Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

By nooonaa

 

 

 

 

มาเก๊า I : มุมปาก

 

 

 

“เฮียเงิน!!”

 

เฮียมาอยู่นี่ได้ไงวะ แล้วทำไมมาอยู่ในห้องผม ผมรีบหยิบคีย์การ์ดขึ้นมาดู 1902  ผิดห้องป่าววะกรุ  ผมรีบวิ่งไปดูประตูห้อง  เออ...ก็ถูกนี่หว่า  มองเดินมาหาเฮียเงินที่อยู่ในห้องอีกครั้ง ในขณะที่เฮียแกยืนกอดอกมองผมนิ่งๆ แล้วนี่มันหนาวจะตายเฮียใส่แค่กางเกงยีนทำไมเนี่ย ไม่หนาวอ่อ ยังจะโชว์ซิกแพ็คอีก เดี๋ยวปั๊ดโชว์พุงพุ้ยของกรุบ้างแล้วจะหนาว

 

“เฮียมาอยู่ห้องผมได้ไง”

 

“ชั้นนี่สิถ้าต้องถาม  ว่านายเข้าห้องชั้นมาได้ไง แล้วยังมากินอาหารชั้นอีก  ไร้มารยาทที่สุด” โอ่...กรุถามเมิงแค่ประโยคเดียวเมิงเล่นด่ากรุเป็นชุด อย่าคิดว่ากรุกลัวเมิงนะ

 

“ก็นี่มันห้องผม ผมมีคีย์การ์ดห้องนี้” ผมชูคีย์การ์ดให้เฮียเงินดู  เฮียแกเหลือบตาดูนิดหน่อยก่อนจะเดินกลับไปในห้อง ผมเลยรีบเดินตามเฮียแกไปทันที

 

“ฮาโหล... มีคนเค้าบอกว่าห้องที่ชั้นอยู่ตอนนี้เป็นห้องของเค้า  มันหมายความว่ายังไงกัน” เฮียแกจ้องหน้าผมนิ่งเมื่อเห็นผมเดินตามเฮียแกเข้ามาในห้อง  เอาสะผมขาสั่นเลยครับ  ตาเฮียแกดุมาก น่ากลัวสุดๆ

 

“หรอ...อืม  อย่างนั้นหรอ.....ก็ได้ ชั้นจะดูให้” เฮียพูดแค่นั้นแล้วก็ตัดสายทิ้ง เฮียดูท่าทางหงุดหงิดนิดหน่อยจนผมเผลอถอยหลังออกห่าง  ดุชะมัดคนอะไรไม่รู้ไม่น่าเข้าใกล้อย่างที่สุด

 

“นายเป็นเพื่อนกับอาหวังหรอ” อยู่ดีๆก็ถามผมเสียงนิ่ง  อ่า...ฉี่ผมจะแตกแล้ว

 

“ใช่ครับ...แล้วเฮียเงินรู้จักมันได้ไง” เฮียมารู้จักคนดีๆอย่างอาหวังได้ไง สงสารแกวะเพื่อน มีใครเป็นเพื่อนก็ไม่เป็นมาได้เฮียน้ำเงินสุดโหดตระกูลน้ำ โชคดีวะเพื่อน

 

“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของชั้น แล้วอยู่ที่นี่ห้ามรบกวนชั้นด้วย  ชั้นต้องการสมาธิในการทำงาน” เฮียแกดุผมเสียงดังทำเอาผมสะดุ้งกลับไปตั้งหลักไม่ทันแล้วเดินหนีเข้าห้องไปไปเฉยเลยครับ แล้วที่เฮียพูดนี่หมายความว่าไงกัน อยู่ที่นี่ห้ามรบกวนชั้นด้วย  แสดงว่าเฮียเงินก็ต้องอยู่ที่นี่  แล้วผมก็ต้องอยู่ที่นี่  ตายละหว่ากรุ เจริญเนอะ มีคนเป็นพันๆล้านคนดันได้มาเจอเฮียเงินคนที่กีดกันความรักของผมตลอดแปดปี แล้วผมจะตายมั้ยเนี่ย  แต่ว่าอาหวังไม่เห็นบอกผมเรื่องนี้เลย  เรื่องที่ผมต้องมาอยู่ร่วมกับใครเนี่ย

 

ต้องเคลียร์สักหน่อย

 

ผมรีบกดโทรศัพท์หามันทันที  สักพักมันก็รับสาย

 

(ว่าไงเมิง เมื่อกี้เฮียเงินเพิ่งโทรมาหากรุเองนะ  กรุนึกว่าเฮียแกจะเคลียร์กับเมิงแล้ว) อ่อ...แม่.งเคลียร์กันได้รู้เรื่องมากเลยเมิง  กรุก็ไม่เข้าใจเคลียร์กันอีท่าไหนกรุยังงงอยู่เลยเนี่ย

 

“เคลียร์อะไรวะ แล้วทำไมกรุต้องมาอยู่กับเฮียเงินด้วย  แล้วเมิงไปรู้จักกับเฮียแกได้ไง  ทำไงไม่บอกกรุก่อน” ผมเริ่มอารมณ์เสียแล้วครับ เรื่องมันจะเยอะไปไหน ทำไมไม่ให้ผมดี๊ด๊าสนุกไปวันๆอย่างชาวบ้านชาวช่องเค้าบ้าง   ผมละเซ็งจริงๆ

 

(ถ้ากรุบอกเมิงแล้วเมิงจะมาอยู่มั้ย นิสัยเอาแต่ใจเมิงนี่ที่หนึ่ง ก็กรุบอกแล้วว่ามันไม่มีที่ให้เมิงนอนเมิงก็ยังเสือกจะมาที่นี่ กรุเลยหาได้เท่านี้ บุญหัวเมิงเท่าไหร่แล้วที่เฮียเงินให้เมิงนอนด้วยไอ้ห่า) ดูมันด่าผมดิ  มันเหมือนได้ทีเลยด่าสักหน่อยเลยอะ เมิงแค้นอะไรกรุไอ้ตี๋ เมิงบอกมาตรงๆเลยมา

 

“ไม่เกี่ยวเว้ย งั้นให้กรุไปนอนกับเมิงก็ได้  เมิงมารับกรุเดี๋ยวนี้เลย” ผมเริ่มขึ้นแล้วครับ  อารมณ์เสียเว้ยไม่ได้ดังใจสักคน

 

(ไม่ได้ น้องกรุมาเที่ยวที่นี่  กรุไม่ไว้ใจเมิง คำไม่มีหางแม่.งเอาหมด) เห้ยปักปำวะ กรุอะสุภาพบุรุษนะเว้ย น้องเพื่อนกรุไม่เอาหรอก  แต่ถ้ายินยอมก็ยินดีเท่านั้นเอง

 

“ไอ้สั.ด เมิงหลอกด่ากรุนี่หว่า”

 

“ชั้นบอกว่าอย่าเสียงดังรบกวนชั้นไง ไม่รู้เรื่องรึไงห๊ะ!!!” อ๊ากกก  องค์ลงแล้ว ขอโทษครับเฮียเงิน  ผมผิดไปแล้ว

 

เฮียแกดูโกรธมากเลยครับ  เฮียเดินมาคว้าโทรศัพท์ผมไปแล้วตัดสายทิ้งทันที แถมยังจ้องหน้าผมอย่างกับจะกินหัวผมอย่างนั้นอะ น่ากลัวมากเถอะ

 

“ขอโทษครับ” ผมรีบยกมือขอโทษก่อนครับ เดี๋ยวเฮียกระตื้บผมทำไงอะ ยิ่งตรีนหนักๆอยู่

 

“ชั้นจะเตือนนายเป็นครั้งสุดท้าย ห้ามเสียงดัง!!” รู้แล้วครับ  ไม่ต้องโหดขนาดนั้นก็ได้  ผมเชื่อฟังคนง่ายไม่ดื้อแน่นอนครับ แล้วเฮียแกก็เข้าห้องปิดประตูเสียงดังปังไปเลย  ทริปนี้ผมจะรอดมั้ยเนี่ย  สาธุของปลอดภัยกลับไทยทีเถอะ เพี้ยง

