นักเรียนหน้าใหม่กับนายเย็นชา[EXO]

อะ หู้วววว

เสียงโหยหวนที่กระหายดังอยู่เป็นระยะๆ มีเหยื่ออยู่แถวนี้เหยื่อนั้น...อยู่ในบ้านที่เขาเพิ่งออกมา

ปัง!!

ประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว ร่างหญิงสาวนอนสลบอยู่บนเตียงเพราะฤทธิ์ยา มนุษย์หมา แยกเขี้ยว ค่อยๆก้าวเข้าใกล้หญิงสาว เสียงกงเล็บขูดพื้น ถ้าเกิดหญิงสาวคนนียังไม่หลับอยู่เธอคงต้องกลัวมากแน่ๆ
เมื่อเข้าใกล้เหยื่อแยกเขี้ยวพร้อมจะฉีกเนื้อเป็นชิ้นๆ มนุษย์หมาป่าที่หิวกระหายหยุดชะงักลงในหัวของเขาโต้เถียงกันเอง

'นี่ซินนะ'

'แต่นายกำลังหิวมาก'

'เธอคือคนที่นายรักมากนะ'

'ถ้านายไม่กินนายจะทรมานมาก'

เสียงร้องโหยหวนของมนุษย์หมาป่าดังก้องไปทั่ว หมาป่าตัวนั้นกระโจนออกทางหน้าต่าง เขาคิดว่าถ้าเขากินสัตว์ยังจะดีกว่า เขาเริ่มควบคุมตัวเองได้เรื่อยๆ

วันต่อมา
ฉันค่อยๆลืมตามาเพราะแสงแดดที่สาดส่องมาจากหน้าต่าง แต่...
เฮือก
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับห้องของฉัน หน้าต่างถูกเปิดกว้าง ที่พื้นมีรอยขูด มีของหล่นกระจัดกระจาย ....โขมยรึป่าว แต่ทำไมไม่มีของหายเลยล่ะ
โรงเรียน

"นี่โขมยเข้าบ้านเธอหรอ"นาบีรู้เรื่องเข้านาบีก็โวยวาย

"แต่ของก็ไม่หายนะ"

"หรือว่าๆ มันจะข่มขืนเธอ เลวมาก!!!!!"

"พูดอะไรอย่างนั้น"

"ฉันว่าเธอไปอยู่ที่บ้านจงอินจะปลอดภัยกว่าอีก ถึงจะมีผู้ชายทั้งบ้านแต่เขาก็ไว้ใจได้"

"กำลังพูดถึงพวกเราหรอ"คริสถาม

"ใช่แล้ว เมื่อวานขโมยเข้าบ้านซินด้วย"นาบีฟ้องคริส

"จริงหรอ?"คริสทำเสียงตกใจ

"อื้ม"

"แล้วๆๆ เธอเป็นอะไรมั้ย"

"ฉันไม่เป็นไรเลย มีแค่ของทีหล่นกระจัดกระจาย บางทีฉันอาจจะละเมอก็ไดั"

"ละเมอเยอะไปปัะ"นาบีพูด

"นั่นสิ ไปอยู่กับพวกเราก่อนมั้ย พวกเราไว้ใจได้นะ"คริสพูด

"ฉันไม่รบกวนนายหรอก"

"ไม่รบกวนเลย ฉันเป็นห่วงเธออ่ะซิน"

"ไปเถอะซินน้ะๆๆๆๆ มันอันตราย เดี๋ยวฉันไปด้วย"นาบีพูด

"นี่เธอแค่เป็นห่วงฉันหรืออยากเจอหน้าใครรึป่าว"

"กกะ..ก็ต้องเป็นห่วงเธอน่ะสิ"

"อืม.....ฉันไปอยู่แค่สองวันก็พอ ไม่อยากรบกวนนาย"

"มาเย็นนี้เลยนะ"คริสพูด

"อื้ม...แล้วจงอินไม่มาโรงเรียนหรอ"

"ไม่รู้สิมันยังไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวาน"

"อ่าว..."ก็จงอินอยู่บ้านฉัน ฉันกินยานอนหลับ จงอินก็นั่งอยู่ แต่ต่อจากนั้นจงอินก็ควรกลับบ้านสิ ....เขาไปไหน