memory love ถ้ารักเกินคำจำกัด [Yaoi]

ตอนที่ 1

3 ปีผ่านไป

“พี่แบคคคคค!!! ทำไรน่ะ”เสียงหวานของหญิงสาว ตัวน้อยแต่สูงเกือบเท่าๆกับเจ้าของร่างบาง มีนามว่า “สา” น้องสาวบุญธรรมของเขาตะโกนถามพลางโผล่หัวออกมาจากประตู

“ป่าวนิ สามีอะไรหรอ”แบค ชายหนุ่มร่างบาง รีบหันกลับมามองน้องสาวของตนก่อนมีจะถามออกไป แต่ยังมิวายหันกลับไปมองด้านหลังซึ่งบ้านหลังตรงข้าม มีชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดีนั่งดื่มเหล้าอยู่หน้าบ้านของบ้านหลังตรงข้าม

“นี่พี่แบค ยังมาห่วงไอ้ท็อปอยู่อีกเหรอ พี่จำไม่ได้หรือไง ไอ้เหี้ยนั่นมันทำอะไรพี่บ้าง”สาพูด พลางนึกถึงเรื่องเมื่อสามปีก่อนแร้วแค้นใจ

“สา พูดให้มันดีๆหน่อย ท็อปมันเปนรุ่นพี่สานะ”แบคเอ็ดน้องสาวตนเอง

“ถ้ารุ่นพี่นิสัยแบบนี้ หนูไม่นับถือมันหรอก”สาบอกก่อนจะเชิดหน้าหนี แบคถอนหายใจอย่างปลงๆ

“แร้วสา มีอะไรกับพี่หรือป่าวเนี่ย”แบคเปลี่ยนเรื่อง

“ทำไม น้องสาวจะเรียกพี่บ้างมันไม่ได้หรือไง”สาพูดอย่างเอาแต่ใจ

“โอเคๆๆๆครับ เรียกพี่เฉยๆไม่มีไรจะพูดใช่ไหม”แบคบอกน้องสาวด้วยน้ำเสียงปลงตก

“ป่าว แค่จะบอกว่า วันนี้ไอ้ยี่ เพื่อนสนิทหนูมันจะมานอนด้วยนะ แค่นั้นแระ”สาพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านไป

“เฮ้อ!!!! เด็กหนอเด็ก”แบคถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะหันไปมอง “ท็อป” อดีตเพื่อนที่น่ากลัวของเขา

ตั้งแต่ตอนนั้นถึงตอนนี้ก็สามปีแร้ว ตัวแบคเองก็เข้าวัยสิบแปดแร้วด้วย ยิ่งยัยน้องสาวนะ อายุเพิ่งจะสิบห้า แต่แสบซ่าซะเขาแทบปวดหัว ตอนนี้แบคเรียนสายอาชีพ สาขาคอมฯกราฟิค ซึ่งทุกวันก็ต้องเจอกับท็อปอยู่ดี แร้วจะให้เขาโกดท็อปได้ไง อยากจะเขาไปคุยด้วย แต่ก็กลัว อาจเป็นเพราะแบคเองแระ ที่กลัว
“ดีค่ะพี่แบค”ยู่ยี่ หญิงสาวแก้มยุ้ยยกมือขึ้นหวัดดีพี่ชายของเพื่อนตน

“ครับ ยี่หรอ?”แบคถาม

“ค่ะ สาอยู่ไหมคะ”ยู่ยี่พยักหน้า ก่อนที่จะถามหาเพื่อนของตน

“อยู่ข้างบนครับ ขึ้นไปหาได้เรย”แบคบอกพลางหลบทางให้ยู่ยี่ ที่เดินทึกทักเข้าไปในบ้าน

“ไอ้สา ทำไรอยู่เนี่ย”ยี่เดินเขามาถึงในห้องนอนสีชมพูหวานเลี่ยนของสาก็ตะโกนถามเจ้าของห้องอย่างไม่เกรงใจ

