ความรักในโรงเรียนลึกลับ

" แล้วแต่เธอก้อแล้วกัน เรารีบออกไปจากป่านี่ดีกว่า "
แฟรี่อุ้มฉันขึ้นมา หน้าฉันแดงอีกแล้ว @///@
" ไปกันเถอะ "
" อืม "
เดินมาเรื่อย ๆ ก้อเจอเถาวัลย์เหมือนมันมีชีวิตเลย มันเลื้อยเข้ามาที่ฉัน ทำไมมันไมเลื่อยมาหาแฟรี่ก่อนมาถึงฉันหละ ไม่เข้าใจเลย
" เธอคือผู้หญิงของฉัน "
พอแฟรี่พูดจบพวกเถาวัลย์ก้อพากันเลื้อยกลับไปกันหมดเลย อะไรกันเนี่ย เป็นไปได้ไง
" เธอทำได้ไง "
" มันเป็นความลับ ถึงเวลาเดี๋ยวเธอก้อรู้เอง "
ตอนนี่เราเดินออกมาจากป่าได้แล้ว มันน่าแปลกนะที่มีแมลงป่องยักษ์ มีตะขาบยักษ์ มีดอกไม้กินคน แค่แฟรี่มองมัน พวกมันก้อรีบวิ่งหางจุกตูดไปกันหมดเลย มันน่าแปลกจัง แต่ก้ออย่างที่แฟรี่บอก เดี๋ยวถึงเวลาฉันก้อจะรู้เอง แฟรี่อุ้มฉันออกมา ดูน่าของเค้าเหมือนไม่เหนื่อยเลย เราเดินกันตั้งแต่ 6 โมงเย็น ตอนนี้ก้อ3 ทุ่มแล้ว อุ่มฉันตั้งเกือบ 3 ชั่วโมง พอเราออกมาพวกหอมังกรพากันส่งเสียง เฮ ~ กันใหญ่เลย ส่วนห้อ เมดุซ่าก้อพากันเดินกลับหอกันหมด แล้วเพื่อนที่อยู่ข้างในหละ ไม่มีใครไปตามหรอพวกนี้ยังเป็นคนอยู่รึเปล่าเนี่ย เออลืมไปพวกนี้เป็นแม่มด 
" แล้วพวกที่ยังไม่ออกมาหละ "
" คงตายไปกันหมดแล้ว "
เสียงของประทานหอของฉันเอง
" แล้วไม่ส่งคนไปเอาศพพวกเค้าออกมาหรอ "
" ไม่ หรอกใครอยากได้ศพก้อเค้าไปตายในป่านั้นสิ ยัยโง่ "
"  อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉัน ขอโทษเธอเดียวนี้ "
" ไม่ "
แฟรี่มองไปที่ประทานอย่างเย็นชา
" ฉันขอโทษนะ แยมมี่ "
แฟรี่อุ้มฉันกลับมาที่ห้อง ดีนะที่ไปในป่ากับแฟรี่ ถ้าไปกับคนอื่นคงตาย แน่ๆ เลยโชคดีของฉันมาก ๆ เลยนะเนี่ยแฟรี่เสกให้เท้าฉันหายเป็นปกติ
"  ไปอาบน้ำก่อนนะ "
" ฉันไปด้วย "
แฟรี่เดินมาที่ห้องน้ำของฉัน 
" นี่ ห้องน้ำของเธออยู่ฝั่งนู้น "
" หรอ ฉันอาบน้ำให้เอามั้ย "
" ฮึ ๆ ขอบคุณแต่ฉันอาบเองปลอดภัยกว่า "
แฟรี่ยิ้มให้ฉันก่อนที่จะเดินทางห้องน้ำของเค้า