Love In Night Day Re2015

7.6

เขียนโดย Black

วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.31 น.

  9 บท
  20 วิจารณ์
  12.84K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2558 22.39 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) บทสรุป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
  “เรย์ซัง อรุณสวัสดิ์” เสียงทักทายดังก้องมาจากทางด้านหลังก่อนถึงทางเข้าหน้าโรงเรียน
ต้นเสียงนั้นเป็นเด็กสาว
   “อรุณสวัสดิ์ มินจัง” เด็กสาวที่โดนทัก เธอทักทายกลับด้วยรอยยิ้ม
                 ภายในห้องเรียน
  “เทอมนี้ก็ได้ที่หนึ่งอีกแล้วสินะ” เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งเดินเข้ามาคุยกับเธอที่กำลังนั่งที่โต๊ะเรียน
  “อืม~ก็มีแต่เรื่องเรียนนี่แหละนะ” เธอพูดด้วยใบหน้ายิ้มออกเชิงขำขัน
  “ไม่หรอกๆ เรย์จังทั้งสวย น่ารักและยังใจดีอีกต่างหาก”
 “มะ...ไม่ถึงขนากนั้นหรอก^^” เธอปฏิเสธด้วยท่าทีเขิน
  “คงมีคนที่ชอบแล้วสินะ”
 “มะ...ไม่มีหรอก>///<"
  “เห~ไม่จริงน่าแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย”
 “ไม่คุยด้วยแล้ว” เรย์ทำหน้างอนแล้วอาจารย์ประจำชั้นก็เข้ามา
               เลิกเรียน
     ภายในห้องเรียนดูเงียบมีเพียงเสียงจากการขยับเก้าอี้ เด็กสาวสองคนซึ่งเป็นเวรทำความสะอาด
 “นี่เรย์ซัง พอดีมีธุระต้องกลับก่อน ที่เหลือฝากด้วยนะ” มินเพื่อนสนิทที่ทักทายเธอตอนเช้าทุกวันพูดด้วยท่าทีขอร้อง
  “อืม ไม่เป็นไรอีกแค่นิดเดียวเอง” เรย์ไม่มีท่าทีจะปฏิเสธแต่อย่างใด
    หลังจากที่มินออกไปได้ซักพักงานที่เรย์ทำก็ดูเหมือนจะเสร็จเธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาสพาย
  “นี่เธอช่วยตามชั้นมาหน่อย” เสียงทุ้มเข็มๆดังขึ้นทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย
  “มะ...มีอะไรเหรอคะรองผอ.”
  “ช่วยตามชั้นมาหน่อยสิ” ชายสูงวัยท่าทีเข้มขึมเพราะอย่างนี้ละมั่งจึงทำให้นักเรียนกลัว
  “คะ..ค่ะ” เรย์เดินตามชายสูงวัยไปด้วยท่าทีกังวนเพราะเวลานี้ที่โรงเรียนไม่มีคนอยู่เลย
บรรยากาศเงียบสงบเธอเดินตามหลังไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องป้ายเขียนไว้ว่ารองผู้อำนวยการ
ชายสูงวัยเปิดประตูห้อง
   “เข้ามาสิ”
   “คะ..ค่ะ”
   “กลัวชั้นรึยังยังไง” 
   “กะ...ก็...”
  “เรื่องนั้นช่างเถอะมาช่วยยกกล่องนี้หน่อยสิ” ชายสูงวัยรู้สึกจะขำเล็กน้อยก่นจะเดินไปยกกล่อง
ใบหนึ่งส่วนอีกใบคงจะให้เรย์ยก
  “พอดีจะเอาไปไว้ห้องเก็บของช่วยยกตามมาที”
  “คะ...ค่ะ”
  “คนที่เธอควรระวังคืออาจารย์....” ชายสูงวัยเดินนำหน้ามาจนถึงประตูแล้วคำพูดก็ชะงักลง
เมื่อมีคนมายืนขว้างทางออกไว้ ชายปริศนาเหวี่ยงไม้เบสบอลเข้าศีรษะชายสูงวัยทำให้เขาล้มลง
ชายปริศนามุ่งหน้ามาหาเรย์ตั้ งท่าจะเหวี่ยงไม้
  “ทะ..ทำไมละคะอาจารย์...ผลัก” เสียงไม้เบสบอลกระทบศีรษะทำให้เรย์ล้มลง
รู้สึกตัวอีกทีในห้องที่มืดมิดและเธอก็รู้ว่าตอนนี้กำลังโดนข่มขืน
  “ทะ..ทำไมละคาอาจารย์คิมุระ...” ชายปริศนาที่ชื่อคิมุระใช้มือปิดปากเรย์เอาไว้และมือนั้นได้
ปิดจมูกของเธอด้วยทำให้เธอหายใจไม่ออกและสุดท้ายเรย์ก็....
 
    “คงมีคนที่ชอบแล้วสินะ”
    “มะ..มะ..ไม่มีหรอก>///<"
    “เห~ไม่จริงน่าแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย”
    “ไม่คุยด้วยแล้ว-^-”
    “อาจารย์มาละขอตัวนะ.....อาจารย์คิมุระค่ะวันนี้ของ่ายๆนะค่ะ”

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา