พิชิตใจนายยะเยือก

          ฉันเป็นเด็ก ม.4 ธรรมดาคนหนึ่ง อยู่ห้อง B คะ ฉันชื่อ มิโกะ อย่างที่บอกก็ไม่ได้สวยรวย
อะไรมาก แต่ก็เป็นคนมีฐานะอยู่ละคะ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก หลังจากที่ปิดเทอมมานานแสน
นานนนฉันก็ได้มาเจอเพื่อนๆเยอะแยะเลย แล้วฉันก็หันไปป๊ะะกับคนคนนึง ซึ่งเขาก็กำลังมองฉันอยู่
แต่พอเขาเห็นฉันหันไปปุ๊บเขาก็รีบหันหน้าหนีละก็ทำเป็นมองที่อื่น -3- อะไรอ่ะอุส่าห์จะทักซะหน่อย
เช้อะะ. เขาอยู่ห้องเดียวกับฉันนี่แหละคะเขาชื่อ เพลิง ผู้ชายคนนี้เขาน่าจะได้ฉายาว่า เจ้าชายน้ำ
แข็งนะ เข้าเป็นคนที่เย็นชามากกกก มากจนที่ใครก็ไม่รู้ตอนนี้เขารู้สึกยังไง แต่เขาก็ป๊อบมากในหมู่
สาวๆน้ะ มีผู้หญิงมาบอกชอบไม่เว้นแต่ละวัน แต่เขากับเมินใส่พวกเธอ แต่พวกชะนีทั้งหลาย =0=" ก็
ไม่ยอมแพ้คะ ตามไปกรี๊ดเขาที่โรงยิมก็มี-333- จะอะไรเยอะะะ เน้าะว่าม้ะะ.-0- ที่สาวกรี๊ดเยอะก็น่า
จะเพราะ เขาเป็นคนหล่อในระดับหนึ่งฉันยอมรับ แต่นิสัยไม่รับกะหน้าเลย-3- แล้วเขาก็เป็นนักกีฬา
บาสคะ ก็เลยเพิ่มความเท่ห์ไปในตัวซึ่ง ปรกติก็เท่ห์มากอยู่แล้ว -33- แต่เปล่านะ เปล่าาาา ฉันไม่ได้
ชอบเขาเลยนะะะ.
กริ๊งงงงงงงงง.
เสียงออดเข้าเรียนดังแล้ว เราก็ต่างพากันเข้าห้องเรียนของตนเอง แต่ไม่นะ ฉันมัวไปดื่มน้ำ จึงทำให้
ฉันเข้าห้องสายต้องรับเปิดเทอม ToT ม่ายยย
       'ขออนุญาติเข้าห้องค่าาาา ~ T^T '
       'เธอไปไหนมา'
       'หนูไปดื่มน้ำมาคะครู *^* '
       'เธอไปนั่งที่ว่างตรงนู้นไปเหลืออยู่ที่เดียวแล้ว'
       'ขอบคุณค่าาา T^T'
เอ้ะ นั้นมันที่นั่งข้างเพลิงนี่ โถ่ ทำไมต้องเป็นตรงนั้นด้วยหละ T^T
       'เอ้าเธอก็ไปนั่งซะสิ มายืนเก้เก้กังๆอะไรตรงนี้ ครูจะเริ่มสอนแล้ว-*- '
ฉันรีบเดินฉับๆไปก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างแผ่วเบา *^* บอกตรงๆฉันกลัวเขาาาา T^T ขนาดแค่ฉันนั่ง
อยู่ข้างๆ ฉันยังรู้สึกได้ถึงรังสีน้ำแข็งในตัวของเขาที่แผ่ออกมาจนทำให้ร่างกายฉันเย็นยะเยือกแล้ว
ไม่นะะ-33- 
       'เธอ'
       'เธอ'
ฉันคิดในใจ : เสียงใคร -33- ทำไมใกล้จัง เขาไม่ได้เรียกฉันหรอกมั้ง ไม่หรอก-33-
       'เธอ' 
       'มิโกะ'
ฉันหันควับบบ. 
      'O_O มะ มี มี อะ ไร เหรอ'
      'ทำไมต้องทำหน้าตกใจเหมือนเจอผีด้วยอะ = ='
      'ปะ ป่าวว เออละมีอะไรเหรอ0.0 '
      'ฉันขอยิมลิควิตหน่อย- -'
      'อ่อออ อ่ะะะะ' แล้วก็ยื่นลิควิตให้เขา
      'ขอบใจ'
อื้อหือดูคำพูดและหน้าตาเขาสิ ช่างไร้อารมจริงๆ -33- เอ้ะแล้วฉันจะยุ่งทำไม 555555 เอ้ะเขามอหน้า
ฉัน เขามองงง เขามองงง ฉันสัมผัสได้ .__. แต่พอฉันหันไป อ้าวเขาหันหนีฉันอีกแล้ว เขาเป็นอะไร
เนี้ย- - หลบสายตาฉันทำไมกัน -3- ฉันอยากถามอยู่นะะ แต่ไม่กล้า -3- กริ๊งงงงงงงงง เสียงออดหมด
คาบแล้ววว เย้พักเที่ยงแล้วววววววววว เสียงนักเรียนทุกคนในห้องพร้อมกันพูดเป็นเสียงเดียวกัน มี
ฉันและเขาที่นั่งอยู่เฉยๆ-*- พวกเพื่อนในห้องฉันขี้เกียดเรียนกันขนาดนี้เลยเหรอ 555555
      'นาย' เขาไม่หันแฮะ-*-
      'นายยย'
      'นายยยยยยยยย'
      'เพลิ๊งงงง' ฉันเรียกชื่อเขาเสียงสูงไปนะ-3-
      'นั่งใกล้กันแค่นี้เสียงดังทำไม- -'
เขาว่าฉัน-*- เขาว่าฉัน กรี๊ดดดด -0-
      'ก้...' ฉันพูดไม่ทันขาดคำ
      'ไปกินข้าวป่ะ เที่ยงแล้ว- -'
      'อ่ะ อ่อๆ อื้มจ้ะไปกัน :D '
      'พูดมาก-3-'
      'เออจะไปป่ะ-*-'
      'อืม'
อื้อหือเย็นยะเยือกกกขนาดหน้าตาตอนเขาว่าฉันนี่แบบ นิ่งโครตตตต -0- ฉันพูดกับเขาเหมือนกับว่า
สนิทกันมา 2 ชาติกว่า แต่ความจริงแล้วฉันและเขาพึ่งได้คุยกันเป็นจริงเป็นจังก็วันนี้แหละ-*- เรา 2
คนก็เดินไปซื้อข้าวที่ร้านเดียวกัน
     'กระเพราหมูกรอบ ไข่ดาวค่าาาา'
     'เหมือนกันครับ'
ฉันหันไปมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
     'มองทำไม- -'
     'เปล่านี่-3-'
     'อ่อถ้าเป็นเรื่องสั่งข้าว ฉันไม่รู้จะกินไร เพราะปกติฉันก็ไม่กินข้าว - -'
     'ข้าวได้แล้วจ้าาา'
     'คะะ เท่าไหร่คะ'
     '2จาน 50 บาทจ้าา'
     'โอเคค่าาา' หยิบเงินจ่าย
     '- -'
เขามองหน้าฉันแปลกๆ= =
     'นายหาโต้ะสิ'
     'อ่อ อืม'
ระหว่างเดินไปหาโต้ะฉันรู้สึกเหมือนมีสายตาอัมหิตของพวกชะนีทั้งหลายจ้องมาที่ฉัน=0= อะรายย 
จ้องฉันทำมายยยยจ้องไม่พอ ยังมีเสียงนินทาว่า ยัยผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ถึงได้มากินข้าวกะเพลิง
ของฉันได้ปกติเขาก็ไม่ค่อยกินข้าวเที่ยงนี่อยู่แต่สนามบาส นางพวกนี้นี่รู้จริงนะสงสัยตามสะกดรอย
เขาทุกวัน-0-  ฉันกะลังจะหันไปตอบนางชะนีพวกนั้น
     'แล้ะ ว ว ....'
     'อย่าไปสนใจน่า- -มานั่งได้แล้ว-0-'
     'อื้มมม'
     '- -'
     'จะขัดทำไมฉันกำลังจะเคลียกะนางพวกนั้น-*-'
     'เออน่าชั่งมันเถอะเธอนี่ก็- -'
พวกเราต่างคนต่างนั่งกินข้าว ทั้งโต๊ะปกคลุมไปด้วยความเงียบ -0- เขาไม่คิดจะชวนฉันพูดบ้างรึไง
- -
    'เอ่อเธอ'
    'นี่ นาย'
    'เธอพูดก่อนเลย'
    'ฉันได้ยินว่านายไม่ค่อยมากินข้าวนี่ ทำไมวันนี้มากินกับฉันหละ คิดไรกับฉันป่ะเนี้ยย >3<'
    'จะบ้าเหรอ- - วันนี้ฉันก็แค่หิวเลยมากิน-3-'
    'ฉันแค่ล้อเล่น -3333- จิงจังทำไมเล่าาาา แล้วนายมีไรอ่ะ.__.? '
    'เธอไม่มีเพื่อนเหรอถึงยอมมากินข้าวกับฉันเนี่ย- -'
    'ก็มีนะ แต่ฉันไม่ค่อยอินกับเรื่องที่พวกเขาพูดกัน เลยรู้สึกเบื่อ เลยอยากหาอะไรใหม่ๆลองทำดู
เลยลองมากินข้าวกับนาย'
    'ตอบซะยาวเลยนะ- - เอ้อแล้วค่าข้าวมะกี้ฉันจะเลี้ยงเธอคืนเย็นนี้นะ'
    'ไม่ต้องก็ได้น้ะ._.'
    'ไม่เป็นไรฉันเต็มใจ- -'
    'แล้วนี่เดี๋ยวนายไปไหนเหรอ ;___: ? '
    'ไปสนามบาสทำไมอะ'
    'ฉันไปด้วยสิ*^*'
    '- -'
    'อย่ามองหน้าฉันแบบนั้นสิ-33-ก็นายชวนฉันมาแล้วจะทิ้งให้ฉันเดินขึ้นห้องไปคนเดียวรึไง นาย
ชวนมานายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการให้ฉันตามไปทุกที่สิ-33-'
    'เธอนี่พูดมากจัง- - อืมๆจะไปก็ไป-.-'
    'อื้มมมมม-3333-'
    'มาเดี๋ยวฉันเอาจานไปเก็บให้- -'
    'อะะ' ยื่นจานให้เขา
ระหว่างที่เขาเดินไปฉันก็ไปซื้อน้ำมากิน ฉันซื้อเผื่อเขาขวดนึงด้วยแหละ-333-
    'อะะ' ฉันยื่นน้ำให้เขา
    'อะไร- -' 
    'ตาบอดเหรอ น้ำเปล่าไง- -'
    'ฉันหมายความว่าเธอซื้อให้ฉันทำไม- -'
    'ก็ซื้อมาเผื่อไง จะได้ไม่เสียเวลา เดินไปอีกรอบ-3-'
    'อืมๆ ไปได้ละ'
ระหว่างที่เรากำลังเดินไปสนามบาสฉันก็ได้ยินเสียงซุบซิบนินทามาตลอดทางพอมาถึงทางเข้าสนาม
บาส สิ่งแรกที่ฉันเห็นเห็นมันทำให้ฉันอึ๊ง OoO พวกยัยชีนีทั้งหลายรวมกันเป็น100กรูเข้ามาหาฉัน
แล้วก็ยิงคำถามมาเพียบ-0- เช่น เธอเป็นแฟนกับเขาเหรอ ระวังตัวไว้นะเธอหนะ เธอรู้จักกับเขายังไง
เธอไปสนิทกับเขาตอนไหน บลาๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดด เสียงกรี๊ดของฉันมันทำให้พวกนางชะนีพวกนั้น
เงียบปากได้ แล้วก็ทำให้เพลิงที่เดินนำหน้าไปหยิบลูกบาสแล้วหยุดชะงักแล้วทำหน้าตกใจนิดๆ แต่
ไม่ออกอาการมาก แล้วฉันก็พูดไปว่า 'พวกเธอว่างมากรึไง ถึงได้มีเวลามาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้เนี่ย
เอาเวลาที่ตามผู้ชายไปอ่านหนังสือดีกว่าใหม?'
ละก็เดินฝ่าฝูงชะนีเอาไปหาเพลิงที่กำลังชูตบาสอย่างสบายใจ-33-
   'เน่นาย ไม่คิดจะช่วยฉันบ้างหรือไง- -'
   'ให้ฉันช่วยไรอ่ะ- -'
   'นายนี่มัน.-0-'
   '- -'
ฉันเดินมานั่งแถวๆใต้แป้นบาสดูเขาชูตบาสอย่างสบายใจเฉิบ โดยที่ฉันนั่งทำหน้าบูดอยู่คนเดียว-3-
แต่อยู่ๆเขาก็หยุดเล่นบาสแล้วก็มานั่งข้างๆฉัน
   'อะไร'
   'ฉันแค่เหนื่อยจะนั่งพักไม่ได้รึไง- -'
   'อ่ออื้ม-*-'
   'นี่เธอ'
   'หืม..?'
   'เธอเคยแอบรักใครบ้างมั้ย'
   'ถามอะไรเนี้ย-//-'
   'ไม่มีอะไรหรอก ชั่งมัน.'
แถวๆสนามบาส ลมโกรกเย็นสบาย ฉันและเขานั่งตากลมกันอยู่ซักพัก ออดเข้าเรียนก็ดัง
กริ๊งงงงงงงงงงงงงง
เราสองคนก็เดินกลับห้องด้วยกัน แต่ระหว่างเดินเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลย จนถึงห้องเรียน พวกเราก็
ต่างพากันไปนั่งที่นั่งของตัวเอง(พูดเหมือนที่นั่งอยู่ไกลกันมากเลย- -) ช่วงที่เรียนฉันและเขาก็ตั้ง
หน้าตั้งตาเรียนไม่วอกแวกเลย จนผ่านไป 3 ชั่วโมง เขาก็มายืมลิควิตฉัน (อีกแล้ว-3-) ลิควิตฉันจะ
หมดหลอกเพราะเขารึเปล่าเนี้ย -3- ตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงมาก จนฉันเผลอหลับไป ฉันหลับไปตั้งแต่เริ่ม
วิชาสุดท้าย เขาก็เห็นนะแต่เขาไม่ปลุกฉันเลย-333- แต่ก็ดี เพราะตอนนี้ฉันง่วงมากก =w= ฉันหลับ
ไปได้ 1 ชั่วโมงง ~~~
กริ๊งงงงงงงงงงงง 
เสียงออดเลิกเรียนทำให้ฉันสะดุ้งตื่นทันที -3-
    'ตื่นละเหรอ- -' เขาถาม
    'ฉันหลับไปเหรอ.___.'
    '- -'
    'แสดงว่าฉันหลับไป-3-'
    'หิวยังอ่ะ- -'
    'ยังอ่ะ *^* '
โครกกกกกก  
    '- -'
ไอท้องบ้าเอ้ยยยย- -มาร้องอะไรตอนนี้ ฉันอุส่าห์จะหนีเขาที่เขาบอกจะเลี้ยงข้าวฉันแล้วเชียววววว
แต่ตอนนี้ก็หนีไม่ได้แล้วเพราะไอท้องบ้านี่สินะะ -33- โถถถถถ่
    'นี่ยังไม่หิวของเธอเหรอ- -'
    'หิวก็ได้-3-'
    'ป่ะ ไปร้านชิชิข้างโรงเรียนกัน'
    'นำสิ ฉันไม่รู้ทาง- -'
    'ห้ะเธอไม่เคยไปเหรอ-3-'
    'ก็ใช่-*-'
    'ป่ะๆ- -'
เขาเดินนำฉันไปจนถึงหน้าร้าน แล้วผายมือให้ฉันเข้าไปก่อน เขามีมุมแบบนี้ด้วยแฮะ O_o ฉันมอง
เขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เดินเข้ามาในร้าน หาโต๊ะนั่งเขาเป็นคนหา เขาหาโต๊ะที่อยู่ไกลลูกหูลูก
ตาเลย-3- ตรงนี้ไม่ค่อยมีคนนั่ง แต่วิวก็สวยดี ระหว่างกำลังจัดที่นั่งนั้น ฉันก็ได้โทรไปบอกทางบ้าน
แล้วว่าวันนี้กลับช้า แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรตอบตกลงแล้วก็วางสายไป 
   'สั่งไรก็สั่งนะฉันเลี้ยง'
   'อะอื้ม o.o '
ดูนางพนักงานรับออเดอร์มองเพลิงสิ-33- สายตาเธอแบบปานจะกลืนกิน- - ทำไมเธอไม่สิงเขาซะ
เลยหละ-0- เอ้ะแล้วฉันจะเดือดร้อนแทนเขาทำไมเนี้ยยย แต่นี่ ฉันไม่ได้หึงนะ ฉันป่าวเลยย - - 
   'เอาสปาเก็ตตี้ทะเล เครื่องดื่มเอา น้ำส้มปั่น คะ .__. '
   'ผมเอาเหมือนเธอเลยครับ แต่เครื่องดื่มเอา มอคค่าวิปครีม'
   'ขอทวนออเดอร์น้ะค้ะ ^o^ ' นางพนักงานพยายามเก๊กหน้าสวย-3-
