storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี

 

 

                                                          17

 

อะแฮ่ม ในที่สุดก็สอบเสร็จสักทีTTWTTต้องขอโทษทุกคนด้วยน้าที่มัวแต่ทำการบ้านแต่ว่าขนาดปิดเทอมครูที่สอนวิชาวิทย์ดันสั่งการบ้านตอนปิดเทอมกะว่าจะมานั่งอ่านนิยายแล้วจิบชามะนาวตรา(ไม่บอก)สักหน่อย เอาละไปอ่านนิยายที่รอมาเกือบ(เกิน)2เดือนกันเถอะ

........................................................................................................................

 

Nami ' s Talk 

 

ฉึก!

เข็มยาฉีดยาเจาะเข้าไปในแขนทั้งสอง

"อึก"

"......."

"เสร็จแล้วครับ ^ ^"หนุ่มหน้าสวยยิ้มนิดๆ

"ขอโทษนะครับทั้งสองคนเพราะถ้าไม่ทำละก็...."ลูกน้องหนุ่มทั้งสองพูดพลางหน้าซีดเซียว

"เออ รู้แล้วถึงฉันจะเป็นกัปตันก็ต้องทำเหมือนกันคิดว่าฉันเป็นพวกไม่เห็นใจลูกเรือเลยรึไง?"ชายหนุ่มพูด

"ไม่เห็นมีอะไรเลย"ฉันตรวจดูร่างกาย

"มันเป็นไวรัสค่อยๆออกฤทธิ์นะครับน่าจะได้ผลใน4ชั่วโมงนะครับในระหว่างรอก็ออกไปข้างนอกได้นะครับจะได้ไม่เบื่อ"โซลยิ้มไปด้วยกินข้าวไปด้วย

"........"ฉัน

"......."ลอว์

"นี่ ลอว์พาฉันกลับบ้านหน่อยสิเดี๋ยวนายค่อยมารับฉันนะ"ฉันพูด

"อืม"เค้าพาฉันออกไปที่โรงรถ

ครืน.....

"ว้าวพากินี่สีดำสวยจัง!"ฉันอุทาน

"ขึ้นรถ...."ลอว์พูดเสียงดังรถกับเจ้าของเนี่ยไม่เหมือนกันเล๊ย! - -

"ค่าๆ"ฉันขึ้นรถพากินี่ก่อนคนขับสุดเย็นชาแถมตายด้านสตาทร์รถแล้วไปถนนใหญ่

บรืน......

บรรยากาศมาคุเหลือเกิ๊น -*-ฉันเกลียดความเงียบชะมัด!มันทำให้ฉันหงุดหงิดเหมือนปะจำเดือนมาได้เลยนะยะ!แล้วฉันต้องมาเป็นหนูทดลองไวรัสของโซลเนี่ยนะ!เชื่อเค้าเลยจริงๆ-*-

"นายเป็นผู้มีพลังพิเศษสินะ?"(ยังมีผลปีศาจอยู่เด้ออย่าลืม)

"......"

"แล้วนายกินผลอะไรไปล่ะ?"หาเรื่องคุยแปป

"ผลโอเปะโอเปะ(ผ่าตัด)"ผลผ่าตัดสินะมิน่าถึงได้เป็นหมอo-o

"ฉันว่าผลปีศาจมันก็ดีนะแต่ว่ายน้ำไม่ได้ตลอดชีวิตละก็ไม่เอาดีกว่า"

".........."

".........."

เฮ้อ.....เกลียดๆๆๆเกลียดที่สุด!

บรืน!!!

"เฮ้ย! เดี๋ยวๆนายจะรีบทำไมเนี่ย!"

"ไอ้คุณยูสทัส...."ชายหนุ่มพึมพำก่อนจะมองไปข้างๆ รถจากัวร์สีแดงสดที่มีคนขับที่หน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

"ไง ฉันมาแล้วนะไจ้าทราฟาลก้า อ้าว....ไม่นึกว่าจะเจอกันนะยัยเหมียวของฉัน"

"ของนายที่ไหนยะ!"ฉันตะโกน

"ฉันไม่ขายให้แกฉันบอกแกไป5ครั้งยังจะมาตามตื้ออีกรึไง?!"ขาย ขายอะไร?!

"เปล่า คราวนี้จะใช้กำลังแทนคำพูดหนะแต่ฉันจะไม่ทำร้ายเธอหรอกนะยัยเหมียว"ชายหนุ่มผมแดงแสยะยิ้ม

"อึ่ก!"ชายหนุ่มร้องด้วยความทรมาน อะ อะไรกัน!ทำไมต้องมีผลตอนนี้ยังเหลืออีก3ชั่วโมงรึไง!?อึก!

"อะ อ้ากกกกกก!"มะ ไม่ไหว!ฤทธิ์ไวรัสแรงเกินไปแบบนี้สู้กับยูสทัสไม่ได้แน่รีบหนีก่อน!

"ละ ลอว์ทำไมมันเจ็บอย่างนี้อยู่ๆมันก็เจ็บรึว่า!ไวรัสออกฤทธิ์!"อ้าาาา!เจ็บอ่าาาาาTT[]TT

ตู้ม!

"เฮ้ย! ระ ระเบิด!"คิดมองรถฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ดีๆก็ระเบิดออกมาก่อนรถพากินี่จะหยุดรถ

เอี๊ยด......ปัง!

ร่างเด็กน้อยทั้งสองกระโจนออกมาแทนชายหนุ่มกับหญิงสาว คิดเห็นจึงรีบวิ่งเข้าไปหา

"เฮ้! พวกเธอปลอดภัยไหม?!"

"แค่ก แค่ก แค่ก!"

"เห็นว่าตายคาที่รึไง? ไอ้หัวลูกตำลึง"เด็กหนุ่มพูด

"นิสัยอย่างนี้.......แกคือทราฟาลก้างั้นเหรอ?!"คิดตกใจ

"เออ คิดว่าฉันเป็นสุนัขรึไง?"คิดนิ่งไปสักพักก่อนจะอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นมาแล้ว...

"ฮ่าๆๆๆๆๆ!ดูสภาพแกสิ ทราฟาลก้าฮ่าๆๆๆๆๆ!น่ารักคิขุชมัด!ฮ่าๆๆๆๆนี่แน่ใจนะว่าตอนเด็กนายน่าเอ็นดูขนาดนี้!ฮ่าๆๆไม่เห็นเหมือนตอนนี้เลย!ฮ่าๆๆ"เขาหัวเราะดังลั่น

"........"

 "ฮ่าๆๆๆๆ!"

"FUCK....."ลอว์พูดพร้อมกับยกนิ้วกลางขึ้น(พระเอกเราหลุดมาดไปแล้ว!o[]o)

"เฮ้อ.....ล้อเล่นน่า...สนุกสนานซะมั้งสิ"

"นี่คิดช่วยไปส่งพวกเราที่บ้านฉันหน่อยสิ"ฉันพูด

"หืม....พอตัวเล็กก็น่ารักดีนี่ยัยเหมียว"คิดพูดพลางฉีกยิ้ม

"อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นได้ไหม?-*-"(ใครอยากดูรูปนามิตอนเด็กเอ่ย?^ ^)

"อืม ฉันต้องไปขอคุณหมวกฟางเป็นพันธมิตรเพื่อจุดประสงค์บางอย่างที่ฉันขี้เกียจอธิบายให้แกฟัง"ฉันรู้เรื่องลอว์จะมาเป็นพันธมิตรมาพักนึงแล้วละ ชายหนุ่มผมเปลวเพลิงวางเด็กหนุ่มลงแล้วพูดว่า

"ไม่ แกต้องตกลงที่จะขายที่ดินนั่นให้กับฉัน:)"เด็กหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าจากนิ่งกลายเป็นแสยะยิ้มน่ากลัวแล้วยืนกรานว่า

