storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี

8.5

เขียนโดย loveonepicec

วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.49 น.

  17 chapter
  12 วิจารณ์
  36.46K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 เมษายน พ.ศ. 2557 12.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) ทดลองไวรัสC! 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

                                             

 

 

                                                16

 

Nami 's Talk

ตึก ตึก ตึก

แอ๊ด.....

ชายหนุ่มถือดาบแล้วเข้าไปในคฤหาสห์ ก่อนจะมองชายตรงหน้าของเขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โอ๊กตัวโปรดของชายที่สวมแว่นตากันแดดและไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

"โอ้ว....ลอว์ในที่สุดแกก็มาจนได้สินะคิดว่าแกจะไม่มาแหนะ"ชายตรงหน้าพูด

"ฉันไม่ได้มาเพื่อจะมาพูดไร้สาระกับแกนะโจ๊กเกอร์..."

"ฉันรู้ๆ ได้ข่าวว่าแกกำลังจะเป็นพันธมิตรกับกลุ่มหมวกฟางใช่รึเปล่า...ลอว์"เขามองชายตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง

"...."

"ใช่สินะ คงไม่ได้จะใช้ประโยชน์จาก มัน เพื่อที่จะแก้แค้นฉันที่ฆ่าโคร่าซอนเมื่อ13ปีที่แล้วใช่ไหมละ หึๆๆ"

"ถ้ามีเรื่องแค่นี้ละก็ฉันกลับละ"เขาหันตัวกลับก่อนที่เวอร์โก้จะเอาไม้ไผ่ฮาคิมากั้นเอาไว้

"เวอร์โก้...."เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"อย่าลืมเติมคำว่า คุณ ไปด้วยสิ ไอ้เด็กบ้า"เวอร์โก้พูดเสียงเข้ม

"เวอร์โก้ ปล่อยมันไป"โจ๊กเกอร์พูด เวอร์โก้ออกไป

"...."

"ฉันให้เวลาแกคิดนะลอว์ ว่าแกจะมาทำงานให้ฉันหรือว่าจะนำพันธมิตรมาแก้แค้นฉัน ฉันจะให้เวลาแกคิด2เดือนเดี๋ยวฉันจะให้โมเน่และเวอร์โก้ไปหาแกเพื่อจะเอาคำตอบ อย่าทำให้ฉันผิดหวังละ หึๆๆๆ"เขาเดินออกไปแล้วขึ้นรถพากินี่สีดำก่อนจะไม่รีบชายตามองโจ๊กเกอร์ที่กำลังยิ้มเยาะอย่างชอบใจและขับรถออกไป

สักวัน...ฉันจะมาทดแทนบุญคุณ คุณให้ได้ คุณโคร่าซอน....

 

ตึก ตึก ตึก

"เฮ้อ....ไม่น่าลืมจักรยานมาเลยเราแถมเป็นหวัดอยู่ด้วย...."ฉันอยากจะร้องไห้ เพราะว่าฉันลืมจักรยานแล้วชอปเปอร์ก็เดินกลับเองจะเป็นอะไรไหมนะ แล้วทำไมฉันนี่ชอบลืมจักรยานคันแพงของฉันที่สวนสัตว์ด้วยนะ พอฉันได้จักรยานมาก็ขี่กลับแต่พิษไข้ดันลามขึ้นมาฉันขี่ไปพร้อมกับไอตลอดทางจนพิษไข้ทำให้ฉันล้มลงทั้งที่ขี่จักรยาน

โครม!

"หนะ หนาวจัง"สายตาฉันเริ่มเลอะเลื่อนและหลับลงไป

บรื้นนนนน! เอ๊ยด!

ชายหนุ่มลงจากรถและลงไปเช็กอาการร่างบาง ไข้ขึ้นสูงแถมมานอนหน้าบ้านชายหนุ่มอีกอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้

หมับ พรวด

ร่างสูงอุ้มร่างบางที่กำลังแย่ก่อนเปิดประตูและเข้าไปในบ้านแล้วทำการรักษา

...........

......

....

..

.

05.00 A.M.

ชายหนุ่มมองร่างบางที่นอนอยู่ก่อนจะปลุกด้วย...

หมับ

"แค่กๆๆ!หะ หายใจไม่ออก!"ชายหนุ่มบีบจมูกร่างบางจนจะขาดอากาศหายใจ

"....."ชายหนุ่มมองร่างบางก่อนจะปล่อยมือ

"เอ๊ะ! ฉันจำได้ว่าฉันขี่จักรยานมาแล้วล้มลงไป อ๊ะ!แล้วนายเป็นใครหนะ!"ฉันรีบหันไปมอง

"บางครั้งฉันก็คิดว่ามันจะบังเอิญเกินไปนะ"ร่างสูงพูด

"ลอว์!"ฉันพูดด้วยความตกใจ จริงดิอย่าบอกนะว่าเค้าช่วยฉัน!

"ฉันเห็นเธอล้มอยู่หน้าบ้านฉันตอนที่ฉันกลับพอดีเห็นว่าไข้ขึ้นสูงเลยรักษาให้แล้ว"เขาพูดก่อนจะเปิดตูเสื้อผ้าแล้วแล้วหยิบผ้าขนหนูสีดำผืนใหญ่ให้ฉันพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่และกางกางขาขาวสีดำ

"นายน่าจะมีสีอื่นนอกจากสีดำนะ"ฉันพูด

"ไปอาบน้ำซะแล้วอย่าลืมลงมาข้างล่างด้วย"ฉันลงจากเตียงก่อนจะเหยียบกองกระดาษมากมายที่อยู่บนพื้นกระเบื้อง

"ฉันคิดว่าที่นี่ยังรกกว่าที่โรงพยาบาลและกัน"ฉันพูดก่อนจะไปอาบน้ำแล้วห้องอาบน้ำอยู่ไหนละ?

"ลอว์ห้องอาบน้ำอยู่ไหนเหรอ?"ฉันถาม เค้าไม่พูดแต่ชี้ไปทางประตูบานใหญ่ที่เคลือบกระจกฝ้าเอาไว้

"ขอบใจ"

"....."

ซ่าๆๆๆ

"เฮ้อ....."ฉันถอนหายใจออกมา แล้วลงไปในอ่างอาบน้ำอ่างใหญ่ บ้านลอว์นี่หรูจังน้าบ้านก็ใหญ่เงินก็เยอะดีจังเลยน้าาา =w= พออาบน้ำเสร็จก็เปิดประตูอาบน้ำแล้วเห็นร่างสูงถอดเสื้อพอดี

เว็บขีดเขียน

 เฮ้ย!มาถอดเสื้ออะไรตรงนี้!o//[]///o

"มองอะไรอยู่คุณผู้หญิง?"เฮือก!

"ปะ เปล่าซะหน่อย=////="

"เมื่อกี้ฉันเห็นเธอแอบหน้าแดงด้วยเธอคิดอะไรกับฉันรึเปล่า?"นี่ถามหรือแกล้งถามยะ!

"ไม่ใช่สักหน่อย!ไปอาบน้ำเลยไป๊!คนเค้าจะใส่เสื้อผ้า!"ฉันดันเค้าไปในห้องน้ำ อะไรกัน!ทั้งๆที่ฉันอยู่กับผู้ชายอย่างลูฟี่ โซโลและเพื่อนผู้ชายคนอื่นยังไม่เห็นเป็นอะไรเลยแล้วทำไมพอมาเจอตานี่เข้าอาการออกเลยนะ!โอ้ย!หยุดๆๆคิดไปก็ปวดเฮดซะเปล่า

พอฉันแต่งตัวเสร็จเค้าก็อาบน้ำเสร็จพอดีเค้าเดินผ่านฉันแล้วเช็ดผมตัวส่วนฉันก็เช็ดผมตัวเองบ้าง

"...... -  - "

"นี่ลอว์ ขอบใจนะที่ช่วยฉัน"ฉันพูด

"ที่ฉันช่วยหนะเพราะเห็นเธอเป็นคนของหมวกฟางถ้าเป็นคนอื่นฉันปล่อยมันตายไปนานแล้ว"ชายหนุ่มพูดแล้วหันมามองเล็กน้อยเพราะอะไรหนะเหรอเพราะเธอลืมใส่กางเกงขายาว! แต่ดีนะที่เสื้อเชิ้ตของเค้าตัวใหญ่และยาวชายเสื้อของเค้าปกปิดส่วนล่างหมด ที่เขามองเพราะเตือนให้ใส่กางเกงไม่ได้มองเพราะอยากเห็นสักนิด(เอารูปมาให้ดู)

เว็บขีดเขียน

"คุณผู้หญิงอย่าลืมใส่กางเกงด้วย"