   'มี สปาเก็ตตี้ทะเล 2 ที่ เครื่องดื่มมี น้ำส้มปั่น กับ มอคค่าปั่นวิปครีมน้ะค้ะ >3<'
เรา 2 คนพยักหน้า ตอบพนักงานไป 
ระหว่างรออาหารนั้นฉันก็ชวนเขาพูดต่างๆนานา ไปเรื่อยเปื่อย 
   'นี่กินกาแฟด้วยเหรอ O.O '
   'นานครั้งนะ อยากก็กิน '
   'อ่อ'
ผ่านไปประมาน 20 นาที
อาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะแล้ว ฉันและเขาต่างหยิบเอาของตนเองมาแล้วก็เริ่มรับประทานอาหาร เรารับ
ประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยเลยทีเดียว คุยกันไปด้วยกินไปด้วย หัวเราะนู้นนี่นั้น นี่เป็นครั้ง
แรกนะเนี้ยที่ฉันเห็นเขายิ้มและหัวเราะ
ความในใจของฉัน :โมเม้นนี้เขาน่ารักจัง *^* ฉันอยากให้เขาเป็นแบบนี้บ่อยๆ ฉันต้องทำให้เขามี
ความสุขแบบนี้บ่อยๆให้ได้ ฉันรู้สึกว่า ชายน้ำแข็งอย่างเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย กลับกลายเป็น
ผู้ชายที่อบอุ่น อ่อนโยน และเทคแคร์ฉันดีมาก ฉันอยากให้เขายิ้มให้ฉันแบบนี้ตลอดไปจัง นี่ฉันคิด
อะไรเนี้ย ไม่ได้นะ ฉันรักเขาไม่ได้หรอก *^* ฉันต้องห้ามใจ แค่เขาพาฉันมากินข้าวมันทำให้ฉัน
ตกหลุมรักเขาซะแล้วเหรอ ไม่หรอก เขาไม่สนใจคนอย่างฉัน คนอย่างเขามีตัวเลือกเยอะจะตาย เขา
ไม่สนใจคนอย่างฉันหรอก ที่เขาทำดีด้วยก็แค่เพราะตอนกลางวันฉันออกค่าข้าวให้เขาแค่นั้นเอง
แล้วนี่ฉันจะคิดมากทำไมเนี้ย ฉันไม่ได้รักเขาซะหน่อย ไม่ได้รัก.*^*
ความในใจของผม :เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก ผมรักเธอตั้งแต่ผมเจอเธอครั้งแรกผมชอบเธอตั้งแต่
ม.ต้นแล้ว แต่ผมไม่เคยบอกความรู้สึกนั้นให้เธอได้รู้เลยจนมาวันนี้ผมได้อยู่ห้องเดียวกับเธอ ผมได้
นั่งข้างเธอ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ผมดีใจมากแต่ผมต้องเก็บอาการไว้ เดี๋ยวเธอจะรู้ว่าผมรักเธอ เธอโดด
เด่นในสายตาผมมาก ทำให้ผมตกหลุมรักเธอ ผมชอบให้เธอยิ้ม เพราะตอนเธอยิ้ม มันทำให้โลก
ของผมสดใส ผมจะต้องทำให้เธอยิ้มแบบนี้ตลอดไป ผมจะไม่ทำให้เธอร้องไห้เด็ดขาด ตอนนี้ผม
ยอมรับว่าหัวใจที่ไม่เคยเปิดรับใครเข้ามาก่อน มันต้องยอมแพ้เธอคนนี้ ที่เป็นคนแรกที่เข้ามาเปิด
หัวใจผม เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผมอยากยิ้มอยากหัวเราะไปกับเธอและเธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผม
หัวใจเต้นแรงผมรักเธอจัง ถึงแม้ผมจะพึ่งสนิทกับเธอได้แค่วันเดียวก็เถอะ แต่เธอก็ได้ขโมยใจผมไป
ตั้งนานแล้ว.