้อง    ผมเมินมันแล้วหันมาทำน้ำหอมต่อ   ยาที่ผมคิดขึ้นมามันต้องใช้คู่กับกลิ่นน่ะ
                “มึงเมินกูหรอ-*-” 
                คนตัวเล็กยืนเท้าเอวโวยวายผม
                “กลับบ้านไปก่อนเลย”  ผมบอก 
                “ทำไมวันนี้มึงไม่เข้าเรียน-o-”
                “แค่เรียนปรับพื้นฐานขึ้นม.4ไม่ใช่หรอ^^”
                อีกอย่างเนื้อหาผมก็อ่านมาหมดแล้วด้วย   ไม่รู้ว่าโรงเรียนจะให้มาเรียนปรับพื้นฐานทำไมในเมื่ออีก 2 อาทิตย์ก็เปิดเทอมแล้ว  สงสัยโรงเรียนคงช็อต!  อยากได้เงินไปหมุน-*-
                “แค่! หรอ”  ไอซ์พูดต่อ
                “ฉันเรียนพิเศษจนถึงชั้นม.6แล้ว^^”
                “กูละเบื่อคนอย่างมึง  ถ้าเก่งนักจะมาเรียนทำไม-*-”
“มาเรียนเป็นเพื่อนแกไง^^”
ผมจะสอบเทียบชั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก  แต่ถ้าผมทำแบบนั้น....
...ฉันก็ไม่ได้อยู่ใกล้แกน่ะสิ...
ผมทอยิ้มอ่อนโยนให้คนตรงหน้าซึ่งไม่เคยรู้อะไรบ้างเลย   เรียกว่าไม่สนใจสิ่งรอบข้างซะมากกว่า    ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย......เฮ้อ~  อยากร้องเพลงกรอกหูมันจริงๆ
“มีพุดดิ้งอยู่ในตู้เย็นนะ  จะกินก็หยิบมา” 
ผมบอกก่อนจะเดินกลับไปดูน้ำหอมอีกรอบ  ขอฉีดทดสอบกลิ่นหน่อยละกัน
“ง่ำๆ  เฮ้ย!  ไอ้นี่ซื้อร้านไหนอ่ะอร่อยอ่ะ)>3<(”
ผมเหลือบไปมองมันแว้บนึง
....ขนมนั่นมัน-o-….
“คายออกมาเดี๋ยวนี้!!”
ผมวิ่งไปง้างปากให้มันคายขนมปังนั่นออกมา
“อ่อก!  ไอ้เอี่ยเอมTOT”
เวรเอ้ย!   ไอซ์ดิ้นพลางกุมคอตัวเอง   สงสัยจะติดคอผมเลยวิ่งไปเอาน้ำมาให้มันกิน  ช้วยไม่ได้ว่าจะเอาไปให้มากินซักหน่อย-_-;
“อึกๆ  มึง!! อยู่ดีๆก็มาง้างปากกูมึงบ้าหรอ>O<!!”
กินเสร็จก็อ้าปากด่าเลยนะ  เอาน้ำกรอกปากอีกรอบดีมั้ยเนี่ย-*-
“อันนั้นเอาไว้ให้หมากิน”
ใช่ผมจะเอาไปทดลองกับหมา  ถ้าหมามันกินเข้าไปตอนที่ผมฉีดน้ำหอมนี่แล้วมันจะต้องตามผมกลับบ้านแน่นอน   ถ้ายาที่ผมทำมันได้ผลอ่ะนะ   แต่เจ้าจอมสวาปามนี่ดันกินเข้าไปหมดเลย   แต่มันคงไม่มีผลกับคนมั้ง
“มึงเอาของดีๆไปให้หมากินเนี่ยนะ-o-”  มันบ่น
“เออ  แกก็ไปแย่งหมากินอีก-_-”
“พูดงี้มึงต่อยกับกูเลยดีกว่า>O<!!”
แขนเล็กๆเหวี่ยงกำปั้นใส่หน้าผมแต่ผมจับแขนมันไว้แล้วดึงแขนมันขึ้นสุดแขนมันเลยเซทับผมที่นั่งอยู่บนโซฟา  ให้ท่ากันหรือไงเนี่ย
“ไอ้เทมส์มึงO////O!”
มันเงยหน้าขึ้นด่าผม    หน้าหวานๆของมันอยู่ห่างกับผมแค่คืบ  มันทำตาเหลือกเหมือนเห็นผมเป็นผีแล้วก็ก้มหน้าหลบๆตาไป   ร่างเล็กๆถอยลุกออกจากตัวผม   ผมเลยต้องจำใจปล่อยข้อมือเล็กๆนั่นอย่างเสียดาย
“กะ...กูกลับละ”
มันหันหลังคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินออกจากห้องไป   ความอบอุ่นของร่างเล็กๆนั่นยังฝังคามือผมอยู่เลย   ผมยกฝ่ามือขึ้นสัมผัสริมฝีปากตัวเอง    จริงๆแล้วผมอยากจูบมันตัวเป็นๆมากกว่า   ผมเป็นเพื่อนที่เลวจริงๆเลยที่คิดกับมันเกินเพื่อนแบบนี้   แต่ก็ช่วยไม่ได้แกอยากน่ารักเองนี่.......ไอซ์
 
 
 
 
 
“รีบๆหลับได้มั้ยฉันจะได้กลับไปนอนบ้าง-*-”
ผมบ่นไปอ่านหนังสือไปพลางๆ    แค่คืนนี้เป็นคืน ศุกร์13แค่นั้นเองต้องเรียกคนมานั่งเฝ้าตอนนอนเลยหรอ
“กูพยายามข่มตาหลับอยู่    มึงไปปิดผ้าม่านดิ๊><”
ไอซ์สั่งพลางหลับตาปี๋ชี้ไปที่หน้าต่าง   ผมถอนหายใจเฮือกๆก่อนจะลุกไปปิดให้มัน    ไอซ์มันกลัวผีมากเวลานอนต้องเปิดโคมไฟทิ้งไว้เลยละ   ทั้งที่ผมบอกว่าผีมันไม่มีจริงแต่มันไม่เคยฟังผมเลย
“อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่านน่า  ผีไม่มีจริงซะหน่อย^^”  ผมบอก
“มึงจะไปรู้อะไรละ>O<!!”
เออ  รู้แค่นี้แหละ  ก็คนมันไม่เคยเห็นนี่หว่า-*-
“มึงห้ามหลับก่อนกูนะ>O<!!”
“อืมๆ  แกอ่ะรีบๆหลับได้แล้วฉันง่วงนะ-*-”
“ห้ามหลับก่อนกูนะ>O<!!!”
“อืม”
ไอซ์กลอกตามองไปมารอบห้องก่อนจะหลับตาปี๋ดึงผ้าขึ้น   มือเล็กๆจับชายเสื้อผมไว้แน่น    คงกลัวว่าผมจะหนีละมั้ง
“มึงนอนนี่กับกูก็ได้”
เสียงอู้อี้ดังลอดออกมาจากผ้านวมผืนหนา   ดวงตากลมใสเหลือบมองผมเหมือนจะอ้อนให้ผมนอนด้วย
“ไม่ละ  เดี๋ยวโดนแกถีบตกเตียง^^”  ผมแกล้งแหย่มัน
“กูไม่ได้ดิ้นขนาดนั้นซะหน่อย   งั้นมึงก็นอนข้างล่างดิ-3-”
“เอาแบบนี้ดีกว่าแกลงมานอนพื้น  ฉันนอนเตียง^^”
“ไม่โว้ยยยย>O<”
ผมยิ้มๆแล้วเอื้อมมือไปดึงผ้าคลุมหัวมัน   มันเปิดผ้าออกมาแล้วย่นคิ้วทำหน้าไม่พอใจใส่ผมก่อนจะนอนพลิกหันไปอีกข้าง  
....ฉันนอนกับแกไม่ได้หรอก  มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ....
ผมไม่รู้ว่าขีดจำกัดของตัวเองมันอยู่แค่ไหน   ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ “บางอย่าง”ในด้านมืดของผมจะทะลักออกมา    ร่างเล็กๆพลิกตัวนอนหงายอีกรอบ  ริมฝีปากชมพูเผยอออกผ่อนลมหายใจเบาๆ   เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอทำให้ผมรู้ว่าไอซ์หลับสนิทแล้ว    ผมไล้นิ้วเกลี่ยแก้มขาวเนียนเบาๆก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากกับปากนุ่มนิ่มนั่น    ผมบีบคางเล็กๆให้เปิดปากยอมให้ลิ้นผมแทรกเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานด้านใน    ผมตวัดลิ้นหยอกเย้ากับลิ้นเล็กๆที่ไร้การตอบสนอง   ลิ้นมันนุ่มมากเหมือนจะละลายในปากได้เลย   ผมสอดมือเข้าไปใต้สาบเสื้อบางๆ  ลูบไล้ไปตาเอวบางก่อนขยับขึ้นมาสะกิดยอดอกสวยให้ตั้งชูชัน
“อะ....ฮื้อ~  เทมส์...”
เสียงครางเบาๆทำเอาสติผมแทบหลุด   ผมเด้งตัวออกมาจากร่างเย้ายวนนั่น    ร่างเล็กบิดตัวไปมาทำให้กระดุมเสื้อปริเผยให้เห็นผิวขาวละเอียดที่ซ่อนอยู่ภายใน   ยอดออกเม็ดเล็กเชื้อเชิญสายตาผมให้หยุดมอง    ผมดึงผ้าขึ้นคลุมทับตัวมันก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง   
เริ่มรู้แล้วละว่าขีดจำกัดของผม.......มันกำลังจะหมดลงแล้ว!
 
 
 
 
 
ผมนั่งฟังอาจารย์หน้าห้องบรรยายประวัติโรงเรียนซึ่งผมก็รู้มาตั้งแต่ม.ต้นแล้วละ  
“กูหลับก่อน  ถ้าจารย์เดินมาปลุกกูด้วย-o-”  วิวบอก
“เดินมาแล้ว”  ผมแกล้ง
“เดี๋ยวแว่นแตกหรอกมึง-*-”
วิวผลุบหน้านอนราบกับโต๊ะไป   ปกติผมจะนั่งคู่กับไอซ์แต่วันนี้ไอซ์มันสลับที่กับเพื่อนในห้อง    ตอนนี้มันนั่งไกลจากผมมากทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า   เมื่อวานมันคงจะรู้ตัวว่าผมทำแบบนั้นกับมัน   มันก็เลยหลบหน้าผม
“ใครหลับในห้องฉันจะแช่งให้เป็นอัมพาต!!” 
เสียงครูตะโกนลั่นห้อง  เธอจ้องเขม็งมายังคนที่นอนหลับข้างโต๊ะผม   วิวกระดกหัวขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ
“ผมไม่ได้หลับ  ผมแค่พักผ่อนสายตาเฉยๆนะครับ=*=”
“ออกไปยืนพักผ่อนหน้าห้องไป  เอาไม้บรรทัดไปคาบด้วยนะ^^”
วิวทำหน้าเบื่อโลกก่อนจะเดินตัวปลิวออกจากห้องไป    เฮ้ย!  เขาบอกให้เอาไม่บรรทัดไปด้วย  ฮ่าๆ   เวลาน่าเบื่ออันแสนยาวนานสิ้นสุดลงผมเอามือป้องปากหาวเบาๆ  น่าหลับสุดๆเลย   ไอซ์ลุกขึ้นเก็บกระเป๋าออกจากห้องโดยไม่หันมาแยแสผมซักนิด   อย่างน้อยผมก็น่าจะไปขอโทษมันแล้วก็บอกความจริงไปซะว่าผมชอบมัน   ถึงเวลานั้นมันจะตอบรับหรือเลิกคบผมเป็นเพื่อนก็แล้วแต่มัน   แต่เท่าที่คาดการณ์ดูแล้ว   สงสัยผมจะเสียเพื่อน....
“มีเรื่องจะคุยด้วย”
ผมพูดเสียงเรียบแล้วดึงข้อมือเล็กของไอซ์ให้มันตามผมไปที่ห้องเคมีห้องประจำของผม   พอมาถึงมันก็สะบัดมือผมออกแล้วหลบไปยืนชิดประตู
“มะ...มีอะไร”
มันก้มหน้าหลบแล้วถาม   ผมก้าวขายาวๆเข้าไปหามัน   ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกนะเวลาพูดกับใครแล้วมันไม่มองหน้าเนี่ย
“อย่าหลบตาได้มั้ย”  ผมถาม
“มีอะไรก็พูดๆมาเถอะน่า!”  มันขึ้นเสียงใส่ผม
“เมื่อคืน.....แกยังไม่หลับใช่มั้ย”
มันเบี่ยงหน้าหลบตาผมอีกรอบพร้อมกันยกมือขึ้นกอดตัวเองไว้หลวมๆ    ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ 
...ว่าแล้วเชียว...
มันถึงได้ครางชื่อผมออกมาแบบนั้น   ผมยกนิ้วดันแว่นพลางขุ่นคิด   ผมไม่อยากเสียมันไปหรอกนะ  แต่ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วละก็   ผมขอพูดความรู้สึกของผมตรงๆไปเลยแล้วกัน
...เธอคิดยังไงกับฉัน   ก็แล้วแต่เธอ...
เหอะๆ  ทำไมในสมองผมถึงมีแต่เพลงที่พ่อบ้านคนสนิทมันเปิดกรอกหูผมละ   กลับบ้านไปผมจะเอามือถือมันไปโยนทิ้งซะ!!
“ไอซ์...”
ผมเรียกมัน   มันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ไม่ยอมสบตาผม   ช่างเถอะ!  ตั้งใจฟังดีๆแล้วกัน   อ่อ  อย่าวิ่งหนีไปซะก่อนละ
“ฉันชอบแก....เรื่องเมื่อคืนฉันขอโทษด้วย”
ร่างเล็กยืนแข็งทื่อไม่พูดไม่จา   ผมเทพมั้ยละทำให้คนที่อารมณ์ดีเข้าขั้นบ้าแบบมันมายืนแช่แข็งผมแบบนี้ได้
“ฉันไม่ขอให้แกยกโทษให้  แกจะเลิกคบฉันเป็นเพื่อนก็ไม่เป็นไร.....เพราะฉันไม่คิดว่าแกเป็นเพื่อนฉันอยู่แล้ว”
ฉันรู้ตัวเองมาตั้งแต่ขึ้นม.ต้นแล้ว   อยู่ฉันก็เป็นบ้าอยากเห็นหน้าแกทุกวันเลยชอบถ่ายรูปแกไว้   แล้วก็เอาไปล้างมาติดทั่วห้องฉันเลยด้วย  เพียงแต่ต้องปิดไฟก่อนถึงจะมองเห็นก็เท่านั้น   ให้ตายเหอะ!!  นี่ผมคลั่งมันขนาดนี้เลยหรอ!!  
“ขอบใจที่ทนฟัง  ลาก่อน^^”
หัวใจผมกระตุกวูบๆ  ตอนนี้มันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว  ถึงจะแสร้งยิ้มได้แต่ผมก็รู้สึกเสียใจ   เหมือนกับโลกทั้งโลกมันดับไฟประหยัดพลังงาน    ผมขยับตัวออกห่างมันเล็กน้อยแล้วจับลูบบิดประตูเตรียมเปิดออก
“..จะไปไหน...”  เสียงแผ่วเบาถาม
“กลับบ้านน่ะสิ^^”  ผมแหลด้านๆ  ว่าจะไปทำใจที่ไหนซักแห่งน่ะแหละ
มือเล็กๆจับชายเสื้อผมแล้วดึงให้ผมเขยิบเข้าไปใกล้     ไอซ์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตาผม   ใบหน้านั้นของมันทำให้ใจผมเต้นรัว   แก้มขาวละเอียดขึ้นสีแดงเถือกไปถึงใบหู     ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันเหมือนกำลังจะปิดบังอะไรบางอย่าง   คนน่ารักกลั้วยิ้มบางๆก่อนเอ่ยพูดกับผม
“กะ....กู..ชอบมึง..”
ผมแทบจะลงไปดิ้นตาย  ร่างกายผมมันสั่งให้ผมกระโดดโหม่งเพดานห้องให้ทะลุ(แต่ผมไม่ทำนะ)    ผมคว้าเอวเล็กเพียวเข้ามาไว้ในวงแขนก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่บอบบาง   ดีใจสุดๆเลย!!
“อื้ม~  มึงใส่น้ำหอมหรอ”  ไอซ์ร้องเบาๆ
“ห๊ะ!  ใส่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะ   กลิ่นยังติดอยู่อีกหรอเนี่ย
“เวียนหัวอ่ะ”
ไอซ์ยืนเอียงตัวกุมหัวตัวเองไว้    ผมดันตัวไอซ์ออกแล้วพาไปนั่งที่โซฟาก่อนจ้องมองดวงตากลมที่ปรือๆคล้ายคนจะหลับ    ลูบมือนิ่มเบาๆแล้วยกขึ้นมาแนบแก้มตัวเอง   โลกผมมันดับลงอีกแล้วผมดีใจยังไม่ถึงนาทีเลยนะ    ผมมองใบหน้าใสก่อนจะบีบมือเล็กๆนั่นไว้แน่น   ผมลืมไปเลย....ว่ามันโดนยาของผมเข้าไป    คำพูดที่มันพูดออกมาทั้งหมดก็คงเป็นเพราะยาที่ผมไปในขนมปังนั่น
“มึงเป็นอะไร   ทำหน้าเหมือนญาติเสีย-///-”
ไอซ์ถามผมพลางขยับมือลูบแก้มผมเบาๆ
“..ป่าว  ไม่มีอะไร...”
ก็แค่ฤทธิ์ยาที่ทำให้มันรู้สึกรักผมขึ้นมา......ก็แค่ยา   พอคิดแบบนี้แล้วเจ็บปวดหัวใจชะมัด   ให้มันบอกว่าเกลียดผมยังดีเสียกว่าบอกว่ารักผมเพราะความมึนงงแบบนี้     แต่.....ผมก็ขอตักตวงช่วงเวลาสั้นๆก่อนฤทธิ์ยาจะหมดจากคนตรงหน้าผมหน่อยแล้วกัน     ขอโทษที่ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว   แต่ฉันรักแกจริงๆ
“คบกันมั้ย^^”  ผมถาม
คนหน้ารักหันซ้ายหันขวาตอบเสียงอ้อมแอ้ม 
“กะ...ก็ได้-///-”
ผมฉีกยิ้มกว้างให้มัน   มันพยายามเม้มปากแก้เขินแต่สุดท้ายก็ยอมเผยยิ้มให้ผมอยู่ดี  
“พรุ่งนี้วันหยุด   เราไปเดทกันนะ^^”  ผมบอก
“ห๊ะ>////<”
“แฟนกันก็ต้องเดทกันไม่ใช่หรอ^^”
“มันก็ใช่นะ  แต่..-////-”
“แต่อะไร”
“ไปก็ได้  มึงอ่ะห้ามแต่งหล่อมานะ>O<!!”
“ฉันไม่มีความหล่อซักนิดให้ฉันแต่งตัวให้สมกับแกหน่อยดิ-_-”
“มึงนี่น้า~  บ้านมีกระจกมั้ยเนี่ย>O<!!”
“หลอกด่าฉันอยู่หรอ-o-”
ผมไม่หล่อจริงๆสินะ   ช่วยไม่ได้นี่ผมเองยังไม่รู้เลยว่าตอนถอดแว่นหน้าตาผมเป็นยังไง    เคยลองถอดดูหน้าตัวเองในกระจกอยู่แต่ภาพมันเบลอมากเลยไม่รู้ว่าผมหน้าตาเป็นยังไงตอนถอดแว่น   แต่อาจจะเลวร้ายจริงๆก็ได้มั้ง  มันก็เลยไม่ให้ผมแต่งหล่อเดี๋ยวมันจะเสี่ยวเกินไป-_-;;
“เอาเป็นว่า  ห้ามถอดแว่นแล้วกัน-////-”
“อืม  ไม่แต่งหล่อด้วย  ตกลงมั้ย^^”
“อืม -////-”
“กลับบ้านกันนะ^^”
 
 
 
 
วันหยุดที่น่าจะนอนเกลือกกลิ้งอยู่กับบ้าน   แต่ผมกลับตื่นก่อนไก่ขันซะอีก   ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนไปรับรางวัลเยาวชนดีเด่นซะอีก  ประหม่าจังเลย-_-;
“ตื่นแต่เช้าเลยนะครับคุณหนู^^”  พ่อบ้านเอ่ยทักผม
“เตรียมชุดให้หน่อย  ฉันจะไปอาบน้ำ”  ผมบอก
“ชุดแบบไหนดีครับ  จะไปเที่ยวข้างนอก  หรือจะไปวิ่งจ๊อกกิ้ง  หรือ..”
“ลำลองธรรมดาน่ะแหละ”
“ครับ^^”
“เอาชุดที่คิดว่าฉันใส่แล้วดูดีที่สุดอ่ะ^^”
“คุณหนูของผมใส่ชุดไหนก็หล่อครับ  แต่ว่า...เอ๊ะๆ-.-”
“อะไร”
“จะไปเดทหรอครับ  ตื่นแต่เช้าเชียว>.<~”
อ่ะ!  หมอนี่เป็นหมอดูมาก่อนแน่ๆเลย  รู้ทันไปซะทุกเรื่องเลย-o-;;
“ถูกใช่มั้ยครับ  ฮ่าๆ  ไม่ต้องห่วงครับผมจะแต่งให้คุณหนูหล่อโลกลืมเลยละครับ^O^”
“เอาธรรมดาก็พอ”
ผมบอกแล้วเดินไปอาบน้ำ   ผมจะไปขุดคำว่าหล่อมาจากส่วนไหนละเนี่ย   ผมหันมองกระจกในห้องน้ำ  เฮ้อ~  ไอน้ำมันเกาะหรือสายตาผมมันแย่กันแน่นะ   มองไม่เห็นหน้าตัวเองเลย-.-;;
“คุณหนูครับ  ผู้หญิงที่เป็นคู่เดทคุณหนูเป็นคนแบบไหนครับ  ผมจะได้แต่งตัวให้คุณหนูเป็นเจ้าชายในฝันของเธอให้^O^”
ผมลอบกลืนน้ำลายนิดหน่อย   มันไม่ใช่ผู้หญิงอ่ะ-_-; 
“ต๊องๆ  กวนๆ  ซุ่มซ่าม  กลัวผีขึ้นสมอง  ประมาณนี้ละมั้ง”  ผมตะโกนบอก
“หือ~  คุณหนูถ้าไปพูดแบบนี้ให้เธอคนนั้นได้ยินนะ  คุณหนูโดนด่ายับแน่ครับ>O<”
ปกติก็โดนด่าทุกวันอยู่แล้ว  ชิน^^
“ช่างเหอะ  มันไม่ค่อยถืออะไร  ไม่สนอะไรอยู่แล้ว”
“มัน?-.-”
“จัดๆมาเหอะ  ฉันจะเสร็จแล้ว”
“ครับๆ”
 ผมเดินออกไปประโคมโลชั่นลวกๆใส่ตัวแล้วก็หยิบเสื้อผ้าบนเตียงมาใส่  มันเป็นเชิ้ตสีฟ้าสบายๆตากับกางเกงสีขาว  
“คุณหนูมานั่งนี่ครับ  เดินดีๆนะครับ^^;”
ผมไม่ได้ตาบอดนะ-*-  แค่มองเห็นทางลางๆ    ผมเดินไปนั่งใบฝั่งห้องแต่ตัวหน้ากระจก    พ่อบ้านเซทเส้นผมให้ตั้งขึ้นเล็กน้อยดูจะยุ่งหน่อยๆ    ไอ้เจลนี่เย็นหัวจังเลยนะ  มีแอลกอฮอล์หรอ-.-
“ใส่คอนแทคเลนส์นะครับคุณหนู”  พ่อบ้านบอกพลางเปิดกล่อง
“เขาให้ฉันใส่แว่นน่ะ”  ผมบอก
“อ่อ  เขาชอบหนุ่มแว่นหรอครับ  ฮ่าๆ^^”
“คงงั้นมั้ง”
“งั้นเอาอันนี้ไปใส่นะครับ  ที่คุณหนูใส่อยู่มันเชยมากๆเลย-o-”
มีแต่คนบอกแบบนั้น  ก็แค่แว่นกรอบทองๆเหมือนของคุณปู่แค่นั้นเอง   ผมไม่ค่อยชอบแบบเซลเฟรม(*แว่นขอบสีๆ  จุดเด่นคือซ่อนความหนาของเลนส์ได้  จากการ์ตูนชมรหลงรักหนุ่มแว่นค่ะ>////<)
“ผมภูมิใจที่ได้รับใช้คุณหนูมากเลยครับ  อนาคตเป็นดาราได้สบายๆเลยนะครับ   ดังแล้วอย่าลืมผมนะT^T”
“ฉันจะเป็นนักเคมี”
ผมสำรวจใบหน้าตัวเองกับแว่นอันใหม่    ไม่รู้ว่าหล่อมั้ยแต่แปลกๆตาดี
“ไปเอารถออกที”  ผมบอก
“สั่งช่อดอกไม้หรอยังครับ><”
“ไม่ต้อง  สั่งอาหารเช้าของโรงแรมมาแล้ว”
“อ่อครับ  เมื่อเช้ามีคนไปรับมาแล้ว”
“จัดใส่กล่องให้ด้วยนะ”
“ครับๆ”
ผมยืนจัดปกเสื้อหน้ากระจกเช็กความเรียบร้อยก่อนเดินไปขึ้นรถ   รถคันงามแล่นออกจากบ้านไปที่นัดเดทของผม   รู้สึกผมจะไม่เคยไปเที่ยวที่แบบนั้นมาชาติเศษแล้วละ    ผมลงจากรถแล้วไปยืนพิงกำแพงหน้าทางเข้ารอคู่เดทของผม   ถ้ามันมาแล้วผมต้องทักมั้ย  จะทักว่าอะไรดีละ-////-
“กรี๊ดดดด!!”
ผมยืนตีหน้ามึนสามวินาที  จู่ๆก็มีผู้หญิงเดินมากรี๊ดใส่หน้าผมแถมยังกระโดดเป็นจิ้งโจ้อีกด้วย   สวนสัตว์เลยไปอีกสามป้ายนะครับ  มาผิดที่แล้วนี่มันสวนสนุก-_-
“พี่คะ!  พี่เป็นดาราหรอคะ>////<”
“หน้าไม่คุ้นเลย  แต่ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ>///<”
“ผมไม่ได้เป็นดาราครับ^^”
แค่คนธรรมดาที่วันนี้เปลี่ยนแว่นเฉยๆ   แต่ผมว่าผมเป็นุร่นน้องพวกคุณนะครับ
“จริงหรอคะ  แต่ออร่าพี่กระแทกตาหนูมากเลยอ่ะ>///<”
“ขอบคุณครับ^^”
 
ตึง!
 
เสียงกระทบเท้าดังลั่นพื้นนี่ร้าวเลยทีเดียว     ไอซ์ขมวดคิ้วพลางเบะปากเล็กน้อย   อารมณ์เสียแต่เช้าเลยหรอ^^;
“โทษนะครับ  ผมต้องไปแล้ว^^” 
ผมบอกแล้วเดินไปหาคนตัวเล็กที่เดินนำผมไปลิ่วๆ    หึงหรอ?  น่ารักชะมัดเลย    พอเดินผ่านประตูหน้าสนสนุกมาผมก็เดินเนียนๆไปดึงไหล่เล็กนั่นให้หยุดเดิน   แต่สงสัยผมจะดึงแรงไปหน่อยมันเลยหงายหลังลงไปนั่งกับพื้น
“กระชากกูหาพ่อ มึง หรอ>O<!!”
มันลุกขึ้นปัดก้นแล้วตะโกนด่าผม   ได้ยินมันด่าแล้วชื่นใจ   วันไหนไม่โดนด่านอนไม่หลับแหะ
“เดินไม่รอเลย”  ผมบอก
“มึงมีคนเดินด้วยแล้วหนิ-*-”  มันเถียง
“ไม่มีซะหน่อย  ฉันรอแกคนเดียวเนี่ย^^”
“เหอะ!  พวกนั้นแค่รอเป็นเพื่อนว่างั้น-*-”
“คงงั้นมั้ง^^”
อ้าว~  ร่างเล็กๆเดินจ้ำอ้าวทิ้งผมอีกแล้ว  
“ขาสั้นแต่เดินเร็วแหะ  ระวังสะดุดละ^^”  ผมบอก
“ไม่หรอกเว้ย  มึงอ่ะเดินไวๆดิ๊>O<”
มือเล็กคว้าข้อมือผมจูงไปที่เครื่องเล่นอันใหญ่ที่ตั้งตะหง่าอยู่    ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรแต่มันเป็นเรือ  เข้าเรียกไวกิ้งหรือป่าว  เรียงไวกิ้งอะไรทำนองนี้มั้ง
“เล่นอันนี้กันๆ><”
ไม่รอให้ผมตอบมันก็ลากผมไปจ่ายตังค์เตรียมขึ้นนั่ง   ผมขึ้นไปนั่งข้างๆไอซ์     
“น่าสนุกขนาดนั้นเลยหรอ”
ผมถาม  ไอซ์ยิ้มตาหยีพลางหัวเราะเบาๆ
“เดี๋ยวกูจะกรี๊ดนะโว้ย  ฮ่าๆ><”
“ฉันจะอัดเสียงแกไปประจาน  ไอ้ตุ๊ด^^”
“เดี๋ยวลงไปมึงตาย-*-”
“ฮ่าๆ^^”
เรือใหญ่ถูกยกขึ้นสูง    มันค้างไว้นานพอสมควร  ไม่สิถ้าผมเอาข้าวขึ้นมากินอาจจะหมดไปแล้วก็ได้มั้ง--; 
 
