Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

9.6

เขียนโดย nooonaa

วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.44 น.

  36 ตอน
  25 วิจารณ์
  57.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 23.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

26) ไทยแลนด์ XXIV : พ่อผัว แม่ผัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

By nooonaa

 

 

ไทยแลนด์ XXIV : พ่อผัว แม่ผัว

 

 

"นาชา"

 

"หือ.." 

 

"เข้ามาใกล้ๆกรุหน่อย" แขนหนาดึงเอวผมที่หันหลังให้ให้เข้าไปหาแผ่นอกกว้างนั้นมากขึ้นก่อนที่เฮียจะกดจูบลงมาที่ต้นคอผม ผมเลยเอาแขนอีกข้างของเฮียมาหนุนแล้วประสานมือไว้นั้นแน่นยิ่งขึ้น

 

อุ้งมือ อ้อมแขน แผ่นอกหนาและรอยจูบที่ผมฝันหามาตลอดหนึ่งเดือนเต็มในที่สุดผมก็ได้มันกลับคืนมา ถึงแม้ว่าเฮียจะนิสัยเหมือนเดิมแต่ผมก็ชอบกว่าตอนที่ไม่มีเฮียอยู่ มันทรมานกว่าหลายเท่า

 

"คิดอะไรอยู่" เสียงนุ่มกระซิบถามผมจนผมต้องกระชับแขนแกร่งนั้นให้แน่นไปอีก

 

"ผมแค่ดีใจที่เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก" ผมดีใจจริงๆนะ จนผมกลั้นยิ้มไม่เคยได้เลยสักครั้ง

 

"หึ เด็กวะ" 

 

"โห่...เฮียเงิน หมด(อา)รมณ์เลยวะ หวานบ้างดิ" คนเค้ากำลังเคลิ้มๆนี่มาแป๊กสะ บรรยากาศเขาก็เป็นใจให้ มีแต่เมิงนี่แหละ

 

ขวานผ่าซากตลอด!!!

 

"เมิงชอบแบบหวานๆรึไง" แหนะ! ยังจะมาขึ้นเสียงใส่ผมอีก น่าเบื่อจริงๆ 

 

"ไม่ได้ชอบ แต่ก็อยากให้เฮียทำแบบนั้นบ้าง" ผมลุกขึ้นมาเท้าคาบาแผ่นอกเฮียก่อนจะมองใบหน้าหล่อนั้น มันหล่อแบบที่ผมคุ้นเคยจนผมเผลอเอานิ้วเรียวไปไล้ตามแนวสันคางแหลมนั้นเล่น 

 

"ไอ้หวานๆแบบนั้นเมิงทำให้กรุก็พอ" ทำให้เฮียงั้นหรอ 

 

"ผมทำไม่เป็นหรอก"

 

"ก็ที่เมิงทำอยู่ตอนนี้ไง" ทำอยู่ตอนนี้ ที่ผมมานอนมองหน้าเฮียเนี่ยนะ  

 

อ๊าก! น่าอายวะ

 

ผมเลยทำท่าจะลุกขึ้นจากอกเฮียแต่เฮียกลับกอดเอวผมไว้แน่น คือมันไม่มีอะไรหรอกนะเฮียเงิน คือว่า...กรุเริ่มเขินเมิงและละ เรื่องจริง

 

"ทำต่อสิ กรุชอบ" แหนะ...ยังจะมาแซวกรุอีก ทะเล้นจริงนะเมิงเนี่ย

 

"ไม่เอาแล้ว" ผมเลยแกล้งทำเป็นมุดหน้าลงกับอกหนานั้นจนเฮียหัวเราะใส่ผม

 

"น่ารักอีกแล้วนะเมิง"

 

"พอเลย พูดงี้มีต่อแน่ ไม่ต้องพูดแล้ว" ผมรีบยกมือปิดปากเฮียไว้ไม่ให้พูดต่อ ก็ไอ้คำนั้นถ้าเฮียพูดออกมาอีกก็แสดงว่าผมต้องเสียประตูให้เฮียอีกแน่ แค่นี้ก็จะแย่แล้ว

 

คนอะไรไม่เคยถนอมเมียเมิงเลยสักนิด แต่พอเห็นกรุเจ็บนี่ดันชอบสะ

 

สรุป...ผัวกรุซาดิส

 

มากๆด้วย

 

แต่ตอนนี้ก็จะสองทุ่มแล้ว ผมอยู่บนเตียงกับเฮียไม่ไปไหนตั้งแต่สิบโมง นี่เรานอนหมกกันอยู่อย่างนี้มากี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย แม่หญิงเองก็มาเรียกพวกเราลงไปทานข้าวตั้งหลายรอบแต่เฮียแกก็ยังไม่หายอยากเลยอดกินไปสะทุกมื้อ จะว่าไปผมเริ่มหิวอีกแล้ว

 

"เฮียเงิน ผมหิวแล้ว"

 

"เมิงยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า" เพิ่งรู้รึไง ว่ากรุอดข้าวอดน้ำมาทั้งวันเพื่อให้เมิงกินกรุแทนเนี่ย

 

"อื่อ"

 

"เมิงอยากกินอะไร" ผมชอบจังเวลาเฮียถามว่าอยากกินอะไร มันเหมือนกับเฮียสนใจและกำลังเอาใจผมอยู่

 

"สปาร์เก็ตตี้มั้ย กับไส้กรอกด้วย" 

 

"ครับ" ผมยิ้มรับอย่างเป็นปลื้ม เฮียยังจำได้ทุกอย่างว่าผมชอบกินอะไร น่ารักจริงๆ

 

"ปะ ลุกสิ"  ลุกอ่อ

 

"ลุกทำไมอะ" ผมถามเฮียอย่างงงๆแต่เฮียก็ยังดึงผมให้ลุกขึ้น

 

"ก็ลงไปหวัดดีพ่อผัวแม่ผัวเมิงหน่อยสิ" อะไรนะ!!!  อย่ามาตลกใส่กรุนะเว้ย มันเรื่องเล่นๆที่ไหนกัน

 

"แล้วพ่อเสือจะไม่ว่าหรอเฮีย ผมกลัวนะ ยิ่งดุๆอยู่ๆ" ผมรีบดึงเฮียกลับมานั่งที่เตียงแล้วถามใหญ่

 

"เมิงเป็นเมียน้ำเงินจะกลัวไรวะ" โอ๊ะดูปากมันดิ กรุจะกลัวเพราะเมิงพูดนี่แหละ มันใช่เรื่องเล็กป่าววะ

 

"มาสิ" เฮียยืนมือมารอรับผมที่ยังคงไม่มั่นใจอยู่ แต่วันใดวันหนึ่งพวกท่านก็ต้องรู้อยู่แล้ว

 

"จับไว้แน่นๆเลยนะเฮีย" ผมเอื้อมมือไปจับมือเฮียไว้ก่อนที่เฮียจะกระชับมันแน่นยิ่งขึ้น

 

"มันแน่อยู่แล้ว"

 

 

 

"น้ำเงิน หิวมั้ยลูก กว่าจะพาน้องลงมากินข้าวได้นะ " แม่หญิงบ่นเสียงเบาเมื่อผมกับเฮียเดินลงมาข้างล่าง แต่พอผมได้เจอพ่อเสือกับเฮียมันนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นผมกลับชักไม่แน่ใจว่ามันจะดีรึป่าวที่เราจับมือกันแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจชักมือกลับแต่เฮียก็จับมันไว้แน่นและดึงผมจนมาถึงที่ห้องนั่งเล่นนั้น 

 

"พ่อเสือ แม่หญิง นี่นาชาเมียผมครับ" อะไรนะ เมิงจะตรงขนาดนั้นเลยหรอวะ ไม่รอจังหวะเหมาะๆหน่อยรึไง ผมนี่หน้าซีดไปเลยครับ เห็นลางร้ายเริ่มคืบคลานมาแล้วละ ส่วนพ่อเสือกับแม่หญิงได้ยินที่เฮียพูดนี่ตาค้างตกใจไปเลยครับ ผมเลยเดินไปหลบอยู่ที่หลังเฮียแต่เฮียกลับดันผมออกมาให้ประจันหน้าพวกท่านอีกครั้ง

 

"น้ำมันนี่พี่สะใภ้เมิง" เห้ย! พูดแบบนี้เลยหรอวะ แล้วกรุจะทำไงวะเนี่ย

 

"สวัสดีครับพ่อเสือ เฮียมัน" ผมยกมือไหว้พวกท่านก่อนจะมาไหว้เฮียมันที่มองผมด้วยสายตากรุ่มกริ่มยังไงก็บอกไม่ถูก

 

"เอาจนได้นะเฮียเงิน หึ" แล้วเมิงหมายความว่าไงวะเฮียมัน

 

"เรื่องของกรุ" เฮียดุเฮียมันที่ปากหมาใส่ แต่เฮียมันกลับหัวเราะชอบใจใหญ่

 

"น้ำเงิน มาคุยกับพ่อหน่อยสิ"พ่อเสือที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมาเสียงเข้ม เฮียพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปนอกบ้านพร้อมพ่อเสือ ผมมองตามจนทั้งสองหายไปก่อนที่แม่หญิงจะเดินมาจูงมือผมเข้าไปในครัว

 

ท่านเงียบตลอดทางจนผมนั่งลงกับเก้าอี้ที่ตรงหน้าผมมีกับข้าวสามสี่อย่างวางไว้อยู่ก่อนที่แม่หญิงจะเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับจานข้าวสวย แต่ผมรู้สึกได้ครับว่าบรรยากาศมันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว เกิดเรื่องขึ้นจนได้สิหน่า

 

"ทำไมถึงทำอย่างนี้ห๊ะ!!!" เสียงตะคอกดังลั่นนอกบ้างทำเอาผมตกใจไปหมด มันเป็นเสียงของพ่อเสือแน่ผมจำได้ แล้วก็มีเสียงของเฮียมันที่คอยห้ามอะไรบ้างอย่างอยู่ ผมเริ่มจะรู้สึกไม่ดีแล้วครับ ผมต้องไปช่วยเฮียเงิน

 

"ปล่อยให้พ่อเค้าจัดการน้ำเงินเถอะลูก นาชาหิวมั้ยจ๊ะ ทานได้เลยนะ แม่แบ่งไว้ให้แล้ว" แม่หญิงพยายามที่จะให้ผมคลายกังวลซึ่งผมเองก็รู้ ผมเลยทำได้แค่นั่งกินข้าวรอเฮียไปพลางๆ แต่ใจผมอยากไปช่วยเฮียเงินแล้ว ถึงแม้ว่าผมจะไปขัดแข้งขัดขาเค้าเถอะ

 

"ไม่ต้องห่วงน้ำเงินหรอกลูก ว่าแต่พวกหนูสองคนคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่" สายตาของแม่หญิงที่มองมามันดูเสียใจที่เกิดเรื่องแบบนี้ ผมเองก็เสียใจครับแม่หญิง

 

"ผมขอโทษครับแม่หญิง ผมขอโทษ" ผมก้มหน้ายอมรับผิดทุกอย่าง ผมไม่มีหน้าจะขอแก้ตัวหรอกผมมันแย่จริงๆ

 

"จะขอโทษทำไมละลูก แม่สิต้องขอโทษที่น้ำเงินบังคับให้หนูมาเป็นแบบนี้ แม่รู้จักนิสัยลูกชายแม่ดี"

 

"นิสัยอะไรหรอครับ" ผมเงยหน้าขึ้นมาถามเมื่อได้ยินที่แม่พูด

 

"น้ำเงินนะเป็นพวกที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ ยิ่งของที่ตัวเองชอบจะไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่ "

 

"จริงหรอครับ ผมรู้แต่ว่าเฮียชอบดุผมเท่านั้นเอง" ดุทุกวันทุกเวลาเลยด้วย น่ากลัวสุดๆ

 

"ก็เฮียเค้าเป็นพี่ชายคนโตนี่ก็ต้องคุมคนในบ้านให้ได้" ผมก็เป็นพี่ชายคนโตนะแต่ผมไม่เห็นต้องทำไรเลย แค่ไม่ทำใครท้องก็พอ(แม่สั่งมาครับ แหะๆ)

 

"นาชา มาคุยกับพ่อหน่อยสิ" เสียงพ่อเสือดังมาจากหน้าห้องครัว ผมหันไปตามเสียงด้วยมือที่สั่นและเปียก

 

"ครับพ่อเสือ" ผมเดินไปหาพ่อเสือที่เดินไปรอที่ห้องนั่งเล่น ที่นั่นมีเฮียเงินนั่งอยู่ แต่หน้าเฮียนี่สิทำไมปากกับคิ้วแตกขนาดนั้นน่ะ

 

"เฮียเงิน..." ผมรีบตรงไปดูหน้าเฮียที่แดงไปหมด อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้พ่อเสือทำเฮียน่ะ

 

"ไม่เป็นไร กรุไม่เจ็บหรอก" ใบหน้าหล่อส่งยิ้มมาให้ผมพร้อมกับจับมือผมไว้แน่น ผมหันไปมองพ่อเสือที่จ้องพวกเราอยู่ด้วยสายตาที่ผมเองก็ไม่เข้าใจ ผมเริ่มใจไม่ดีอีกแล้ว

 

"นาชา พ่อขอโทษแทนน้ำเงินด้วยนะลูกที่มันหยามศักดิ์ศรีของลูกแบบ" อะไรกันครับพ่อเสือ หยามอะไรกัน

 

"ถ้านาชาต้องการให้พ่อจัดการยังไงกับน้ำเงินก็บอกพ่อมา จะแจ้งความก็ได้"

 

"แจ้งความ แจ้งไปทำไมครับ" นี่พูดอะไรกันเนี่ย

 

"ก็ที่มัน...มันปล้ำลูกไงละ" 

 

ห๊า!!!....ปล้ำผมงั้นหรอ 

 

"พูดแล้วก็ขึ้น แกนี่มันลูกผู้ชายป่าววะ ทำไมไม่ขอเค้าเอาดีๆ ไปปล้ำทำไมให้เสียชื่อไอ้เสือหมด แกนี่ไม่มีน้ำยาจริงๆ น้ำเงิน!!!"

 

เห้ย!! คนละเรื่องและพ่อเสือ

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

130521 อ้าย!พ่อเสือ มันน่ะปล้ำลูกชายพ่อ อย่าไปหลงกลนาชามัน 5555 เม้นให้กันบ้างนะคะ เอาพันเม้นเลยนะคะ 555 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา