เจ้าชายของฉัน และเจ้าหญิงของเธอ

ตอนที่ : 1

  >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

  "เหยยยยย"  ฉันตื่นด้วยความเหงาตลอด

  "ฮาริ ลูกแม่ไปก่อนนะ" แม่จะไปใหนนะ ฉันเดินลงไปสั่งแม่ด้วยความสงสัย??

  "แม่ค่าไปไหนเหรอค่า พอดีหนูหยุดอะค่ะให้หนูไปด้วยนะค่ะ ^^"

  "ไม่จ้ะ ลูกต้องอยู่บ้าน เพราะแม่จะไปทำงานประมาณอาทิตร์หนึ่งนะไปก่อนนะ บ๊ายๆ ๆ" แม่ก็ขึ้นรถแบบไว!! ไม่ถ้าลูกเลยสะคำ -_-

    พอดีแม่ฉันต้องไปงานที่ใหญ่ที่สุดของที่ทำงาน (เป็นงานเกี่ยวกับตัดชุดพระราชวัง) แต่แม่เค้าบอกฉันบอกว่า พระราชากับ พระราชินี บอกกับแม่ว่า จะให้เรา กับ องค์ชาย แต่งงานกันตอนจบ แต่เรายังไม่จบเลยยยยย อยู่แค่ ม.5 เอง TT ฉันยังไม่รู้เลยว่า องค์ชายองค์ไหน เพราะโรงเรียนฉัน เป็นโรงเรียนพระราชหวัง ซึ่งโรงเรียนนี้ก็คงรู้ว่า เป็นโรงเรียนใหญ่ที่สุดในประเทศเกาหลี  ทำไหมมาอยู้ได้เพราะพี่ชายของฉันจบที่นี่ โดยไม่ใช่เส้น แต่ฉันเรียไม่เก่งสะด้วยสิ

 "ฮาริๆ อยู่ไหม" ใครอะ???

 "ดีค่า อ้าว! เพื่อนมาได้ไง"  

 "ไปเที่ยวกันนะ"

 "อืมได้" เพื่อนฉันชื่อ โยคิ เป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กแล้วทำให้ฉันพูดอะไรก้อโอเค ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนกระทัง

 "กริ๊ดดดดดดดด!!!" เสียงอะไรเหรอนี้

 "ดาราแน่ๆเลย" เพื่อนฉันนั้นบ้าดาราจนต้องดูหนังที่ชอบติดทีวีเบยยย ฉันเลยเข้าไปดู ใจฉันก้อว่าไม่ช่ายดารา

" ใครเหรอ โยคิ หะ?! " ฉันเห็นเป็น เคจิ เป็น องค์ชายจากไหน ม่ายรู้ ^^!!

" องค์ชายค่ะ ใครคือแฟนของคุณค่ะ ที่พระราชากับพระราชินี เลือกให้" เอ่ เสียงนักข่าวนิ อิอิฉันก้ออยากรู้ (อยากรู้ตั้งนานแล้วละ)

"เอ่อ แฟนผมคือ.." เค้าตอบแล้ว 

    เอ่อ อยู่ดีเค้าก้อเดินมาหาฉันแล้วก้อกอดฉัน ด้วยความอบอุ่น นะ..นะ..หน้าแดงแล้วโอ้ไม่นะ

 "นี่เหรอค่ะ แฟนของคุณ "

 "ช่ายครับของตัวก้อนะครับ"

 "เดี่ยยวววนะองค์ชาย" เขาเดินฉันนโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น นี้และความทรงจำของฉัน

เขาเลยปล่อยฉันที่หน้าห้องน้ำ

"นี้ นายทำไหมต้องเป็นฉันด้วยละ คนอื่นๆก็มี เหยยย ตาบ้าเอ๋ย!"

"เพราะเธอไง

" ฉันเหรอ?" ฉันเหรอฉันไปทำอะไรให้นายละยะ

" ใช่ ก้อเธอมาต้องหน้าฉันพอดี แล้วคนอื่นๆก็ไม่รู้จัก แต่ก็ดี เธออยากไปกินอะไรไหม ฉันจะเลี้ยงเป็นค่าตอบแทนและกัน"

" ห่ะ? แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกน่า" อิอิ ชั้นจะได้กินของฟรีจะตาบ้าได้แล้ว เพราะตอนที่อยู่โรงเรียน ตาบ้านี่ มันจะไม่ให้ใครเลย ทั้งของเล็กๆน้อยๆ มันยังไม่ให้เลย

" ได้ถ้างันไปกับฉันทุกที่เลยนะ ปะ" เค้าจับมือฉันด้วยความเร็ว

"เอ่อ อืมๆๆ ได้ยอมแล้ว T^T"

"ได้ ไปกินข้าวกันแต่ เธอต้องปลอมตัวว่าเป็ของฉันนะจะ darling"

" เห้ย!! ไม่เอาดิ คำนี้ -////-  "

" เดี๋ยวนักข่าวมันก้อสงสารอีก ไม่เอานะ darlingจ้า"

"อีกนานเท่าไรละ "

"ต้องฉันไปสั่งเธอ" วันนั้นฉันก้อความทรงจำที่ดี

กลับบ้านจนกระทั้งกลับบ้าน

"แล้วนายไม่กลับเหรอ เอ่อ แล้วนายไม่ถูกพ่อแม่ว่าเหรอว่าฉันเป็นคนที่แม่พ่อนาย และ อุ๊ก!"

แล้วเขาก้อหอมแก้มฉัน โดยไม่ทันตั้งตัวเลย

"นะ..นะ..นาย!! "  

"ราตรีสวัสดิ์" เค้าก็ขึ้นรถไปโดยไม่บอกกัน แล้วเค้าก็สั่งยิ้มมาทางรถเค้าที่เอามา(มีคนขับรถนั้นละ) วันนี้เป็นวันที่สุด

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

  ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยเน้ออออ ^^