วืด~
 
“กรี๊ดดดดดดดดด///ว้ากกกกกกกกก”
หัวใจผมมันหล่นวูบ  รู้สึกเสียววาบไปทั่วท้องน้อยเลย   ทรมาณชะมัด-*-
“มึงไม่กรี๊ดหรอ  ว้ากกกกก”
ไอซ์หันมาถามผม   ผมส่ายหน้าเบาๆ   บอกตรงๆว่ารำคาญเสียงมาก   เดี๋ยวกรี๊ดๆ  ผมจะประสาทกินครับ   แล้วเสียงกระหึ่มมากเหมือนเอาหัวตัวเองยัดลงไปในโอ่งแล้วให้เพื่อนอีกคนมากรี๊ดลงไป   เสียงแอคโค่เป็นระยะๆเลย     ผมหันมองคนข้างๆที่ดูสนุกหลุดโลก   มันยิ้มไปว้ากไปมือก็ยื่นไปเกือบชนหัวคนข้างหน้า   พอมันรู้ว่าผมมองอยู่มันก็หันมายิ้มให้ผมแล้วก็
“ว้ากกกกกก”
จะว้ากใส่หน้าฉันทำไม-*-   ลงไปผมคงหูดับไปข้างนึงละนะ   พอเครื่องเล่นหยุดลงผมก็รีบลงทันที  รู้สึกพื้นมันโคลงเคลงๆยังไงก็ไม่รู้  ผมเกือบเสียศูนย์ละถ้าไม่เกาะไหล่เล็กๆเอาไว้   ไอซ์ยิ้มร่าทำหน้าแบบชิวมาก   มันไปเป็นไรเลยแต่ผมนี่ดิเหมือนจะตายให้ได้เลย
“มึงหน้าซีดๆนะ-o-”  มันบอก
ผมอ้าปากจะพูดแต่   รู้สึกหนืดๆคอผมเลยวิ่งไปเปิดฝาถังขยะก่อนที่จะ...
“อ้วกกกกกก!!!”
ผมคายขนมปังที่ยัดมาเมื่อเช้าลงถังสังเวยเรือไวกิ้งเมื่อกี้   ไอซ์วิ่งไปซื้อน้ำมาให้ผม  มันลูบหลังผมไปหัวเราะไปผมเลยหันไปค้อนใส่มันซะ
“ฮ่าๆ  กูบอกแล้วให้กรี๊ด^O^”
“อึก...ฉันจะไม่ขึ้นมันอีก-_-;”
เข็ดครับ  พอไม่กรี๊ดแล้วลงมาอ้วกเลย   เป็นเครื่องเล่นที่อันตรายเป็นบ้าเลย   ไม่ขึ้นอีกเด็ดขาด!!
“ฮ่าๆ  หมดหล่อเลย^^”
ไอซ์เอาผ้าเช็ดหน้ามาซับหน้าผม  
“แกทำให้ฉันเป็นแบบนี้-*-”  ผมบอก
“ไม่ต้องมาโทษกู  มึงไม่กรี๊ดเองอ่ะ-o-!”
“ไม่สน  แกผิด”
“มึงนี่โคตรเอาแต่ใจเลย-*-”
ผมจับหน้ามันแหงนขึ้นแล้วกดจูบลงไปเสี้ยววินาทีก่อนจะหัวมาบ้วนน้ำต่อ   แสบคอชะมัดเลย
“ไอ้เชี่ย!!  มึงอ้วกมาแล้วมา...  โห้ย~>O<”  ไอ้เวร!!”
มันเช็ดปากตัวเองแรงๆ  ผมกระตุกยิ้มพลางยักคิ้วแหย่มัน   มันยิ่งดิ้นพร่านๆยกมือฟาดผมใหญ่เลย  
“ตาฉันพาแกไปบ้างแล้ว  ตามมา^^”
ผมดึงมันให้เดินตามมา   ผมพามันมาหยุดอยู่หน้าปราสาทหลังงามที่เขียนป้ายตัวใหญ่ๆติดว่า  “Haunted  House”  ไอซ์ผงะตัวก่อนจะเริ่มแงะมือผมออกตัวมันนี้บิดหนีไปอีกทางนึงแล้ว  
“หึๆ”  ผมหัวเราะสยองๆ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยสาด  กูไม่เข้า>O<”
“ไม่เข้าก็จะลากเข้าไป  หึๆ^^”
ผมกระชากตัวมันให้เดินตามผมไป  แต่มันโก่งตัวหนีสุดฤทธิ์    ช่วยไม่ได้    ผมผลักตัวมันลงไปในบ่อโคลนซอมบี้ที่ตั้งอยู่หน้าบ้านผีสิง  
“ว้ากกกก  ว้ากกกก  ช่วยกูด้วย>O<!!!”
ช่วยครับ  ช่วยยืนขำฮ่าๆ^^   ไอซ์ลงไปดิ้นเป็นปลากระดี่   โคนนี่มันไม่เปอะแต่มันจะดูดตัวลงไปเรื่อยๆครับ  ข้างหลังก็มีรูปปั้นซอมบี้ยื่นมือมาหามัน
“ฉันถ่ายรูปให้นะ^^”  ผมบอกแล้วยกมือถือขึ้นมาถ่ายมัน  ฮาโคตร
“ไอ้เทมส์!!  เอากูขึ้นปายยย>O<!!!”
“ไม่^^”
ผมบอก   แขนเล็กๆตะเกียดตะกายจะดึงขาผมลงไป   ตัวมันตอนนี้เหลือแค่หัวแล้ว  น่าสงสาร
“เทมส์....มันดูด  ฮือ><”
น้ำเสียงมันสั่นเครือ  มันก็น่ากลัวจริงๆอะนะ  ผมกลัวมันจะร้องไห้งอแงเอาซะก่อนเลยฉุดมันขึ้นมา   มันเกาะผมไว้แน่น  ตัวมันสั่นมากสงสัยจะกลัว   ผมลืมไปเลยว่ามันเคยจมน้ำมันคงไม่อยากอยู่ในบ่อนานๆละมั้ง   ยิ่งมีซอมบี้อยู่ข้างหลังด้วย  ฮ่าๆ
“ไอ้เชี่ยเทมส์>O<!!!”
มันรัวกำปั้นทุบอกผมเป็นว่าเล่น  กะให้ช้ำในตายเลยป่าวเนี่ย
“เข้าไปกันยัง^^”  ผมถาม
“มึงไม่สงสารกูบ้างหรอTOT”
“เข้าไปดูจะได้เลิกกลัวผีซะที”
“เข้าไปดูแล้วทำอย่างกับว่ากูจะเลิกกลัวได้-*-”
“ได้สิ   ฉันเชื่อ^^”
ผมสอดนิ้วจับมือขาวๆนั่นไว้  
“ถ้ามึงปล่อยมือจากกูมึงตาย>O<!!”
ถึงไมบอกก็ไม่ปล่อยอยู่แล้วละ   ผมยักคิ้วนิดนึงแล้วเดินเข้าไปข้างใน    มันยมทูตชุดแดงยืนบรรยายอะไรซักอย่าง  เรื่องโลกกับโลกวิญญาณไรประมาณเนี่ยแล้วก็ให้หยิบเหรียญลงเรือไป   ทำแบบเรีอข้ามไปโลกแหงความตายไรแบบนี้ละมั้ง  เรือมันนั่งได้แค่2คนแล้วก็มีคนพายใส่หน้ากาก 
“กูอยากออกแล้วอ่><”  มันบ่น
“ลงไปก็ต้องว่ายน้ำกลับไปอ่ะ”  ผมบอก
มันนั่งหน้าบูดจับมือผมแน่น   กลัวอะไรขนาดนั้น  คนทั้งนั้นแหละ  มันเบียดตัวเข้ามาชิดกับผมเล่นเอาผมหายใจขัดๆอยู่ไม่น้อย   ไอซ์ซบหน้ากับไหล่ผมเหมือนไม่อยากเห็นอะไรซักอย่าง  ปากมันก็พรำพรึมๆ
                “เป็นไร”  ผมถามเบา
                “ตะ...ตอนออกมา  มีเรือสี่ลำใช่มั้ย”
                “อืม”
                “กูละเบื่อ...ไปไหนก็เจอ”
                “เจออะไร   เรือลำที่ห้าหรอ^^”
                มันเงยหน้ามองผมควับ  ไอ้นี่ชอบจิตตก   ผมจะแก้อาการกลัวผีของมันยังไงดีเนี่ย
 
                กึก!
 
                เรือหยุดลงเหมือนสะดุดอะไรบางอย่าง   ผมมองลงไปในน้ำก็เห็นอะไรดำๆว่ายไปมาใต้ท้องเรือ   คาดว่าน่าจะเป็นส่าหร่าย   แต่คงไม่ใช่
 
                พรู่!
 
                “แฮ่!!!”
                ผู้หญิงโผล่ขึ้นมาเกาะขอบเรือก่อนจะตะโกนใส่
                “ว้ากกกกกกกก”
                ไอซ์ร้องลั่นแล้วลุกขึ้นยืน  เรือมันเลยโคลง  เวรกรรมจะโผล่มาหลอกทั้งทีโผล่มาทากไอซ์มันเนี่ยนะ   ไอ้นี่มันตัวหายนะเลย 
                “ไอซ์นั่งลงเดี๋ยวเรือล่ม!!”  ผมบอก
                “ไม่เอา  ว้ากกกกก>O<”
                มันยืนโยกไปโยกมา   ผมละทำใจแล้วละข้างเรือน้ำมันซึมเข้ามาแล้ว -_-;
แล้วซักพักเรือก็ค่อยๆจมลง   ส่วนผมก็นั่งหยิบโทรศัทพ์ใส่ถุงพลาสติกอย่างเงียบๆ
                “ว้ากกกก  จมแล้วๆ>O<!!!”
                “ชูชีพครับๆ”
                คนพายบอก   ผมละอยากจะจับไอซ์มันกดน้ำจริงๆ   สร้างปัญหาอีกแล้ว  ตัวเปียกแบบนี้จะไปเล่นไรต่อได้ละเนี่ย-*-
                “ว่ายมาทางนี้เลยครับๆ”
                สตาฟข้างบนบอก  ผมลากคอไอซ์ให้ว่ายไปขึ้นฝั่งแล้วสตาฟก็พาพวกผมไปเปลี่ยนชุด   คิดผิดจริงๆที่พามันเข้ามา-*-
                “ขออภัยด้วยนะครับ  ทางเราเล่นแรงไปหน่อย^^”  สตาฟบอก
                “ทางผมต้องขอโทษด้วยเหมือนกันครับ”  ผมบอก
                “ระหว่างรอเสื้ออบแห้ง  เชิญไปเล่นต่อเลยครับ^^”
                “ครับ”
                ไอซ์ดึงแขนผม  มันทำหน้าประมาณว่า  มึงยังจะให้กูไปเล่นอีกหรอ  แต่ผมก็ลากมันออกไปเล่นอีกรอบอยู่ดีน่ะแหละ   ไหนๆเข้ามาแล้วเอาให้ผ่านๆ   ผ่านเดินจูงมือพาไอซ์ตามกรุ๊ปข้างหน้าให้ทัน    ตอนนี้เรามาถึงด่านช่วยลูกสาวของ
อลิสหนี    อลิสคือใครผมยังไม่รู้เลย
                “ขอบคุณพี่ๆที่มาช่วยหนูนะคะ  เรารีบๆหนีกันเถอะ  กรี๊ดดดดดด”
                เด็กผู้หญิงบอกแล้วก็ร้องกรี๊ดลั่นก่อนที่กองทัพซอมบี้จะพุ่งออกมาวิ่งไล่ล่าพวกผม   ผมก็รู้นะว่าพวกนั้นเป็นคน  แต่ไม่รู้ทำไมผมต้องวิ่งหนีพวกมัน
                “ว้ากกกกกก  อย่าเข้ามา!!  เชี่ยซอมบี้วิ่งได้ที่หนายยย!!  มึงวิ่งตามกูมาทำมายยย    กูไม่ใช่จูลี่น้า>O<!!”
                ไอซ์โวยลั่น   ไม่รู้ว่าผมจะกลัวซอมบี้หรือจะขำมันก่อนดี   ตอนนี้ไอซ์มันวิ่งลากผมนำชาวบ้านเขาหมดเลย   วิ่งเร็วมากเลยนะเนี่ย  
 
                พรึ่บ!
 
                พอเปิดผ้าม่านทางออก  พวกผมก็หล่นตุ้บลงในบ่อโคลนด้านหน้าบ้านผีสิงที่ผมหย่อนไอซ์มันลงไปน่าแหละ     ไอ้เจลเหนียวๆนี่มันยุบยับติดตัวมากๆเลย   คนเดินผ่านไปผ่านต่างก็หัวเราะพวกผมกันใหญ่  เหอะๆ  สุดท้ายตอนออกมาพวกคุณก็เป็นเหมือนผมแหละครับ^^;
                “อีกแล้วววว>O<!!”  ไอซ์โวย
                “ฮ่าๆ  ขยะแขยงดีหว่ะ^^”
 
 
 
