DAMN! [หลงรักผีร้ายเดียงสา] - YAOI

 
INTRO
[จุดเริ่มต้น]
 
 
          "ไง มึง"
          กระเป๋าหนังสีดำถูกวางลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าผมทันทีที่ประตูห้องปิดลง
          ก่อนที่เจ้าของกระเป๋าจะหย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามกับผม
 
          ไอ้ชีวินหน้านิ่วคิ้วขมวดนิดหน่อย แต่เมื่อมันมองเห็นกะปิบนโต๊ะก็พอจะเดาได้ว่าผมกำลังทำอะไร ก่อนยักคิ้วๆกวนๆส่งมาให้
 
          ..ก็รู้นะว่าความกวนตีนมึงน่ะเต็มร้อย แต่ก็ควรจะพกความเกรงใจและมารยาทติดตัวซะมั่ง
          หยิบมะม่วงกำลังจะจ้วงกะปิเข้าปาก เสือ.กมาขัดเอาตอนนี้    
          ประตูห้องกูก็ไม่เคยจะเคาะ คิดจะเข้ามาก็เข้ามาเลยนะสาสสสส!
 
          แถมยังเป็นมารคอหอยอีกนะมึง - -!
 
          ซึ่งมันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง คงกลัวเสียเวลา รีบเอ่ยจุดประสงค์ที่ถือวิสาสะผลักประตูห้องผมเข้ามาทันที
 
          "เฮียมีงานให้ทำอีกแล้วว่ะ"
 
          ..กูว่าแล้ว
 
          มาหากูทีไรมีงานมาให้กูทุกที ที่ผมไม่ถามว่ามันมาทำไมก็เพราะรู้อยู่แล้วแหละครับว่าต้องเป็นแบบนี้
 
          "งานไรวะ?" ผมถามก่อนเก็บมะม่วงกับกะปิวางไว้ใต้โต๊ะ เบาเสียงทีวีแล้วกอดอกมองมัน
 
          ไม่ดงไม่แดกละสาสส! หมดอารมณ์ - -!
          แล้วถ้าพูดไม่เข้าหูกูนะ กูจะเอากะปิเนี่ยยัดปากมึงทั้งกระปุกเลยไอ้เพื่อนเวร
 
          เพิ่งสังเกตว่าขอบตามันดำคล้ำๆนะครับเนี่ย สงสัยไปโจ๋งครึ่มๆกับเด็กจนไม่ได้นอนมั้ง..
 
          "มึงจำเรื่องวันนั้นได้มั้ย ที่เฮียกูหลอกใช้ให้มึงไปล่อซื้อยาพวกมันอ่ะ"
 
          ผมพยักหน้ารับเบาๆ
          กูจำได้สิ จำได้แม่นเลยล่ะเพื่อน..
 
          "นั่นแหละ คนที่มึงล่อซื้ออ่ะเป็นพ่อค้ารายใหญ่ ซึ่งมันไหวตัวทันแล้วหลบหนีออกไปก่อนพอดี ระหว่างทางมันได้ยิงเด็กคนนึงจนอาการสาหัส ตอนนี้อยู่ในระหว่างการเข้ารักษา เพราะเด็กคนนั้นอ่ะดันไปบันทึกเสียงตอนที่มันคุยกับหัวหน้าพอดีว่ะ คงเป็นเรื่องแผนการที่จะระเบิดตึกหรือค้าอาวุธเถื่อนหรืออะไรซักอย่างที่สำคัญๆเนี่ยแหละ.."
 
          "แล้วงานของกูคือ...?"
          จะให้กูไปเป็นคนล่อซื้ออีก ก็คงไม่เอาแล้วนะเว้ย เสี่ยงชีวิตฉิบหาย และก็ไม่ใช่หน้าที่กูเลยด้วย
 
          มันไม่ตอบ ล้วงเข้าไปในกระเป๋าแล้วหยิบวัตถุสีดำทรงสี่เหลี่ยมคล้ายเครื่องบันทึกเสียงอันหนึ่งขึ้นมา
 
          "ทางการและกูขอฝากไอ้นี่ไว้กับมึงหน่อย"
 
          ผมหยิบมันขึ้นมาดู ซึ่งมันก็คือเครื่องบันทักเสียงแหละครับ
 
          ..ไอ้สัส
 
          อยู่ๆทำไมห้องแมร่.งเย็นผิดปรกติวะ......
 
          "ทำไมต้องมาฝากกับกูด้วยวะ? แล้วทำไมทางการไม่เอาไปเปิดแล้วตามจับตัวคนร้ายเลย???"
 
          ผมถามพลางลูบแขนตัวเองไปมา มันเย็นแปลกๆพิลึก เย็นแบบเสียววาบๆด้วยครับ
          ไอ้วินไม่ตอบ มันรีบเก็บกระเป๋าแล้วลุกยืนขึ้น
 
          "เอ่อคือ..เขาว่ากันว่า เอ่อ...."
 
          "อ้ำอึ้งทำเชี่ยไร?"
 
          "ก็..ถ้ากูบอกแล้วมึงอย่าเอาคืนนะเว้ย กูขอเก็บไว้กับมึง"
 
          "เออออออออ~ออออ - -!!" ผมเออรับคำยาวๆ มันมองไปรอบๆห้องก่อนก้มลงมากระซิบข้างหู
 
          "เขาว่ากันว่าเป็นเพราะอาถรรพ์ของเจ้าของเครื่องนี้ ทำให้เปิดเครื่องไม่ติด ทั้งๆที่ตอนกลางคืนจะได้ยินเสียงพูดคุยไม่ได้ศัพท์ดังออกมาจากเครื่องอัดเสียงนี่อ่ะดิวะ.."
 
          "..."
 
          "และไม่ว่าใครต่อใครที่ได้เก็บไว้ จะเจออาถรรพ์ทั้งนั้นเว้ย ซึ่งกูก็เคยเจอมาแล้ว..."
 
          "..."
 
          "..." ผมกับมันต่างคนต่างเงียบ ก่อนที่ผมจะเป็นคนทำลายบรรยากาศ
 
          หนาวว่ะแมร่.ง!!
 
          "ไร้สาระ..ระ......"
 
          "..."
 
          ไฟติดๆดับๆ
 
          ผมกับมันมองไปรอบๆห้อง
 
          แล้วหันมามองหน้ากัน..
 
          ..ก่อนจะ
 
 
 
          "ไอ้สัสเอ้ยยยยยยย!! กูไม่อยู่แล้ววววว!!"
 
 
         ♥