รักอันตราย ก๊วนรัก ท้าทาย หัวใจ มาเฟีย 18+

ท่าเรือแหลมฉบัง
หลังจากที่ฉันกับโนอาห์หนีกลุ่มชายชุดดำไปทำให้เราหลงอยู่ในป่า แต่ในที่สุดเราก็หาทางออกจากป่าจนได้ และวันนี้เขาพาฉันมาหาคำใบ้สถานที่สุดท้ายที่ท่าเรือแหลมฉบัง จากป้าเนียนร้านขนมคุณยาย ตอนนี้เราเดินอยู่บนท่าเรือแต่ไม่พบเบาะแสอะไรเลยสักอย่าง ตอนนี้ฉันกับโนอาห์กำลังเดินตรวจเรืออยู่ เผื่อว่าจะมีเบาะแสซ่อนอยู่ในเรือบ้าง 
"เจอไหม " เขาเดินมาถามฉันในขณะที่ฉันเดินหาอยู่ตรงนอกเรือยอร์ช แต่ก็ไม่พบอะไรสักอย่าง
"ไม่อ่ะ " ฉันส่ายหัวบอกเขาไป แต่ตาฉันดันไปสะดุดกับอะไรสักอย่างเข้า นั่นมัน กลุ่มชายชุดดำนี่!! มันต้องมาแก้แค้นโนอาห์แน่เลย คู่กรณีของโนอาห์ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
"โนอาห์ เราต้องหนี!" ฉันหันไปบอกโนอาห์และชี้ไปที่กลุ่มชายชุดดำที่กำลังตามหาเราอยู่
"เข้ามาในเรือ ลูมิน่า!" โนอาห์ขับเรือออกไปอย่างเร็ว ฉันหันไปมองพวกชายชุดดำที่ตอนนี้เริ่มรู้ตัวและขับเรือตามพวกเรามาแล้ว
"มันตามเรา!!" 
"เธออยู่เฉยๆนะ!" เขาพูดพร้อมเร่งเรือไปข้างหน้าแบบเร็วที่สุด จนฉันเกือบทรงตัวไปอยู่ เลยทำให้เอวของฉันไปติดอยู่ตรงที่กั้นบนเรือ มันทำให้ฉันเกือบตกน้ำไปแล้ว แต่ดีที่ฉันคว้าราวกั้นไว้ได้เสียก่อน 
"ลูมิน่า เกาะราวให้แน่นนะ!!"เขาหันมาพูดกับฉันและหันไปมองทางข้างหน้าต่อ ตอนนี้มีเกาะอะไรก็ไม่รู้อยู่ตรงหน้าเราสองคนประมาณ 1.5 กิโลเมตรซึ่งโนอาห์กำลังเร่งเครื่องไปยังเกาะนั้น ฉันหันไปมองพวกชายชุดดำซึ่งตอนนี้กำลังเล็งปืนมาที่โนอาห์!!
 
ปัง!!
 
เสียงปืนดังขึ้นและลูกกระสุนไปโดนราวกั้น แต่ทว่าเสียงมันดังมาก จนทำให้ฉันอามือขึ้นมาปิดหู เลยไม่มีที่ยึดเกาะ ทำให้ฉันเสียการทรงตัว ตกลงไปในทะเล
 
ตูม!!
"ลูมิน่า!!" เสียงที่ฉันได้ยินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น...
 
 
 
(บันทึกพิเศษ:โนอาห์)
 
ตูม!!
เสียงคนตกน้ำทำให้ผมหันไปมองลูมิน่าซึ่งตกลงไปในทะเลแล้ว ผมหยุดเรือและกระโดดลงไปหาลูมิน่าที่จมอยู่ในน้ำไม่ได้สติอยู่ พวกชายชุดน้ำนั้นคงคิดว่าเรากระโดดน้ำฆ่าตัวตายก็เลยหันหลักลับไปที่ท่าเรือ ผมคว้าร่างบางมากอด
"ลูมิน่า!!" ผมเรียกเธอ แต่ก็ไม่เสียงตอบกลับ ผมพาเธอไปที่เรือต่อและพาขึ้นไปบนเรือ และปั๊มหัวใจ
"ลูมิน่า ฟื้นสิ!" ผมพูดพร้อมปั๊มหัวใจไปด้วย 
"..."
"ลูมิน่า ฟื้น!!" ผมก้มลงไปผายปอดเธอ และปั๊มหัวใจต่อ
"..."
"ลูมิน่า!!" ผมก้มลงไปผายปอดเธออีกครั้ง 
"แคกๆ !" ลูมิน่าฟื้นขึ้น 
"ลูมินา! เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม"ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วงซึ่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมเป็นห่วงมากขนาดนี้
"ฉัน ไม่เป็นไร " เธอลุกขึ้นนั่ง ผมช่วยพยุง
"เธอทำฉันหัวใจจะวายรู้ไหม!"
"อะไร ฉันแค่จมน้ำนะ นายก็แค่ลงไปช่วยฉันตามมารยาท ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นนายคงจะช่วยด้วยใช่ไหมล่ะ -3-" เธอทำหน้างอนใส่ ผมชอบสีหน้าของเธอตอนนี้นะ มันดูน่ารัก ♥
"ตอนนี้ฉันจะช่วยแค่เธอคนเดียวเท่านั้นแหละ ^^"
"อย่าให้รู้ว่าโกหกละกัน -3-"
"ฉันไม่เคยโกหกเธอเลยนะ..."
"ไม่โกหกทำไมทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด อย่าบอกนะว่านายเคยโกหกฉัน" เธอหันมาจ้องหน้าผมตาเขม็ง แต่ก็จริงอย่างที่เธอพูด ผมเคยโกหกเธอมาครั้งนึง แต่ตอนแรกมันไม่นึกว่าผมกับเธอจะมาลงเอยกันได้ ซึ่ถ้าผมบอกเธอไปตอนนี้เรื่องใหญ่แน่
"เปล่าสะหน่อย ฉันไม่เคยโกหกเธอเลยนะ ^^" ผมโกหกเธออีกครั้ง มันยิงทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
"ดีแล้วแหละที่นายไม่โกหกฉัน เพราะฉันเกลียดผู้ชายที่โกหกมากที่สุดเลย ยิ่งเรื่องนั้นหนักมากเท่าไหร่นะยิ่งๆๆๆเกลียด *^*"
"งั้นเหรอ..."
"ใช่ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ หรือว่านายเคยโกหกฉัน!"
"ก็บอกแล้วไง ว่าไม่เคย ^^"
"จริงนะ "
"จริงสิ ^^" ผมก้มลงไปจูบเธออย่างแผ่วเบา และไม่ยอมปล่อย แต่ร่างเล็กดันผลักผมออกเสียก่อน
"นายชอบขโมยนะ วันนี้ปิดงบ " เธอพูดพร้อมเดินไปนั่งบนเก้าอี้ และผมเจออะไรบางอย่างบนเก้าอี้ท่เธอนั่ง
"ลูมิน่า ออกก่อน "
"อะไร ที่อื่นมีเยอะแยะทำไมต้องมานั่งที่ฉันด้วย -3-"
"ฉันรู้สึกเหมือนเห็นคำใบ้.."
"จริงเหรอ 0o0" เธอลุกขึ้นและมองตรงเก้าอี้ที่ตัวเองนั่งเมื่อกี้
มันมีแผนที่อยู่ตงพนักพิง! เธอดึงแผนที่นั้นออกมาและเอามาให้ผม ลักษณะแผนที่เหมือนกับแผนที่ในเกาะที่เราต้องออกจากท่าเรือแหลมฉบังมา หรือว่าเป็นเกาะตรงหน้าเรา ผมหันไปมองเกาะตรงข้างหน้า ซึ่งเคยเป็นเป้าหมายของเราที่หนีชายชุดดำเมื่อกี้ บนแผนที่มันเขียนจำนวนก้าวไว้ว่าไปทางไหนกี่ก้าว มันต้องใช่แน่ๆ
"ฉันว่าเพชรนั่นมันต้องอยู่ในเกาะนั้นแน่ๆ " ลูมิน่าพูดพร้อมชี้ไปที่เกาะไม่มีชื่อ
"งั้นไปกัน !"
 
 
 
 
คนอ่าน 300 เดี๋ยวอัพต่อ 
 
ไม่รู้จะถึงรึเปล่า