“เหี้ย กุอ่านการ์ตูนอยู่ววว”เสียงหวานเล็กตะโกนกลับมาจากเตียงสีชมพูคิตตี้ ยี่จึงเดินไปนั่งข้างๆ

“สา พี่มึงน่ารักเหี้ยๆอ่า น่ารักชิปหาย พี่มึงเปนตุ๊ดป่าววะ”ยี่นึกถึงหน้าหวานๆของแบคก่อนที่จะเริ่มออกอาการเพ้อ

“ตุ๊ดพ่องมึงดิ พี่กุไม่ใช่ตุ๊ด”สาหันมาด่าพลางมองหน้ายี่อย่างหาเรื่อง

“เออๆๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่แม่งน่ารักโคตรเรยวะ”ยี่พูดด้วยดวงตาหวานช่ำ

“เออยี่ มึงมาก็ดีเรย ช่วยกุด่าคนหน่อยดิ”สาลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะถาม

“ด่าใครวะ?”ยี่ถามกับ ดวงหน้าอวบเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

“มันชื่อท็อป อยู่บ้านตรงข้ามเนี่ย”สาบอก

“ด่าทำไมวะ?”ยี่ยังคงถามกลับ

“สัส มันเปนเพื่อนพี่กุ เมื่อสามปีก่อนมันจะปล้ำพี่กุ ดีนะกุไปช่วยไว้ทัน กุเกลียดมัน ตกลงมึงจะช่วยกุด่าไหม”สาบรรยายยาว

“ไม่อ่ะ กุไม่ชอบด่าใคร”ยี่ปฏิเสธ

“หรา!!!!!”สาลากเสียงยาววว

“เออ!!”ยี่กระแทกเสียงตอบกลับไป

“เออ ไม่ด่าก็ไม่ต้องด่า ไว้ให้อิปลาช่วยก็ได้”สาบอก

“เออ ว่าแต่เมิงเล่าเรื่องของพี่เมิงมาให้หมดเรยนะ”ยี่หันไปสั่ง

“ได้ๆๆๆ”สาพยักหน้า

“ว่ามา”ยี่นั่งขัดสมาธิบนเตียงแร้วตั้งอกตั้งใจฟัง

จากที่ยี่จับใจความที่สาเล่าก็คือ พี่ท็อปเมาแร้วนัดพี่แบคออกไปหาซึ่งตัวสาเองก็ตามไปแต่พี่แบคเหนซะก่อน เรยบอกให้สากลับไปรอที่บ้านก่อนจะเดินไปบ้านพี่ท็อป แต่สาไม่เชื่อฟัง(อินี่...)เรยแอบตามพี่แบคไปก่อนที่จะไปเหนว่า พี่ท็อปกำลังค่อมพี่แบคอยู่ในครัว แต่ยังไม่ทันจะได้กัน สาก็เดินเข้าไป โชคดีที่ประไม่ได้ปิดล็อกไว้จึงเข้าไปได้ ก่อนที่สาจะหยิบมีดแร้วสั่งให้พี่ท็อปปล่อยพี่แบค หลังจากนั้นพี่แบคกับพี่ท็อปก็ไม่คุยกันอีก พี่ท็อปก็เอาแต่ดื่มเหล้า เฮ้ออออออ ชีวิตหนอชีวิต

“มึงนี่ ตัวมารชัดๆ ไปขวางเขาทำไมวะ”ยี่โอดโอย

“สัส พี่กุ กุจะไม่ช่วยได้ไงวะ”สาว่า

“แม่ง!! มึงอ่ะ ตัวขัดความฟิน”ยี่ว่าพลางตีไปที่ไหล่บางของสาอย่างแรง เจ้าตัวก็ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตรแค้นมาให้

“ไฝว์กับกูไหม สัส”

“อ๊ะๆ อินี่ชวนไฝว์ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว กล้าหือกะกูหรอ”ยี่ถามพรางตาขวาง

“ห่า มองซะกูกลัว ใครจะกล้า”สาพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง

‘พี่ท็อปหรอ? เพื่อนข้างบ้านพี่แบค ก็นะความรักมันห้ามกันไม่ได้ มึงไม่เคยมีความรักไม่รู้หรอกสา’ยี่พูดกับตัวเองคนเดียว ก่อนจะตัดสินใจ วิ่งลงไปข้างล่าง

“พี่แบคๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่แบค!”ยี่วิ่งลงมาถึงตัวแบคได้ก็เขย่าจนเจ้าตัวเอ่ยห้ามไม่ทัน ร่างชายหนุ่มที่ตัวเล็กกว่าสั่นคลอนตามแรงเขย่า

“อ่าๆ อ่าๆ อ่ายี่ๆ ยี่มีไรๆๆ”แบคพยายามพูดออกมา ทั้งร่างสั่นตามแรงเขย่า

“พี่แบคอ่า พี่แบคคคคคค”ยี่เกาะแขนเรียวเล็กของเจ้าตัว ก่อนจะส่งตาหวานจนแบคขนตั้งชันตั้งแต่ปลายเท้ามาถึงหัว

“ยี่อ่า มีไรหรอ?”แบคหันมองยี่

“เรื่องพี่ท็อปอ่า สาเล่าให้หนูฟังแร้ว มันเรื่องจริงหรอฮะ”คำถามของยี่ทำให้แบคนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะพยักหน้าช้าๆ

“แร้วทำไมพี่ไม่ไปคุยกะพี่ท็อปอ่า โกดเค้าขนาดนั้นเรยเหรอคะ”ยี่ยังคงถามต่อ ใบหน้าแบคตอนนี้มีแต่ความลำบากใจ แต่ก็พูดความจริง

“ป่าวหรอก พี่กลัว ก็ท็อปน่ะ ตั้งแต่วันนั้นเค้าก็ดื่มเหล้าตลอดเรย พี่ก็เรยไม่กล้า พี่กลัวเค้าน่ะ”แบคตอบ

“อ่อ! แร้วทำไม พี่ไม่ลองคุยกะเค้าละคะ ไม่เห็นเป็นไรเรย”ยี่แนะนำ

“แบค!”เสียงเข้มนุ่มทุ้มดังขึ้นก่อนที่แบคจะได้เอ่ยอะไร

เสียงเรียกจากประตูหน้าบ้าน ทำให้ยี่และแบคหันไปมองพร้อมกัน ก็เจอกับชายหนุ่มร่างสูงผมซอยยาวใบหน้าดูหวานถ้าไม่ติดตรงที่ดวงตาคมกริบดุจเหยี่ยว เขามองมาที่แบคและยี่อย่างไม่พอใจ ปากหยักเม้มขึ้นอย่างเอาแต่ใจเล็กน้อย

“อ่า! พี่แบค ไอ้นี่ใครหว่า?”ยี่ใช้ศอกสะกิดแบคเบาๆก่อนจะกระซิบถาม
“อ่า อาจารย์พี่เองนำทัพ”แบคบอกกลับ

“สอนไรวะหน้าตาอย่างกะโจร”ยี่มุบมิบๆอยู่คนเดียว

“อ้อ! สอนเลวน่ะ พี่อยากเลว”แบคบอก ส่วนยี่ก็หันมองแบคราวกะว่า ‘ไม่ได้ถามนะ’ อะไรประมาณนี้

“อ่า!!! งั้นหนูกลับเข้าไปข้างในบ้านนะ”ยี่พูดจบก็รีบวิ่งกลับเข้าไปทันที โดยไม่แม้จะหันมองหน้าแขกผู้มาเยือนเรยซักนิด

++++++++++++++++++++++

ตอนแรกกกกกกกกกกกก ยาวมิปานงูเหลือม  มีคนอ่านม้ายยยยยยยยย ของเสียงหน่อยยยยย //ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมาที่ท่านเรียก

ช่วยเม้นบอกกันมั้งเน้อ ว่าควรปรับปรุงตรงหนายยยยย