Unlimited Love นายตัวดี..ขอจุ๊บทีนะคะ

                              โอ้เย้  ตอนนี้ ฉันและนายเอเชีย  ได้เข้ามาสิงสถิตในบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้
หลังนี้แล้ว  พร้อมกับบรรดาข้าวมากมายที่ขมมาจากบ้านอย่างกับหนีสึนามิมา  
"นี่นาย  ช่วยฉันขนของหน่อยเดะ"
เงียบฉี่..........
 
"นายยยยยย~~  ช่วยฉันหน่อยยยย = ="  โอ้ยยย เขาไม่เห็นหรอว่าฉันต้องแบกกระเป๋าเสื้อผ้าอัน
เท่าบ้านอยู่คนเดียว  ฮึก~  
 
"อ้อนฉันสิ ^^"  ไอ้....-_-^ ถ้าไม่ติดว่าถือกระเป๋าอยู่นะ  แม่จะสกายคิกผ่าหน้าหล่อๆนั้นให้
 
"คุณเอเชียค๊าาาา  ช่วยดิฉันขนของหน่อยสิค๊าาาาาา"  เสียงหวานๆ อ้อนเต็มที่คะท่านผู้ชม  - -
 
"ฮ่าๆ ค่อยน่ารัก จุ้บทีดิ๊ ^3^"  ยึ้ยยยย  ลามปาม =_=  หมอนั้นทำปากจู๋ใส่  แต่ก็เดินมาช่วยฉัน
ขนของเค้าไปในบ้าน
เราต่างคนต่างจัดของของตัวเองในห้องนอน  อ้อ  บ้านพักหลังนี้มีห้องนอนสองห้องหนะ  ไม่ต้อง
นอนรวมกัน  
.
.
.
.
.
.
เฮ้อออออ  จัดของเสร็จซะที  เมื่อยชะมัด -0- อืมม ตอนนี้ก็สี่โมงเย็นแล้วแฮะ ฉันว่าจะออกไปซื้อ
ข้าวเย็นกินที่ตลาดนัดใกล้ๆบ้านพัก  ด้วยความหวังดี ฉันจึงเดินไปชวนนายเอเชีย 
 
"ฉันจะไปซื้อช้าวเย็น  นายจะไปด้วยปะ"
 
(- -)(_ _)(- -)(_ _) นายนั้นพยักหน้าหงึกหงัก  
 
ณ  ตลาดนัด  
"นายจะกินอะไรก็กินไปนะ แล้วมาเจอกันที่นี่ เคนะ"  ไม่รอคำตอบ  ฉันรีบเดินหนี  คิคิ นายนั้นต้อง
หลงตลาดแน่ๆ เพราะมันใหญ่มากกกกก  บิ๊กบึ้มมม~~~~~ ยิ้มให้กับแผนตัวเองแปป - -
 
"เอาข้าวผัดกุ้งกล่องนึงคะ" ฉันสั่งแม้ค้า
 
"เอาข้าวผัดกุ้งกล่องนึงครับ - -"  หือ ใครสั่งตามฉัน 
 
"เย้ย  นายมาได้ไงเนี้ย =="
 
"เดินตามมา - -"
 
"แล้วตามมาทำไม"
 
"ก้ฉันไม่เคยมาที่นี่  กลัวหลง"  นั่นแหละสิ่งที่ฉันต้องการ  ว๊ากกก ==
 
ระหว่างรออาหาร เขาก็ถามฉัน
 
"นี่  เธอชื่ออะไร"  
 
"นายยังไม่รู้ชื่อฉันอีกหรอ =="
 
"เธอไม่เคยบอก  ฉันจะรู้ได้ไงละยัยบ๊อง =__="  เออวะ  จะว่าไปฉันก็ไม่เคยบอกจริงๆแหละ
 
"โมจิ  ฉันชื่อโมจิ"
 
"น่ากินดี ^__^"  อะไรของนายฟะ 'น่ากิน' เนี้ย -///////- 
 
 
 
####################################