รักอันตราย ก๊วนรัก ท้าทาย หัวใจ มาเฟีย 18+

9.4

เขียนโดย pu_mong

วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.19 น.

21 chapter

36 วิจารณ์

103.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 18.49 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) ไขรหัสลับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ตึ่ง ตึง ตึง ตึ๊ง～

เสียงริงโทนของฉันดังขึ้น ฉันวางเจ้าวินไว้บนเตียงก่อนที่จะไปหยิบโทรศัพท์มากดรับสาย
"สวัสดีค่ะ" ฉันบอกไปในโทรศัพท์
(ไม่ยักรู้แฮะ ว่าเธอพูดคะ ขา เป็นเหมือนคนอื่นด้วย) โนอาห์ -*-
"มีอะไร - -"
(มาเจอกันที่เดิมหน่อย )
"เพื่อ ? - -"
(นี่เธอ -*-)
"อะไร - -"
(มาเจอกันที่เดิม เข้าใจ?)
"อือ - -"

ติ้ด!

ฉันกดตัดสาย
"ไปกัน "ฉันพูดพร้อมอุ้มเจ้าวินขึ้น และไปหยิบกระเป๋าสะพายตัวเก่งของฉันและเดินออกจากห้องไปที่แลมโบกินี่สีดำของฉัน ฉันวางเจ้าวินไว้ที่เบาะข้างคนขับและรัดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย สตาร์ทรถ และออกไปที่ห้าง H ทันที...

ห้าง H

ฉันอุ้มวินไปที่ร้านอาหารที่เขานัดฉันไว้ ฉันเดินเข้าร้านอาหารและมองดูรอบๆร้านผ่านแว่นกันกันแดดสีดำ ในร้านไม่เห็นมีหมอนั่นอยู่เลย ฉันหยิบไอโฟน 5s มาโทรหาเขา

ตรู้ดดด ตรู้ดดด～

(ฮัลโหล )
"นายมาแล้วยัง - -"
(มาแล้ว )
"แล้วอยู่ตรงไหน -*-"
(อยู่ตรงนี้ )
"ตรงนี้ ตรงไหน -*-"
(ตรงเนี๊ยะ)
"ตรงเนี๊ยะ ของนายมันตรงไหนเล่า! -*-"
(หันหลังมาดิ )
"นายจะเล่นอะไรของนายอีกเนี่ย! -*-"

ติ้ด!

ฉันกดตัดสายและหันหลังไปตามที่เขาบอก เขาอยู่ตรงหน้าฉันจริงๆ แต่มันไกล้มากจริงๆ จนหน้าฉันติดอยู่ตรงแผงอกของเขาพอดี กลิ่นนำ้หอมผู้ชายจางๆลอยติดตรงจมูกฉัน ฉันเรียกสติคืนมาและผลักเขาออก
"นาย!"
"ทำไม"
"ทำไมมาอยู่ตรงนี้!"
"ก็ฉันบอกแล้วนี่ว่าให้หันหลังมา -0-"
"ฮึ่ย!" ฉันสบถออกมาอย่างอารมณ์เสียและเดินไปที่โต๊ะว่างอยู่ เขาเดินตามมาและนั่งฝั่งตรงข้ามกับฉัน
"มีอะไร "
"ดูนี่สิ "เขาพูดพร้อมยื่นกระดาษที่พับเอาไว้เป็นสี่เหลี่ยมเล็กมาให้ฉัน ฉันรับมาและคลี่ออก ในกระดาษมันเขียนไว้ว่า

'หอนาฬิกาบิ๊กเบน'

อะไรกัน คงจะไม่บินไปอังกฤษหรอกใช่ไหม - -
"เธอคิดว่าไง "
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆคงไม่บินไปอังกฤษหรอก - -"
"ถ้าใช่ล่ะ "
"นายคิด? "
"นี่ฉันไม่ได้บ้านะ พ่อฉันเป็นมาเฟียเธอก็น่าจะรู้นะ ว่าสามารถทำได้ทึกอย่าง"
"มาเฟียกลัวเสือน่ะสิไม่ว่า "
"เธอ!"
"ทำไม แค่เสืิอตัวเท่าชิวาวายังกลัวเลย"
"ฉันมาเฟียนะ ไม่ใช่คนจับเสือ"
"เหอะ "
"ฉันว่าเราน่าจะลองไปอังกฤษดูนะ " ว่าไงนะ!
"นายเพี้ยนมากนะ -*-"
"เห้ย ฉันเอาจริงนะ "
"- -"
"บางทีมันอาจจะอยู่ในหอนาฬิกานั่นก็ได้ " มันก็จริงนะ
"ก็ น่าคิดนะ "
"งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปรับที่บ้าน 9 โมงเช้านะ อย่าสายล่ะ "
"ตามใจ - -"

ณ คฤหาสโรจนธนันต์ชัย
ฉันเดินเข้ามาในห้อง และวางวินไว้บนเตียง และเตรียมตัวไปอาบนำ้

ติ้ด ติ้ด～

เสียงข้อความดังขึ้น ฉันเดินไปเปิดดู

'พรุ่งนี้ 9 โมง อย่าสายล่ะ NO-R'

ฉันไม่สายหรอกน่า ยำ้จิง ฉันวางโทรศัพท์ไว้และเดินไปอาบนำ้

chapter 4

สารบัญ

chapter 6