 

พอเฮียเงินไปผมเลยได้เวลาขนของเข้าห้องของผมบ้าง  อ่า..ห้องของผมจะเป็นยังไงกัน  ว่าแต่..ที่นี่มีกี่ห้องกันวะ  อย่ามีห้องเดียวเชียวนะเมิง  กรุบึ้มคอนโดเมิงแน่  ผมรีบวิ่งไปดูภายในทันที นี่มันห้องเฮียเงิน นั่นไงๆประตู ผมเปิดเข้าไปอย่างไว ฟู่....โล่งอก มีอีกห้อง ยังดีเว้ยอาหวัง  ไม่งั้นกรุบุกถึงบริษัทเมิงแน่  น้องเสิงน้องสาวเมิงกรุก็จะเอา

 

ห้องกว้างใช้ได้เลยฮะ สวยดี แต่ตอนนี้สิเกิดปัญหาแล้วครับ  ผมหิวอะ  ท้องร้องแล้วด้วย นี่ก็เพิ่งจะสามโมงเย็นเอง ไปเที่ยวจัตุรัสเซนาโดดีกว่า  อยู่ห่างจากนี่ไม่ไกลด้วยสิ แล้วเดี๋ยวคืนนี้...สาวหมวยน้อยของพี่จ๋ารอพี่แปปนะ พี่กำลังไปหา แค่คิดก็สยิวกริ้วแล้วครับ อ่า...

 

ผมรีบแต่งตัวพร้อมออกเที่ยวทันที จะได้ไม่ขวางหูขวางตา ตาแก่ขี้ดุที่เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ช่างเค้าสิให้เน่าคาห้องตายไปเลยนิ่งดี โหดขนาดนี้

 

ว่าแต่กล้องพร้อม เสื้อโค้ดพร้อม แต่ว่าเงิน เงินกรุไม่พร้อม ตายละเว้ยลืมแลกเงิน เอาไงดีวะ เงินยูโรก็เหลืออยู่นิดเดียวจะพอมั้ยเนี่ย หิวก็หิว เอาไงดีวะ อาหวังไง ผมรีบโทรหามันทันทีแต่มันดันปิดเครื่อง ทำไงดีหว่า เหลืออยู่ทางเดียว....เฮียเงิน จะได้เงินหรือจะตายวะเนี่ย เอาไงดีวะ เอาเถอะนาชา คงไม่ถึงขั้นตายหรอก แค่โดนด่านิดๆหน่อยละมั้ง

 

ก๊อกๆ

 

"เฮียเงินครับ" เงียบเชียบเชียว ตายไปแล้วเรอะ

 

ก๊อกๆ

 

"เฮียเงินคร้าบบบย ยู้ฮู..."

 

"มีอะไร!" อ๊าก อย่าดุผม เฮียแกเปิดประตูออกมาอย่างแรง ทำเอาสะผมตกอกตกใจหมด

 

"คือผมยังไม่ได้แลกเงินอะ แล้วๆ..."

 

"นายเลยจะขอเงินชั้น" รู้ใจอะเฮีย

 

"ใช่ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปแลกคืนให้นะครับ ผมไม่รู้ต้องไปแลกที่ไหน" เฮียแกจ้องหน้าผมนิ่ง แต่ไม่พูดอะไรออกมากลับเดินเข้าห้องไป ผมเดินตามเข้าไปในห้อง ในห้องเฮียมีแต่เศษกระดาษเต็มไปหมดเลยครัย ผมเห็นกระดาษเป็นบึ้งๆอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือแถมมีสีเต็มโต๊ะไปหมด ผมกำลังจะเดินไปดูให้ชัดๆขึ้นหน่อยแต่เฮียกลับมาบังผมไว้

 

