นี่คือรักจริงๆใช่ไหม

" ตอนนี้ครบ 1 ปีแล้ว ผมมารอ มิคุรุซังที่สนามบิน ( ขี้เกียจเรียกครูล่ะ ) "
" เฮ้!! ทางนี้!!~  ผมโบกไม้โบกมือเรียกมิคุรุซัง "
" นาโนกิ !!  มิคุรุซังเห็นผมก็วิ่งเข้ามากอดผมทันที "
" อุ๊บ!! นี่ที่รัก "
" เค้าจูบหน่อยไม่ได้เหรอ! "
"ตรงนี้คนมันเยอะหนะ ไว้ไปที่บ้านดีกว่า! "
" และแล้วผมกับมิคุรุก็มาที่บ้าน อิอิ บ้านผมเอง!! "
" โอ้โห!! มิคุรุเบิกตากว้างเมื่อเข้ามาในบ้านผม "
" บ้านนาโนกิใหญ่จังเลยนะเนี่ย " 
" ไม่ขนาดนั้นหรอก!! "
" และนี่ที่ว่าจะเซอร์ไพร์  "
" อะ ... แม่หวัดดีครับ "
" แม่ครับนี่คู่หมั้นผม ไง!! "
" นี่ที่รักหวัดดีแม่ผมสิ "
" สวัสดีค่ะ คุณแม่!! "
" การไหว้ก็อ่อนช้อยนะเนี่ยนังหนู  นาโนกิลูกแม่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ!! "
" แม่ครับและเรื่อง หมั้นล่ะว่าไง "
" จะจัดในวันที่ลูกปิดเทอมจ๊ะ "
" เย้ๆๆ!! "
" ผมกระโดดเข้กอดมิคุรุ แต่มิคุรุยังอ้าปากค้าง!! อยู่ "
" เป็นไรไปที่รัก "
" จะ... จริงเหรอ ที่เราจะหมั้นกันอ่ะ "
" จริงสิ!! "
" แต่เธอยังเรียนไม่จบนิ "
" ไม่เป็นไรหรอกที่รัก ถ้สผมและคุณเรียนจบเมื่อไหร่ เราก็จะแต่งงานกันเลยนะรู้ปล่าว!! "
" จะ... จริงเหรอนี่!! " 
 " มิคุรุกระโดดกอดผมอย่างดีใจ  "
" ผมได้แต่ก้มหน้ามอง และก็กอดตอบ "
"ที่รัก รักผมไหม "
" รักสิรักมากก เลยด้วย "
" เรา 2 คนจะรักกันอย่างนี้ จนนิรันด์ "
" ผมและมิคุรุ เอ่ยขึ้นพร้อมกัน!! "