 
                ผมโดนคนข้างกายลากไปเล่นโน่นเล่นนี่จนกระเป๋าผมจะแฟบ   ที่นี่มันรูดการ์ดไม่ได้นะ  
                “ไอ้นั่งชิงช้าสวรรค์กัน>.<”
                มันบอกพลางเขย่าแขนผมเป็นเด็กๆ  
                “อืม^^”
                ไอซ์ยิ้มกว้างก่อนจะวิ่งปนกระโดดลากผมไปที่ชิงช้าสวรรค์ใหญ่ยักษ์ที่ตั้งอยู่กลางสวนสนุก  
                “เชิญขึ้นเลยครับ^^”
                พนักงานบอกพลางเปิดประตูกว้าง   คนตัวเล็กกระดี๊กระด๊ารีบเข้าไป   จังหวะนั้นมันก็สะดุดรองเท้าตัวเองล้มหน้าทิ่ม   ผมยกมือปิดปากกลั้นหัวเราะหน่อยๆ   มันรีบลุกขึ้นนั่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น   เอาเหอะ!  ชาวบ้านเขาเห็นกันหมดแล้ว
                “มึงขำกูหรอ-*-” มันถาม
                “ป่าว^^”
                “กูเห็นนะ-*-”
                “เห็นแล้วถามทำไมละ^^”
                มันสะบัดหน้าเชิดหันไปมองนอกหน้าต่าง   วิวดีใช้ได้เลยนะเนี่ย  ผมไม่ได้หมายถึงนอกหน้าต่างนะ  ฮ่าๆ   ผมมองคนตัวเล็กที่คุกเข่าบนที่นั่งมือก็เกาะขอบหน้าต่างดูบรรยากาศยามเย็นด้านนอก   แสงแดดอ่อนๆส่องสะท้อนเรือนผมสีน้ำตาลอ่อน   แก้มขาวๆขึ้นสีชมพูจางๆคงเพราะวันนี้วิ่งพร่านกันมาทั้งวันเลยเหนื่อย   ผมอดไม่ได้ที่จะหยิบมือถือขึ้นมาเก็บรูปคนข้างหน้าไว้
                “ถ่ายอีกละ  มึงนี่กูยังไม่ทันแอ๊บเลย-*-”
                “แบบนี้แหละน่ารักดี^^”
                “ใครเขาชมผู้ชายว่าน่ารักบ้างวะ  มึงนี่ประสาท-////-”
                “ก็ดีกว่าซุ่มซ่ามอ่ะนะ^^”
                “เดี๋ยวกูจะถีบมึงลงไป-*-”
                “หรอ^^”
                ผมดึงตัวไอซ์ที่นั่งตรงข้ามให้ล้มมานั่งตักผม
                “ไอ้เวร!!  มันเอียง>O<!!”
                “แล้วไง^^”
                เอียงจริงๆครับ  พนักงานเขาก็ไม่ให้นั่งเอียงๆด้วยนะเนี่ย  ฮ่าๆ    ผมยื่นหน้าเข้าใบใกล้บหน้าน่ารักที่เหมือนตุ๊กตา(เสียกบาล  ฮ่าๆ)  ไอซ์หลบหน้าพลางผลักอกผมออกเบาๆ
                “เดี๋ยวคนอื่นเห็น-////-”
                “อ่อ”
                ผมลุกไปนั่งที่พื้นข้างล่าง  ถ้านั่งตรงนี้คงไม่มีใครเห็นอีกอย่างตอนนี้กระเช้าผมมันขึ้นมาถึงจุดสูงสุดแล้วด้วย
                “แบบนี้ไม่มีใครเห็นแล้ว^^”
                ผมพูดเอาแต่ใจ  ไอซ์ขมวดคิ้วยุ่งๆก่อนจะนั่งนิ่งๆยอมผมแต่โดยดี   ผมฉวยโอกาสประทับริมฝีปากทาบทับริมฝีปากหอมหวาน   ลิ้นเล็กไม่ประสาพยายามตอบโต้ผมแบบงูๆปลาๆ   น่ารักชะมัด  ผมรุกจูบคนตัวเล็กยิ่งขึ้น  ย่งสัมผัสมันมากขึ้นเท่าไหร่ตัวผมก็ยิ่งร้อนผ่าว    ผมไล้จมูกลงไปที่ซอกคอมหอมเนียนก่อนจะขบเม้มสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของ
                “อื้ม!  จะ...จั๊กจี๋>_O”
                ไอซ์บอกพลางหนีบคอตัวเอง   ผมยิ้มบางๆให้มัน   ก่อนจะดึงตัวมันมาจูบแนบแน่นอีกรอบ  
... ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังฝัน  แต่ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ความฝันนี่จะสิ้นสุดลง
แต่ฉันอยากภาวนา  ให้ความฝันนี้ไม่มีวันสิ้นสุด   ฉันรักแก...รักมาเหลือเกิน  ไอซ์        
               
               
 
 
                “อ่านหนังสืออยู่ได้-*-“
                ไอซ์วางจอยเกมลงแล้วหันมาค้อนควับใส่ผม   
                “ก็มันว่างนี่^^”  ผมบอก
                “ว่างนักก็มาเล่นเป็นเพื่อนกูนี่>O<!!”
                “ฉันเล่นไม่เก่งอ่ะ^^”
                “ดี  เล่นเลยๆ><”
                มันวิ่งไปหยิบจอยอีกอันมาให้ผม    อยากชนะว่างั้นเถอะ-_^   มันเซตเกมใหม่เป็นเล่นสองคนจอโทรทัศน์มันเลยแบ่งเป็นสองฝั่ง   แล้วก็ให้เลือกรถไปวิ่งแข่งกัน   ผมเลือกคนแรกเลยง่ายดี  แต่ไอซ์มันเลือกนานมาก   ผมว่าผมไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่ามั้งเนี่ย
                “เลือกนานไปมั้ย”  ผมบอก
                “มึงจะอะไรกับกูละ-*-”
                ผมเริ่มเซ็งๆก็เลยกดปุ่มสตาร์ตในจอยไอซ์
                “ไอ้เชี่ยเทมส์>O<!! กูยังเลยไม่เสร็จเลย”
                “เริ่มแล้วๆ”
                ผมบอกตอนที่เกมมันเริ่มนับถอยหลัง   ไอซ์หันกลับไปมองเกมอีกทีแล้วก็เริ่มเล่น   ผมเล่นไม่เป็นก็เลยกดมั่วๆไป   คนข้างๆดูอินกับเกมอย่างหนักพอรถเบรกมันก็ทำท่าหงายหลัง   พอรถเลี้ยวมันก็เลี้ยวตามรถ   บ๊องจริงๆ  ฮ่าๆ
                “แม่ งชนกูอยู่นั่นแหละ-*-”
                มันบ่นกับเกม  รถแข่งคันอื่นมันชอบวิ่งเข้ามาเบียด   ไหล่เล็กๆเบียดผมตอนเข้าโค้ง   ถ้าดริฟโค้งทีคงลงมานอนตักเลยมั้งเนี่ย   ผมก็เลยเอาแขนคล้องคอมันแล้วดึงให้เข้ามาหาผมอีก
 
                ตู้ม!
 
                เสียงซาวน์ดังกระหึ่มลั่นห้องก่อนที่จอซีกซ้ายจะขึ้นว่า  Game over  คนตัวเล็กแงะหัวตัวเองออกจากแขนผมก่อนจะพ่นน้ำลายใส่ผม 
                “มึง!!  กูตายเลยแม่ ง  ไม่ต้องเล่นละๆ  กลับบ้านไปเลยไป>O<!!”
                “ไล่หรอ^^”
                “เออดิ  เอาจอยมึงมาด้วยกูจะเล่นต่อ >O<!!”
                “ถ้าหยิบได้ก็เอาไป”
ผมชูจอยขึ้นสุดมือ    ไอซ์มันจิกกระชากเสื้อผมก่อนจะเลื้อยขึ้นมาบนตัวผมเรื่อยๆ   ผมเลยนอนราบให้มันออนท็อปซะเลย    มันก็ยังตะเกียดตะกายจะเอาจอยหารู้ไม่ว่างผมกำลังคิดจะแอ้มมันอยู่   ผมวางมือลงบนเอวเล็กๆพอดีกับตอนที่มันคว้าจอยได้พอดี    ใบหน้าใสอยู่ห่างผมแค่คืบ  ผมลอบมองริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่เม้มเข้าหากันเหมือนเริ่มเขินอายกับสถานการณ์ 
“อะ...โอเวอร์เลย-////-”  มันพูดเบาๆก่อนขยับตัวออกจากผม
“ไอซ์..”  ผมเรียก
“ไรมึง-///-”
“จูบนะ..”
ไม่รอมันตอบผมก็ปิดปากมันก่อน   ผมกอดรัดเอวบางไว้ไม่ยอมปล่อยพร้อมรุกเร้าจูบให้หนักยิ่งขึ้น  
“แฮ่กๆ!  ไอ้เวร!  มึงจะรีบไปไหนกูหายใจไม่ออก>O<!!”
มันถอนปากออกมาแล้วก็บ่น   ก็ไม่ชอบจูบเอื่อยๆนี่หว่า    มันยกมือเสยผมพลางๆทั้งที่ยังคร่อมผมอยู่   ผมเลยมีโอกาสมองทะลุคอเสื้อเข้าไปได้อย่างง่ายดาย     อกขาวเนียนไหวกระเพื่อมอย่างเหนื่อยหอบ  ยั่วกันเกินไปแล้ว!!
 
กึด!  (เสียงเส้นอะไรบางอย่างขาด)
 
   อ่า....เสียงเส้นเลือดในจมูกขาดไง  -.,-
“เฮ้ย!!”
ไอซ์ร้องเสียงดังก่อนสปิงตัวนั่ง   ผมยกมือกดรูจมูกตัวเองพร้อมกับเงยหน้า   ให้ตายเหอะ  เลือดกำเดาไหล-.,-
“มึงคิดอะไรหื่นๆใช่มั้ย-o-;;”  มันถาม
“ป่าว-.,-”  ซะเมื่อไหร่คิดอยู่ตลอดน่ะแหละ
“เก็บกดหรอวะ   น่ากลัวชิบเดี๋ยวกูไปเอาน้ำแข็งก่อน><~”
ร่างเล็กๆวิ่งเข้าครัวไป   เก็บกด?  ก็ใช่อ่ะนะ  ตั้งแต่ผมเริ่มคบกับมันผมก็เลิกใช้รูปมันทำเรื่องเสื่อมๆแล้วละ    ก็มีตัวจริงอยู่แล้วนี่   แต่ตัวจริงนี่สิอันตรายชะมัดเลย  ทำได้อย่างมากก็แค่จูบ  พอจะทำอย่างอื่นต่อก็มีโน่นนี่ขัด  เดี๋ยวมีคนโทรมาบ้าง   ไม่ก็ผมเองยังไม่กล้าทำบ้าง    เลยเก็บมาอาทิตย์กว่าๆได้ละ   วันนี้เลยตัณหาทะลักเลย-.,-
“น้ำแข็งมาแล้วOoO!!”
มือเล็กๆโปะเกล็ดน้ำแข็งขาวๆเข้าจมูกผม   ไปขูดมาจากในช่องฟิซใช่มั้ย
-*- 
                “ใครเขาเอามาวางแบบนี้  ไปใส่ผ้ามาดิ-*-”  ผมบอก
                “ผ้าหรอOoO!”
                มันหันไปหันมาเหมือนกำลังหาอะไรอยู่    ดวงตาโตมองไปยังผ้าเช็ดโต๊ะที่วางอยู่ไม่ไกล   เฮ้ย!  อันนั้นไม่เอานะเว้ย   ผมรีบจับหน้ามันให้หันกลับมาทางเดิมก่อนเลยเดี๋ยวมันไปหยิบมา-_-;
                “ช่วยไม่ได้  แบบนี้แล้วกัน-o-”
                มันเอาน้ำแข็งใส่ชายเสื้อแล้วม้วนๆก่อนจะเอามาทาบบนสันจมูกผม    ตัวมันเตี้ยกว่าผมมันก็เลยต้องดึงเสื้อขึ้นมาจนสุดโชว์ทั้งนมทั้งขอบกางเกงในเลย
จะฆ่ากันหรือไงเนี่ย-.,-
                “ทำไมเลือดมันไหลเยอะกว่าเดิมอ่ะ  เอาทิชชู่อุดไว้ดิ>O<!!”
                ไม่ไหลได้ไงละ  ผมไม่รู้จะเอาตาไปวางตรงไหนดี   หน้าท้องมันแบนราบแถมขาวมาก  ขาวมากจริงๆผมยิ่งแพ้ความขาวของมันอยู่ด้วย
                “หยุดไหลยัง  ไหนดูดิ๊O.o”
                ไอซ์เอาผ้าลงแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆผม   ให้ตายเหอะจะน่ารักไปไหนละเนี่ย  
                “ยัง  ยังไม่หายคงซักชั่วโมงนึงน่ะ-.,-”
“ช่วยไม่ได้  อยู่อย่างนี้ซักพักละกัน-3-”
                ถึงหายผมก็จะเอาหน้าฟาดโต๊ะให้เลือดมันไหลอีก   ได้เห็นอะไรดีๆแบบนี้ยอมเลือดกำเดาไหลทั้งวันเลย   อา~  อยากฝังเขี้ยวลงบนเนื้อมันจัง-.,-
                “อืม...”
                ไอซ์ยกมือปิดจมูกตัวเองแล้วส่งเสียงเบาๆ
                “อย่าใส่น้ำหอมอีกนะ  ไม่ชอบ>.<”  มันบอก
                “เหม็นหรอ”  ผมถาม
                “ป่าว  แต่กลิ่นมันชวนเวียนหัวมากเลย-o-”
                ผมพยักหน้าหน่อยๆก่อนจะรวบเอวบางๆมากอดแล้วฝังใบหน้าเข้ากับเสื้อคนตัวเล็ก    ฉันรู้แล้วว่าแกคงทรมาณเวลาได้กลิ่น....อีกนิดนะ   ขออีกนิดแล้วฉันจะให้ยาแก้  อีกนิดนะไอซ์.....ฉันยังอยากอยู่ใกล้แกอยู่เลย...
 
 
 
 
 
                ติ๊ด!
 
~คุณไอซ์มาแล้วครับคุณหนู~
“ให้เข้ามา”
ผมพูดตอบในจอกับพ่อบ้าน    ผมกดปุ่มเปิดประตูห้องแลปให้มันเข้ามา    ไอซ์ทำตาโตเมื่อเห็นห้องแลป     ปกติจะไม่อนุญาตให้ใครเข้าหรอกมันเป็นห้องแลปเก่าของพ่อซึ่งตอนนี้ผมยึดไปเรียบร้อยแล้ว
“มะ..มึง-////-”
มันมองไปที่ตู้เก็บของที่ผมสกีนรูปมันแปะไว้ขนาดเท่าตัวจริง    เหอะๆ   ผมคงดูโรคจิตมากสินะ   ความสุขส่วนตัว-.,-
“นั่งก่อนสิ”
ผมบอก   ไอซ์นั่งลงที่เก้าอี้หน้าคอม   ผมหยิบยาเม็ดเล็กกับแก้วน้ำเอาไปส่งให้มัน   มันมองหน้าผมอย่างงงแต่ก็รับไป
“อะไร”  มันถาม
“กินสิ^^”  ผมบอก
“ทำไมต้องกินอะ  กูไม่ใช่หนูทดลองมึงนะ-*-”
“กูเพราะแกเป็นหนูทดลองไงถึงต้องให้กิน”
“หมายความว่าไง...”
ไอซ์กำแก้วน้ำแน่น     ก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้แต่มันช่วยไม่ได้แกอยากตะกละเองนี่
“แกรักฉันมั้ย...”  ผมถาม
“ถามบ้าๆ-////-”
“ไม่พูดก็ไม่เป็นไร   เพราะถึงแกพูดออกมามันก็คงไม่ใช่ความรู้สึกแท้จริงของแก”
“งอนไรเนี่ย-*-”
“ป่าว”
ผมลูบแก้มสีอ่อนเบาๆ   ดวงตากลมมองผมไปมาหาความผิดปกติ   ก็บอกว่าไม่ได้งอนไงเล่า
“แกจำขนมปังที่แกกินวันนั้นได้มั้ย  วันที่ฉันไปง้างปากแก”
“อ่อ  เออทำไม”
“ฉัน....”
พูดยากจัง....
“มันผสมยาเสน่ห์น่ะ......   ที่แกรักฉันก็คงเพราะมัน.....ขอโทษนะ”
ใบหน้าหวานเม้มปากสนิท   ดวงตาใสเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสๆ    ผมทำให้มันโกรธซะแล้ว   มือเล็กสาดน้ำใส่หน้าผมก่อนจะปากแก้วลงพื้นพร้อมกับยืนตะโกนเสียงดัง
“มึงคิดว่ากูเป็นตัวอะไร!!!”
“..ฉันขอโทษ..”
“กูไม่ได้โกรธมึงเรื่องยา   ทั้งที่กูรักมึงจริงๆ.....แต่กูแค่อยากรู้ว่าที่มึงมาคบกับกูมึงเคยนึกรักกูบ้างหรือป่าว!!!”
“..ไอซ์..”
“ที่มึงมาทำดีกับกู...  มาอยู่ใกล้ ฮึก...กู  แค่จะมาดูผลงาน..ใช่มั้ย”
มือเล็กกระชากเสื้อผมไปมาจนเกือบขาด   ใบหน้าใสที่อาบท่วมไปด้วยน้ำตาพยายามหาคำตอบจากผม   แล้วร่างเล็กๆก็เริ่มทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
“..ไม่เคยรักกูเลยสินะ.....ทำมะ..”
ก่อนจะปล่อยให้มันฟุ้งซ่านไปกว่านี้ผมก็ดึงร่างเล็กๆนั่นเข้ามากอด    ที่ฉันทำดีกับแกไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น    แต่ฉันรักแกจริงๆ  ความรู้สึกของฉันมันสื่อไปไม่ถึงแกเลยหรือไง   ทำไมเป็นคนที่โง่แบบนี้นะไอซ์....
“ฉันรักแก....ถ้าไม่เข้าใจฉันจะทำให้เข้าใจเอง”
ผมช้อนร่างบอบบางวางนอนราบบนโต๊ะยาวก่อนจะดึงมือสั่นเทาขึ้นมาจูบ
“อย่าพูดว่าฉันไม่รักแกอีก”
เพราะฉันรักแกมาก    มากอย่างไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะหลงใครคนหนึ่งได้หัวปักหัวปำแบบนี้   ฉันดีใจนะที่แกรักฉันจริงไม่ใช่เพราะยาอะไรนั่น
“เทมส์...”
เสียงหวานเรียกชื่อผม   ผมยิ้มรับก่อนจะโน้มลงจูบเบาๆทีริมฝีปากบาง  
“เรียกอีกสิ..”
“เทมส์”
“อืม...เรียกอีก”
“..เทมส์-////-”
รู้สึกดีเป็นบ้าเลย    ร่างกายมันรุ่มร้อนไปหมดแค่เสียงใสๆเรียกชื่อผมเท่านั้นเอง
“ฉันให้เวลา 3 วินาที  วิ่งออกไปจากห้องซะ   ถ้าไม่ไปฉันถือว่าแกยอมฉัน”
คนเรามันก็มีขีดจำกัดนะ   ฉันไม่ได้อยากจะบังคับอะไรแก   
“จะ...จะทำอะไร”
“หนึ่ง!”
“เดี๋ยวดิ>O<!!”
“สาม!”
“สองไปไหนอ่ะ>O<!!”
“แกนับแล้วไง  ถือว่าแกยอมแล้วนะ”
“อะ...อะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย-3-”
“แค่จูบน่ะมันยังน้อยไป....รู้มั้ย”
มันเริ่มหน้าแดงเหมือนรู้ความหมาย   ก็น้อยไปจริงๆ  ผมทนมาตั้งนานแถมต้องมาอยู่ด้วยกันทั้งที่แทบทำแบบนั้นไม่ได้   ผมเป็นผู้ชายนะอยู่กับคนที่ชอบก็อยากจะมีสัมพันธ์แนบชิดกันบ้าง    โดยเฉพาะอยู่กับจอมยั่วยวนอย่างมันผมจะคลั่งตาย!!
“ตะ...แต่ว่า  ทำได้ด้วยหรอO///O”
“ทำได้สิ”
ฉันศึกษามาอย่างดีรับรองแกจะเจ็บแค่แปปเดียวเท่านั้น 
“แล้ว...ทำยังไง-////-”
“ทำตามที่บอกก็พอ”
“เดี๋ยว!!!  ยังไมพร้อม>////<”
“ให้เวลา3วิ  รีบไป”
มันรีบลุกจะวิ่งผมก็เลยเอานิ้วเกี่ยวคอเสื้อมันไว้
“เชี่ย!!”  มันด่า
“ไม่สนครบสามแล้ว   ยอมซะดีๆ^^”
“ไม่....กูกลัว>O<!!”
“ไม่เจ็บๆ^^”
“ไม่พร้อมอ่าTOT”
“ฉันปล่อยแกมานานแล้วนะ   แกเคยบอกว่าฉันเก็บกดใช่มั้ย   แล้วรู้มั้ยทำไมฉันต้องเก็บ^^”
“...-o-…”
“ก็เก็บแล้วมากดแกไง!!”
นึกถึงความรู้สึกกันบ้างสิ   ร่างเล็กดิ้นพร่านๆหาทางหนี   ไม่ยอมก็จะปล้ำแล้วทนไม่ไหวแล้ว!!  (Writer:เมื่อกี้บอกไม่อยากบังคับไม่ใช่หรอ-o-)  ผมรูดเสื้อยืดตัวบางออกมาข้อมือเล็กไปอย่างง่ายดาย
“ระ...โรคจิต>////-”
“ด่าเข้าไปเหอะ  เดี๋ยวก็รู้สถานะตัวเอง”
“อย่า>O<!!”
มันดิ้นไม่หยุดทั้งตบทั้งถีบเล่นเอาผมเกือบกระอักเลือด   มันแรงดีครับตอนนี้ผมกำลังโทรมซะด้วย  ต้องงัดไม้เด็ดมาใช้ซะแล้ว
“แก”  ผมเรียกมันเสียงเย็นๆ
“อย่า...กูไม่กลัว ไม่ต้องมาเข้มเลย-*-”
“หวังว่าคงยังไม่ลืมนะว่าสถานะของแกจริงๆคืออะไร”
“อะไร”
“เบ๊มีหน้าที่ทำตามคำสั่ง  ถ้าไม่ทำตามรู้มั้ยจะเป็นยังไง..”
“กูเป็นแฟนมึงแล้วนะTOT”
“พาไปนอนในป่าช้าซักคืนสองคืนดีมั้ยนะ~”
“ไม่เอาTOT”
ผมพูดอะไรแล้วผมทำตามนั้นแหละ   เอามันไปทิ้งที่สุสานผมยังทำมาแล้วเลย   ผมเชยคางมนขึ้นมาพลางยิ้มกริ่ม   ทางเลือกแกมีทางเดียว  คือทำกับทำ!!
“รับคำสั่ง”  ผมพูด
“-*-”
“ไม่รับหรอ  งั้นฉันไปเรียกรถละนะ”
“ครับคุณหนู>O<!!”
“ดีมาก^^”
“T^T”
“ถอดเสื้อผ้าออกซะให้ฉันเห็นเรือนร่างขาวเนียนของแกหน่อยสิ  หึๆ”
“O[]O!!!”
รอวันนี้มานานแล้ว   ผมจ้องมองการกระทำทุกวินาที   ร่างเล็กยืนส่ายไปมาอย่างเขินอาย   ดวงหน้ามันแดงกร่ำมาก  นั่นแหละสิ่งที่ฉันอยากเห็นเขินอีกสิ
“จะถอดเองหรือให้ฉันถอด^^”
“...เลวที่สุดT^T”
“ว่าไงนะ  อยากได้มีดหรอO.o”
“ไม่มีอะไรครับ>O<!!”
ผมหยิบมีดอันเล็กเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา   เมื่อไหร่จะถอดไม่ถอดจะหั่นแล้วนะ-.,-   ไอซ์วิ่งไปหลบหลังโต๊ะแล้วโยนเสื้อผ้าออกมา   มันโผล่หน้าออกมาครึ่งหน้าแล้วพูดกับผม
“ถะ...ถอดแล้ว-////-”
“มานั่งบนโต๊ะนี่”  ผมสั่ง
“อยากแกล้งกูดิ  พอเหอะกูอาย>////<”
“อย่าให้ฉันพูดรอบสองนะ^^”
“ครับT^T”