"ถ้าฉันขายให้แก ฉันจะเอาเจ้านั่นไปใส่ไว้ใต้ที่ดินพอแกไปเหยียบที่นั่น....."เด็กหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติแล้วมองหนุ่มผมแดงที่เหงื่อตกแทบเป็นสายน้ำ เอาไงละทีนี้.....คุณยูสทัส หึ หึ หึ(เจ้านั่นที่ว่ามันคือตัวอะไรแวะ!///คนเขียน)

ลอว์ในแบบนี้ก็น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย -  -^(ถึงจะเป็นเด็กอยู่ก็เถอะนะ)

"ชิ ก็ได้แต่อย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้ง่ายละที่ฉันยอมเพราะยัยเหมียวของฉันต่างหาก"ในความคิดลอว์ตอนนี้กำลังคิดว่า ของมัน.....โธ่.......กล้าพูดซะจริงไอ้เสือผู้หญิง!

"โอเค เลิกเพ้อเจ้อกันได้แล้วขึ้นรถเร็ว!"ฉันว่าก่อนจะขึ้นรถจากัวร์

"........."เด็กหนุ่มเงียบก่อนจะตามขึ้นรถ

"ใส่เข็มขัดด้วยละ ฉันจะไปแล้วนะ!"เขาเตือนก่อนจะเข้าเกียร์3แล้วเหยียบคันเร่งแล้วไปด้วยความเร็วสูง

"อ้ายยยยยยย!อย่าขับเร็วสิย้าาาาาา!Q[]Q"เธอพูดตะโกนใส่ชายหนุ่ม เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออก

...........

"(ฮัลโหลครับ มีอะไรเหรอครับหัวหน้า? ^_^)"เสียงจากปลายสายทำเสียงระรื่น

"ถ้าฉันกลับไปเมื่อไหร่แกเจอดีแน่.......แกบอกไปบอกชาจิกับเพนกวินว่าไปเอารถพากินี่ที่ถนนแถบแกรนด์ไลน์ตอนเหนือด้วย"

"(อ้าว แล้วหัวหน้าจะไปไหนเหรอครับ?)"

"ไปที่บ้านของคุณมูกิวาระ(หมวกฟาง)"(ที่ต้องพูดว่ามูกิวาระแทนที่จะพูดหมวกฟางเพราะโซลไม่ค่อยเข้าใจภาษาญี่ปุ่นนิดหน่อยเพราะเค้ามาจากต่างประเทศ)

"(อ้อเหรอครับไปดีมาดีนะครับ)"

"เฮ้ย! แกอย่าทำอะไรพิเรนระหว่างที่ฉันไม่อยู่นะ!"ลอว์พูดเสียงเข้ม

"(ครับคุณผู้มีพระคุณของผม ^ ^ )".......

"แกจะทำให้ฉันอยากอ้วก-*-"

"(นั่นสิครับ ฮ่าๆๆ)"จากนั้นก็วางสาย เฮ้อไอ้บ้านี่ขี้เล่นจริงๆ-*-

บรื้นนนนนนน!!

"รู้สึกว่ายัยเหมียวจะไม่พูดอะไรเมื่อกี้นี้แล้วนะ เป็นอะไรไป?"คิดถามหล่อน

"สลบตั้งแต่ตอนที่แกเหยียบคันเร่งเมื่อกี้นี้- -"เขาตอบแทน

"@_@"

บรื้นนนนนนนนน! เอี๊ยด!

รถจอดหน้าเพนต์เฮ้าส์ขนาดกลางแต่งแต้มไปด้วยสีสันสดใสมีสัญลักษณ์ประจำบ้านก็คือรูปสิงโตยิ้มแฉ่งคนในแกรดไลน์ต่างชื่นชอบคนกลุ่มนี้มากๆ(คนส่วนใหญ่)เพราะโจรสลัดกลุ่มนี้เคยช่วยชาวเมืองหลายครั้งจนกลายเป็นที่รู้จักและมีค่าหัวที่รัฐบาลตั้งไว้300,000,000เบรี(เนื่องจากก่อกวนรัฐบาลและมีสายเลือดปีศาจ)

"เอ้าลงได้แล้ว"ร่างสูงว่า

"เฮ้อ....นึกว่าตายซะแล้ว"หล่อนพูดพลางเหลือบตามองชายหนุ่มผมแดง

ฮึ่ม

"นาาาาาาามิ!"เสียงใสของผู้เป็นกัปตันตะโกนมาพร้อมกับพวกพ้องที่เหลือ

"ลูฟี่!"

"......."

"นั่น หมวกฟางนิ"คิดมอง

ตึก ตึก ตึก

"ทำไมเธอตัวหดเหลือนิดเดียวเนี่ยแล้วไอ้เด็กเนี่ยใครเหรอ? O_O"ลูฟี่ตาโต

"เอ่อ...เรื่องมันยาวหนะ"

"......"

"ว่าไงหมวกฟางไม่ได้เจอกันตั้งแต่บนเกาะชาบอนดี้นานเลยนะ"ชายหนุ่มผมแดงทัก

"อ๊ะ!แกมันไอ้หัวตำลึงนิ"

"ไม่ใช่เฟ้ย!"คิดแก้ต่าง

"คุณนามิคร้าบบบบ!เมื่อวานนี้หายไปไหนมาครับไม่เห็นกลับเลย"ซันจิออกหน้าออกตา

"........"โซโลยังคงเงียบและมองฉันอยู่

"โยโฮ่ๆๆคุณนามิครับผมขอดูกางเก-"บรู๊คพูดก่อนจะโดนเขกกบาลจนหัวปูดโน

"จะบ้าเหรอยะ!"

"จะ ใจร้าย"

"พ่อหนุ่มน้อยหนูชื่ออะไรจ๊ะ?"โรบินถามเด็กหนุ่มอย่างเป็นมิตร

".........."

"หน้าเหมือนโทราโอะเลยอะแต่นายน่ารักกว่า"ลูฟี่พูด

"ก็นั่นแหละทราฟาลก้า ลอว์"ฉันและคิดพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

"........."ทุกคนเงียบเป็นเป่าสากแล้วมองเด็กน้อยก่อนทุกคนจะ

"เอ๋อออออ!!!!!!"

"........เฮ้อ....ฉันละเบื่อจริงๆ"เด็กน้อยพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

 

ข้อความ จาก โซล

ตอนนี้คงถึงแล้วใช่ไหมครับ? ผมมีเรื่องจะบอกเกี่ยวกับCไวรัสอยู่ในร่างเด็กไปก่อนนะครับอีก2นาทีจะกลายเป็นเหมือนเดิมรอก่อนนะครับ ถึงหัวหน้า

 

ตูม!!

อยู่ดีๆระเบิดก็ดังอีกครั้งทุกคนรีบออกจากฝูงควันยกเว้นเด็กทั้งสอง

แค่ก แค่ก แค่ก

"นี่มันเกิดบ้าอะไรเนี่ย?"แฟรงกี้พูด

"เฮ้!ฉันไม่ขอเป็นหนูทดลองโซลแล้วนะลอว์!"ฉันพูดขณะเดินออกจากฝูงควันพร้อมกับอีตาเคราแพะหน้าตายคนนี้!

".........."เงียบ

"เดี๋ยวนามิฉันมีเรื่องจะคุยด้วยมากับฉันเลย..."คุณชายหัวมาริโมะ(สาหร่ายหายากจ้าา)ดึงมือฉันก่อนจะหยุดที่สวนหลังบ้าน

"มีอะไรอีกหละโซโล?"

"เมื่อคืนเธอไปไหนมา?"

"ก็ที่บ้านลอว์ไงพอดีเป็นไข้หนั- ซะ โซโล!"ชายหนุ่มดันร่างบางติดกำแพง

" นามิ....ฉันบอกเธอหลายครั้งแล้วนะว่าให้ระวังตัวทำไมไม่ส่งข้อความมาห๊ะ!!บอกฉันก็ได้!!"

"....นาย.....เป็นห่วงฉันเหรอ?โซโล..."

"ก็ใ-........ไม่มีอะไรแค่ถาม"หนุ่มหัวเขียวรีบหนีหน้า 

...................................................เดี๋ยวอัพต่อจร้า....................................