"จะทำอะไร!" เสียงดุอีกแล้วอะเฮีย ทำไมไม่พูดกับผมดีๆบ้าง คนกำลังเสียใจจากน้องของเฮียอยู่นะ

 

"ทำไมเฮียชอบดุผมจังครับ เฮียไม่เจ็บคอบ้างอ่อ ขึ้นเสียงตลอด เพลาๆบ้างเถอะครับผมเป็นห่วง" ผมถามเฮียอย่างอารมณ์เสีย ผมไม่ชอบเลยอะไรๆก็เสียงดัง เสียงดุใส่

 

"นี่นายกล้าสั่งชั้นเรอะ!!!!"  อ๊ากกก อย่างับหัวผมนะ ผมรีบถอยหลังหนีเฮียออกมานอกห้อง ขาผมสั่นไปหมด จะทำไงดีเนี่ย

 

"ผมขอโทษครับ" ผมรีบขอโทษเฮียแกยกใหญ่

 

"นี่เงิน" มือใหญ่ยืนเงินบึ้งหนึ่งมาให้ ผมรีบรับมาไว้ทันที

 

"ขอบคุณครับ" ผมกล่าวขอบคุณแล้วจะเดินออกจากห้อง แต่เฮียเงินเรียกผมไว้ก่อนที่จะทันได้จับลูกบิดประตู

 

"นายจะไปไหน"

 

"ไปเที่ยวจตุรัสเซนาโดครับ ตอนนี่น่าจะทันอยู่" ผมตอบเฮียแก แต่เฮียแกก็มองผมเฉยๆเหมือนรับฟังไว้เท่านั้น ผมละหมันไส้หน้าหล่อๆนั้นชะมัด ใบหน้านั้นที่ไม่เคยยิ้มให้ผมเลยสักครั้งตั้งแต่เจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ เฮียแกคงจะเกลียดผมเอาเรื่อง แต่ช่างสิในเมื่อผมคงไม่ได้น้ำมนต์แล้วผมก็คงไม่ต้องแคร์ใครทั้งนั้น ผมจะเล่นเฮียแกด้วยถ้ามายุ่งกับผมมากๆ ผมสู้คนนะเว้ยเฮียเงิน เตือนไว้ก่อน เตือนไว้ในใจด้วย แหะๆ

 

"อืม...ระวังตัวด้วย" เฮียพูดแค่นั้นก่อนเดินเข้าห้องไป ปล่อยให้ผมใจเต้นแรงอยู่คนเดียวอย่างนั้น ก็ดูเฮียแกสิ บอกผมให้ดูแลตัวเองได้อ่อนโยนขนาดนั้น เหมือนเป็นห่วงผมอย่างนั้นแหละ

 

ผมยืนนิ่งอยู่หน้าห้องเฮียเงินอยู่นานก่อนจะเผลอยิ้มออกมา เฮียเงินคงจะไม่ได้รังเกียจผมอย่างที่ผมคิดหรอกมั้ง คนเกลียดกันคงไม่เป็นห่วงกันหรอก ผมรู้สึกดีใจจังครับ

 

ผมเดินออกมาจากคอนโดอย่างอารมณ์ดี พอออกมาสู่โลกภายนอกนี่หนาวชะมัด ผมเปิดแผนที่ออกดู ถ้าเดินจากตรงนี้ไปอีกหน่อยก็จะถึงจัตุรัสเซนาโดแล้ว ผมตัดสินใจเดินตามแผนที่นี่ไปเรื่อยๆ เดินไปถ่ายรูปไป มันสวยมากเลยครับ บ้านเมืองเค้าสะอาดจริงๆ แล้วคุณเชื่อมั้ย ที่นี่เด็กนักเรียนตัวเล็กๆเดินกลับบ้านกันเอง ผมมองเด็กเหล่านั้นเดินผ่านผมไปแล้วโบกมือยิ้มทักทายผม ผมเลยเก็บภาพน่ารักๆนั้นไว้ได้หลายรูป เป็นมิตรดีจัง ผมเดินผ่านสวนสาธารณะที่อยู่หน้าคอนโดได้ไม่ไกลก็ถึงจัตุรัสเซนนาโดสักที คนเยอะมาเลยครับ มันคงเป็นเพราะว่าช่วงอากาศหนาวพอดีคนเลยมาเที่ยวที่นี่เยอะมาก เดินนี่แทบแบนเป็นกล้วยตาก

 

ผมเดินดูของได้สักพักอยู่ดีๆก็มีผู้ชายตัวใหญ่เดินมาชนผมด้านข้าง ทำเอาผมแทบจะล้มลงไปกลับพื้น แต่คงเป็นความโชคดีของผมที่มีใครบางคนมาช่วยผมไว้ทัน เค้ารับผมไว้จากข้างหลังทำเอาหลังผมชนกับแผ่นอกแข็งแรงนั่น ผมรีบหันไปขอบคุณเค้าทันทีที่ผมทรงตัวได้

 

"Thankyou,sir." ผมก้มหัวให้เค้าเล็กน้อย

 

"ไม่เป็นไร ทีหลังหัดระวังตัวบ้างนะ" ชายคนนั้นพูดออกมาเป็นภาษาไทยทำเอาผมอึ้ง เสียงคุ้นๆอ่า ผมรีบเงยหน้าขึ้นมอง ชัดเลยครับ

 

"เฮียเงิน มาได้ไง" เฮียเงินเองครับ มาจากไหนกันเนี่ย แถมแต่งตัวได้น่าหมันไส้มาก ไม่ใส่เสื้อกันหนาวด้วยใส่เสียเสื้อยืดสีเทาตัวบางกับแจ็คเก็ตสีดำตัวใหญ่ไว้เฉยๆ นี่เฮียแกเป็นพวกท้าลมหนาวรึไงกัน

 

"พอดีเบื่อๆ เลยออกมาเที่ยว" เฮียแกหยักไหล่เหมือนไม่ค่อยสนใจสิ่งที่ผมถามไป แล้วหันไปมองรอบๆ

 

"ตามมาก็บอกมาเถอะ" ผมพูดกับตัวเอง

 

"ว่าอะไรนะ" เห้ยหูดีชะมัด อุตส่าพูดเบาๆแล้วนะ

 

"ดีครับจะได้มีเพื่อนเที่ยว แล้วนี่เฮียเที่ยวที่ไหนบ้างแล้วครับ" แถก่อนกรุ เดี๋ยวเจอดี

 

"ยังเลย มาถึงเมื่อสองวันก่อนก็ต้องแก้งานทั้งวัน" เฮียพูดอย่างเหนื่อยเอาผมสะเห็นใจ การทำงานนี่มันเหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอ ผมอยากเที่ยวอย่างนี่ไปเรื่อยดีกว่าอีก

 

"งั้นไปเที่ยวกับผมนะครับ" ผมชูหนังสือเดินทางที่ซื้อมาเพื่อเที่ยวที่นี่โดยเฉพาะ เฮียมองหนังสือผมนิดหนึ่งก่อนพูดออกมา

 

"ฝากตัวด้วยแล้วกัน" เฮียแกพูดออกมาเสียงนิ่งแต่มันดูใจดีมาก ผมเผลออมยิ้มทันทีที่ฟัง เราสองคนเลยตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆ ชมร้านนู้นออกร้านนี้ เฮียแกไม่บ่นสักคำเลยครับพอผมแวะดูของ กลับยืนรอผมนิ่งๆอยู่ข้างๆ พอผมถามว่าอันไหนสวย เฮียแกก็ใจดีช่วยผมเลือก นิสัยแบบนี้สาวหลงตายเลยครับ ขนาดผมเองผมยังรำคาญแต่เฮียเงินนี่ใจเย็นสุดๆ

 

"เฮียเงินครับ กินทาร์ตไข่กัน" ผมเห็นสองข้างทางของจัตุรัสเซนนาโดก่อนถึงซากประตูโบสถ์เซนต์ปอล มันส่งกลิ่นหอมทำเอาน้ำลายผมไหลอย่างกับเปิดก๊อก เฮียแกพยักหน้าให้ก่อนจะเดินตามผมไปที่ร้านๆหนึ่ง คนต่อแถวยาวมากเลยครับ ผมเข้าไปต่อแถวในขณะที่เฮียแกก็มาต่อท้ายผมเช่นกัน

 

"เฮียเอากี่ชิ้นครับ" ผมหันไปผมเฮียเงินที่สูงกว่าผม นี่ผมสูงแค่คางเฮียเองอะ ทำไมสูงกันขนาดนั้น เฮียแกส่ายหน้าให้ผมน้อยๆ

 

"ไม่เอา ไม่ชอบของหวาน" เอ้า...แล้วมาต่อแถวทำไมเนี่ย ทำไมไม่ไปยืนรอที่อื่น แต่ช่างมันเถอะ อย่างต่อก็ต่อ

 

พอถึงคิวผม ผมละตื่นเต้นชะมัดจะได้กินแล้ว ผมสั่งสองกล่องทันที อ่า...หอมจริงๆเลย ผมรีบพาเฮียเงินมานั่งใกล้ๆประซากประตูโบสถ์แล้วหยิบทาร์ตไข่ขึ้นมากิน มันร้อนแล้วหวานนุ่มกำลังดีเลยครับ ไม่หมือนกับที่ขายในเคเอฟซีหรือร้านทั่วไป

 

"กินดีๆสิ เลอะหมดแล้ว" ตัวผมชะงักกึกเลยครับ เมื่ออยู่ดีๆเฮียเงินก็เอามือใหญ่นั้นมาเช็ดทาร์ตไข่ตรงมุมปากผมออก เฮียแกจับคางผมไว้เบาๆแล้วเช็ดออกให้ ใจผมสั่นระรัวจนจะทะลุออกมาข้างนอก ไม่อายคนอื่นเค้ารึไงกัน ผู้ชายของคนมานั่งเช็คปากให้กันเนี่ย ผมเลยรีบเบี่ยงประเด็นทันที

 

"ลองทานสิครับ อร่อยนะ ไม่หวานแน่นอน" ผมยืนทาร์ตไข่อันใหม่ไปให้ แต่เฮียเงินมองหน้าผมเฉยแถมเลิกคิ้วมองเหมือนไม่เชื่อที่ผมพูด

 

"จริงๆครับ ลองดู" เฮียพยักหน้ารับก่อนจะจับที่ข้อมือผมไว้กับที่แล้วใช้ปากเรียวสวยงับทาร์ตไข่ในมือผม ตัวผมแข็งเลยครับ ทำไมไม่รับไปกินเองเล่า ให้ตายเถอะ หน้าผมร้อนอย่างกับอบซาวน์น่า

 

"อืม...อร่อยดี" เฮียเคี้ยวไปชมไปไม่สนใจใคร แต่ผมนี่สิจะตายเอา

 

"แล้วทำไมไม่เอาไปกินเองเล่า คนตั้งเยอะตั้งแยะไม่อายเค้ารึไงกัน" ผมบ่นออกมาเป็นไฟอย่างลืมตัว นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย มือไม้สั่นไปหมด

 

"หึ" เฮียเงินส่งเสียงแค่นั้นแล้วออกตัวเดินไปดูซากประตูโบสถ์ต่อ ปล่อยให้ผมนั่งหน้าร้อนอยู่คนเดียว บ้าจริง

 

"เฮียเป็นคนยังไงกันแน่ เฮียเงิน" ผมบ่นกับตัวเองเสร็ตก่อนจะเก็บทาร์ตไข่แล้ววิ่งตามเฮียเงินไป ตอนนี้หัวผมสับสนไปหมด เฮียแกเหมือนจะโหดแต่ก็ใจดี เหมือนจะขี้หงุดหงิดแต่ก็ใจเย็น ผมตามเฮียไม่ทันแล้วนะครับ

 

 

เฮียเงิน

 

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

130427