มันเดินเอามือพันโน่นปิดนี่ก่อนจะขึ้นมานั่งบนโต๊ะยาว    ผมไล่มองตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงใบหน้าหวานที่เจือสีแดงเข้ม    อือหือ!!  ขาวเนียนจริงๆ  เล่นเอาเลือดผมวิ่งไปทั่วร่างเลย   แขนเล็กโอบไหล่ตัวเองไว้แน่นอีกข้างก็ปิดบังส่วนล่างไว้อย่างมิดชิด   ขาก็หนีบเข้าหากันแน่นเรียกว่าถ้าไม่แงะคงไม่เห็น   ผมชอบท่าทางเขินอายของมันจัง    น่าแกล้งชะมัด!!
“อ้าขาออก”
“บ้าO/////O”
ไม่บ้าเอาจริง   รู้มั้ยว่ายิ่งซ่อนมันยิ่งน่าสนใจ
“เร็วๆ  อย่าให้ฉันอารมณ์เสีย”
“มึงมันใจร้ายT^T”
“แกอยากน่ารักเองนี่^^”
ร่างเล็กยังนั่งนิ่ง   ไม่ทำจะจับแหกขาแล้วนะ  เหอะๆ  ผมก้าวเท้ายาวๆเข้าไปหยุดตรงหน้าร่างบาง   มันยกมือข้างนึงขึ้นดันผมออก
“จะ...ทำอะไรO////O”
“ฉันไม่ชอบรอนะ”
“ถอยไปก่อน>////<”
ผมยอมถอยออกมากอดอกสภาพเดิม    ขาเรียวสวยเริ่มคลายออกจากกันแต่มือเล็กๆยังบังอยู่   ผมก็เลยส่งสายตาจิกๆไปให้   มันเลยต้องยอมเปิดออก   ไอซ์หลับตาปี๋พลางเบือนหน้าหนี   มันหายใจหอบๆเรียกวาหายใจไม่เป็นจังหวะดีกว่า   หน้ามันแดงลงมันยันคอแล้ว  หึๆ   ยังไม่พอฉันมีอย่างอื่นอยากทำกับแกอีกตั้งเยอะ
“เลียสิ”
ผมยื่นนิ้วไปตรงหน้ามัน   มันลืมตามองก่อนจะยื่นมือมาจับมือผม   ลิ้นเล็กๆตวัดเลียนิ้วผมอย่างสนุกปาก   ดวงตาใสเหลือบมองหน้าผมเป็นระยะๆทำให้ผมรู้สึกร้อนๆขึ้นมา   อยากถ่ายคลิปมัน!!  หน้าเย้ายวนสุดๆไปเลย
“นอนลง”
ผมดึงนิ้วออกก่อนจะผลักในไอซ์นอนราบลงไปแล้วหันไปเปิดตู้หยิบกล่องลึกลับของผมออกมา    ผมหยิบของออกมาวางไว้โต๊ะข้างเคียงทั้งเซ็กส์ทอยโน่นนี่  นอกจากนั้นก็มีกุญแจ  เทียนไขกับแส้ด้วย   บอกแล้วว่ารอกวันนี้มานานแล้ว-.,-
“เชี่ย!!  มึง..กูไม่เอาเทียนนะ>///<”
“แส้มั้ย”
“ไม่เอา   กูกลัวกว่าตอนแรกอีกอ่ะTOT”
“บอกแล้วให้ยอมดีๆไง^^”
“กูผิดใช่มั้ยTOT”
“ใช่แล้ว  คนผิดต้องโดนทำโทษ^^”
ผมหยิบกุญแจมือมาล็อกข้อมือเล็กๆไว้ด้วยกัน   ไอซ์ทำหน้าตกใจดิ้นไปมาอย่างสุดชีวิต
“ดิ้นมากจะใช้แส้^^”
“กูกลัว...TOT”
“เด็กดีนะๆ^^”
ผมหยิบตัวตุ๊กตาสั่นได้ออกมาเล่นกับยอดอกสีสวย   แรงสั่นสะเทือนทำให้มันเริ่มชูชันขึ้นมา   ร่างผอมบางบิดกายดิ้นเร้าๆพร้อมกับส่งเสียงร้องเบาลอดริมฝีปากที่ขบเม้มไว้   ขัดใจจังร้องดังๆสิ   ผมบีบแก้มเนียนให้มันเปิดปากส่งเสียงดัง
                “อ๊ะ...อย่า  อื้อ”
                ผมใช้มือขยับขยายส่วนล่างของมันเบาๆ   ไอซ์จิกขาร้องโวยวายแต่ผมไม่สน     ผมเร่งจังหวะรีดน้ำขุ่นข้นของมันออกมา
                “เทมส์!!  ไม่ไหว  อย่า!!”
                เวลานี้ต้องพูดว่าเร็วๆสิ  ขัดอีกแล้วนะ   ผมปล่อยมือออกอย่างจงใจ    ไอซ์ยันตัวขึ้นมองหน้าผมอย่างงงๆว่าทำไมไม่ทำต่อ
                “ขอร้องฉันสิ...”
                ไอซ์เม้มปากอย่างอ่อนแรง   ดวงตาสวยจ้องมองผมอย่างกับลูกแมวขอปลาย่าง   แต่ผมว่าซักพักมันจะร้องไห้แล้วละ   ใบหน้าใสยื่นเข้ามาใกล้ผมก่อนจะจรดริมฝีปากเข้ากับปากผมเบาๆ
                “เทมส์...”
                มันเรียงผมเสียงอ่อน  แค่นี้ก็ได้   ผมจัดการทำให้มันต่อจนเสร็จ    ต่อไปตาผมบ้างละนะ   ผมหมุนตัวไปหยิบหลอดทดลองในตะแกรงมาสองหลอด
                “จะ..ทำอะไร”
                มันถามผมทั้งที่ยังตาเยิ้มๆ   ผมยิ้มก่อนจะกดตัวมันลงไปนอน     ผมเลียหลอดทดลองเบอร์เล็กให้ชุ่มโชกก่อนจะยัดเข้าไปในช่องทางคับแคบ   ไอซ์ยกตัวขึ้นสูงพลางเบ้หน้าเหมือนคนกำลังอึดอัด  
                “มะ...ไม่เอา  ไม่เอาอันนี้..-////<”
                ผมไม่รู้หมายความว่าไง   แต่ในความหมายของผมละก็.....ได้เลยฉันพร้อมแล้ว!!
                “เฮ้ย!! ไม่เอาTOT”
                มันทำหน้าตื่นเมื่อเห็นผมปลดซิปกางเกง    ไม่ทันแล้วบอกเองไม่ใช่หรอ
                “เรื่องมากจังนะ”  ผมบอก
                “ไม่เอากลัวเจ็บTOT”
                “ทำเสร็จถ้าเจ็บให้ถีบเลย”
                “มึงอ่ะ!!”
                “ถ้าเจ็บก็จูบฉันแรงๆเลยก็ได้^^”
                ใบหน้าหวานเม้มปากหน่อยๆ   ผมควานหาเจลในกล่องมาชโลมก่อนจะจับแทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบ   เนื้อข้างในขยับเกรงบีบรัดของผมแน่น    ผมโน้มลงเลียขาเล็กๆให้ผ่อนแรง   ผมไม่อยากให้เกรงพอเกรงก็เจ็บเข้าไปอีก    เสียงสะอื้นทำให้ผมต้องเหลือบมอง 
                “โทษนะเจ็บมากมั้ย   ถ้าไม่ไหวหยุดก็ได้”  ผมบอก
                “ฮือๆ  มึงทำเถอะ.....จะได้ไม่เก็บกด”
ไอซ์ส่ายหน้าไปมาพลางยกมือเช็ดคราบน้ำตาบนหน้า    ผมโน้มไปจูบคนตัวเล็กเป็นการปลอบก่อนจะถอนริมฝีปากออกมาแล้วขยับตัวเบียดเสียดเข้าไปช้าๆ   ไอซ์มันร้องไห้ทำขึ้นผมเลยต้องหยุดกึก   พอหันไปมองมัน   มันก็ยกมือปิดปากไม่ส่งเสียงงอแง
                “ร้องออกมาเถอะ”
                แขนเล็กยื่นโอบรอบคอผม   มันฝังใบหน้าเข้ากับไหล่ผมแล้วร้องไห้โฮอย่างหนัก     เสียงสะอื้นแผ่วลงมีแต่เสียงครางชื่อผมเบาๆ   ผมซบหน้ากับเรือนผมสีอ่อนแล้วเร่งจังหวะยิ่งขึ้น   ข้างในมันทั้งร้อนและเป็นของใหม่อยู่มันเลยบีบรัดแน่นมากต้องใช้แรงในการขยับมันเข้าไปลึกๆมากด้วยผมก็เลยเสร็จในเวลาไม่นานเลือดสีแดงเข้มไหลริมออกมาจากเรียวขา    เจ็บน่าดูเลย....  ผมก้มลงจูบซับน้ำอุ่นๆที่ข้างแก้มใสเบาๆ   ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บขนาดนี้    ผมไล้จมูกไปตามลำคอขาวก่อนจะขบเม้มแรงๆให้ขึ้นรอยประทับของผม   แกเป็นของฉันแล้วนะ....
                “ฮือๆ  กูจะถีบมึง...”ไอซ์พูดพลางส่งสายตาเครียดแค้นให้ผม
                “ยกขาให้ไหวก่อนเถอะ”  ผมบอก
                “รอก่อนเหอะมึง-*-”
                “รอได้อยู่แล้ว  แต่ฉันนี่มันไม่ได้เรื่องเลยแหะ”
                “อะไรอีกละ”
                “ยานั่น  มันไม่ได้ผลใช่มั้ย”
                “ไม่รู้สิ  ขนมปังนั่นกลับบ้านไปกูก็อ้วกทิ้ง-o-”
                “-*-”
                “มึงเก่งอยู่แล้ว  ฮ่าๆ^^”
                “งั้นให้รางวัลคนเก่งหน่อยสิ^^”
                “ไม่ต้องเลย>///<”
 
 
 
 
                ปัจจุบัน
 
                ผมยืนหวีผมหน้ากระจกก่อนจะหันกลับมามองคนตัวเล็กที่หลับเป็นตาย   ผมนั่งลงข้างเตียงดูใบหน้าน่ารักที่หลับพริ้ม  แพขนตายาวจับกันแน่นเมื่อคืนมันร้องไห้หนักไปหน่อยละมั้ง
                “ตื่นได้แล้ว”
                ผมบอกพลางเขย่าตัวมันเบาๆ   หลับเป็นตายเลย
                ~เมี๊ยว~
                “ไงฟูฟู^^”
                ผมอุ้มแมวขนปุกปุยขึ้นมา   แขนจะร้าวแมวบ้าอะไรหนักอย่างกับหมา   ผมวางเจ้าแมวหมูลงบนแผ่นหลังเนียน   ไอซ์เริ่มขยับตัวเมื่อรู้สึกถึงความหนักอึ้งบนหลัง   มันพลิกตัวนอนหงายแต่ดันไปทับฟูๆเข้า
                “แง๊ววววว!!!”
                เล็บงามๆตวัดเข้ากลางหลังขาวๆ   ไอซ์ถึงกับสะดุ้งเฮือก
                “เชี่ย!!  ให้แด กแล้วยังข่วนกูอีก-*-”
                เอากับมันทะเลาะกับแมวก็ได้ด้วย   เจออะไรมันด่าได้หมดเลย    มันขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะผลุบนอนต่อ
                “มีเรียนไม่ใช่หรอ”  ผมบอก
                “ขี้เกรียจ  ค่อยไปก็ได้”
                “เช็คชื่อไม่ใช่หรอ”
                “....เออหว่ะ!!”
                มันลุกขึ้นคว้ากางเกงมาใส่แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป   ผมนั่งขำเงียบๆกับท่าทางเอ๋อๆของมัน    ตอนนี้เราอยู่มหาลัยแล้วครับ   ผมเรียนวิศวเคมีส่วนไอซ์เรียนเป็นครูอนุบาล   หน้าตาไม่ได้บ่งบอกว่ารักเด็กเลยซักนิด   ผมยังกลัวมันจะไปด่าเด็กเลย   ไม่ก็ไปสอนเด็กด่าละ-_-;
                “มึงยังไปกลับบ้านมึงไปอีกหรอ-o-!!”
                เปิดประตูออกมาก็ออกปากไล่เลย   มันน่าจับมาขึงพืดก่อนไปเรียนซักรอบดีมั้ยเนี่ย
                “เดี๋ยวจะไปขนของมาอยู่เลย”  ผมบอก
                “บ้านกูก็แคบมึงยังจะมาอีกนะ-*-”
                “แต่งตัวได้แล้ว  ยืนล่ออยู่นั่นแล้ว-.,-”
                “อย่ามาหื่นนะโว้ย>O<!!!”
                “ความรักต่างหากละ^^”
                ผมเดินไปกอดไอซ์ที่ยืนส่องกระจกอยู่ก่อนจะกัดข้างคอมันเบาๆ   มันร้องฮือห่อไหล่แล้วดันหัวผมออก
                “มึงนี่!!  ไปที่ชอบๆเลยไป๊>///<”  ไล่อีกละ
                “ชอบให้แกอยู่ข้างบนอ่ะ^^”
                “อย่ามาทะลึ่งนะ>///<”
                “ป่าวซะหน่อย  คิดลึกๆ”
                “ไปได้แล้วจะแต่งตัว>///<”
                “แต่งไปดิ”
                “แต่งแล้วมึงก็ถอด ไอ้เวร!!  กูไม่ต้องไปเรียนพอดี>///<”
                มันตีมือผมที่กำลังแงะผ้าขนหนูออก  
                “ช่วยไม่ได้  แกอยากน่ารักเองนี่^^”
                “กูละเบื่อ-////-”
                ผมจับหน้ามันหันมาตบปากด้วยปากผมแรงๆ  แรงขนาดไหนไม่รู้แต่เลือดซิบๆพอสมควร   มันดันไม่อ้าปากเองอ่ะชนฟันเลยไงได้แผลทั้งคู่
                “กูแด กส้มตำไม่ได้อีกละT^T”
                “ฮ่าๆ^^”               
                ผมลูบมือไปบนแผ่นหลังเนียน   ทำไมยังเหนอะๆผมเลยจับมันพลิกหันหลัง   รอยแมวข่นมันยังมือเลือดไหลอยู่   ตอนอาบน้ำน่าจะหยุดไหลไปแล้วนี่   อย่าบอกนะว่ามันขัดตัวแรง
                “ถูตัวแรงหรอ  เลือดยังไหลอยู่เลย”  ผมถาม
                “คงงั้นมั้งO.o”
                “ไปเอาพลาสเตอร์มาให้นะ”
                “ไปอาบน้ำแข็งมาถูหลังฉันหน่อยสิจัน~”
                มันแกล้งแอ๊บเสียงพลางทำหน้าทำตายั่วยวน   ไม่เซ็กซี่ซักนิดกวนโอ้ยชะมัด  ฮ่าๆ   ผมขยี้หัวมันเล่นมันก็หัวเราะขำๆ   อยู่กับคนบ้าทั้งวันผมจะบ้าตามมันไปแล้วนะเนี่ย
 
 
 
 
                “โห้  บ้านช่องไม่กลับเกือบอาทิตย์  ผมนึกว่าคุณหนูไปนอนใต้สะพานลอยที่ไหนแล้วนะครับเนี่ย”  พ่อบ้านเอ่ยทักผม
                “นายจะไปนอนมั้ยละ  ลมเย็นดีนะ^^”  ผมบอก
                “ไม่ละครับ-o-”
                พอไปส่งไอซ์เสร็จผมก็กลับมาบ้านเนี่ยแหละ
                “อารมณ์ดีจังนะครับ  ไปค้างบ้าน.....^^”
                “อาหะ  รู้แล้วก็เหยียบไว้”
                “ฮ่าๆ  ค่าเหยียบพันนึงครับ^^”
                “หน้าเลือด!”
                “ฮ่าๆ  คุณท่านเรียกไปพบที่ห้องรับแขกครับ  ดูเหมือนจะมีแขกมาด้วยนะครับ”
                “อ่อ  เข้าใจละ”
                ยังไม่ตายอีกหรอคนๆนั้น   ผมนึกว่าเครื่องบินตกไม่ก็ตายคาห้องแลปไปแล้วซะอีก   ผมเดินไปตามทางยาวมุ่งไปที่ห้องรับแขก   ในห้องกว้างมีชายคนนึงที่เป็นพ่อผมนั่งอยู่   ตรงข้ามกับเขามีชายวัยกลางคนกับผู้หญิงวัยเดียวกับผมนั่งอยู่
                “มาแล้วหรอ  มานั่งนี่สิ^^”
                ชายใส่แว่นยิ้มพลางผายมือให้ผมนั่งข้างๆ    ผมเชิดหน้ามองเขาก่อนจะเดินไปนั่ง
                “นี่ลูกชายผม  เทมส์  ที่ผมเล่าให้ฟังไง”
                เขาแนะนำผม   ผมยกมือไหว้คนที่นั่งอีกฝั่ง
                “หล่อเหมือนคุณพ่อเลยนะ   ยัยพลอยเป็นไงว่าที่ลูกเขยพ่อหล่อมั้ย^^”
                ผู้ชายที่งนั่งข้างผู้หญิงพูด   ลูกเขยอะไร!!  ผมหันมองควับไปทางพ่อ   แอบไปตกลงอะไรไว้อีกละ
                “ผมนึกขึ้นได้ว่ายังทำรายงานไม่เสร็จ  ขอตัวก่อนนะครับ^^”
                พูดจบผมก็ลุกเดินออกไป   เสียงลงสนเท้าหนักๆเดินไล่หลังผมมา   ผมหันไปเผชิญหน้ากับผู้เป็นพ่อ   เขายืนมองหน้าผมอย่างไม่สบอารมณ์
                “ทำไมแกทำอย่างนั้น!”  เขาถาม
                “ผมต้องถามคุณมากกว่า  ว่าคุณทำอะไร”  ผมถามกลับ
                “ฉันก็แค่หาคู่หมั้นดีๆให้แกไง   เขาเป็นลูกสาวรัฐมนตรีมีหน้ามีตาในสังคม”
                “มีตังค์ด้วยใช่มั้ยครับ!”
                “ก็ดีกว่าไอ้เด็กใกล้บ้านที่แกไปกลั้วกับมันแล้วกัน”
                รู้ด้วยหรอ   ทั้งที่ไม่เคยสนใจผมสักนิดเนี่ยนะ!!
                “ความสุขของผม”  ผมตอบหน้าตาย
                “เหอะ!  ฉันไม่อยากให้แกเอาอนาคตไปทิ้งไว้กับเด็กแบบนั้นหรอกนะ”
                “มันก็เรื่องของผม”
                “พูดแบบนี้แกก็ไสหัวออกจากบ้านไป!!”
                “ครับ  ก็ว่าจะมาเก็บกระเป๋าอยู่พอดี^^”
                ผมบอกพลางสะบัดหน้าเดินหนี   แต่เท้าผมก็ต้องหยุดลงเพราะถ้อยคำประโยคหนึ่งที่หลุดออกมาจากเขา
                “ไอ้เด็กนั่นเกล็ดเลือดแข็งตัวช้าใช่มั้ยละ”
                “คุณรู้ได้ไง!!”
                “ก็ฉันเป็นคนฉีด “เจ้าหนู” ลงไปในตัวมันน่ะสิ^^”
                “เขาห้ามทดลองอาวุธชีวภาพกับคนไม่ใช่หรอ!!”
                “เหอะๆ  ช่วยไม่ได้  ถ้าแกไม่ทำตามคำสั่งฉันก็เชิญอำลามันได้เลย”
                ผมเม้มปากกำมือแน่นสะกดอารมณ์   พ่อผมเป็นนักวิทยศาสตร์ที่บ้ามากๆ   เขาผลิตเชื้อโรคสวะๆหรือที่เรียกว่าอาวุธชีวภาพให้กับประเทศที่ต้องการ  แต่เขาไม่ได้ทำคนเดียวพวกเขาทำเป็นกลุ่ม  ถึงอย่างนั้นก็เถอะทำไมไอซ์ถึงโดนได้ละ!!
                “คุณต้องการอะไร”  ผมถามเสียงเย็น
                “หมั้นกับคุณหนูพลอยซะ  แล้วฉันจะให้ยาแก้”
                “แค่ยาแก้ผมทำเองได้!”
                “ผลงานยอดเยี่ยมที่ฉันคิดค้นกับเพื่อนๆมากว่า3ปี  แกจะทำยาแก้ภายในอาทิตย์เดียวได้หรอ^^”
                “อาทิตย์เดียว...หมายความว่าไง”
                “ก็หมายความว่าถ้าเด็กนั่นไม่ได้ยาแก้ภายในอาทิตย์นี้...”
                “...........”
                “มันก็จะได้ไปเกิดใหม่ไง^^”