"อ้าวนายไม่ชอบเหรอผู้หญิงอยู่ในบ้านทั้งทีนายน่าจะได้เห็นของดีนะ"ฉันแซว

"ฉันมีของเด็ดกว่าเธออีกนะคุณผู้หญิง"เค้าพูด

"บะ บ้า!ใครเค้าอยากดูของๆนายกันเล่า!o///o"ฉันพูด

"ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าของเด็ดที่ว่าคืออะไรไม่ใช่ของๆฉันสักหน่อย"เค้าสวน ไอ้เราก็คิดไปเรื่อย - -

"ไปแล่ว!"ฉันรีบออกไปทันทีแล้วลงไปข้างล่าง

ตึก ตึก ตึก

"อรุณสวัสดิ์ครับคุณนามิ ^ ^"ฉันเห็นโซลกำลังยืนคุยกับชายหนุ่มทั้งสองแล้วทักฉัน

"อะ อืม"ฉันพูดพลางมองไปรอบๆห้องมีแต่สีดำขาวทั้งนั้น - -

"สวัสดีครับนามิซัง~"ชายหนุ่มทั้งสองพูด

"สวัสดีแล้วพวกนายเป็น..."

"ลูกน้องหัวหน้าหนะครับ ผมมาที่หลังเลยเรียกรุ่นพี่ ^o^"โซลพูดพลางยิ้มไปด้วย

"ผมชาจิครับ"ชายทางด้านซ้ายของโซลแนะนำตัว

"พะ เพนกวินครับ!"ส่วนทางด้านขวาแนะนำตัวเช่นกัน เพนกวิน...ชื่อตลกจัง

ตึก ตึก ตึก

"อ้าว หัวหน้าไม่ทานอาหารเช้าเหรอครับ ^*^"โซลพูดพร้อมกับรังสีทะมึน ลอว์ถึงกับสะดุ้งแล้วหันมาบอกว่า

"......ฉันจะไปหาเบโปะเรื่องโจ๊กเกอร์..."ชายหนุ่มเพียงนึกในใจว่า

         ชิบหายแล้วไง!...

"รุ่นพี่เบโปะเค้าออกไปทำงานไม่ใช่เหรอครับหัวหน้าควรมาทานอาหารเช้าก่อนจะมาเป็นหนูทดลองให้ผมเดือนนี้นะครับ.. ^ ^ *"นามิถึงกับอึ้งและกลัวหนุ่มหน้าสวยที่กำลังจะกลายเป็นปีศาจ

" เอ่อฉันหายแล้วขอไปก่อนนะ!"ฉันรีบไปหน้าประตู

"room!"

"เฮ้ย! ไอ้วงกลมนี่มันคืออะไร!"ฉันพูด

"shramble !"จู่ๆฉันก็วาร์ปแล้วฉันก็อยู่อ้อมแขนแกร่งของเค้า

"จะพาฉันกลับมาทำไม!T[]T"ฉันพูด

"อย่าพึ่งไป ช่วยมาเป็นหนูทดลองให้โซลพร้อมกับฉันหน่อย"เค้าพูดพลางกลืนน้ำลาย

"โอ๊ะ!คุณนามิจะมาลองด้วยเหรอครับเนี่ยดีจังเลยงั้นรอผมก่อนนะครับ ^w^"ชายหนุ่มหน้าสวยไปในห้องก่อนจะหยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา นายจะลากฉันมาทามมายยยย!อีตาเคราแพะะะะ!T[]T

"...... - -^"

"เอาละมาเริ่มกันเลยนะครับ รุ่นพี่ครับช่วยล็อกพวกเค้าหน่อยนะครับ..."ทำไมเค้าเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้~~~Q[]Q

หมับ!

"ขอโทษนะครับ อย่าถือสากันเลยนะครับ"

 

ฉึก!

 

 .................................................................................................................

แหม กำลังเข้มข้นเหมือนต้มยำกุ้งที่กำลังดีแต่ดันจบตอนแรก พรุ่งนี้เดี๋ยวทดลองไวรัสC!2จะมาเร็วๆนี้อย่าลืมขอขมาเอ้ย!มาอ่านกันด้วยน้าาา

นิยายเล็ก

ซินดี้:เมื่อไหร่ฉันจะได้ออกกับเค้าน้า

ไรท์:พรุ่งนี้ได้ออกแน่หมอฟันธง!

ซินดี้:จริงเหรอคะ ดีจังเลย

ไรท์:เอ๊ะ หรือจะเข้าแค่ฉากเดียวดีไหมนะ

ซินดี้:แง้ๆๆๆ ไรท์ใจร้ายยยย

ไรท์:เฮ้ย ขอโทษอย่าพึ่งร้อง

 .................................................................................................................

 ซินดี้จังอยากมีบทของตัวเองบ้าง

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา