Helloween ! ฮาโลวีน แห่งความรัก ... 1

#สีคราม
"o.o"
ผมค่อยๆลืมตาหลังจากที่รู้สึกว่าจะหลับไป...ผมมองไปรอบๆห้องเห็นสีฟ้าน้องสาวผมนอนอยู่...จำได้ว่าก็ที่ผมจะหลับไป...ซีโฟก็อยู่นี้นา ... หาไปไหนนะ ...ผมลุกขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้องไป...อ่าไม่อยากเชื่อเลย ...ซีโฟยืนอยู่ที่หน้าประตู ... ทำอะไรของเค้านะ...ผมเดินเข้าไปหาซีโฟ....
"โฟ .. ทำไร-"
ผมยังพูดไม่ทันจบผมยืนนิ่งไปเลย...ซีโฟกำลัง...จ...จูบกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้...รู้สึกเหมือนเค้าจะรู้ว่าผมยืนอยู่ข้างหลังซีโฟผลักผู้หญิงคนนั้นออก ทำให้ผมเห็นน่าเธอได้ชัดเจน...
"สายฝัน...ไอ้โฟ..."
ผมยืนอึกอยู่ซักพัก ทั้งสองคนเงียบไป ไม่พูดอะไรเลย...
"โอนี่จัง ... มีอะไรหรอ?"
"สีฟ้า ... อย่าเข้ามา "
ผมพูดพรางดันสีฟ้าให้กลับไปที่ห้อง..แต่คงไม่ทันแล้วละ..เธอปัดมือผมออก...แล้วทำน่าโมโหแบบสุดขีด...แย่ๆงานนี้ ...
"นี้มันอะไร ? สายฝัน ? "
"ฟ...ฟ้า ฟังเราก่อนนะ คือ...เรา..จะมาหาเธอแต่ว่าพี่ซีโฟเค้ามา-"
"ฝัน ! อย่าโกหก ! เธอเป็นคนจูบพี่เองไม่ใช่หรอ ?!"
"มันยังไงกันแน่ ! ฝัน ! บอกความจริงมา ! ฝัน !!"
ฟ้าเดินเข้าไปเขย่าตัวสายฝัน ... ส่วนไอ้โฟเดินมาหาผม ...
"มึงเชื่อกูใช่มั้ย ?"
"ก...กูไม่รู้ ... "
"งั้นหรอ...ตามกูมาทีให้สองคนนั้นเคลียกันเอง..."
มันพูดจบผมเองก็ลังเลอยู่เหมือนกัน....ทำไงดีละ...ผมมองไอ้โฟแล้วพยักหน้าแล้วเดินตามมันไปที่ห้องนั่งเล่น...ให้ตายเถอะ อย่างให้เป็นความฝันจริงๆ ผมไม่อยากเชื่อว่คนอย่างฝันจะทำตัวแบบนี้...แล้วก็ไม่อยากเชื่อว่าไอ้โฟที่มันเคยบอกว่ามันรักสีฟ้าคนเดียว...จะยอมให้ฝันจูบ...
"เรื่องมันเป็นแบบนี้มึงจะเอาไงต่อโฟ ? สีฟ้าคงเกรียดมึงแน่ๆ"
"กูรู้ ...จะให้ทำไงได้ละ อยู่ๆยัยนั้นก็พุงเอามาจูบกูเฉย? จะให้กูทำไงละ "
กรี๊ดดดดดดดดด  !!!!!!!1
อยู๋ก็มีเสียงกรี๊ดดังออกมาจากข้างนอก ...เด๋วนะสีฟ้า กับสายฝันอยู่ข้างนอกนี่ ? เกิดอะไรขึ้นเนี้ย ....ผมมองหน้าไอ้โฟประมาทว่าเกิดอะไรขึ้นออกไปดูมั้ย ? โฟพยักหน้า แล้วพวกเราก็วิ่งออกไป...
"ฟ้า ! เกิดอะไรขึ้น ? "
"T^T"
ฟ้าไม่ตอบแต่กลับชี้ออกไปหน้าบ้านแล้วร้องไห้ไม่อยู่ ผมมองไอ้โฟประมาทว่าดูสีฟ้าหน่อยแล้วผมก็เดินออกไปหน้าบ้าน ... กลิ่นคาวเลือกีแดงของให้ซัก .... ผมค่อยๆมองไปรอบๆเห็นรถคันนึงจอดอยู่นิ่งๆกับที่แล้วเหมือนมีคนนอนอยู่ใต้รถ ...ผมเอามือปิดปากด้วยความที่อยยากอาเจียนแบบสุด ..ผมค่อยๆเดินไปที่รถคันนั้น...
"เกิดอะไรขึ้นคับ ?"
ผมถามคนขับรถคันนั้นแต่เค้าเงียบไม่ตอบอะไรผมเลย...มันแปลกๆนะ ... ยิ่งเข้าใกล้รถกลิ่นคาวเลือดยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ...ผมไม่สนใจคนขับรถแล้วค่อยๆเอนตัวลงไปมองใต้ท้องรถ...
"ไม่จริง ...!! สายฝัน !!!"
โอ้วว ไม่นะ !!! สายฝันนอนอยู่ใต้ท้องรถ...กลิ่นเลือดมันเตะจมูกผมมากๆ ...ให้ตายเถอะ... ตอนนี้ผมอะไรไม่ได้เลย ...  บ้าจริง ! ผมต้องเสียคนที่ผมรักไปอีกแล้ว....
"พ..พี่สีคราม..."
เสียงของใครบางคนเรียกชื่อผมด้วยเสียงแหบเบา ... ผมมองไปตามเสียง...
"เห้ย !!! สายฝัน ! ... "
พระเจ้าช่วยหน้าของเธฮเละมาก ...แล้วมันสยองมากๆเลย เธอค่อยเอื้อมมือมา...ใบหน้าแสนปวดร้าวของเธอ...กลิ่นเลือดของเธอ...ให้ตายเถอะนี้มันความจริงหรอ ?! ไม่นะ!!
"ไม่...ไม่นะ ไม่ !!!!!"
"คราม คราม !"
"..."
"ไม่เป็นไร...กูอยู่นี่คราม ...ไม่เป็นไร..."
ความฝัน ?
"ไอ้โฟน... สายฝันละ ! สายฝันอยู่ไหน !"
"ใจเย็นๆ สายฝันเค้าไม่อยู่ที่นี้มึง ...มึงใจเย็นก่อนๆ"
ผมค่อยๆสูดหายใจเข้าช้า..แล้วก็ตั้งสติได้...
กิ๊ง ก๊อง...
"เด๋วกูมานะ..."
"ไม่เป็นไร ... กูไปเอง"
ไอ้โฟมองหน้าผมอึกนิดหน่อย...ผมจับมือโฟไว้ ... แล้วมันก็ยิ้ม แล้วค่อยๆนั่งลง...ผมเดินไปที่ประตูหน้าบ้านลังเลอยู่ว่าจะเปิดดีไหม ? ผมค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดประตู
"สวัดีค่ะ ^^"
"สาย...ฝัน..TT"
ผมวิ่งเข้าไปกอดสายฝัน ดูเหมือนเธอจะงง แต่เธอก็เอื้อมมาลูบหัวผม...
"ไม่เป็นไรๆ ฝันอยู่นี้.."
เธอปลอดภัย...ดีจัง... ดีจังเลย....